See for Me is een representatieve thriller film dat een uniek basisverhaal bevat. Het verhaal volgt een blind hoofdpersonage dat haarzelf en het huis, waarop ze past, moet verdedigen wanneer er een huisinbraak plaatsvindt. Dit klinkt als een absurd idee voor een film. Ergens is dit het ook. Ondanks dat het aspect van een blind hoofdpersonage technisch redelijk goed uitgevoerd is, hebben de scenarioschrijvers maar een matig verhaal geschreven voor de film. Regisseur Randall Okita gaat daarnaast te letterlijk om met het verhaal, waarbij hij de (enkele) achtergrondverhalen en karaktermomenten letterlijk verteld, in plaats van dat hij ze visueel uit laat spelen.
Gelukkig is het acteerwerk van hoofdrolspeelster Skyler Davenport een groot pluspunt aan de film. Ook weet de belangrijkste bijrolspeler Jessica Parker Kennedy te overtuigen. Het beste aspect aan de film zijn echter de representatieve en technische aspecten. See for Me is een mooie representatieve film voor blinde mensen en Paralympische spelers. Daarnaast zit de film technisch uitstekend in elkaar, waarbij de cinematografie, de montage, de geluidsbewerking, de productie ontwerpen en de set opbouw allemaal weten te overtuigen. Het is jammer dat See for Me maar een matig verhaal bevat, want anders had dit misschien een geweldige thriller kunnen zijn geworden.
Over See for Me (2021)
See for Me is een Canadese thriller film uit 2021. De film is geregisseerd door Randall Okita. De cast van de film bestaat uit onder andere Skyler Davenport, Jessica Parker Kennedy, Laura Vandervoort, Matthew Gouveia, Emily Piggford, Joe Pingue, en Kim Coates. Het verhaal gaat over Sophie die op jonge leeftijd blind is geworden. Nu staat haar skicarrière op een laag pitje. Wanneer ze de kans krijgt om tegen betaling op een afgelegen landhuis te passen, grijpt ze die kans met beide handen aan.
Op aandringen van haar bezorgde moeder installeert ze een nieuwe app waarmee ze aan vrijwilliger Kelly wordt gekoppeld die voor haar waarneemt wat er gebeurt. Maar in hoeverre kan Kelly haar helpen als het landhuis wordt overvallen door indringers? Kan Kelly – die alleen op een afstand mee kan kijken – Sophie haar leven redden? De film had zijn publieke première op het Tribeca Film Festival in 2021. Dutch FilmWorks bracht See for Me op 8 juli 2022 uit op Blu-ray en DVD. Mijn dank aan Dutch FilmWorks voor het versturen van een recensie-exemplaar.
Recensie
See for Me bevat een uniek basisverhaal. Zo komt het niet regelmatig voor dat we een blind hoofdpersonage zien terugvechten tegen een huisinbraak. Door de opmerkelijke opzet van het verhaal keek ik enigszins gespannen toe naar hoe de film verliep. Echter moet ik wel eerlijk toegeven dat sommige scènes minder geloofwaardig waren dan andere. Toch mag er zeker gezegd worden dat het een positief pluspunt is om een blind hoofdpersonage neer te zetten als een eigenzinnige, (bijna) onafhankelijke en stoere vrouw. Het is mooi om deze doelgroep ook gepresenteerd te zien worden. Hetzelfde mag ook gezegd worden voor de Paralympische spelers.
Het blinde hoofdpersonage twijfelt namelijk of ze haarzelf zou opgeven voor de Paralympische Spelen. Het hoofdpersonage Sophie is niet blind geboren. Ze is dat door een ongeluk, tijdens een van haar skicompetities, geworden. Voor de mensen die niet weten wat de Paralympische Spelen zijn, dit zijn de Olympische Spelen voor mensen met bijvoorbeeld een lichamelijke handicap, visuele beperking of hersenverlamming. Om beide blinde mensen en Paralympische spelers gepresenteerd te zien worden via een degelijke thriller, is naar mijn mening al mooi meegenomen.
Echter is representatie niet alles waar een film voor zou moeten gaan. Gelukkig is dit ook niet het geval bij See for Me. Cinematografen Jordan Oram en Jackson Parrell leggen de focus vooral op de details. Hierbij weten de cinematografen het gevoel van slecht zicht en blindheid te scheppen. Ze laten bijvoorbeeld kledingstukken met bepaalde punaises van dichtbij zien, om ons te vertellen dat Sophie deze punaises gebruikt om te achterhalen welk kledingstuk het is. De cinematografen laten daarnaast ook zien hoe geluid een belangrijk onderdeel is voor een blind persoon.
Ze richten de camera op waar geluid vandaan komt – van voetstappen tot alarmen die afgaan. Wanneer de huisinbraak plaatsvindt, weten de cinematografen ook goed een beeld te schetsen van waar iedereen zich bevindt, en waar iedereen elkaar (net op tijd) ontloopt. Het productieontwerp en de set opbouw zorgen ervoor dat het huis, waar ingebroken wordt, eruit ziet als een doolhof. Door de verschillende etages en de verschillende kamers, komt het huis als bijna ontoegankelijk over – zelfs voor mensen zonder visuele beperkingen. Ook de geluidsafdeling weet een krachtige prestatie te leveren.
