Once Upon a Time … in Hollywood (2019) – Film Recensie

Once Upon a Time … in Hollywood is een van Quentin Tarantino’s best geregisseerde films. Daarnaast is het ook een van zijn volwassenste en, voor hem, buitengewoonste films. Once Upon a Time … in Hollywood is vooral meer volwassen en buitengewoon, doordat de focus van zijn regievisie verschoven is. De focus van het verhaal ligt ditmaal minder op het bloederige spektakel vol actiescènes en scherp geleverde iconische dialogen. In plaats daarvan legt Tarantino de focus op het verfilmen van een audiovisueel poëtische liefdesbrief aan het snel veranderende filmlandschap van de jaren 1960. Tarantino heeft met Once Upon a Time … in Hollywood een eerbetoon gegeven aan de laatste gouden jaren van Hollywood. Hierbij speelt de regisseur met diepgaande thema’s rondom de opkomst en afgang van populaire filmacteurs. Daarnaast laat hij zien hoe filmgenres als de Western hun loodje begonnen te leggen door de toename van televisie- en massacultuur. Naast dit alles weet de sterke filmmaker ook nog een bijzonder portret weer te geven van het leven van Sharon Tate. Hierbij weet Tarantino op een subtiele en mooie manier weer te geven hoe de dood van deze actrice de veranderingen in de filmindustrie van de jaren 1960 sneller heeft laten verlopen. Dit laat de filmmaker zien door juist in zijn verhaal met de echt gebeurde geschiedenis te spelen. Door waargebeurde moorden en gruwelijke evenementen anders uit te laten spelen, laat de filmmaker op een melancholische, maar prachtige manier zien dat de grote veranderingen in Hollywood altijd zouden hebben plaatsgevonden. Zelfs al zouden onschuldige iconen uit de filmindustrie in een alternatieve realiteit gespaard zijn gebleven. Hiermee speelt de filmmaker in op de bijzondere geaardheid van Hollywood en de filmwereld in zijn geheel: een wereld altijd in ontwikkeling. Een wereld die niet gestopt kan worden door individuele tragische gebeurtenissen, maar hierdoor wel enorm kan veranderden. Once Upon a Time … in Hollywood is hiermee een sprookjesachtige hertelling geworden van een belangrijk tijdperk uit de filmgeschiedenis, waarbij Tarantino de ware geaardheid van de filmindustrie bloot weet te stellen.

Suspiria (2018) – Film Recensie

Suspiria (2018) is de remake van Dario Argento’s gelijknamige film uit 1977. Voor de remake lag de regie in handen van Luca Guadagnino. Dit is een regisseur die onder andere bekend is voor het regisseren van Call Me By Your Name (2017) en A Bigger Splash (2015). De film kan ook het best beschreven worden als een “Bigger Splash”. Guadagnino en scenarioschrijver David Kajganich proberen wanhopig de film overeind te houden door gebruik te maken van verschillende ideeën. Spijtig genoeg passen deze ideeën in de uitvoering totaal niet bij elkaar. Hierdoor valt de film meer als een “Bigger Splash” uit elkaar dan zijn vorige films. Suspiria (2018) is in de eerste twintig minuten al zo onduidelijk over wat het probeert te vertellen. Met het gevolg dat er een grote figuurlijke betonnen muur ontstaat tussen de film en zijn publiek. Doordat niets duidelijk is of wordt, neemt het publiek afstand tot de film. Begrijp me niet verkeerd, films horen niet alles voor te kauwen of uit te leggen, maar als een film zo erg in de basis faalt, dan ontstaat er een afstand tot de film. Een afstand waarbij het plezier bij het kijken van de film per seconde afneemt…

On the Basis of Sex (2018) – Film Recensie

Het verhaal van On the Basis of Sex is als film de afgelopen jaren (nog) actueler en belangrijker geworden. Zo heeft het Amerikaanse Hooggerechtshof de eerdere Amerikaanse abortuswet, die het recht op abortus veiligstelden, teruggeroepen. Hierdoor hebben vrouwen in Amerika niet langer zelf het recht om te beslissen over hun eigen lichaam. Het terugdraaien van de abortuswet laat zien dat Amerika nog steeds moeite heeft om niet te discrimineren op basis van geslacht. On the Basis of Sex vertelt juist het revolutionaire verhaal van Ruth Bader Ginsburg en haar missie om het discrimineren op basis van geslacht tegen te gaan. De eerste keer dat ik de film zag vond ik de film niet bijzonder goed, maar eerder middelmatig. Dat ik niet onder de indruk was kwam vooral door de (terechte) kritiek op de voorspelbaarheid van het verhaal. Nu ik de film opnieuw heb bekeken, realiseer ik me dat de voorspelbaarheid niet veel wegneemt van het verhaal. In plaats daarvan bouwt het juist verder op aan het thema van de film. Het thema van On the Basis of Sex gaat over dat het strijden voor gelijke rechten altijd van belang zal zijn – zelfs als elke grondwet een voor een moet worden aangepast. Dit maakt de film echter niet automatisch perfect. Zo loopt het verhaal duidelijk problemen op in het voorspelbaarheid van het verhaal.

