The Nun (2018) – Film Recensie

The Nun is een typische horrorfilm. Opvallende filmtoeschouwers en horrorliefhebbers zullen direct doorhebben wanneer een schrikmoment (een zogeheten jumpscare) zal opkomen. Wanneer de filmmuziek en al het andere geluid verdwijnt, kun je iets engs verwachten. Of dit nu echt eng genoemd kan worden is een verhaal. The Nun probeert een eng filmverhaal te leveren, maar ze komen niet heel ver. Voor een horrorfilm uit de populaire horrorfranchise The Conjuring is de film onnatuurlijk saai. The Nun is niet eng en bevat herhalende anticlimax filmmomenten met de kwaadaardige non Valak. De film bevat wel interessante concepten en ideeën voor angstaanjagende filmmomenten. Het levend begraven worden nadat je in een doodskist bent gevallen, is conceptueel best eng. In de uitvoering van dit soort filmscènes worden de momenten minder eng gemaakt. Zo wordt de persoon in kwestie al snel gered door een non die een cheat code gebruikt om haar zintuigen te versterken en te achterhalen in welk graf dit personage gevangen zit. De inclusie van dit soort belachelijke keuzes zorgt ervoor dat The Nun tegelijkertijd amateuristisch en hilarisch overkomt. Bovendien kan de film ook nog voorspelbaar genoemd worden. Het cliché moment van een radio die kalme en rustgevende muziek uit zichzelf begint af te spelen, komt uiteraard voor in The Nun. Niets lijkt origineel te zijn in deze film, maar gelukkig bevat The Nun wel nog enkele pluspunten. Het werk van productieontwerper Jennifer Spence en kostuumontwerper Sarn Gilham zijn daar goede voorbeelden van. Het einde van de film is het beste aspect. Niet omdat de film dan afgelopen is, maar omdat de filmmakers het einde van deze film op een bijzondere manier weten te verbinden met het verhaal van The Conjuring (2013). Spijtig genoeg zijn de pluspunten en de potentie van de film verreweg niet genoeg om The Nun een sterke of überhaupt vermakelijke horrorfilm te maken. Als film is The Nun net zo’n misbaksel als hoe de demonische non Valak eruit ziet.

Jurassic Park III (2001) – Film Recensie

Jurassic Park III is naar mijn mening de zwakste film uit de originele filmtrilogie. De film bevat interessante ideeën en thema’s, maar onderbouwt ze amper. Jurassic Park III bevat daardoor een magertjes verhaal. De korte speeltijd van de film is hierdoor – over het algemeen – een pluspunt. De film is kort, waardoor die ook sneller is afgelopen. Aan de andere kant is de korte speeltijd van de film ook een nadeel. Het verhaal gaat te snel door de gebeurtenissen heen. Bovendien zijn deze gebeurtenissen onderontwikkeld. Dit komt doordat Jurassic Park III niet alleen een korte speeltijd heeft, maar ook een rap tempo in zijn verhaalverloop bevat. Zelfs de filmmuziek van de legendarische componist John Williams valt tegen. De componist brengt weinig nieuwe bijzondere muzikale thema’s tot de franchise – iets wat hij wel deed in The Lost World: Jurassic Park. Toch zorgt Williams bij de eerste echte verschijningen van dinosaurussen met zijn filmmuziek voor een ontroerend moment. Tijdens deze scène realiseerde ik me dat het kijken van deze films me nooit zal vervelen. Toch kan ik nog steeds kritisch op de films zijn, want – boy, oh boy – bevat Jurassic Park III veel stommiteiten, rommeligheden en problemen. De lastige en verschrikkelijke productie van Jurassic Park III is daar grotendeels voor te danken. Toen de film in productie ging, waren de scenarioschrijvers nog steeds bezig met het werken aan het verhaal. Er is nooit een definitieve versie van het scenario voltooid tijdens de productie van Jurassic Park III. Het middelste gedeelte van het scenario was niet compleet en het einde moest nog geschreven worden. Dit zorgde voor een, zachtjes uitgedrukt, hectische productie. Het is niet gek dat de scenarioschrijvers en regisseur Joe Johnston keuzes hebben moeten maken, die gemaakt zijn met de best intenties, maar nog steeds tot een belabberd en redelijk tam filmverhaal hebben gezorgd. Sam Neill’s personage Dr. Alan Grant zegt het zelf het beste: “Some of the worst things imaginable are being done with the best intentions.”