Hierbij speelt het geluid perfect in op wat het camerawerk van de cinematografen ons wel – of niet – laat zien. Daarbij speelt het montagewerk van James Vandewater ook een belangrijke rol. In zijn montage besluit de filmmonteur uiteindelijk welke beelden wel – of niet – op bepaalde momenten worden afgespeeld. Naast deze technische aspecten is het acteerwerk van de cast ook redelijk. Hierbij weten vooral hoofdrolspeelster Skyler Davenport en bijrolspeler Jessica Parker Kennedy de show te stelen. Davenport en Parker Kennedy komen beide regelmatig net wat te arrogant of te zeker van hun zaak over, waardoor hun interacties een genot zijn om te aanschouwen.
De rest van de cast is zeker niet slecht, maar ze krijgen echter vrij weinig te doen in de film. Deze bijpersonages zijn er meer om de reis van het hoofdpersonage en belangrijkste bijpersonage te ondersteunen. Over hun karakters en motivaties krijgen maar weinig te weten. Ook moet ik eerlijk toegeven dat motivaties en achtergrondverhalen van het hoofdpersonage en belangrijkste bijpersonage ook wat meer visueel uitgewerkt hadden kunnen worden. De motivaties en achtergrondverhalen worden teveel gepresenteerd als een expositie, waarin letterlijk wordt verteld wat er gebeurd is voor het verhaal van de film begint.
Regisseur Randall Okita had de film beter kunnen maken als hij iets meer gebruik had gemaakt van de filmregel “Show, don’t tell”. Hiermee had hij samen met de scenarioschrijvers, waar mogelijk, de te vertellen informatie kunnen vervangen door een visuele scène – met of zonder dialogen. Hiermee komen ook direct bij het grootste probleem van de film: het verhaal. See for Me bevat een matig verhaal dat wel spanning en genoeg plotwendingen bevat, maar daarnaast vrij weinig echt te zeggen heeft. De film bevat een te simpel verhaal dat bijna overkomt als een (te serieuze) volwassen parodie op de Home Alone films.
Er zijn zeker momenten in de film waarin het verhaal van See for Me een leuke plotwending krijgt. Echter worden deze plotwendingen altijd teruggedraaid naar het basisverhaal van een blind meisje dat haarzelf tijdens een huisinbraak moet verdedigen. Ondanks dat deze opzet zeker technisch goed in elkaar zit, heeft het verhaal verder vrij weinig te bieden. Hierin bewijst See for Me dat representatie niet genoeg is om een verhaal automatisch krachtig – of beter dan matig – te maken.
Conclusie
Uiteindelijk is See for Me een film die vooral zowel representatief als technisch sterk in elkaar zit. Beide blinde mensen en Paralympische spelers worden goed gepresenteerd in deze degelijke thriller. Ook leveren hoofdrolspeelster Skyler Davenport en de belangrijkste bijrolspeler Jessica Parker Kennedy sterke acteerprestaties. Op technisch vlak bevat See for Me uitstekend camerawerk van cinematografen Jordan Oram en Jackson Parrell. Ze weten met hun camera de focus te leggen op details, waarbij ze altijd een goed gevoel weten te geven van waar personages zich (wel of niet) bevinden. Daarnaast laten ze met hun camerawerk ook zien wat andere personages wel – of niet – kunnen zien.
Ook weten de cinematografen het gevoel van slecht zicht en blindheid te scheppen. De geluidsafdeling speelt perfect in op wat het camerawerk van de cinematografen ons wel – of niet – laat zien. Daarnaast is het werk van de productie ontwerpers en set decorateurs ook top, want ze zetten het huis, waar ingebroken wordt, neer als een doolhof. Filmmonteur James Vandewater weet precies welke beelden hij wel – of niet – op bepaalde momenten moeten laten zien. Het grootste probleem van de film blijft echter het verhaal. De meeste bijpersonages bevatten maar amper karakters, achtergrondverhalen en motivaties.
De motivaties en achtergrondverhalen van het hoofdpersonage en belangrijkste bijpersonage hadden daarnaast ook wat meer visueel uitgewerkt kunnen worden. Nu worden ze teveel gepresenteerd als een expositie, waarin letterlijk wordt verteld wat er gebeurd is voor het verhaal van de film begint. Het verhaal zelf bevat ook te veel plotwendingen die nergens anders heenleiden dan het basisverhaal en verder biedt het verhaal zelf vrij weinig inventiefs of spectaculairs.
See for Me is daarom aan te raden als je op zoek bent naar een thriller die technisch goed in elkaar zit en degelijke spanning bevat. Echter moet je wel kunnen omgaan met het feit dat het verhaal en de personages wat minder uitgewerkt zijn. See for Me is nu te koop op Blu-ray en DVD op onder andere Bol.com.
