Is Space Jam een goede film of heeft nostalgie de meeste mensen blind gemaakt? De Looney Tunes zijn de laatst jaren weer een grote naam aan het worden in het animatie medium. Ze hebben de grootsheid van hun gouden tijden niet opnieuw bereikt. Echter weten ze wel een begrip te blijven in de filmwereld met hun (nieuwe) Amerikaanse animatieserie Looney Tunes Cartoons, maar ook met het langverwachte vervolg op de originele Space Jam film uit 1996.
Space Jam: A New Legacy kwam dit jaar uit in de Nederlandse en Belgische bioscopen. Maar voordat we dit vervolg gaan bespreken, wil ik eerst stilstaan bij het eerste deel. Ik kom zelf ook uit het geboortejaar 1996. In plaats van Space Jam keek ik als (klein) kind graag naar Looney Tunes: Back in Action. Recent keek ik voor het eerst in mijn leven de eerste Space Jam film. Achteraf gezien had ik beter de film eerst als kind kunnen kijken…
Over Space Jam (1996)
Voordat ik dieper inga op mijn mening, wil ik het eerst hebben over de film zelf. Space Jam is een Amerikaanse hybride film gemaakt uit liveaction en geanimeerde scènes. De sport- en komediefilm komt uit 1996 en is geregisseerd door Joe Pytka. Echter zijn de animatie scènes zelf geregisseerd door Tony Cervone en Bruce W. Smith. Dit was de eerste film die geproduceerd werd door Warner Bros. Feature Animation en werd uitgebracht door Warner Bros.
Space Jam ontving gemengde kritieken van de recensenten. Ze waren verdeeld over de premisse van de Looney Tunes en Michael Jordan combinatie, maar gaven veel lof aan de technische prestaties. Zo werd het mixen van liveaction en animatie over het algemeen geprezen. De film zelf werd een kassucces en bracht wereldwijd meer dan 250 miljoen dollar op. Space Jam werd de best verdienende basketbal film aller tijden en kwam ook in de top tien best verdiende films van 1996.
De hoofdrolspeler van Space Jam is basketballer Michael Jordan. Hij speelt een fictieve versie van zichzelf. De cast bestaat voor de rest onder andere uit Wayne Knight, Theresa Randle en Bill Murray. De stemmencast bestaat uit Billy West, Dee Bradley Baker, Kath Soucie en Danny DeVito.
De film vertelt een fictief verslag van de tijdlijn tussen Michael Jordan’s aanvankelijke pensionering uit de NBA in 1993 en zijn terugkeer in 1995. In deze tijd wordt hij gevraagd door de Looney Tunes personages om hen te helpen in een basketbalwedstrijd tegen aliens. Deze buitenaardse wezen zijn van plan de Looney Tunes tot slaaf te maken als attracties voor hun pretpark. Alles staat op het spel als Michael Jordan probeert de Looney Tunes te redden en de basketbalwedstrijd te winnen.
Nostalgisch begrip
Space Jam komt over als een film vol met onsamenhangende en kort geanimeerde momenten. Het is daarom ook begrijpelijk dat kinderen – van tegenwoordig en uit de jaren 1990 – deze film zo geweldig vonden. De kinderen blijven geïnteresseerd in de film doordat de film niet langdradig in zijn verhaal is. Ik kan me ook best voorstellen dat volwassenen, die als kinderen Space Jam zagen, met nostalgische gevoelens terugkijken naar deze film. Echter keek ik deze film voor het eerst pas als volwassene, en hierdoor heb ik een andere soort kijk dan enkele leeftijdsgenoten. Naar mijn mening is Space Jam geen goede film.
Is de film volledig af te raden? Nee, er zijn zeker ook goede aspecten op te noemen over Space Jam. Zo is de film zeker vermakelijk. Tot op zekere hoogte werkt Space Jam als een feel good film. De dynamische bewegingen van de geanimeerde personages zijn goed uitgevoerd. Voor een basketbalspeler geeft Michael Jordan een degelijke acteerprestatie – ook al krijgt hij heel weinig te doen. Zoals je al had kunnen gokken, valt er verder vrij weinig goeds te zeggen over deze film.
De animatie en grappen van Space Jam
De volledig geanimeerde scènes mogen dan goed uitgevoerd zijn, maar de animatie gaat niet goed samen met de liveaction beelden. De film bevat amper momenten waarbij de geanimeerde beelden geloofwaardig geïntegreerd zijn met de liveaction beelden. Dit is ook niet gek, want bij het maken van Space Jam is er ongelofelijk veel gebruik gemaakt van green screens. Nu is dit in principe geen probleem voor het maken van een film. Maar als je een acteur in een set stopt dat volledig omringd is door green screens, dan moet je wel duidelijke (en haalbare) instructies geven aan de animatoren.
Dit blijkt niet het geval te zijn geweest volgens enkele animatoren die hebben meegewerkt aan de film. Naast de slecht uitgepakte combinatie van liveaction en geanimeerde beelden, bevat Space Jam ook veel grappen die niet landen bij het publiek. Er zijn maar twee die bij me voor een reactie zorgden. De eerste is het moment dat Sylvester zijn plan verteld om de aliens te verslaan. De andere grap is een hilarische hint naar een veel betere film; namelijk Pulp Fiction.
De Looney Tunes uit Space Jam
Het grootste probleem van de film ligt echter bij de karakterisering van de Looney Tunes. Ze komen niet over als zichzelf. Door het zwakkere stemmenwerk en aparte gedrag, komen de Looney Tunes als slechte imitaties van de personages over. Als je kijkt naar de originele korte films van de Looney Tunes, dan zouden ze gemakkelijk van de aliens afkomen zonder een basketbalwedstrijd. Het probleem hiervan is dat je dan geen film hebt, dus moeten de personages in hun chaotische kern aangepast worden. Pas richting het einde van de film durven de filmmakers de Looney Tunes uit hun schelp te laten komen.
Dit gebeurt als de Looney Tunes in de tweede helft van de basketbalwedstrijd compleet los gaan. En ja, deze wedstrijd begint pas in de derde akte van de film. Ook de legendarische basketbalspeler Michael Jordan komt in deze film apart over. Zo staat hij (letterlijk) meer stil dan dat hij doet waar hij bekend voor staat – basketbal spelen. Dit is echter de fout van de filmmakers die de basketbalspeler hebben omringd met green screens. Hierdoor had de basketbalspeler het extra moeilijk om een sterke acteerprestatie neer te zetten. Zijn potentie werd beperkt door de mogelijkheden waar hij het mee moest doen.
Conclusie
Space Jam had ik meer kunnen waarderen als ik het op een jongere leeftijd had gekeken. Echter was ik dan nog steeds bij dezelfde conclusie geland – namelijk dat dit geen goede film is. Michael Jordan levert wel een degelijke performance. Daarnaast bevat de film ook een paar hilarische momenten. De volledig geanimeerde scènes zijn ook goed uitgevoerd.
Echter gaat de animatie van de film niet goed samen met de liveaction beelden. Hierdoor komt Space Jam ook over als een onsamenhangend stuk media vol losstaande korte momenten. De meeste grappen landen ook niet. Daarnaast komen de Looney Tunes personages en Michael Jordan anders over dan dat we gewend van ze zijn. Dit is eerder de fout van de visie van de filmmakers, dan de schuld van de cast of de animatoren. Space Jam blijft als film aan te raden voor mensen die op zoek zijn naar dom vermaak, maar zelfs dan is Space Jam een zwakkere keuze.
