The Northman kan naar mijn mening het best beschouwd worden als een arthouse film (in andere woorden filmhuisfilm) dat zich vermomd als een blockbuster. Arthouse – of filmhuis – films zijn kleinere films met vaak een artistiek karakter. Na het kijken van The Northman realiseerde ik me dat de film in zijn kern meer een artistiek karakter heeft en een kleiner verhaal verteld. In plaats van een brute Vikingen oorlog, kiest regisseur Robert Eggers er juist voor om een persoonlijk verhaal over wraak en lotsbestemming te vertellen. Als je naar de trailers van The Northman kijkt, zul je al snel denken dat dit een brute actiefilm wordt. En in zekere zin is dit ook het geval, maar Eggers speelt hierbij wel met de verwachtingen van het publiek. Dit is de eerste film die ik van regisseur Robert Eggers heb gezien. Nadat beide The Witch – of The VVitch – en The Lighthouse met lof werden ontvangen, keek ik enorm uit naar zijn nieuwste film. En The Northman heeft me grotendeels zeker niet teleurgesteld! Echter ben ik wel van de overtuiging dat het scenario van The Northman mijn grootste kritiekpunt op de film is. Eggers en Sjón hebben een mooi verhaal geschreven, maar op enkele elementen uit het verhaal wordt niet genoeg nadruk gelegd. Hierdoor komt het over alsof Eggers en Sjón regelmatig verloren raken in de wereld van het verhaal. Dit is aan de ene kant tof, maar aan de andere kant zorgt dit er wel voor dat de scenarioschrijvers regelmatig wel de focus van het verhaal missen. Dit heeft weer als resultaat dat bepaalde aspecten uit het verhaal minder ontwikkeld worden – en dus ook enigszins teleurstellen.
