Inglourious Basterds (2009) – Film Recensie

”You know somethin’, Utivich? I think this just might be my masterpiece.” Op deze simpele, maar briljante manier laat filmmaker Quentin Tarantino via Brad Pitts personage Luitenant Aldo Raine het filmpubliek weten hoe hij denkt over zijn film Inglourious Basterds (2009). Het is niet absurd dat Tarantino deze film als zijn meesterwerk beschouwd. Door filmhits als Reservoir Dogs (1992), Pulp Fiction (1994), Kill Bill: Vol.1 (2003) en Kill Bill: Vol. 2 (2004) en cultklassiekers als Jackie Brown (1997) werd Tarantino voor een lange tijd gezien als een steeds legendarischer wordende filmmaker. De filmrelease van Death Proof (2007) besmeurde voor het eerst de grootse carrière en filmoeuvre van Tarantino. Ondanks dat Death Proof niet overdonderend slecht werd beoordeeld, werd de film een stuk minder goed ontvangen dan de vorige films die Tarantino hard geregisseerd. Tarantino’s reputatie als briljante filmmaker die niet mist met zijn films was nu veranderd. Met Inglourious Basterds heroverde en revolutioneerde Tarantino zijn positie als meesterlijke filmmaker. De regisseur en scenarioschrijver verlegde met deze oorlogsfilm de grenzen van zijn eigen capaciteiten als regisseur en scenarioschrijver. Zo vertelt Inglourious Basterds een verhaal waarin het verloop van de Tweede Wereldoorlog is aangepast. Tarantino speelt in deze film met fictie en non-fictie door een alternatieve geschiedenis te presenteren waarin diverse Joodse personages strijden om een einde te maken aan het leiderschap van het nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Inglourious Basterds zou niet de enige film blijven waarmee Tarantino heeft laten zien dat hij een meester in historische fictie is. Zo veranderde de filmmaker ook het geschiedenisverloop van het filmlandschap in zijn negende film Once Upon a Time … in Hollywood (2019). In Once Upon a Time … in Hollywood belicht Tarantino op een subtiele manier de grootse impact van kleine aanpassingen van gebeurtenissen in de filmindustrie, terwijl hij met Inglourious Basterds groter uitpakt door diverse alternatieve historische gebeurtenissen op elkaar in te laten spelen. De aangepaste historische evenementen worden zo goed door elkaar verweven en op elkaar verder gebouwd dat deze oorlogsfilm uit 2009 een uitstekende en welverdiende climax bevat. Er kan niet anders geconcludeerd worden dat Tarantino met het bijzondere verhaalverloop van een alternatieve geschiedenis een iconisch wat-als-verhaal weet te presenteren.

Movies that Matter Festival ontvangt status van Oscar-kwalificerend festival

Het Movies that Matter Festival heeft de prestigieuze status van Oscar-kwalificerend festival verkregen. Hiermee is het Movies that Matter Festival in een select gezelschap van wereldwijde filmfestivals geplaatst die deze erkenning hebben ontvangen. De kwalificatie is een waardering voor de selectie van documentaires met maatschappelijke impact die door het Movies that Matter Festival worden geprogrammeerd. Daarnaast is de kwalificatie een teken van waardering voor de voortdurende bijdrage aan en betrokkenheid van het Movies that Matter Festival bij de internationale filmgemeenschap. De winnende film van de Grand Jury Documentary competitie komt nu in aanmerking voor een nominatie voor de Oscar voor beste documentaire. The Mother of All Lies van regisseur Asmae El Moudir won de Grand Jury Documentary Award op het Movies that Matter Festival van 2024.

Horizon: An American Saga – Chapter 1 Winactie | Gesloten

Op 2 oktober 2024 brengen Warner Home Video en Day One MPM de verbluffende western en dramafilm Horizon: An American Saga – Chapter 1 uit op 4K Ultra HD Blu-ray, Blu-ray en DVD. Om de fysieke media release van de film te vieren, mag ik samen met Warner Home Video en Day One MPM een winactie opzetten voor Horizon: An American Saga – Chapter 1. Met de Horizon: An American Saga – Chapter 1 Winactie mag ik twee keer een Blu-ray weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze avontuurlijke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Inception (2010) – Film Recensie

