Pixar heeft met Inside Out 2 een gigantische filmhit te pakken. De film was al een tijdje als voorpremière te bezoeken, maar vanaf vandaag draait de film officieel in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Inside Out 2 te vieren, mag ik samen met Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux een winactie opzetten voor de film. Met de Inside Out 2 Winactie mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film Inside Out 2. Wil je weten hoe je kans maakt op deze toffe prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Cherry Pickers Filmdistributie heeft vijf films uit de officiële selectie van het Filmfestival van Cannes aangekocht om ze als filmdistributeur in de Benelux uit te brengen. De vijf films zullen in 2025 in de Nederlandse bioscopen uitgebracht worden. De vijf films bestaan uit het Corsicaanse maffiadrama Le Royaume van Julien Colonna en het indringende IJslandse drama When the Light Breaks van Rúnar Rúnarsson. Verder heeft Cherry Pickers Filmdistributie ook September Says, het aangrijpende regiedebuut van Ariane Labed, en het speelfilmdebuut Good One van India Donaldson aangekocht. De filmdistributeur kocht verder ook de rechten van Karim Aïnouz’ erotische thriller Motel Destino. Ook legde Cherry Pickers Filmdistributie de rechten vast voor No Other Land tijdens het Filmfestival van Cannes. Deze documentaire van een Palestijns-Israëlisch collectief beleefde eerder dit jaar zijn wereldpremière tijdens de Berlinale. No Other Land zal ook in 2025 in de Nederlandse bioscopen uitgebracht worden.
Op 29 maart 2024 brengen Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux de Nederlandstalige versie van de Pixar film Luca tijdelijk uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van deze film te vieren, mag ik samen met Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux een winactie opzetten voor de film. Met de Luca Winactie mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven voor de film Luca. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Ah, de lente! Wie is er nu niet dol op dit prachtige seizoen waarin de dagen langer en de temperaturen warmer worden? Naast mensen met hooikoorts lijkt het jonge hoofdpersonage Kasia ook niet blij of bezig te zijn met deze seizoenswisseling. Maar wat houdt haar wel bezig? Is het de dood van haar oma: het enige familielid dat altijd voor haar heeft gezorgd? Of is het toch dat ze onverwachts zwanger lijkt te zijn? De lente bestaat uit een opeenstapeling van mooie aspecten, maar Kasia’s leven krijgt een totaal andere wending. Geen zonneschijn voor haar, maar een mengelmoes van moeilijke gebeurtenissen die allemaal tegelijkertijd opkomen. Het zal voor haar een lente worden om nooit te vergeten: in zowel een positieve, negatieve als helende zin. When Fucking Spring is in the Air is een ambitieuze film die de familiebanden tussen een tienerdochter en de ouders die haar hebben achterlaten op een intensieve manier onderzoekt. De film vraagt veel van zijn toeschouwers. Regisseur en scenarioschrijver Danyael Sugawara stopt het filmpubliek in de schoenen van Kasia. Het resultaat is dat de filmtoeschouwers onderdeel worden gemaakt van het familiedrama. Het gevolg daarvan is dat de thema’s en onderwerpen uit deze gesprekken harder binnen komen. Van een vader die erachter komt dat hij een homofobe tienerdochter heeft tot een rebelse tiener die het haar ouders niet kan vergeven dat ze haar hebben achter gelaten. When Fucking Spring is in the Air voelt persoonlijk, zelfs wanneer je niet dezelfde soort familiedrama hebt meegemaakt. Dit komt door de intensiteit van de film en de grote hoeveelheden drama die zich in het verhaal bevinden. De film kan door zijn gedreven en ijverige geaardheid op enkele momenten ook te overweldigend zijn. Ironisch genoeg worden deze momenten rap afgewisseld met duffe momenten waarin het verhaal volledig op de rem stapt en het verhaal tot een abrupte halt komt. When Fucking Spring is in the Air is een mooie film, maar wat het verhaal allemaal tegelijkertijd probeert te bereiken lijkt soms nog te hoog gegrepen te zijn geweest voor de cast en crew.
Dramafilm When F***ing Spring is in the Air wordt op 29 februari 2024 in de Nederlandse bioscopen uitgebracht door Amstelfilm. De film is een productie van OAK Motion Pictures. De film is een coproductie van BNNVARA, The Y-House Films uit Belgïe en Heimathafen film uit Duitsland. When F***ing Spring is in the Air werd gemaakt met steun van het Nederlands Filmfonds, CoBO, de Belgische Tax Shelter, MOIN FilmFund Hamburg en Creative Europe MEDIA. When F***ing Spring is in the Air is geregisseerd door filmmaker en Gouden Kalf winnaar Danyael Sugawara.
De documentaire David Holmes: The Boy Who Lived is vanaf donderdag 16 november 2023 te streamen op HBO Max in Nederland. De film is geregisseerd door Dan Hartley. Deze filmmaker kun je kennen voor het regisseren van Lad: A Yorkshire Story. Acteur en filmmaker Daniel Radcliffe – die de meeste zullen kennen als het gelijknamige hoofdpersonage van de Harry Potter filmreeks – dient als uitvoerend producent van David Holmes: The Boy Who Lived.
