Captain America: Brave New World (2025) – Filmrecensie

Captain America: Brave New World is een van de weinige superheldenfilms waarin een superheld de heroïsche nalatenschap van een andere superheld eert, door zijn heldhaftige identiteit over te nemen. In (Amerikaanse) stripboeken mag dit een terugkerend fenomeen zijn, maar in de films gebaseerd op de verhalen van deze superhelden komt het amper voor. Naast Captain America: Brave New World is het dichtstbijzijnde voorbeeld hiervan terug te vinden in de animatiefilms over Miles Morales en het Spider-Verse. Zelfs in de (terecht) veelgeprezen animatiefilms Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) en Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023) wordt Miles minder neergezet als een opvolger van Peter Parker en meer als een andere waardige (of uitgekozen) persoon die het masker van Spider-Man kan dragen. “Iedereen kan het masker dragen”, is een citaat dat perfect weergeeft hoe iemand als Miles, die niet de originele Spider-Man in zijn eigen universum is, toch de rol en het masker van Spider-Man kan overnemen. Doordat deze films zich afspelen in een multiversum vol Spider-Man gerelateerde superhelden, wordt het concept versterkt dat letterlijk iedereen het masker van Spider-Man kan dragen. Tegelijkertijd zijn de twee films hierdoor wel de aspecten van individualiteit en het eren van heroïsche nalatenschap verloren: twee aspecten die als redelijk belangrijk beschouwd kunnen worden voor een personage als Miles Morales.

Captain America: Brave New World is een minder impactvolle, artistieke of diepgaande film dan Spider-Man: Into the Spider-Verse en Spider-Man: Across the Spider-Verse. Desondanks weet de eerste film met Anthony Mackie’s Sam Wilson als Captain America beter weer te geven hoe een superheld (Sam Wilson) de titel en heldhaftige identiteit van een ander personage (Steve Rogers) kan overnemen en eren. Captain America: Brave New World is zeker niet uitstekende of zelfs geweldige film.

Toch worden Sam Wilsons worstelingen op een interessante manier weergegeven en onderbouwd. Naast dat deze superheld te maken krijgt met internationale conflicten, vol politieke spelletjes en gevaarlijke gevechten, wordt Sam ook geconfronteerd met zijn eigen prestatiedruk om te voldoen aan het nalatenschap van de heroïsche identiteit die hij op zich heeft genomen. De film laat zien hoe Sam zowel te maken krijgt met externe als geïnternaliseerde druk om Steve Rogers waardig op te volgen als Captain America. Regisseur Julius Onah onderzoekt samen met de scenarioschrijvers hoe lastig het is om als persoon (en held) jezelf te willen bewijzen tegenover de verwachtingen van anderen. Hierbij geven de filmmakers weer hoe bepaalde verwachtingen misvormd kunnen worden onder prestatiedruk en angst om niet goed genoeg te zijn. Daarnaast laat het filmverhaal zien hoe het concept van iets achter willen laten in de vorm van nalatenschap net zo complex kan zijn als het nastreven hiervan.

Werewolf by Night laat de goedaardige en heldhaftige kant van monsters zien. Tegelijkertijd laat de film de monsterlijke, narcistische en kwaadaardige kant van de mensheid zien. Hierbij wordt de focus gelegd op de verschrikkelijke en barbaarse denkwijzen van jagers. In Werewolf by Night is het niet een kwestie van jagen of opgejaagd worden. De gebruikelijke opgejaagden zijn de jagers geworden om geen andere reden dan om hun egoïstische en narcistische overtuigingen in stand te houden. Werewolf by Night is een prachtig eerbetoon aan de Universal Monsters filmreeks. Dit komt grotendeels doordat de film, net als menig ander horrorfilm uit de Universal Monsters filmreeks, de vraag stelt wie de echte monsters zijn: de afschuwelijke wezens en beesten of de wrede mensen die ze opjagen. Narratieve en technische toevoegingen, zoals een verteller die de setting van het filmverhaal introduceert, laat de film nog meer lijken op een ode aan de klassieke en monsterlijke horrorfilms van Universal Pictures. Met Werewolf by Night laten regisseur Michael Giacchino en Marvel Studios zien dat er nog genoeg creatieve, onweerstaanbare en vernieuwende ideeën uit te voeren zijn in het Marvel Cinematic Universe (MCU). Naast dat Giacchino samen met de scenarioschrijvers nieuwe iconische antihelden en monsterlijke filmpersonages introduceert, brengt hij ook het spotlicht op een meer onheilspellende, mysterieuze en duistere kant van het Marvel Cinematic Universe.