De befaamde filmregisseur Christopher Nolan start het verhaal van zijn meesterlijke film Inception niet bij het begin. Door het filmverhaal in een niet chronologische volgorde starten, nodigt Nolan het filmpubliek uit om hem het doolhof van zijn droomachtige filmwereld in te volgen. Hierbij slaagt de regisseur er constant in om zijn filmtoeschouwers te laten twijfelen over wat behoort tot de realiteit en wat behoort tot de dromenwereld. Door het concept van dromen in een droom te gebruiken, schept de regisseur en scenarioschrijver een groots filmspektakel waarin naar beneden gaan in verschillende dromen de enige weg vooruit is. Inception is een fantasierijke ode aan de creatieve dromer. De regisseur en scenarioschrijver laat op een spectaculaire manier zien hoe mensen in hun dromen in staat zijn om werelden en verhalen te creëren die nooit in de werkelijkheid zouden kunnen bestaan. Tegelijkertijd laat Nolan zien dat iemands droom zijn eigen realiteit kan worden. Hiermee speelt de regisseur en scenarioschrijver in op het belang van het vormen van je eigen realiteit. Tegelijkterijd zeggen de filmpersonages meerdere malen in de film dat het belangrijk is om niet uit het oog te verliezen wat echt en wat een droom is. Inception vertelt verder een verhaal waarin het hoofdpersonage verantwoordelijkheid voor zijn acties leert te nemen en zichzelf leert te vergeven nadat hij een gevangenis van herinneringen heeft gebouwd om zijn verdriet en pijn in te sluiten. Deze gevangenis bevat zowel herinneringen als momenten van spijt die hij in zijn dromen wil veranderen. Door zijn verantwoordelijkheid in de realiteit te nemen, leert hij in zijn droomwereld en onderbewustzijn zichzelf langzamerhand te vergeven en zijn pijn een plaats te geven. Kort gezegd: de film bevat diverse thema’s die verhaaltechnisch en emotioneel krachtig onderbouwd zijn.

Kalinda Vazquez en Robbie Thompson zijn de showrunners van de Poltergeist televisieserie

Variety heeft laten weten dat Kalinda Vazquez en Robbie Thompson de scenarioschrijvers, uitvoerend producenten en showrunners zijn geworden van de Poltergeist televisieserie. De Poltergeist televisieserie wordt ontwikkeld door Amazon MGM Studios. In oktober 2023 werd bekendgemaakt dat de televisieserie ontwikkeld zou worden. De televisieserie is geïnspireerd op de welbekende horrorfilm uit 1982, maar verder zijn er geen exacte plotdetails bekend.

Dune: Part Two (2024) – Film Recensie

Dune: Part Two is een epische en prachtige film die generaties lang geliefd zal blijven. Het is een bewijs van de verbeeldingskracht van meesterlijke filmmakers. Regisseur Denis Villeneuve toont het filmpubliek de kracht van audiovisuele storytelling. Hij doet dit niet alleen door grandioze actiescènes te maken. Villeneuve weet dat hij zich eerst op het verhaal moet richten om de film echt opwindend te maken. De momenten van zwaardgevechten, luchtaanvallen en (nucleaire) oorlogsvoering, moeten de emotionele verhaalstructuur van Pauls heldenreis volgen. Als deze grote actiescenes niet de emotionele kern van het verhaal volgen, doen ze er niet toe. Anders is Dune: Part Two gewoon weer een ander voorbeeld van een spektakelfilm met een dun en saai verhaal. Dune: Part Two is net zoals zijn voorganger, Dune uit 2021, gebaseerd op Frank Herberts gelijknamige boek. Het verhaal van Dune is gelaagd en diepgaand. Het zit vol met thema’s als corruptie, imperialisme en kapitalisme. Herbert gebruikt profetieën als middel om te laten zien hoe indoctrinatie en propaganda worden gebruikt om zowel de geest als het lichaam van de oorspronkelijke bewoners van Arrakis tot slaaf te maken. In Dune: Part Two maakt Villeneuve duidelijk dat de profetie van de Lisan al Gaib is gecreëerd om de inwoners van Arrakis – de Fremen – een symbool van hoop te geven. De ironie van deze profetie is dat hun held een buitenstaander zal zijn: Paul Atreides. Villeneuve beargumenteert uitstekend dat de held van de inheemse bevolking eigenlijk een Fremen zou moeten zijn. Hij speelt met concepten als blanke redders en wit privilege. De Fremen moeten worden gered door een blanke buitenstaander, die ook nog eens van hoge afkomst is. Door de Fremen te onderwerpen aan de profetie hopen de Bene Gesserit, de bedenkers en inzetters van de profeties, dat de inheemse bevolking van Arrakis zal blijven wachten op hun redder in nood en zich niet zelf zullen verzetten tegen het gevestigde regime. Villeneuve en scenarioschrijver Jon Spaihts leveren een aangrijpend verhaal waarin gespeeld wordt met de dualiteit van de gevolgen van acties van mensen die hooggeboren zijn. De spektakelstukken zijn groots en indrukwekkend op beeld gezet door cinematograaf Greig Fraser, maar zonder de regievisie van Villeneuve en het scenario dat hij samen schreef met Spaihts, zou Dune: Part Two niet de meesterlijke film zijn die het nu is geworden.

