Deze game recensie is mogelijk gemaakt door het recensie-exemplaar dat het team van sebkijk! heeft ontvangen van Merge Games. Onze dank aan Merge Games voor deze mogelijkheid. Mijn playthrough van Solo: Islands of the Heart was op de Nintendo Switch.
Eerlijkheid duurt het langst, en het enige wat van je gevraagt wordt is om eerlijk te zijn met jezelf. Dus neem het rustig aan, en beleef wat Solo: Islands of the heart te bieden heeft.
Een rustige belevenis
Al vanaf het begin laat Solo: Islands of the Heart merken wat je kan verwachten met een simpele art style, rustige muziek en lichte kleuren. In de basis is Solo een puzzel spel waar je bij elke puzzel van punt A, naar B, naar C moet gaan. Dit moet je doen door blokken op te pakken en op andere plekken te plaatsen om telkens hoger te komen.
Buiten de puzzels die je moet halen om voortgang te maken zijn er ook compleet optionele puzzels om de wezens in de omgeving blij te maken.
Zo kan je voedsel geven aan de juiste dieren, paden maken om 2 wezens weer bij elkaar te krijgen of gewoon een mol proberen te aaien.
Puzzels, puzzels, puzzels
Bij een puzzel spel ben je natuurlijk constant bezig met het oplossen van puzzels. Het doel van de meeste puzzels is om eerst bij een kleine vuurtoren te komen om een totem paal te activeren en daar dan naar toe te gaan. Dit is vrij simpel, maar Solo houd het nieuw door telkens nieuwe elementen toe te voegen. Zo krijg je al heel snel een doek om langzaam mee naar beneden te zweven en een staf waarmee je blokken op lange afstand kan pakken en plaatsen.
De puzzels worden ook beetje bij beetje lastiger, omdat er nieuwe soorten blokken toegevoegd worden. Zo heb je bijvoorbeeld blokken die de speler en andere blokken weg blazen, blokken waar bruggen uit komen en blokken die aan muren blijven plakken. Elke keer als je één van de standaard puzzels haalt verschijnt er weer een nieuw eiland met weer zijn eigen puzzels.
Een personelijke ervaring
Hoewel Solo: Islands of the Heart in principe een puzzel spel is, gaat het in zijn kern om de ervaring die het wilt leveren. Solo gaat boven alles over de liefde en self reflectie. Waneer je het spel start vraagt het na je naam en geslacht al om de naam van je ware liefde en nog voor je eerste puzzel vraagt het of je in een relatie zit, of je een relatie had maar nu niet meer, of geen relatie hebt gehad.
Na elke puzzel stelt de totem je een persoonlijke vraag die te maken heeft met de liefde gebaseert op antwoorden die je eerder gegeven hebt. Zo kreeg ik bijvoorbeeld vragen als “Ben je boos op de persoon waar je mee was? ” of “Als je contact moet verbreken met je familie of je ware liefde, wat zou je kiezen?”. Dit allemaal komt samen tot een hele lastige vraag op het einde van het spel die voelde alsof de gene met wie ik was het persoonlijk aan mij vroeg.
Een lastige aanrader
Solo: Islands of the Heart heeft een enorm interesant concept die mij enorm heeft geraakt. Maar juist omdat het zo enorm persoonlijk is kunnen de ervaringen enorm verschillen voor andere spelers. Ook kan het soms voorkomen dat de keuzes die je krijgt niet toepasselijk zijn voor je eigen situatie. En aangezien het spel het beste werkt als je eerlijk voor je eigen situatie antwoord, kan het je belevenis soms een beetje beinvloeden.
Ook is het spel enorm kort. Ookal neem je je tijd en doe je alle optionele activiteiten kan je Solo uitspelen binnen 3 uur. Dus als de ervaring zelf je niet pakt blijft er vrij weinig over. Er is ook weinig verbinding tussen de puzzels en het verhaal dat Solo probeert te vertellen, dus voor mensen die er echt alleen zijn voor het verhaal kunnen de puzzels dat in de weg zitten.
Conclusie
Solo: Islands of the Heart is een mooi spel die je heel erg over jezelf laat denken. Het levert en ontspannende tijd waar je gewoon kan genieten van de omgeving en de puzzels die er zijn. Maar aangezien het zo kort duurt moet je heel erg zelf afwegen of de ervaring opzich het waard zou zijn voor jou.
