Op 31 oktober 2024 bracht filmdistributeur Dutch FilmWorks (DFW) het regiedebuut van de bekende schrijver Dimitri Verhulst uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van de film Waarom Wettelen te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met de Waarom Wettelen Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze bijzondere prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
De nominaties voor de Amerikaanse Gotham Awards van 2024 zijn op dinsdag 29 oktober bekendgemaakt. De nieuwste film van Halina Reijn, Babygirl, ontving van twee nominaties bij de Gotham Awards van 2024. De film werd genomineerd voor de twee categorieën Beste Acteerprestatie voor Nicole Kidman en Beste Film. Op maandag 2 december zullen de winnaars van de Gotham Awards van 2024 bekendgemaakt worden.
The Great Escaper is een tranentrekkende dramafilm waarin filmtoeschouwers net zo hard geconfronteerd worden met ouder worden als de bejaarde filmpersonages die moeten leren omgaan met de herinneringen aan hun levendige jeugd. Regisseur Oliver Parker en scenarioschrijver William Ivory geven op een filmische manier hoe bejaarden omgaan met gevoelens van schuld, schaamte en spijt als ze terugkijken op belangrijke en traumatische momenten uit hun levens. Zo geeft de film traumatische herinneringen met audiovisuele flitsen weer als nachtmerries. The Great Escaper is aangrijpend doordat het filmverhaal weergeeft dat bejaarden niet lijken te kunnen ontsnappen aan het terugkijken op hun verleden. Hier tegenover staat het hoofdpersonage Bernard Jordan die juist ontsnapt uit zijn verzorgingstehuis om de 70ste herinneringsdag van D-Day in Normandië bij te wonen en zijn gevallen kameraden te eren. Voor Bernard Jordan is dit de enige manier om zijn traumatische herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog te verwerken. In verlenging is zijn ontsnapping uit zijn verzorgingstehuis ook een poging om te ontsnappen aan zijn schuldgevoelens door het graf van een overleden vriend en kameraard te bezoeken.
De Amerikaans-Franse thriller en horrorfilm The Substance heeft de mijlpaal van 100.000 bezoekers in Nederland behaald. Cinéart heeft The Substance in Nederland uitgebracht op 19 september. Hiermee heeft The Substance de mijlpaal van 100.000 bezoekers behaald halverwege de derde speelweek. De film staat sinds zijn bioscooprelease in de top 3 van de Nederlandse box office. The Substance is nog steeds te zien in ruim 120 bioscopen en filmtheaters door heel Nederland. The Substance was een van de meest besproken en best beoordeelde films van het 77ste Filmfestival van Cannes.
De film The Outrun is net zo echt en eerlijk als de alcoholverslaafde Rona. Zowel de film als het hoofdpersonage weten dat er geen manier is om het mooier te maken dan het is: Rona heeft een probleem. Ze weet dit, maar toch blijft het voor haar moeilijk om actie te ondernemen om de symptomen van haar verslaving te bestrijden. Ondanks dat het 29-jarige hoofdpersonage moeite heeft met het bestrijden van haar verslaving en haar pad van herstel te volgen, weet het, door Saoirse Ronan gespeelde, personage Rona in haar nuchtere periodes altijd eerlijk en realistisch tegenover haarzelf te zijn. Hier ligt dan ook direct een van de pijnlijkste punten van de film. Verslaafden weten regelmatig dat het beter is om te stoppen met het vertonen van hun destructieve verslavingsgedrag, maar het herkennen van een probleem is altijd iets anders dan het erkennen daarvan. The Outrun pakt op een unieke manier dit heftige onderwerp aan door de focus te leggen op de verleidingen van het toegeven aan verslavingsgedraag en dronkenschap. Hierbij laten de filmmakers zien dat er zeker redenen (of “zogenaamde” pluspunten) zijn om hieraan toe te geven. Toch betekent dit niet dat regisseur Nora Fingscheidt en scenarioschrijver en auteur Amy Liptrot bepleiten dat het toegeven aan verslavingsgedrag iets positief is. Het duo houdt de filmtoeschouwers niet voor de gek door eerlijk toe te geven dat er voor verslaafden pluspunten zijn om toe te geven aan hun verslavingsdrang. De filmmakers weten dat verslaafden geen problemen zouden hebben als er niets positiefs uit hun verslavingsgedrag te halen valt. In het geval van alcohol verdooft het niet alleen de pijn en de onzekerheden, want het versterkt regelmatig ook ontspannende en plezierige emoties. Dat Fingscheidt en Liptrot de focus leggen op de moeilijke periodes van herstel en de kracht van verslavingsdrang, boven de beloningen van nuchter blijven, is precies de punt van het verhaal. Op deze manier weten de filmmakers je mee te nemen in de bijzondere gedachtewereld en gemoedstoestanden van het hoofdpersonage. De regisseur weet samen met cinematograaf Yunus Roy Imer en filmmonteur Stephan Bechinger de filmtoeschouwers te laten zien dat verslaving zintuiglijke en lichamelijke signalen manipuleert en deze eigen maakt, wat resulteert in een verslaafd geloof dat je niet zonder de door jou gekozen middel(-en) kunt.