Trolls (2016) – Film Recensie

Trolls is een vrolijke animatiefilm. De animatiefilm probeert de (jonge) filmtoeschouwers te laten zien hoe je blij kunt zijn, want blijdschap zit in ons allemaal. Trolls bespreekt gevoelens als depressie, melancholie en blijdschap. De film benoemt het probleem van ongelukkig, angstig en melancholisch zijn. Tegelijkertijd laat de film zien dat altijd happy-go-lucky zijn, ook niet een realistische optie is. Helaas lukt het de filmmakers niet altijd om deze belangrijke en serieuze boodschap weer te geven. Het gebruik van rappe montagetechnieken, inclusief iconische en energieke liedjes, zorgt er regelmatig voor dat de boodschap meerdere stappen terug moet doen om ruimte te maken voor flauwiteit en filmvermaak. Hier is in principe niet iets mis mee. Trolls is een animatiefilm die overduidelijk gericht is op een jonger publiek. Toch was het fijn geweest als de serieuze boodschap van het verhaal meer in balans was gebracht met de humoristische toon van de film.

Rocky (1976) – Film Recensie

Rocky is een uitstekende sportfilm dat het zware leven van een niemand – een zogenaamde loser – laat zien. Tegelijkertijd is de film ook een portret van een heldenfiguur die op blijft staan, waarbij het niet uitmaakt hoe vaak hij valt. De film speelt met thema’s rondom de Amerikaanse droom om het te maken in de sportwereld, waarbij het hoofdpersonage op een reis wordt gestuurd door de ontvangst van plotselinge roem. Rocky’s doorzettingsvermogen als personage en bokser zijn al direct vanaf de start van de film duidelijk te zien. Dit is volledig te danken aan de acteerprestatie en het scenario van Sylvester Stallone. Stallone heeft waarschijnlijk een groot deel van zichzelf in zijn filmpersonage Rocky gestopt. Dit komt doordat hij na het schrijven van het scenario, alleen de film wilde laten produceren als hij de titulaire hoofdrol kon spelen. De acteur en scenarist bleef volhouden dat dit de enige manier was om de film gemaakt te laten worden. Uiteindelijk kreeg hij ook zijn zin. Rocky is dus ook een testament aan Stallone’s doorzettingsvermogen om Rocky te verfilmen op een manier die overeen kwam met zijn passie. En dat is het meer dan waard geweest, want Rocky is een meesterwerk en een van de beste sportfilms aller tijden.

Steven Spielberg ontvangt Gouden Erebeer en eerbetoon op de Berlinale van 2023

Dit jaar zal de Berlinale tijdens zijn 73ste editie een eerbetoon leveren aan de Amerikaanse regisseur, producent en scenarioschrijver Steven Spielberg. De legendarische filmmaker zal daarnaast de Gouden Erebeer (internationaal ook bekend als de Honorary Golden Bear) ontvangen voor zijn levenswerk. Vanwege de prijsuitreiking zal het festival zijn recentste werk, The Fabelmans, vertonen. Daarnaast zullen er ook eerdere filmklassiekers, die geregisseerd zijn door Steven Spielberg, vertoond worden op de Berlinale van 2023.

Aquaman (2018) – Film Recensie

Dat Aquaman een commerciële hit zou worden, was al een verrassing op zich. Echter was het een nog grotere verrassing toen deze superhelden film een gigantisch commerciële hit werd. Zo bracht de film – tegen alle verwachtingen in – ruim 1,148 miljard Amerikaanse dollars op. Hiermee werd Aquaman de best verdienende DC(E)U-film en de best verdienende film gebaseerd op een DC Comics personage. Daarnaast is Aquaman de op vier na best verdienende film van 2018. In een superhelden jaar dat geregeerd werd door grote Marvel titels als Black Panther en Avengers: Infinity War, bleef Aquaman de grootste commerciële (superhelden film) verrassing. Echter toen ik Aquaman voor het eerst in de bioscoop keek, voelde ik een redelijke teleurstelling. Naar mijn mening was Aquaman een voorspelbare film dat ook nog eens een veelvoorkomend (superhelden) verhaal vertelde. Bijna 4 jaar later keek ik Aquaman weer opnieuw en mijn mening is redelijk veranderd. Zo kijk ik nu veel positiever naar Aquaman. Het verhaal is nog steeds het slechtste aspect van de film, maar Aquaman bevat genoeg andere positieve aspecten. Hierdoor is Aquaman een van de betere DC(E)U-films geworden. Maar wat zijn deze positieve aspecten? En waar gaat Aquaman überhaupt over?