Regisseur Steven LaMorte moet diep van binnen geweten hebben dat hij met Screamboat geen succesvolle of (echte) goede horrorfilm heeft kunnen maken die geïnspireerd is op de geliefde Disneyanimatiefilm Steamboat Willie (1928). Dit heeft niet te maken met het feit dat deze korte animatiefilm en zijn gigantische studio niet geparodieerd (of bekritiseerd) kunnen worden. Het heeft meer te maken met het feit dat het concept om van een geliefd tekenfilmfiguurtje een seriemoordenaar te maken, in de korte tijdspanne van enkele jaren, overmatig is gebruikt.
Bovendien was dit concept om te beginnen al niet zo leuk of baanbrekend. Het concept om (publieke domein) personages, zoals de Steamboat Willie versie van Mickey Mouse, te veranderen in gruwelijke en bloeddorstige monsters klinkt bizar en geinig als je er een grapje over maakt tegen vrienden. Toch zul je tijdens het kijken van een horrorfilm over een moordlustige versie van een geliefd en goedaardig personage, je al snel beseffen hoe oppervlakkig en saai dit narratieve concept eigenlijk is.
De regisseur probeert het zwakke filmverhaal te verstoppen onder een grote laag humor, bloed en geweld. Dit zijn veelvoorkomende filmelementen in horrorfilms die gebaseerd zijn op publieke domein personages. Met het gebruik van deze overheersende en slecht uitgewerkte filmelementen, laat de film zien dat Screamboat niet alleen een slecht verhaal bevat, maar ook originaliteit mist. De enkele minuscule pluspunten van de film zijn dus niet goed of bijzonder genoeg om van Screamboat een film te maken die door zijn hilarische slechte kwaliteit, vermakelijk wordt.
Over Screamboat (2025)
Screamboat is een Amerikaanse horror en komediefilm uit 2025. De film is geregisseerd door Steven LaMorte. De regisseur schreef samen met Matthew Garcia-Dunn het scenario van de film. Het scenario is gebaseerd op de korte Mickey Mouse animatiefilm Steamboat Willie (1928) van Walt Disney en Ub Iwerks. Op 1 januari 2024 kwam de Steamboat Willie versie van het iconische filmpersonage Mickey Mouse in het publieke domein. Een dag later werd de horror en komediefilm Screamboat al aangekondigd.
De cast van de film bestaat uit (o.a.) David Howard Thornton, Allison Pittel, Amy Schumacher, Jesse Posey, Kailey Hyman, Jesse Kove en Jarlath Conroy. De film heeft een speeltijd van 102 minuten. Screamboat werd in de Amerikaanse en Britse bioscopen uitgebracht op 2 april 2025. Filmdistributeur ND Pictures bracht de film op 1 mei 2025 uit in de Nederlandse bioscopen. Het filmverhaal volgt een groep vrienden die aan boord van een nachtelijke veerboot stappen. Al snel worden ze achtervolgd door een moordlustige muis met een fluitje en een angstaanjagende glimlach.
Onprofessioneel
Nog voordat de film echt begonnen is, laat Screamboat met zijn filmbetiteling al zien hoe onprofessioneel en slecht deze film is. Wanneer de filmbetiteling van filmstudio Fuzz on the Lens Productions op het scherm verschijnt, lijkt het net alsof dit logo gemaakt is met Windows Movie Maker. Deze simpele keuze laat in werkelijkheid zien hoeveel (of eerder hoe weinig) moeite de filmmakers hebben genomen bij het maken van de film. Naast onprofessionele filmbetiteling, bevat Screamboat ook visuele en praktische effecten die er uitzien alsof ze rechtstreeks uit een YouTube sketch of parodie komen.
Gelukkig weet de prothetische en special effects make-up artiest Margaret Prentice met haar werk aan het uiterlijk van Screamboat Willie wel te overtuigen. Mede hierdoor is acteur David Howard Thornton niet terug te herkennen in zijn rol als Screamboat Willie. In close-up beelden van Screamboat Willie ziet Thornton er als dit absurde filmpersonage zeker bloeddorstig en gevaarlijk uit. Dit is grotendeels te danken aan de acteerprestatie van Thornton.
In zijn acteerprestatie mengt Thornton het gedrag van muizen en ratten met dat van moordlustige en gestoorde Disneypersonages. Het resultaat is een aparte, maar zeker ook interessante acteerprestatie. Desondanks zien meerdere gevechtsscènes er regelmatig uit als thuis gemaakte video’s waarin mensen vechten met hun poppen of knuffels. Het helpt ook niet dat hoe verder de cinematograaf in zijn camerawerk afstand neemt van Screamboat Willie, hoe ongeloofwaardiger dit filmpersonage er uit begint te zien.
