Everybody Hates Johan is een ontroerende, dynamische en explosieve komediefilm. Naar mijn mening kan de film ook beschreven worden als een donkere tragikomedie film dat het leven van buitenbeentjes en eenlingen eert. Als het ware is Everybody Hates Johan visuele liefdesbrief aan de vreemde eendjes die altijd blijven vechten waar ze voor staan en in geloven. De film volgt het leven van Johan – van zijn geboorte tot aan zijn dood. In een speeltijd van nog geen 95 minuten laat regisseur Hallvar Witzø de belangrijkste hoogtepunten en dieptepunten uit het leven van Johan zien. Witzø weet op deze manier een empathische verbinding te scheppen tussen de filmtoeschouwers en het hoofdpersonage. We zien Johan opgroeien voor onze ogen, waarbij we met hem meelachen en meehuilen. Daar ligt een van de grootste krachten van de film. Everybody Hates Johan komt oprecht over als een verfilmd levensverhaal. Ondanks dat de film een redelijk korte speeltijd heeft, voelt geen enkele scène geforceerd of onnodig aan. Er kan eerder gezegd worden dat de film profijt zou hebben gehad als het bepaalde scènes wat langer uit had laten spelen. Een van de grootste krachten van de film is het verhaalverloop in zijn korte speeltijd, maar deze korte speeltijd is tegelijkertijd ook een van de minpunten van de film. Toch blijft Everybody Hates Johan een krachtige film die het om meerdere redenen waard is te kijken in de bioscoop. Het toffe nieuws is dat de film nu te bekijken is op het Leiden International Film Festival. Everybody Hates Johan draait op het Leiden International Film Festival op donderdag 10 november om 21.30 bij de Lido (zaal 3). Verder draait de film ook op vrijdag 11 november om 13.30 bij het Kijkhuis (zaal 2). Daarnaast is de film ook te zien op zaterdag 12 november om 19.00 bij de Lido (zaal 3). Mijn dank aan het Leiden International Film Festival voor het versturen van een screener van de film.
Until Tomorrow is een film die meerdere problemen uit de Iraanse samenleving aankaart. Regisseur Ali Asgari weet in de dramafilm op een directe manier deze problemen te benoemen. De vraag die bij mezelf ontstond was of het direct benoemen van een problematische samenleving genoeg is om een film goed te maken. Na het kijken van Until Tomorrow kwam ik tot het besef dat dit niet het geval was (of eerder: is). Ali Asgari weet goed te benoemen waar de ongelijkheid, discriminatie, en machtsproblematiek in Iran ligt. Echter gaat Ali Asgari nooit verder dan het benoemen. Als filmmaker en regisseur laat hij niet de echte ernst van de situatie zien. Hierdoor komt Until Tomorrow over als een lichte dramafilm die niet goed weet wat het echt probeert te zeggen. Ali Asgari heeft zeker geen slechte film gemaakt, maar Until Tomorrow is wel een nogal saaie film met een repetitief verhaal. Een saaie film die zijn ideeën en thema’s niet goed of duidelijk uitwerkt, is regelmatig minder interessant dan een slechte film met duidelijkere, maar slecht uitgevoerde, thema’s. Dit is ook precies wat het geval is bij Ali Asgari’s Until Tomorrow. De dramafilm Until Tomorrow zal dit jaar het Humans of Film Festival afsluiten. Until Tomorrow is dus de slotfilm van het filmfestival. De film zal te zien zijn op 16 oktober 2022 bij zaal 1 in het Ketelhuis. De opening van de film start om 20:15.
Hit the Road is een van de beste films die ik in de laatste paar jaren heb bekeken. Daarnaast behoort de film ook tot mijn lijst van de beste films aller tijden. Nog nooit heb ik zo’n prachtig filmisch portret gezien over een familie die afscheid moet nemen van een van hun familieleden. Hit the Road is de film die het best weergeeft hoe het lege nest syndroom voor ouders aan kan voelen. Het lege nest syndroom ontstaat wanneer kinderen, jongeren of jongvolwassen mensen het huis – of in dit geval leven – van hun ouders verlaten. Hit the Road weet naast het lege nest syndroom aan te kaarten, ook op het onderbewustzijn van de toeschouwers te spelen, waarbij het informeert en activeert om na te denken over de toestand in Iran. Hit the Road mag dan op enkele momenten langdradig of langzaam overkomen, maar dit is onderdeel van de charme van de Iraanse film. Al jaren wacht ik op een roadtrip film dat meer een tragikomedie is, dan (alleen) een feel-good film. Het speelfilmdebuut van Panah Panahi weet dat zeker te bereiken. Sterker nog – Hit the Road blinkt uit als een tragikomedie met een gouden hart.