The Lost World: Jurassic Park (1997) — Film Recensie

Is The Lost World: Jurassic Park een perfecte film en net zo iconisch als zijn voorganger Jurassic Park? Nee. Bevat de film rommelige en problematische aspecten? Ja. Is de film nog steeds vermakelijk, interessant en simpelweg geweldig? Zeker! The Lost World: Jurassic Park is een cultklassieker onder de Steven Spielberg filmklassiekers. Ook al is de film verreweg van perfect, The Lost World: Jurassic Park levert genoeg geweldige, gruwelijke en spannende filmische momenten op. The Lost World: Jurassic Park blijft daarom ook een van de beste vervolgen op de filmklassieker Jurassic Park.

Fantastic Mr. Fox (2009) – Film Recensie

Fantastic Mr. Fox is een van Roald Dahls meest geliefde en bekendste kinderboeken. Als klein jochie was ik zelf ook al dol op het kinderboek. Ik kan me niet meer herinneren of ik het boek ooit zelf heb gelezen, maar ik weet wel dat ik het boek voorgelezen heb gekregen als kind. Ik zag de verfilming van Dahls iconische kinderboek voor het eerst als tiener. Toen was ik niet bepaald onder de indruk van de film – waarschijnlijk omdat ik op die leeftijd andere verwachtingen van films had. Ik schat in dat ik destijds ook een compleet andere smaak in films (en filmgenres) had. Toen ik als jongvolwassene de film opnieuw keek, veranderde mijn mening over Wes Andersons boekverfilming volledig. Sindsdien heb ik de film meerdere malen gezien, waarbij ik steeds meer waardering voor Andersons stop-motion animatie en komediefilm heb kunnen vinden. Fantastic Mr. Fox blijft simpelweg als kinderboek en als boekverfilming fantastisch. Andersons Fantastic Mr. Fox is een prachtige feelgood animatiefilm, waarin de regisseur met zijn kenmerkende visuele regiestijl op bijna geen enkel vlak teleurstelt.

Batman: Caped Crusader zal volwassener zijn dan Batman: The Animated Series

De komende jaren krijgen fans van Batman meer dan genoeg films en series waarmee ze zich kunnen vermaken. In 2025 lijkt het langverwachte vervolg op Matt Reeves’ The Batman uit te komen. Daarnaast krijgt Batman ook een film in James Gunns nieuwe DCU (DC Universe). Deze film zal The Brave and the Bold gaan heten. Ook krijgt Batman een nieuwe animatieserie dat onder andere gemaakt zal worden door Bruce Timm, het brein achter de geliefde animatieserie Batman: The Animated Series. Oorspronkelijk zou deze serie, genaamd Batman: Caped Crusader, uitkomen op streamingdienst Max – in andere woorden: de streamingdienst die nu nog HBO Max in Nederland heet. Na een distributieovereenkomst tussen Amazon Studios en Warner Bros. Discovery voor DC Comics producties zal Batman: Caped Crusader nu uitkomen op Amazon Prime Video. Deze streamingdienst heeft ook al bevestigd dat de animatieserie sowieso twee seizoenen zal krijgen.

