Op 9 januari 2025 brachten The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland de tragikomedie buddyfilm A Real Pain uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van A Real Pain te vieren, mag ik samen met The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland een winactie opzetten voor de film. Met de winactie van A Real Pain mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze mooie prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Na het grootse succes van The Jungle Book (2016) en de persoonlijke artistieke film Chef (2014), leek regisseur Jon Favreau niet meer te stoppen. Met de komst van The Lion King (2019) heeft Favreau bewezen dat hij een veel minder sterke filmmaker is. In zijn bijzondere feelgoodfilm Chef (2014) leverde de regisseur commentaar op Disney, die na Favreau’s veelbelovende hit Iron Man (2008) meer van hetzelfde wilde krijgen voor het vervolg. De filmmaker moest op deze manier voor elkaar krijgen dat Iron Man 2 (2010) goed bezocht zou worden in de bioscoop. Het vervolg werd een commercieel succes, maar de recensenten en fans waren minder enthousiast te spreken over dit vervolg. De indruk die deze ervaring bij Favreau achterliet, is terug te zien in zijn feelgoodfilm Chef (2014). Het is overduidelijk dat Favreau’s ervaring met de negatieve en gemixte recensies over Iron Man 2 hebben geleid tot de creatie van Chef (2014): een film waar Favreau op een zelfbewuste manier laat zien wat het effect van de critici op creatievelingen is. In Chef krijgt de chef-kok – die trouwens briljant gespeeld wordt door Favreau – de opdracht om het populaire menu te blijven koken als een recensent langskomt. Dit zorgt ervoor dat de chef-kok een negatieve recensie ontvangt, omdat de chef-kok zijn vernieuwende en artistieke flair zou zijn kwijtgeraakt. Ondanks dat Favreau zich met Chef (2014) probeert los te breken van de grootse en spectaculaire blockbusters, valt hij met The Lion King (2019) terug in de val van commerciële films die meer van hetzelfde brengen. Favreau komt hierdoor over als een hypocriet. Mede doordat hij eerst een punt maakt over het belang van artistieke flair en vernieuwing, terwijl de regisseur daarna toch kiest voor een bak vol geld om snel een belachelijk slechte remake van The Lion King (1994) te maken. In Chef (2014) laat Favreau zien dat de creatieveling en recensent elkaar nodig hebben, omdat ze beiden streven naar artistieke vernieuwingen of verbeteringen. Na de release van The Lion King (2019) komt dit narratieve punt als ongeloofwaardig over. Als Iron Man 2 (2010) goed is geweest voor het ontstaan van de film Chef (2014), dan is The Lion King (2019) slecht geweest voor de reputatie die de feelgoodfilm, en in verlenging Favreau, hieraan hebben overgehouden.
De laatste paar jaren is er een opvallend patroon voorbij gekomen in mijn werk als (film-)recensent en filmjournalist. Dit patroon gaat over hoe alledaagse filmliefhebbers omgaan met het werk – en het beroep – van recensenten. Ik noem hierbij als voorbeeld filmrecensenten en filmliefhebbers, maar je kunt het woord (en medium) film omwisselen met elk andere mediavorm of kunstzinnige uiting. Wat me is opgevallen is dat filmrecensenten voor een groot deel van het alledaagse filmpubliek het nooit goed kunnen doen. Wanneer ze een film positief beoordelen, maar de film wordt negatiever ontvangen door gewone bioscoopontvangers, dan ontstaat er (bijna) altijd onbegrip rondom de beoordeling van de recensent. Want hoe kan een filmrecensent een artistieke film een vijf sterren beoordeling geven, terwijl de nieuwste superhelden film wordt afgekraakt. En ja, dit specifieke voorbeeld is een regelmatig terugkerend fenomeen. Het gebeurt andersom ook regelmatig genoeg. Het blijft echter ironisch dat alledaagse filmbezoekers de kritieken en beoordelingen van recensenten wel gebruiken als het hun uitkomt. Op het moment dat hun favoriete nieuwe blockbuster een goede (of zelfs geweldige) beoordeling krijgt, gebruiken ze vaak de argumenten en beoordelingen van de recensenten om te “bewijzen” dat de genoemde film ook een meesterwerk is. De vraag of filmrecensenten het altijd fout hebben is dus niet de juiste vraag, omdat filmrecensenten het alleen goed kunnen doen als de gewone filmkijker het met ze eens is.
Weet WandaVision Aflevering 3 het verhaal van deze miniserie goed voort te zetten? Ik loop nog steeds flink achter met het bekijken van de series van Marvel Studios. Mijn oorspronkelijke plan was om in drie weken elke dag een aflevering recensie van een MCU-serie te plaatsen. Dit plan kwam na mijn eerste recensie al tot een abrupte halt. Als recensent heb ik namelijk veel meer opdrachten liggen. Hierdoor is het voor mij (op dit moment) bijna onmogelijk om dagelijks een recensie te plaatsen van afleveringen die niet behoren tot mijn opdrachten. Toch probeer ik de draad weer wat op te pakken. Daarom recenseer ik vandaag ook WandaVision aflevering 3. Ik weet niet wanneer mijn volgende aflevering recensies online komen. WandaVision Aflevering 3 speelt zich af in een omgeving uit de jaren 1970. Wanda’s zwangerschap doet haar krachten afnemen terwijl ze en Vision zich voorbereiden op een versnelde bevalling.
In WandaVision aflevering 1 zien we hoe pasgetrouwd stel Wanda en Vision samen gaan wonen in WestView. Omdat Vision een androïde is en Wanda telekinese heeft, probeert het stel zich aan te passen. Dit blijkt moeilijker dan gedacht wanneer ze last minute een diner moeten maken voor de baas van Vision. De serie is een eerbetoon aan sitcoms uit het verleden, waarbij Wanda en Vision in een realiteit leven die hen door verschillende decennia van televisietijden voert. De setting van deze aflevering is de jaren 1950. WandaVision is nu te zien op Disney+.
The Incredible Hulk is de tweede film die uitkwam in het Marvel Cinematic Universe. De film kwam net zoals de eerste Iron Man-film uit in het jaar 2008. Iron Man was een groot succes bij de box-office, critici en fans….
In 2017 bracht Disney opnieuw een live-action remake uit. Dit keer was het de beurt aan Beauty and the Beast om een remake te krijgen. Echter bleek deze remake toch meer tegen te vallen. Lees verder als je erachter wilt…
Toy Story 4 is het laatste deel in de Toy Story-franchise. Bijna iedereen dacht dat de franchise zou eindigen met Toy Story 3. Dit dacht men omdat het verhaal een perfect einde had. Echter besloten Disney en Pixar toch nog…
Frozen II draait al vanaf 20 november 2019 in de Nederlandse bioscopen. Frozen II pakt het verhaal op een paar jaar verder na de evenementen van het eerste deel. Mysterieuze krachten brengen Arendelle in gevaar. Elsa, Anna en hun vrienden…
Deze Blu-ray Recensie is mogelijk gemaakt door Disney NL. Wij zijn zeer dankbaar voor het feit dat we een Blu-ray recensie-exemplaar van ze hebben mogen ontvangen. Wanneer David Dunn (Bruce Willis, Unbreakable) achter The Beast (James McAvoy, Split) aangaat, komen ze…