Op 1 april 2000 werd het (toen) nieuwste boek van de (overleden) befaamde filmrecensent Roger Ebert uitgebracht. De titel van dit boek was “I Hated, Hated, Hated This Movie”. Het boek bestond uit een verzameling van Roger Ebert’s recensies van films die volgens hem koste wat kost vermeden moeten worden. Het gevoel wat Roger Ebert beschreef in zijn boek komt honderd procent overeen met hoe ik het nieuwste avontuur van superheld Thor ervaarde. Het is vrij simpel. Ik haat, haat, haat Thor: Love and Thunder. Voordat jullie nu jullie vurige boze reacties onder deze recensie gaan plaatsen, wil ik graag uitleggen waarom Thor: Love and Thunder voor mij de slechtste Marvel Studios-film (tot op heden) is. Er zullen meerdere recensenten, filmliefhebbers en trouwe lezers zijn die in de mythe geloven dat kritiek – en in verlenging journalistiek – altijd (zo ver mogelijk) objectief geschreven moet zijn. Hate to break it to you, maar dat is minder het geval dan je denkt. Elke vorm van journalistiek – en zeker kritiek in de vorm van recensies, essays en opinies – is geschreven vanuit een subjectieve mindset. Wat er geschreven kan worden kan gebaseerd zijn op objectieve feiten. Maar de journalist en recensent beschrijft (on-)bewust het artikel, de recensie en dergelijke op de manier wat zijn, haar of diens mening het beste weergeeft. Wat ik met deze spoedcursus (zelf aangeleerde) journalistiek en kritiek probeer uit te leggen: het is mijn mening dat ik Thor: Love and Thunder een slechte film vind. Dat is in mijn ogen gebaseerd op technische aspecten en verhaalkeuzes die niet werken. Echter kunnen andere mensen hier over heen kijken of zelfs de overtuiging hebben dat deze kritiekpunten niet kloppen. Helaas voor de liefhebbers van Thor: Love and Thunder moet ik dus nogmaals aangeven dat dit geen positieve recensie zal worden. Echter zal ik de film eerlijk beoordelen, en ook de positieve aspecten van de film benoemen. Want ondanks dat Thor: Love and Thunder een hele, hele, hele slechte film is, bevat het ook enkele krachtige onderdelen.
The Batman is een van de bekendste fictieve personages aller tijden. Dit is een personage dat wereldwijd geliefd is door stripliefhebbers, superhelden fans en filmkijkers. De eerdere Batman-films, van Christopher Nolan en Tim Burton, bevatten veel fans. Vooral The Dark Knight wordt beschouwd als het meesterwerk over het personage. Er lag dus zeker een grote druk op regisseur Matt Reeves om een juiste en krachtige film over Batman te maken. Met de komst van Matt Reeves’ film The Batman is Christopher Nolan voor het eerst van zijn troon gehaald. The Batman is als film nog beter dan The Dark Knight. Het is naar mijn mening ook niet zo gek dat dit Reeves gelukt is. Naas Nolan is Reeves een van de beste regisseurs die begrijpt hoe je een blockbuster film kan vertalen naar een genre bepalend meesterwerk. The Batman is vanaf 6 juli 2022 te koop op 4K Ultra HD, Blu-ray, DVD en Steelbook. Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor het versturen van een recensie-exemplaar.
Na Toy Story 3 leek er een perfect einde te zijn gekomen aan de Toy Story-franchise. Toen Toy Story 4 werd aangekondigd, waren een redelijk aantal fans dus ontevreden en verward. Toy Story 4 zou uiteindelijk een commercieel en kritisch succes worden. Het is amper 3 jaar geleden en er is alweer een nieuwe film in deze grootse animatie franchise uitgekomen. Lightyear is de nieuwste animatiefilm van Walt Disney Studios Animation en Pixar Animation Studios. De animatiestudio’s hebben samengewerkt om de eerste spin-off film van de Toy Story-franchise tot leven te brengen. Toen Lightyear werd aangekondigd waren fans opnieuw niet blij en verward met dit nieuws. Een film over de fictieve astronaut Buzz Lightyear, zou niet zo vermakelijk kunnen zijn als een film over het gelijknamige speelgoedfiguurtje. Pixar en Disney bewijzen echter het tegendeel. Ze laten opnieuw zien waarom ze twee van de grootste animatiestudio’s ter wereld zijn. Lightyear is een epische animatiefilm die de samenwerking tussen Disney en Pixar “naar de sterren en daar voorbij” brengt. Lightyear draait vanaf 15 juni 2022 in de Nederlandse bioscopen. Dankzij The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland kon ik de film vervroegd zien bij een landelijke persvoorstelling. Mijn dank aan beide voor deze mogelijkheid.