Three strikes and you’re out
Screamboat is een verschrikkelijke film die door zijn zelfbewuste filmkarakter extra lastig is om te aanschouwen. Regisseur Steven LaMorte en scenarioschrijver Matthew Garcia-Dunn bevechten vuur met vuur, door veelvoorkomende narratieve elementen uit Disneyklassiekers en horrorfilms te bekritiseren met dezelfde gemaakte fouten. Ergens hadden ze deze narratieve keuzes satirisch goed kunnen neerzetten. Doordat LaMorte en Garcia-Dunn hun kritiekpunten slecht presenteren en onderbouwen, komt het nu over alsof ze betweters zijn die anderen bekritiseren op de fouten die ze zelf ook maken.
De film speelt vanaf zijn openingsscène al met eendimensionale filmpersonages in op veelvoorkomende verhaalelementen uit horrorfilms. Zo opent Screamboat met twee werknemers op een veerboot. Het duo bestaat uit een angstige nieuweling en een ervaren werknemer die nergens bang voor is met een dik New York accent. De nieuweling denkt allerlei dingen te zien en te horen, maar de ervaren werknemer gelooft er niets van. Uiteraard worden ze kort daarna niet zo vriendelijk begroet (oftewel aangevallen) door de sadistische muis Screamboat Willie.
In een achtervolging glijdt de nieuweling onderuit om vervolgens nog in een kuil te vallen. Three strikes and you’re out! In de eerste paar minuten weet Screamboat al zoveel typische filmpersonages en filmgebeurtenissen onironisch neer te zetten dat de zogenaamde kritiek die LaMorte en Garcia-Dunn op deze clichés leveren amper op te merken valt. Bovendien zijn dit niet de enige filmelementen die we al zo vaak hebben teruggezien in dit soort films. Van kapotte lampen met flikkerende lichten tot poepgrappen en een oude gedementeerde man die op een magische manier lijkt te weten dat iedereen in gevaar is: Screamboat heeft het helaas allemaal en meer!
Conclusie
Regisseur Steven LaMorte en scenarioschrijver Matthew Garcia-Dunn proberen met Screamboat zowel een satirische parodie als een raar eerbetoon te leveren aan de magie van Disneyfilms. Ondanks het gebruik van meerdere referenties en herkenbare muziekdeuntjes, slagen ze hier niet in. Zo lukt het LaMorte niet om een balans te vinden in zijn humoristische narratieve aanpak en te serieus gespeelde regie. Een van de bijpersonages zegt dat alles in het schip steeds opnieuw wordt gerecycled om geld te besparen.
Dit is overduidelijk een grap richting Walt Disney Studios over hun gewoonte om (tegenwoordig) veel remakes te maken en veelvoorkomende verhaallijnen of filmelementen te herbruiken. Toch komen dit soort grapjes onverdiend over, omdat de filmmakers van Screamboat in hun respectievelijke filmgenre ook van veelvoorkomende verhaallijnen en filmelementen gebruik maken om geld te besparen (of juist te verdienen). LaMorte en Garcia-Dunn hebben Screamboat een zelfbewust karakter gegeven.
Toch is het ironisch en veelzeggend dat ze hier niet echt op in weten te spelen. Er kan geconcludeerd worden dat zelfs de betere aspecten uit deze film niet volledig goed zijn uitgevoerd. Zo behoort de theatrale en groots opgezette filmmuziek van componisten Charles Henri Avelange en Yael Benamour tot de pluspunten van Screamboat. Ondanks dat de filmmuziek kwalitatief goed klinkt, worden meerdere muzikale thema’s op de verkeerde momenten ingezet of versterkt.
Zo speelt epische en heroïsche filmmuziek af wanneer het filmpubliek alleen kijkt naar verschillende beelden van een veerboot die simpelweg een dok verlaat. Daarnaast speelt er gruwelijke en beangstigende filmmuziek af wanneer Screamboat Willie het bedrag van een hotdog van 6.99 Amerikaanse dollars naar 9.99 Amerikaanse dollars verandert. Oh, the horror! In Screamboat beargumenteerd een van de filmpersonages dat mensen slecht praten over dingen waar ze diep van binnen van houden.
Het is Screamboat gelukt om zijn eigen voorgelegde argumentatie tegen te spreken. Screamboat is namelijk niet het soort horrorfilm waarvan je kan genieten of van moet schrikken. In plaats daarvan is dit het soort horrorfilm waarvan je moet zuchten door hoe typerend en saai het is. Screamboat is nu te zien in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan ND Pictures voor het versturen van een online recensie-exemplaar.
