Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure is als game gelijk aan de huidige staat van de Ice Age filmreeks: vermakelijk en degelijk, maar ook middelmatig, frustrerend en regelmatig irritant. Deze videogame mag dan oorspronkelijk enkele jaren geleden uitgekomen, maar Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure stond al voor een langere tijd op mijn wenslijst om nog ooit te spelen. Afgelopen weken heb ik de tijd genomen om Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure, als de perfectionist dat ik ben, volledig uit te spelen en de Platinum trofee voor de PlayStation 4 te halen. Ondanks dat ik me zeker vermaakt heb, zou ik niet durven zeggen dat Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure een uitstekende of zelfs (heel) goede game is. De videogame weet een goede adaptatie te zijn van de filmreeks, maar weet door slechtere controls en repetitieve missies ook snel te frustreren en op enkele momenten zelfs te vervelen.
Een van de eerste videogames die een indruk op me wist te maken als tiener was Assassin’s Creed III. Ondanks dat ik toen al kritiekpunten opmerkte aan Assassin’s Creed III, was ik helemaal weg van de game en het verhaal van Connor Kenway. Eerst speelde ik de game op de Xbox 360 en later ook op PlayStation 3. Nu, jaren later, heb ik de game weer opnieuw uitgespeeld. Ditmaal speelde ik de Remastered versie van de game op de PlayStation 4. Assassin’s Creed III blijft ondanks enkele tekortkomingen een van mijn favoriete games en de Remastered versie van de game bewijst dit opnieuw.
Na het licht teleurstellende Link!, keek ik er niet enorm naar uit om het nieuwste boek van auteur Jody Hens te lezen. Achteraf gezien heb ik hier best spijt van, want Kerstgedachten van een vampier is een grote verbetering op haar vorige boek. Ik durf zelf zo ver te gaan als te zeggen dat Kerstgedachten van een vampier een kort e-boek is dat het klassieke verhaal van Charles Dickens’ A Christmas Carol op een van de uniekste manieren weet te adapteren. Dit weet Hens te doen door het wereldberoemde verhaal te combineren met een spookachtige vampieren thema. Hierdoor komt Kerstgedachten van een vampier over als de Nederlandse boekenversie van The Nightmare Before Christmas. Hens weet met een e-boek van maar 27 pagina’s een eigen klassieker te maken dat net zo interessant is als de films en boeken waar het inspiratie van neemt. Toch bevat Kerstgedachten van een vampier – net zoals Hens’ vorige boek – wel enkele punten die beter uitgevoerd hadden kunnen worden.
Normaal gesproken recenseer ik vooral films of series. Op onregelmatige basis recenseer ik ook andere literaire objecten, mediavormen of kunstuitingen. Ditmaal recenseer ik daarom het nieuwste boek van auteur Jody Hens. Dit boek heet Link!. Het lukt Hens om het boek regelmatig “link” te maken. Niet alleen op het gebied van spanning en mysterie, maar ook op de basismanieren van literaire schrijfkunsten. De spelling is hier een goed voorbeeld van. Er ontbreken namelijk enkele hoofdletters en woorden. Toch mag er zeker gezegd worden dat het Hens lukt om het verhaal spannend te houden, waardoor je als lezer het boek wilt blijven lezen. De vraag die hierdoor ontstaat, is wat belangrijker voor een goed boek: sterk verhalen kunnen vertellen of sterk kunnen schrijven? Hens laat met haar boek Link! zien dat de kunst van een goed boek ligt in een combinatie van beide aspecten. Doordat de auteur niet altijd beide aspecten even goed weet uit te voeren, voelt Link! regelmatig oneven in zijn kwaliteit aan.
LEGO Jurassic World is een game dat veel lijkt op de eerdere games die een LEGO-thema bevatten. Voor enkele recensenten was dit reden genoeg om LEGO Jurassic World te zien als een van de mindere delen van de reeks games. Het is best te begrijpen dat deze recensenten wat meer vernieuwing hadden willen zien in een LEGO-game, maar tegelijkertijd hebben deze games een basis dat goed in elkaar zit. Ik ben het zelf dus niet eens met deze recensenten. Ondanks dat het verlangen naar vernieuwing te begrijpen is, heb ik zelf enorm genoten van het (meerdere malen) uitspelen van LEGO Jurassic World. LEGO Jurassic World is echter ver weg van een perfecte game. De kwaliteit tussen de verschillende levels verandert regelmatig van uitdagend en vermakelijk, naar saai en lang. Dit is niet alleen te danken aan de manier waarop de levels zijn uitgebouwd, maar ook aan de gameplay en controls die als we gamers krijgen.
