Gisteren was het 31 oktober. De dag van Halloween. Één zogenaamde dag waarop men veel bezig is met horror-activiteiten, waaronder het bekijken of aanraden van sterke horror-films. Als filmfanaat wil ik hier dit jaar ook aan mee doen. Op welke manier wil ik dan mee doen? Ik wil dit doen door een verontrustende psychologische drama-film aan te raden. Een film genaamd; Swallow.
Maar wat heeft dat met horror-films of halloween te maken? Na het kijken van de film Swallow zul je je als kijker op z’n minst net zo ongemakkelijk voelen als bij het kijken van een daadwerkelijke horror-film. Is deze film naast shockerend ook wel goed? Lees verder om daar achter te komen.
Deze recensie is mede mogelijk gemaakt door onze samenwerking met MUBI. Mijn dank aan het team van MUBI voor de samenwerkingsmogelijkheden.
Sinds 31 oktober 2020 is Swallow exclusief te zien op het streaming platform MUBI. Maar allereerst wat is MUBI? In de grote wereld van streaming-diensten zullen sommige van jullie je misschien afvragen wat MUBI precies is? Laat ik daarom eerst een korte samenvatting geven over MUBI en wat voor geweldigs het allemaal te bieden heeft. Benieuwd geraakt naar wat er nu nog meer te zien is op MUBI? Klik dan hier!
Over MUBI
MUBI – dat eerder bekend stond als The Auteurs – is een globaal film platform. Op dit platform wordt een met de hand samengestelde selectie van films on demand vrijgegeven. Elke dag wordt er 1 nieuwe film geselecteerd en geplaatst op het platform. Deze film zal dan eerst 30 dagen online te zien zijn.
MUBI heeft echter ook een Library. Dit werd gelanceerd in mei en heeft in Nederland de naam Videotheek. In veel gevallen worden de uitgekozen films na 30 dagen overgezet naar de Videotheek. Dit is echter alleen het geval als de juiste licenties hiervoor zijn vrijgegeven. Je kunt deze films streamen op hun advertentie-vrije website. Je betaald een maand-abonnement van € 9,99 per maand. Je kunt bij MUBI ook kiezen voor een jaar-abonnement van € 71,88 per jaar.
Naast dat er dus elke dag een nieuwe film-on-demand wordt vrijgegeven, kun je ook nog internationale film recensies en filmnieuws lezen dat wordt gepubliceerd op hun publicatie Notebook. Deze publicatie is te vinden als je hier klikt. MUBI is in meer dan 190 landen beschikbaar, waaronder Nederland. Je kunt MUBI kijken op je mobiel, want er is een app die te downloaden is voor iPhone, iPad en Android telefoons. Daarnaast kun je MUBI ook op het web kijken en op je Playstation of Smart TV.
Over Swallow
Deze film had zijn wereldpremière op het Tribeca Film Festival. De hoofdrolspeelster van de film (Haley Bennett, The Equalizer) ging er zelfs vandoor met de prijs voor Beste Actrice. Daarnaast was Haley Benett ook nog een van de uitvoerende producenten van Swallow. De film is geschreven en geregisseerd door Carlo Mirabella-Davis. Dit was de eerste speelfilm die hij heeft geregisseerd. In andere woorden dit was dus zijn debuutfilm.
Swallow vertelt het verhaal van Hunter (Haley Bennett). Zij is een huisvrouw die er recent is achtergekomen dat ze zwanger is. Samen met haar man Richie (Austin Powell, Fantasy Island) leeft ze “gelukkig” in een groot huis. Alles verandert wanneer Hunter dwanggedrag begint te vertonen. Haar dwanggedrag laat haar gevaarlijke objecten – zoals bijvoorbeeld een punaise – opeten. Richie en zijn ouders proberen dit dwanggedrag onder controle te krijgen, terwijl Hunter haar verleden moet confronteren om erachter te komen waarom ze dit dwanggedrag begint te vertonen.
Shockeffecten
Voordat ik Swallow had bekeken had ik de angst dat deze film vooral de focus zou gaan leggen op het shockerende. Als filmkijker krijg je namelijk niet vaak te zien hoe iemand gevaarlijke objecten zoals een spijker of een kleine steen opeet. Ik had het gevoel dat de film daar voornamelijk op zou gaan spelen en dat ik dus voor anderhalf uur zou toekijken naar iemand die alleen aan het eten is. Kort gezegd; mijn angst zei dat de film geen goed verhaal zou hebben om dit dwanggedrag te ondersteunen.
De lezers die al langer mijn recensies lezen, weten dat ik het oprecht toegeef als ik fout zit. Dit is namelijk bij mijn angst voor deze film ook zo geweest. De reden waarom dit personage dwanggedrag vertoont is namelijk veel belangrijker dan het dwanggedrag zelf. Per scène kom je steeds meer te weten over wat er speelt en leer je waar het verhaal echt over gaat. Op een eerste blik zou je denken dat het verhaal vooral gaat over een vrouw die gevaarlijke objecten eet. Maar als je dieper kijkt zie je dat het verhaal veel meer te maken heeft met schuldgevoelens en gevoelens van verwaarlozing.