A Clockwork Orange (1971) – Film Recensie

In 2021 was het 50 jaar geleden dat een van de geliefdste cultklassiekers uitkwam. Hierbij heb ik het uiteraard over Stanley Kubrick’s meesterlijke boekverfilming genaamd A Clockwork Orange. Als tiener keek ik de film voor het eerst. Ik kan me nog goed herinneren dat ik de eerste helft met twee van mijn beste vrienden keek. Ik was zelf enorm onder de indruk van de film, terwijl mijn twee vrienden de film, maar saai vonden. Later die avond keek ik de film in mijn eentje af, en ik was betoverd door A Clockwork Orange. Toch had ik A Clockwork Orange niet vaak meer gekeken daarna. Toen ik de film opnieuw bekeek voor deze recensie, werd ik opnieuw helemaal betoverd door de filmmagie van regisseur Stanley Kubrick. Maar hoe kan een film als A Clockwork Orange wegkomen met het vertonen van zoveel verontrustende en gewelddadige beelden? Lees dat in mijn film recensie van A Clockwork Orange. Warner Home Video en Day One MPM brachten op 22 september 2021 A Clockwork Orange uit op 4K Ultra HD Blu-ray. Mijn dank aan beide voor het verschaffen van een recensie-exemplaar.

A Quiet Place (2018) – Film Recensie

A Quiet Place is een Amerikaanse horrorfilm uit 2018. De film is geregisseerd door John Krasinski en geschreven door Bryan Woods, Scott Beck en John Krasinski. Het verhaal is bedacht door Bryan Woods en Scott Beck. Deze twee scenarioschrijvers begonnen met het ontwikkelen van het verhaal toen ze nog op de universiteit zaten. Regisseur John Krasinski las hun verhaal en werd in maart 2017 ingehuurd om het script te herschrijven en te regisseren. A Quiet Place ging op 9 maart 2018 in première bij de South by Southwest filmfestival. Daarna werd de film op 6 april 2018 in de Verenigde Staten uitgebracht door Paramount Pictures. In Nederland kwam de film uit op 12 april 2018. A Quiet Place ontving lovende kritieken en een vervolg (genaamd A Quiet Place Part II) dat vanaf nu te zien is in de Nederlandse bioscopen. Ter voorbereiding van mijn recensie van A Quiet Place Part II recenseer ik vandaag het eerste deel. Ben je benieuwd of ik het met de buitengewoon positieve recensies eens ben? Lees dan snel mijn film recensie verder!

Doom Patrol Seizoen 2 – Recensie

Doom Patrol is een Amerikaanse superhelden televisieserie dat is bedacht door Jeremy Carver. De serie is gebaseerd op het gelijknamige DC Comics superhelden team. In deze televisieserie bestaat het team uit Jane, Rita Farr, Victor Stone (ook wel bekend als Cyborg), Larry Trainor, Cliff Steele en de Chief. Het eerste seizoen ging op 15 februari 2019 in première en was exclusief te zien op de DC Universe-streamingdienst. Doom Patrol seizoen 2 werd tegelijk uitgezonden op zowel DC Universe als HBO Max. De serie werd in september 2020 verlengd voor een derde seizoen dat exclusief te zien zal zijn op HBO Max. Vandaag recenseer ik het tweede seizoen van deze hitserie. Ben je benieuwd of Doom Patrol Seizoen 2 een krachtige voortzetting is van het sterke eerste seizoen? Lees dan snel mijn seizoen recensie verder.

Lovecraft Country Seizoen 1 – Recensie

Lovecraft Country is een Amerikaanse horror-drama televisieserie dat ontwikkeld is door Misha Green. De televisieserie is gebaseerd op en dient als een voortzetting van Matt Ruff’s gelijknamige roman uit 2016. De hoofdrollen in Lovecraft Country Seizoen 1 worden gespeeld door Jonathan Majors en Jurnee Smollett. Dit eerste seizoen ging op 16 augustus 2020 in première op HBO. De televisieserie is geproduceerd door Monkeypaw Productions, Bad Robot Productions en Warner Bros. Television Studios. Vandaag recenseer ik dit geweldige eerste seizoen van deze veelbelovende nieuwe HBO-serie.

The Undoing Miniserie (2020) – Recensie

The Undoing is een Amerikaanse psychologische thriller miniserie. De miniserie is zesdelig en het scenario is geschreven door David E. Kelley. Het verhaal is een verfilming van de roman You Should Have Known dat geschreven is door schrijfster Jean Hanff Korelitz. De miniserie is geregisseerd door Susanne Bier en de hoofdrollen worden gespeeld door Nicole Kidman, Hugh Grant, Donald Sutherland en Noah Jupe. De miniserie werd veelbesproken toen het oorspronkelijk uitkwam. De zesdelige miniserie ontving veel positieve reacties. Echter ben ik het zelf (grotendeels) niet eens met de lof die de miniserie ontvang. Lees in mijn recensie wat ik vind van de miniserie The Undoing.

Vliegende Hollanders Seizoen 1 – Recensie

Vliegende Hollanders is een Nederlandse televisieserie uit 2020. De serie is geregisseerd door Joram Lürsen. Deze regisseur is ook bekend voor het regisseren van de film Bankier van het Verzet. Vliegende Hollanders gaat over Anthony Fokker en Albert Plesman. Dit waren…