Met Suske en Wiske: De Vroem-Vroem-Club brengen scenarist Yann en striptekenaar Gerben Valkema hun tweede eerbetoon aan het stripuniversum van Suske en Wiske. Sinds 2017 nodigt Standaard Uitgeverij jaarlijks een scenarist en tekenaar uit. Ze worden uitgenodigd om een uniek en persoonlijk verhaal voor Suske en Wiske te maken. De scenarist schrijft het verhaal en de tekenaar levert de (strip-)tekeningen. Suske en Wiske: De Vroem-Vroem-Club is het vijfde verhaal binnen deze eerbetonen aan Willy Vandersteen. Daarnaast is het ook het tweede verhaal van het duo Yann en Gerben Valkema. Eerder maakte Yann en Gerben Valkema namelijk het verhaal Cromimi. Nu de formele introductie tot dit stripverhaal is geweest, vind ik het belangrijk om duidelijk aan te geven dat ik zelf nooit een groot Suske en Wiske liefhebber ben geweest. Vroeger was ik wel een groot stripliefhebber, maar fan van de stripverhalen van Suske en Wiske was ik niet. Dit kwam door de grote lappen teksten uit het verhaal, en doordat de tekenstijl me minder aansprak. Ondanks dat ik op een wat latere leeftijd de Suske en Wiske stripverhalen van Willy Vandersteen meer kon waarderen, ben ik me nooit verder gaan verdiepen in de verhalen van deze iconische stripfiguren. Na het lezen van Suske en Wiske: De Vroem-Vroem-Club heb ik hier enigszins spijt in, omdat dit stripverhaal mijn ogen deed twinkelen van plezier en bewondering. Suske en Wiske: De Vroem-Vroem-Club is sinds 2 november 2021 te koop. Mijn dank aan Standaard Uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
De iconische sciencefiction franchise Planet of the Apes heeft niet alleen een nalatenschap in films. Zo bestaat de rijke geschiedenis van de franchise ook uit een televisieserie, een geanimeerde televisieserie, boeken, bordspellen, actiefiguren, games, en (uiteraard) strips. In 2023 keert Planet of the Apes terug in de vorm van strips. De strips zullen voor het eerst in meer dan 40 jaar uitgebracht worden door Marvel Comics.
Verschillende kunst- en mediavormen worden regelmatig met elkaar verbonden. Hierbij zijn het niet alleen de technische aspecten die met elkaar verwikkeld raken. Ook de kunstenaars en mediamakers beoefenen regelmatig meerdere beroepen. Een goed voorbeeld hiervan is Kirill Serebrennikov. Zo is Serebrennikov niet alleen een filmmaker en kostuumontwerper, maar ook een theater-, opera- en televisieregisseur. Zijn nieuwste film Tchaikovsky’s Wife ging tijdens het Filmfestival van Cannes in 2022 in première. Kort daarna had Serebrennikov ook zijn debuut bij De Nationale Opera met een door hem geregisseerde adaptatie van Der Freischütz. Der Freischütz van Kirill Serebrennikov is nog tot 25 juni 2022 te zien bij de Nationale Opera in Amsterdam. Ik kreeg de mogelijkheid om de operavoorstelling als recensent en journalist te bezoeken. Mijn dank aan de Nationale Opera voor deze mogelijkheid en het vrijkaartje.
De Smurfen: De Witte Storm markeert een belangrijk moment in mijn leven. Niet alleen is dit mijn langverwachte terugkeer naar het medium van strips een feit geworden, maar daarnaast zal dit de eerste strip zijn die ik ga recenseren. Voordat ik een grote filmfanaat werd, was mijn grootste liefde bewaard aan de strip. Ik stond in mijn omgeving bekend als de stripliefhebber. Als mijn vrienden of familie op zoek waren naar een leuke strip, dan wist ik altijd wel een paar te tippen. Voor een langere tijd was het mijn droom om striptekenaar te worden. Langzamerhand veranderde deze droom met mijn opkomende interesse voor films en series. Dit betekent echter niet dat ik mijn liefde voor strips ben kwijtgeraakt. Strips zijn voor mij voor enkele jaren alleen wat minder belangrijk geweest, waardoor het voor me ook steeds moeilijker werd om er terug in te komen. Nu ben ik eindelijk weer strips aan het lezen. Vandaag recenseer ik ook voor het eerst een strip. De Smurfen: De Witte Storm is op 3 november 2021 uitgebracht door Standaard Uitgeverij. Ik wil hierbij Standaard Uitgeverij enorm bedanken voor het verzenden van een recensie-exemplaar voor mijn eerste striprecensie.
Het is niet bepaald groot nieuws in Nederland, maar Art Spiegelman’s graphic novel Maus is in Tennessee (Verenigde Staten van Amerika) verbannen van de leeslijst. Dit omdat er enkele keren in het verhaal gevloekt werd en er een afbeelding van een naakte vrouw in het boek voorkomt. Dat dit in Nederland niet groot nieuws is geworden is tegelijkertijd best begrijpelijk en teleurstellend. Tuurlijk, we Nederlanders hoeven ons niet altijd bezig te houden met Amerikanen, en al helemaal niet met hun idealen. In Nederland hebben we ons eigen hoeveelheid problemen, ook al zal niet elke Nederlander dit toegeven. Tegelijkertijd is het zonde dat we in Nederland weinig aandacht geven aan het feit dat dit belangrijke verhaal verbannen is in een Amerikaanse staat. Maar waarom is dit zo teleurstellend? Daarvoor zal ik eerst een achtergrond schetsen van de tot stand komen van Maus, en daarnaast zal ik ook vertellen waar het verhaal over gaat. Met dank aan het EPPO-stripblad voor het informeren van dit nieuws, en het inspireren tot het schrijven van dit artikel.