Huda’s Salon is een aangrijpende dramafilm dat zich afspeelt in het bezette Palestina. De film laat de moeilijkheden zien die ontstaan als je vast komt te zitten in de strijd tussen het verzet en de bezetters. Huda’s Salon laat zien dat de bezetters onzichtbaar zijn geworden voor het verzet en de gewone burgers. Hiermee laat de film zien dat je altijd op je hoede moet zijn in Palestina, want op elk moment kun je te maken krijgen met deze bezetters – of in verlenging het verzet. Het verhaal van Huda’s Salon bevat zeker een beladen en moeilijk te bespreken onderwerp. Toch weet regisseur Hany Abu-Assad een krachtig verhaal te vertellen met haar film, waarbij vrouwenemancipatie centraal staat. Daarnaast laat Abu-Assad duidelijk zien hoe burgers (vooral vrouwen) de dupe zijn van de strijd tussen de bezetters en het verzet. Helaas bevat Huda’s Salon als film wel wat problemen – onder andere bij het einde van de film. Huda’s Salon is sinds 26 mei te zien in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan September Film Distribution voor het versturen van een online recensie-exemplaar.
Ninjababy bevat een van de interessantste filmtitels van de afgelopen jaren. Gaat de film over een baby dat een ninja is? Nee, dat dan weer niet. Maar Ninjababy is wel een meesterlijke tragikomedie dat onderwerpen als abortus, onverwachtse ouderschap en carrière ambities bespreekt. Ninjababy is een actuele film geworden, omdat we ons in een tijd bevinden dat vrouwen in grote delen van de wereld nog steeds niet (volledig) baas in eigen buik zijn. Regisseur Yngvild Sve Flikke bespreekt dit taboe en laat daarbij het standpunt van onverwachts zwanger geworden jongvolwassen vrouw zien. Ninjababy kan niet anders omschreven worden als een rauw en realistisch portret dat ik, als man nooit 100% zal kunnen omvatten. Toch ben ik enorm onder de indruk van deze informatieve en aangrijpende film.
He’ll not find you, and he’ll not kill you. Actieheld Liam Neeson is vanaf nu te zien in de keiharde actiethriller Blacklight. Maar eigenlijk is keiharde actiethriller niet de beste term voor deze nieuwe Amerikaanse film. Blacklight bevat zeker de nodige actie, maar keihard of spannend zou ik de film niet noemen. Dutch FilmWorks bracht op 24 februari 2022 de film uit in de Nederlandse bioscopen. Deze nieuwe Liam Neeson film valt het best te beschrijven als de typerende Amerikaanse Liam Neeson actiefilm. Het brengt niets nieuws naar het genre en heeft een slap geschreven verhaal. Daarnaast bevat de actiefilm maar weinig actie. Hierdoor is Blacklight een film die teleurstelt, zelfs als je geen hoge verwachtingen hebt.
Buckley’s Chance is een Australisch en Canadese internationale coproductie film uit 2021. De film is geregisseerd door Tim Brown. Daarnaast schreef hij samen met Willem Wennekers het verhaal. De cast van de film bestaat uit Bill Nighy, Victoria Hill, Martin Sacks, Milan Burch, Julia Billington, Ben Wood, Kelton Pell en Anthony Gooley. Buckley’s Chance kreeg gemengde kritieken, evenals Nighy’s Australische accent, en de New Yorkse accenten gebruikt door Hill en Burch. Zelf zag ik Buckley’s Chance afgelopen oktober op de 26ste editie van het SCHLiNGEL International Filmfestival. De film zou uitgroeien tot een van mijn persoonlijke favorieten van deze editie van het festival, en in mijn film recensie wil ik uitleggen waarom dit het geval is.