Bride Hard komt over als het soort film dat een filmcrew zou maken nadat ze een AI-generator gevraagd hebben een filmverhaal te genereren voor een actiefilm met typische (in andere woorden: eendimensionale) personages en toepasselijke (oftewel domme) humor. Toch lijkt de titel een woordspeling te zijn op John McTiernans filmklassieker Die Hard (1988), dus dat is enigszins leuk. Als je denkt: “Wauw, dat is niet een heel bijzonder pluspunt…”, dan heb je helemaal gelijk! Net zoals regisseur Simon West en scenarioschrijver Shaina Steinberg moeite hebben om een enigszins degelijke – of op zijn minst vermakelijke – film te maken, probeer ik met veel moeite de paar positieve punten van Bride Hard te verzamelen. Bride Hard oogt als een film die beter gelijk op streamingdiensten of fysieke media uitgebracht had kunnen worden. De meeste filmtoeschouwers zullen keihard hun best moeten doen om hun aandacht tijdens het kijken van deze film erbij te houden. Om deze reden is Bride Hard perfect voor streamingdiensten of voor als je een lange vlucht hebt en je ziel door zo lang stil te zitten in een vliegtuig toch al verdwenen is. Tijdens het kijken naar Bride Hard verveel je je namelijk niet alleen snel, maar ook keihard (“Bore Hard” zou een betere titel voor de film zijn geweest). Misschien dat een film als Bride Hard wel zou kunnen helpen bij reizigers die moeite hebben in slaap te vallen in een vliegtuig. Dan is de film toch nog ergens goed voor geweest.