Fantastic Mr. Fox is een van Roald Dahls meest geliefde en bekendste kinderboeken. Als klein jochie was ik zelf ook al dol op het kinderboek. Ik kan me niet meer herinneren of ik het boek ooit zelf heb gelezen, maar ik weet wel dat ik het boek voorgelezen heb gekregen als kind. Ik zag de verfilming van Dahls iconische kinderboek voor het eerst als tiener. Toen was ik niet bepaald onder de indruk van de film – waarschijnlijk omdat ik op die leeftijd andere verwachtingen van films had. Ik schat in dat ik destijds ook een compleet andere smaak in films (en filmgenres) had. Toen ik als jongvolwassene de film opnieuw keek, veranderde mijn mening over Wes Andersons boekverfilming volledig. Sindsdien heb ik de film meerdere malen gezien, waarbij ik steeds meer waardering voor Andersons stop-motion animatie en komediefilm heb kunnen vinden. Fantastic Mr. Fox blijft simpelweg als kinderboek en als boekverfilming fantastisch. Andersons Fantastic Mr. Fox is een prachtige feelgood animatiefilm, waarin de regisseur met zijn kenmerkende visuele regiestijl op bijna geen enkel vlak teleurstelt.

Good Morning, Vietnam is de definitie van een ondergewaardeerde Amerikaanse filmklassieker. De film werd tijdens zijn oorspronkelijke bioscooprelease zeker goed ontvangen. Toch komt het op me over alsof deze Amerikaanse biografische tragikomedie oorlogsfilm minder regelmatig besproken wordt – vooral wanneer we het hebben over filmklassiekers uit de jaren 1980. En dat is ongelofelijk zonde! Good Morning, Vietnam bevat een van de beste acteerprestaties van de legendarische (en helaas te jong overleden) acteur Robin Williams. De film oogt als een testament voor de humoristische en improviserende acteertalenten van Williams. Zo maakte Williams regelmatig gebruik van improvisaties bij de optredens waarin de radio-uitzendingen van Adrian Cronauer werden geportretteerd. De hoofdrolspeler laat in deze filmklassieker zien hoe krachtig hij als een komische acteur kan zijn. Tegelijkertijd bevat zijn vertolking van de echt bestaande radio-dj Adrian Cronauer ook meer dan genoeg diepgang. De improvisaties en grappen van Williams werken juist zo goed doordat zijn vertolking van Adrian Cronauer gelaagd is. De diepgang in Williams’ acteerwerk is ook te danken aan het schrijfwerk van scenarioschrijver Mitch Markowitz en de visie van regisseur Barry Levinson. Markowitz en Levinson legden het grondwerk af waardoor Williams de mogelijkheid kreeg om te schitteren met zijn acteerprestatie.

Guardians of the Galaxy is een van de beste Marvel Studios films (tot nu toe). James Gunns visionaire superhelden film is een genot om te aanschouwen. Gunn weet verschillende soorten filmgenres uitstekend te balanceren en te mixen. Guardians of the Galaxy is vooral een superhelden komediefilm, maar de film bevat ook actie, sciencefiction en drama-elementen. Toen deze film in 2014 uitkwam, noemden veel filmliefhebbers, recensenten en fans de film verfrissend en vernieuwend. Het is in 2023, bijna tien jaar later, nog steeds het geval. Guardians of the Galaxy introduceerde het filmpubliek op een spectaculaire manier aan een (bijna) onbekende groep superhelden – een groep bestaande uit zogenaamde buitenbeentjes en mislukte wezens. Deze superhelden zijn aan de start van de film eigenlijk alles behalve super te noemen, maar gaandeweg het verhaal leren ze elkaar en hunzelf steeds beter kennen. Daar ligt ook de grootste kracht van James Gunns Guardians of the Galaxy. De film bevat, net zoals zijn personages, een groot hart. Naast dat Guardians of the Galaxy verfrissend en vernieuwend is, kan de film ook losstaand goed bekeken worden. Dat is best een bijzondere prestatie, omdat de film veel belangrijke elementen uit het Marvel Cinematic Universe introduceert of uitlegt. Hierbij kun je denken aan de duidelijke en sterke introductie tot de Infinity Stones. Dit was de eerste keer dat een film uit het Marvel Cinematic Universe echt dieper inging op het verhaal achter de Infinity Stones – en zelfs een zekere paarse superschurk. Guardians of the Galaxy kan niet anders dan een meesterlijke superhelden film genoemd worden.