De Noorse familiefilm Dancing Queen zal zijn Nederlandse première beleven tijdens het Cinekid Festival van 2023. Het Cinekid Festival vindt dit jaar plaats van 15 tot en met 29 oktober in Amsterdam. De film zal vanaf 25 oktober ook in de Nederlandse bioscopen en filmtheaters uitgebracht worden door In the Air Family Entertainment. De film zal zowel in de originele taal met Nederlandse ondertiteling als in een Nederlands gesproken versie te zien zijn.
David F. Sandbergs Shazam! is het perfecte voorbeeld van een superhelden film die het belang van familie krachtig weet uit te lichten. Net zoals het hoofdpersonage Billy Batson door een bliksemschicht geraakt wordt als hij het woord “Shazam!” roept, kwam de gelijknamige film als een donderslag bij me binnen. Toch is dit niet altijd het geval geweest. De eerste keer dat ik Shazam!, maakte de film niet bepaald een denderende indruk op me. De reeks goede tot uitstekende Marvel Studios-films – en tamelijk middelmatige tot slechte DC-films – heeft mij destijds misschien een beetje bevooroordeeld gemaakt. Daarnaast kan het ook zijn dat de teleurstellende film Justice League – de Joss Whedon versie – toen een slechte visuele nasmaak in mijn ogen heeft achtergelaten. De komst van de grote Marvel Studios films Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame heeft er waarschijnlijk ook deels voor gezorgd dat ik Shazam! destijds – als blockbuster en superhelden film – minder spectaculair vond. En dit is ongelofelijk zonde! De Amerikaanse superhelden film over het gelijknamige DC Comics personage – dat vroeger, raar genoeg, Captain Marvel heette – is namelijk een van de beste DC-films van de afgelopen jaren. Dit komt juist doordat Sandberg samen met scenarioschrijvers Henry Gayden en Darren Lemke de focus legt op een warm verhaal. Shazam! bevat krachtige thematische verhaallijnen waarin de held, de schurk en het filmpubliek de echte betekenis van familie leren kennen. Shazam! lijkt hierin op kerstfilms, waarin de filmtoeschouwers regelmatig voorgeschoteld worden met de zogenaamde ware betekenis van een bepaald onderwerp (het kerstfeest in dat geval). Niet heel verrassend speelt deze zevende film uit het (ondertussen dode) DC Extended Universe zich dan ook af rond de feestdagen. Net zoals kerstfilms is Shazam! een magische film die vermakelijk is voor zowel een jong als oud filmpubliek.
Aftersun zal als film niet voor iedere filmliefhebber of alledaagse bioscoopbezoeker geschikt zijn. Dit is niet al te gek, want we leven momenteel in een filmlandschap waar blockbusters en superhelden films (nog steeds) het grote scherm overheersen. Filmliefhebbers en bioscoopbezoekers die alleen naar grote scherm gaan voor dit soort films, zullen Aftersun waarschijnlijk niet vinden. Charlotte Wells’ regiedebuut is namelijk een artistieke en onafhankelijke film die langzaam op gang komt. Aftersun wint hiermee ook het recht om de term slow-burn film toegewezen te krijgen. Net zoals andere slow-burn films, bevat Aftersun een verhaal dat op een eigen en langzame tempo verteld wordt. Hierdoor krijgen de personages, conflicten en verhaallijnen meer de tijd om ontwikkeld te worden. In het verhaal van Aftersun ligt de focus dus ook meer op humane interacties en onderlinge relaties. Daarnaast wordt er hevig gehint dat Paul Mescals personage Calum worstelt met een flinke depressie. Het verhaal van Aftersun bevat dus tegelijkertijd een verhaal dat langzaam op gang komt en zware thema’s bespreekt. Deze redenen alleen zijn al genoeg voor veel filmliefhebbers en alledaagse bioscoopbezoekers om af te haken bij het kijken (of überhaupt beginnen) aan deze film. En dat is extreem zonde! Aftersun mag dan een van de deprimerendste films zijn die ik in een lange tijd heb gezien, maar het is tegelijkertijd ook een van de beste en mooiste films.
Spare Keys is een kalme film met veel onderliggende thema’s rondom opgroeien in armoede en het toegeëigend krijgen van verantwoordelijkheden op een jonge leeftijd. De film bevat een alledaags verhaal over een wereld vol normale mensen met echte problemen. Of tenminste, zo komt het verhaal van Spare Keys in eerste instantie over. Richting het einde van de eerste akte, wordt de rode draad uit Spare Keys verandert naar de opbloeiende liefde tussen Sophie, een 15-jarig meisje, en Stéphane, de 21-jarige oudere broer van een haar vriendinnen. Wat start als een onschuldige vriendschap, leidt al snel tot een nogal ongemakkelijke liefdesrelatie. Tijdens het kijken van Spare Keys zul je met je handen in je haren zitten en je afvragen waarom de filmmakers een liefdesrelatie tussen een minderjarig meisje en een student normaliseren. Ondanks dat dit overduidelijk een groot minpunt is, weten de cast en crew op enkele vlakken in deze Franse speelfilm toch nog te overtuigen. Het blijft echter moeilijk om de positieve punten te erkennen – vooral als de Franse filmmakers dit soort liefdesrelaties normaliseren en seksualiseren.