The Handmaid’s Tale Seizoen 5 Winactie | Gesloten

Op 21 juni 2023 brachten Warner Home Video en Day One MPM het vijfde seizoen van The Handmaid’s Tale uit op DVD. Om de release van The Handmaid’s Tale Seizoen 5 te vieren mag ik samen met Warner Home Video en Day One MPM een winactie houden voor de serie. Met The Handmaid’s Tale Seizoen 5 Winactie mag ik samen met Warner Home Video en Day One MPM twee keer een DVD weggeven van het vijfde seizoen van The Handmaid’s Tale. Wil je kans maken op deze geweldige prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Rocky (1976) – Film Recensie

Rocky is een uitstekende sportfilm dat het zware leven van een niemand – een zogenaamde loser – laat zien. Tegelijkertijd is de film ook een portret van een heldenfiguur die op blijft staan, waarbij het niet uitmaakt hoe vaak hij valt. De film speelt met thema’s rondom de Amerikaanse droom om het te maken in de sportwereld, waarbij het hoofdpersonage op een reis wordt gestuurd door de ontvangst van plotselinge roem. Rocky’s doorzettingsvermogen als personage en bokser zijn al direct vanaf de start van de film duidelijk te zien. Dit is volledig te danken aan de acteerprestatie en het scenario van Sylvester Stallone. Stallone heeft waarschijnlijk een groot deel van zichzelf in zijn filmpersonage Rocky gestopt. Dit komt doordat hij na het schrijven van het scenario, alleen de film wilde laten produceren als hij de titulaire hoofdrol kon spelen. De acteur en scenarist bleef volhouden dat dit de enige manier was om de film gemaakt te laten worden. Uiteindelijk kreeg hij ook zijn zin. Rocky is dus ook een testament aan Stallone’s doorzettingsvermogen om Rocky te verfilmen op een manier die overeen kwam met zijn passie. En dat is het meer dan waard geweest, want Rocky is een meesterwerk en een van de beste sportfilms aller tijden.

Suspiria (2018) – Film Recensie

Suspiria (2018) is de remake van Dario Argento’s gelijknamige film uit 1977. Voor de remake lag de regie in handen van Luca Guadagnino. Dit is een regisseur die onder andere bekend is voor het regisseren van Call Me By Your Name (2017) en A Bigger Splash (2015). De film kan ook het best beschreven worden als een “Bigger Splash”. Guadagnino en scenarioschrijver David Kajganich proberen wanhopig de film overeind te houden door gebruik te maken van verschillende ideeën. Spijtig genoeg passen deze ideeën in de uitvoering totaal niet bij elkaar. Hierdoor valt de film meer als een “Bigger Splash” uit elkaar dan zijn vorige films. Suspiria (2018) is in de eerste twintig minuten al zo onduidelijk over wat het probeert te vertellen. Met het gevolg dat er een grote figuurlijke betonnen muur ontstaat tussen de film en zijn publiek. Doordat niets duidelijk is of wordt, neemt het publiek afstand tot de film. Begrijp me niet verkeerd, films horen niet alles voor te kauwen of uit te leggen, maar als een film zo erg in de basis faalt, dan ontstaat er een afstand tot de film. Een afstand waarbij het plezier bij het kijken van de film per seconde afneemt…

Terrifier (2016) – Film Recensie

Terrifier is een prima eerbetoon aan het soort slasher en horrorfilm dat in de jaren 1980 of 1990 op een sciencefiction of horror televisiezender om half 3 ‘s nachts uitgezonden zou worden. In andere woorden: deze film is duidelijk voor een specifieke doelgroep van filmliefhebbers en horrorfanaten gemaakt. Na het kijken van Terrifier weet ik niet zeker of ik daar echt onder val. Heb ik genoten van de film? Tot op zekere hoogte wel, maar ik heb naar mijn gevoel mijn kritiekpunten op te noemen over deze film dan andere filmliefhebbers en enige filmrecensenten. Zo bevat Terrifier een eentonig verhaal, waarin bloederige gore en geweld boven een overkappend sterk narratief komen te staan. De personages zijn daarnaast nogal eendimensionaal. Zo benoemde zelfs de regisseur Damien Leone dat hij er spijt van had dat hij zijn personages onderontwikkeld achterliet. Ik kan die spijt wel begrijpen, want er was zeker potentie in enkele van deze personages. Nu mag er zeker gezegd worden dat de seriemoordenaar Art the Clown door deze film een horroricoon is geworden, maar dit is meer te danken aan de acteur, dan aan het werk van de regisseur.