Avatar is de succesvolste film aller tijden. Tijdens zijn oorspronkelijke bioscooprelease brak de film al meerdere box office records. Zo werd Avatar niet alleen de succesvolste film aller tijden wereldwijd, maar dit ook specifiek in de Verenigde Staten van Amerika en Canada. Daarmee haalde Avatar een andere film in van regisseur James Cameron – namelijk Titanic. Avatar werd voor een korte periode ingehaald door Avengers: Endgame, maar toen de film opnieuw werd uitgebracht in China behaalde Avatar weer de titel van de best verdienende film aller tijden. Gecorrigeerd voor inflatie is Avatar na Gone with the Wind ook de best verdienende film aller tijden. Naast dat de film een commercieel succes werd, ontving Avatar ook negen nominaties bij de Oscars, waaronder die voor Beste Film en Beste Regisseur. Avatar sleepte uiteindelijk drie Oscars binnen: voor Beste Cinematografie, Beste Productie Design en Beste Visual Effects. Het is dus niet gek om te zeggen dat Avatar een groot kritisch en financieel succes is geworden. Het succes van de film leidde zelfs tot elektronicafabrikanten die 3D-televisies uit gingen brengen. Daarnaast nam de populariteit van 3D-films weer toe door de bioscooprelease van Avatar. Om de bioscooprelease van het langverwachte vervolg (Avatar: The Way of Water) te eren, werd de film eerder dit jaar opnieuw uitgebracht in de Nederlandse bioscopen. Ondanks het grote succes van de film, ontving Avatar de laatste paar jaren steeds vaker kritiek. Zo zou Avatar een te herkenbaar en voorspelbaar verhaal bevatten. Ook zou de film alleen bijzonder zijn geweest door zijn revolutionaire visuele effecten. Kort gezegd: in hun ogen zou Avatar overgewaardeerd zijn en niet het verdiend hebben om zo’n succes te zijn geworden. Ter voorbereiding van Avatar: The Way of Water besloot ik de eerste film, voor het eerst in jaren, opnieuw te bekijken. Na alle negativiteit dat ik online voorbij zag komen, was ik verbaasd om te ontdekken dat Avatar eigenlijk een film is die helemaal niet zo slecht is. Sterker nog: naar mijn mening is Avatar een geweldige film!

The King’s Man is een film dat in de basis gaat over het ontstaan van een onafhankelijke inlichtingendienst tijdens de gruwelijke gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog. Door de beschrijving van het verhaal verwacht je een spannende race tegen de klok waarbij de helden strijden om de catastrofes van de Eerste Wereldoorlog zo goed als mogelijk te beperken. Ondanks dat The King’s Man een geweldige opzet voor een verhaal heeft, maakt het zijn spannende beloftes niet waar. Toch is The King’s Man goed te kijken zonder enige voorkennis van de eerdere uitgekomen films, en het stripboek waar de films op zijn gebaseerd. Het is echter sterk aan te raden om The King’s Man niet als eerste film van deze franchise te kijken. Vooral niet als je een goed beeld wil krijgen van hoe krachtig of spectaculair de films uit deze franchise kunnen zijn. The King’s Man is op dit moment namelijk de zwakste schakel van deze franchise.

Niet lang nadat WandaVision uitkwam werd de volgende Marvel-serie – die zich plaatsvindt in de continuïteit van het Marvel Cinematic Universe – uitgebracht op Disney+. Deze tweede serie gaat over de avonturen van Sam Wilson en Bucky Barnes na de evenementen uit Avengers: Endgame. Deze miniserie – bestaande uit zes afleveringen – heet daarom ook The Falcon and the Winter Soldier. Net zoals WandaVision bespreekt The Falcon and the Winter Soldier met zijn verhaal belangrijke aspecten uit onze wereld. Waar WandaVision de focus neerlegde op de vijf fases van rouw, gaat The Falcon and the Winter Soldier dieper in op politieke en sociaal-maatschappelijke thema’s, waaronder racisme en posttraumatische stressstoornissen. WandaVision had een duidelijk hoofdpersonage, namelijk Wanda Maximoff. The Falcon and the Winter Soldier heeft er twee: Sam Wilson en Bucky Barnes. Ondanks dat er constant afgewisseld wordt met perspectieven en thema’s, is het verhaal rondom Sam Wilson duidelijk meer onderbouwd dan die van Bucky Barnes. Echter is dit een van de weinige kritiekpunten die bij deze miniserie echt te benoemen valt, want The Falcon and the Winter Soldier is een van de beste onderdelen uit fase vier van het Marvel Cinematic Universe.

Knabbel en Babbel zijn terug als de Rescue Rangers in de nieuwe lange speelfilm Chip ’n Dale: Rescue Rangers. Chip ’n Dale: Rescue Rangers is een komische film die zichzelf – over het algemeen – niet te serieus neemt. In de film wordt er gebruik gemaakt van onder andere computer gegeneerde animatie, handgetekende animatie, stop-motion animatie, live-action beelden en poppenspelers. Als je dit allemaal bij elkaar noemt, klinkt het best indrukwekkend. Chip ’n Dale: Rescue Rangers is een film die gemakkelijk had kunnen floppen, maar de film weet Knabbel en Babbel terug te brengen naar hun oude popcultuur status. Toch is de film ver weg van perfect.

WandaVision is een miniserie die wekelijks uitgebracht werd. Dit is een slimme aanpak geweest van Marvel Studios en streamingdienst Disney+. Door de wekelijkse release van een aflevering bleven de fans, serieliefhebbers en recensenten praten over deze Marvel miniserie. Het was een bijzonder moment toen de eerste twee afleveringen uitkwamen. Dit was de eerste serie die plaats zou vinden in het Marvel Cinematic Universe. De miniserie is nu al meer dan 1 jaar geleden uitgekomen en afgelopen, maar tot op de dag van vandaag blijven mensen erover praten. Dit is niet bepaald apart te noemen, omdat WandaVision een ongelofelijk krachtige eerste serie is van Marvel Studios en streamingdienst Disney+. Eerder recenseerde ik al de eerste drie afleveringen van deze hitserie. Nu sta ik met deze recensie stil bij de gehele WandaVision miniserie.