Het is bijna zover! Het Leiden International Film Festival van 2024 zal op 10 oktober beginnen. Dit jaar bevat het LIFF 58 Nederlandse premières van (internationale) films. Een van de meest geanticipeerde hiervan is de historische dramafilm Blitz van regisseur Steve McQueen. Deze naam zal bij menig filmtoeschouwer een belletje doen rinkelen. Zo regisseerde de filmmaker Hunger (2008), Shame (2011), 12 Years a Slave (2013) en Widows (2018). Zijn film 12 Years a Slave won zelfs de Oscar voor Beste Film. Hiermee werd McQueen de eerste zwarte filmmaker die de Oscar voor Beste Film won. Daarnaast viel de door McQueen geregisseerde lange documentaire De Bezette Stad (2023) in de prijzen bij het Nederlands Film Festival van 2024. Op vrijdag 27 september 2024 won De Bezette Stad drie Gouden Kalveren, waaronder het Gouden Kalf voor de beste lange documentaire. De Bezette Stad is ook bekend onder zijn internationale filmtitel Occupied City. De nieuwste speelfilm van de prijswinnende regisseur en veelbesproken filmmaker zal zijn Nederlandse première beleven op het Leiden International Film Festival van 2024. McQueens nieuwe film Blitz speelt zich net zoals zijn documentaire De Bezette Stad af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Blitz zal vier keer vertoond worden in de grote zaal van bioscoop Trianon in Leiden. De film zal te zien zijn op vrijdag 11 oktober vanaf 18:45 en op zondag 13 oktober vanaf 21:45. Daarnaast zal Blitz te zien zijn op woensdag 16 oktober vanaf 16:00 en op zondag 20 oktober vanaf 16:00. Het is momenteel nog onbekend of de filmvertoningen van McQueens Blitz ondertiteling zullen bevatten.
Op 8 augustus 2024 brengt Sony Pictures Releasing via Universal Pictures International (UPI) de romantische dramafilm It Ends With Us uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van It Ends With Us te vieren, mag ik samen met Triple P Entertainment, Sony Pictures Releasing en Universal Pictures International (UPI) een winactie opzetten voor de film. Met de winactie van It Ends With Us mag ik drie keer een prijzenpakket weggeven van de film It Ends With Us. De prijzenpakketten bevatten allemaal twee bioscoop vrijkaarten voor de film It Ends With Us. Daarnaast bevatten de prijzenpakketten ook een beauty kit en mok in het thema van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze romantische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Universal Pictures International (UPI), Triple P Entertainment en Sony Pictures Releasing voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Op 18 juli brengt Universal Pictures International (UPI) de actiekomediefilm Thelma uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Thelma te vieren, mag ik samen met Universal Pictures International (UPI) en Triple P Entertainment een winactie opzetten voor de film. Met de Thelma Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven voor de film Thelma. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Universal Pictures International (UPI) en Triple P Entertainment voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Bob Marley: One Love is een mengelmoes van middelmatige pluspunten en minpunten. De beste onderdelen uit de film zijn goed, maar niet beter dan degelijk. De slechtste onderdelen uit de film zijn teleurstellend, maar niet verschrikkelijk. De film is over het algemeen niet slecht. Toch blijft Bob Marley: One Love een simpele muzikale biopic die niet veel nieuws probeert. Hierdoor springt er niets echt uit in deze film. De film hoort een audiovisueel eerbetoon te zijn geworden aan de muzikant Bob Marley. Toch slaagt regisseur Reinaldo Marcus Green er niet om een audiovisuele reis door het leven van de beroemde muzikant neer te zetten. Na het kijken van Bob Marley: One Love ben ik niet veel meer te weten gekomen over het leven, de worstelingen en de dromen van de grootse muzikant. De film gaat niet verder dan wat er in de basis nodig is om over het leven van Bob Marley te vertellen. Hierdoor is Bob Marley: One Love niet memorabel of aangrijpend genoeg, terwijl het leven van Bob Marley dat wel is geweest. De regisseur durft met Bob Marley: One Love geen duidelijke standpunten over de artiest in te nemen. Door het niet innemen van interessante en duidelijke standpunten over het leven van Bob Marley, komen de filmmakers onwetend en besluiteloos over.
The Sweet East geeft een goed beeld weer van de veelvoorkomende problemen van de verhalen die geïnspireerd of gebaseerd zijn op Alice in Wonderland. Het grootste probleem waar The Sweet East mee worstelt, is dat het filmverhaal een karakterloos en saai hoofdpersonage bevat. Het hoofdpersonage bevat zelf geen identiteit. In Alice in Wonderland is het niet Alice, maar de prettig gestoorde wereld om haar heen, die de aandacht pakt. Toch bevat de jonge Alice in deze verhalen altijd een sterke persoonlijkheid waar karaktereigenschappen als moed, onschuld en naïviteit een belangrijke rol spelen. In The Sweet East bevat het jonge hoofdpersonage Lillian geen persoonlijkheid en slecht onderbouwde karaktereigenschappen. Daarnaast is de wereld om haar heen niet prettig gestoord. Regisseur Sean Price Williams levert samen met scenarioschrijver Nick Pinkerton een film waar experimentele en narratieve absurdisme het voortouw neemt. Het resultaat hiervan is een slaapverwekkende film zonder enige excentrieke personages en een pretentieus verhaal. The Sweet East is als film zo absurdistisch dat het verhaal eerder saai, dan vermakelijk en (expres) raar overkomt.