De film laat ons vanaf het begin al zien hoe het hoofdpersonage Hunter verwaarloost en niet genoeg gewaardeerd wordt door haar man. We krijgen het leven te zien van een huisvrouw die zich dood verveelt en een groot geheim met zich mee draagt. Als kijker wordt je geïntroduceerd tot dit saaie bestaan van Hunter door het camerawerk en de compositie van het camerawerk. De openingsbeelden van Swallow hebben enorm wat indruk op mij gemaakt. Dit komt door de manier hoe de personages gepositioneerd zijn in de shots en de ongelofelijk prachtige landschappen die eromheen staan.
Clichés
Langzamerhand zul je als kijker steeds meer te weten komen over het geheim dat Hunter draagt. Dit zorgt ervoor dat je de acties van dit hoofdpersonage steeds beter zult begrijpen. Deze acties kunnen shockerend en zelfs misselijkmakend zijn, maar als kijker begin je later meer een idee te krijgen over dé “waarom“. Want waarom slikt ze deze gevaarlijke spullen? Waaruit is dit dwanggedrag ontstaan? De manier hoe deze vraag wordt beantwoord brengt mij direct bij mijn grootste probleem van de film.
Swallow begint op één unieke manier. Het lijkt alsof we een film te zien krijgen, waarbij een vrouwelijk hoofdpersonage pas recent last heeft van mentale mishandeling. In veel films hebben deze vrouwelijke hoofdpersonages ook een duister verleden, waar ze het nooit eerder over hebben gehad. Films laten bijna nooit een verhaal zien waar een vrouw een gelukkig leven heeft gehad in het verleden. Voor drama-films moeten vrouwen altijd iets dramatisch hebben meegemaakt. Dat Swallow hier in het begin tegen in gaat, zorgt ervoor dat het lijkt dat een groot cliché vermeden kan worden.
Helaas maakt Swallow uiteindelijk ook gebruik van dit cliché. Met als resultaat dat ik me als kijker vooral voorgelogen en teleurgesteld voel. Swallow had naar mijn mening veel unieker kunnen zijn, maar dan hadden ze hetzelfde pad moeten hebben gevolgd. Nu is het erg onduidelijk waarom ze plotseling toch nog een trauma-verleden erin gooien. Het voelt oprecht oneerlijk aan. Het is bijna of altijd de vrouwen een traumatisch verleden moeten hebben op film in drama-films. We krijgen niet vaak een sterke vrouw te zien, die pas recent in haar leven door een bepaalde groep mensen naar beneden wordt gehaald.
De vrouw moet altijd al eerder in het verhaal iets traumatisch of verschrikkelijk hebben meegemaakt. Door dit trauma-verleden te bezoeken kan het vrouwelijk (hoofd-)personage pas haar huidige problematiek onder ogen komen. Maakt dit Swallow direct een slechte film? Nee, maar het zorgt er wel voor dat de visie van regisseur-schrijver Carlo Mirabella-Davis minder scherp en origineel aanvoelt. Er zijn daarnaast ook veel pluspunten op te noemen aan deze film.
Pluspunten
Zo speelt Haley Bennett haar rol redelijk sterk. In mijn eerlijke mening zou ik haar niet genomineerd hebben voor een of meerdere prijzen, want haar acteerwerk komt daar te gespeeld voor over. Je hebt door dat ze haar acteerkunsten beperkt voor dit personage. Ze moet rustig acteren tot dat het personage genoeg heeft gehad en voor haarzelf op komt. Het was interessanter geweest om meer van deze sterke kant te zien. Toch is het knap dat ze dit personage zo onder controle kan houden met haar acteerkunsten.
Ze weet precies op welk moment het personage zachtjes moet praten en op welke momenten ze een uitbarsting kan hebben. Ze heeft hierbij tuurlijk hulp gekregen van de filmmakers zelf, maar Bennett is uiteraard een onderdeel van dit proces. Daarnaast voel je oprecht empatisch mee met Bennett’s personage. Je kijkt geshockeerd als ze een punaise opeet en begint te bloeden. Daarnaast voel je je geïrriteerd als haar omgeving zo bevelend tegenover haar doet. Dit komt niet alleen door het acteerwerk van Bennett. Het tevens sterke regie- en schrijfwerk heeft hierbij ook geholpen.
Conclusie
In mijn ogen is Swallow een film die eigenlijk beter had kunnen zijn. Op een eerste viewing was ik in het begin vooral geshockeerd door wat ik had gezien. Maar nadat de shock uitwerkt, kom je erachter dat Swallow ver weg van perfect is. Sterker nog de film is (grotendeels) ver weg van redelijk. Swallow is over het algemeen wel één goede film.
Toch had er beter gekeken moeten worden naar de regiekeuzes en de manier waarop het hoofdpersonage geschreven was. Dit zijn namelijk de twee grootste plus- of minpunten van deze film. Voor mij zijn het minpunten, maar dat is bij een film als Swallow zeer persoonlijk. Ik raad iedereen dus sterk aan om alsnog de film te gaan kijken. Want mijn minpunten kunnen voor jou (in dit geval) juist pluspunten zijn.
