Op 29 november 2024 brengt Dutch FilmWorks (DFW) de Franse tragikomedie film Paradis Paris uit op DVD. Om de fysieke media release van Paradis Paris te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met Paradis Paris Winactie mag ik een keer een DVD weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze mooie prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Emilia Pérez is een ode aan de artistieke expressie van musicals. Regisseur Jacques Audiard laat het publiek zien hoe zelfs de gevaarlijkste mensen op aarde – zoals drugsbaron Manitas Del Monte – dans en zang kunnen gebruiken om hun diepste wensen aan de wereld kenbaar te maken. De spannende en excentrieke film vertoont met behulp van uitstekend gechoreografeerde dansscènes en prachtig gezongen muzieknummers de innerlijke werelden, emoties en dromen van de hoofdpersonages. Audiard speelt in zijn film met het (audiovisuele) idee dat als (film-)personages zich niet met woorden over ernstige zaken kunnen uitdrukken dat ze beter kunnen zingen of dansen. De film behandelt een lange lijst van uiteenlopende onderwerpen. Het bespreekt onderwerpen als wedergeboorte en gender in politieke corruptie. Daarnaast komen vrouwenemancipatie en transseksualiteit ook ter sprake. Doordat het filmverhaal meerdere belangrijke onderwerpen bespreekt, komt het verhaal van Emilia Pérez op enkele momenten overvol over. Toch worden de verschillende onderwerpen uit de film goed onderbouwd. Ondanks zijn ambitieuze en grootse aanpak lijkt Audiard niet verloren te raken wat hij wil vertellen met zijn film. De kracht van Audiards regievisie is terug te vinden in de humane aanpak van zijn filmverhaal en de bijhorende personages. De regisseur en scenarioschrijver zoekt de humaniteit in zijn filmverhaal op door de filmpersonages tegenover inhumane praktijken en situaties te zetten. Hierbij levert Audiard uiteindelijk een audiovisueel pleidooi over het belang van gelijkheid, mensenrechten en eigenwaarde.
Spare Keys is een kalme film met veel onderliggende thema’s rondom opgroeien in armoede en het toegeëigend krijgen van verantwoordelijkheden op een jonge leeftijd. De film bevat een alledaags verhaal over een wereld vol normale mensen met echte problemen. Of tenminste, zo komt het verhaal van Spare Keys in eerste instantie over. Richting het einde van de eerste akte, wordt de rode draad uit Spare Keys verandert naar de opbloeiende liefde tussen Sophie, een 15-jarig meisje, en Stéphane, de 21-jarige oudere broer van een haar vriendinnen. Wat start als een onschuldige vriendschap, leidt al snel tot een nogal ongemakkelijke liefdesrelatie. Tijdens het kijken van Spare Keys zul je met je handen in je haren zitten en je afvragen waarom de filmmakers een liefdesrelatie tussen een minderjarig meisje en een student normaliseren. Ondanks dat dit overduidelijk een groot minpunt is, weten de cast en crew op enkele vlakken in deze Franse speelfilm toch nog te overtuigen. Het blijft echter moeilijk om de positieve punten te erkennen – vooral als de Franse filmmakers dit soort liefdesrelaties normaliseren en seksualiseren.