Regisseur Todd Phillips – bekend van succesvolle komediefilms als The Hangover (2009) en minder succesvolle komediefilms als The Hangover Part III (2013) – levert met zijn film Joker een audiovisueel portret van een onbegrepen en gebroken man. Een van de kenmerkende narratieve aspecten van Phillips’ is dat hij in zijn films buitengewone situaties in zet om voor veel chaos in het leven van de hoofdpersonages te zorgen. In de films uit The Hangover trilogie worden deze buitengewone situaties komisch uitgespeeld, terwijl Phillips in Joker zijn uitgangspunt omdraait naar dat van een tragedie. Desondanks benoemt het titulaire hoofdpersonage dat zijn leven altijd al een komedie is geweest. Met deze zelfbewuste keuze wil Phillips laten zien dat mensen die zwaar onder geestziektes lijden een breekpunt hebben, waarna ze alleen nog maar de humoristische kant van hun leed kunnen in zien. De film vertelt een losstaand verhaal dat gaat over Arthur Fleck. Hij heeft een hele reeks aan psychische problemen. De film laat zien hoe Arthur Fleck steeds dieper in een zwart van onbegrip, pijn en geweld valt. De keuze om van Joker – een van de grootste en bruutste schurken aller tijden – een onbegrepen volwassen man met hevige mentale problematiek te maken, werd bijgestaan door veel controversie. Ondanks dat de film een mooie beoordeling (een 8.3/10) op IMDb heeft, zijn er nog steeds een grote hoeveelheid filmtoeschouwers en filmliefhebbers die bang zijn dat deze film mensen aan zal zetten tot gewelddadigheid. Dit is best begrijpelijk. We leven in een tijd waarbij er zo’n beetje wekelijks – vooral ook in Amerika – steek- of schietpartijen plaatsvinden. Dezelfde groep filmtoeschouwers is ook bang dat de film meer begrip zou opbrengen voor de acties van gewelddadige personen zoals de Joker. Wederom is dit best begrijpelijk. Het komt regelmatig voor dat als een jongvolwassene man een schietpartij begint, de zwaarte van zijn acties verminderen worden, doordat de (nieuws-)media de open kaart van zijn geestesziekte opspeelt. De algehele controversie rondom een film over de Joker is alleen al begrijpelijk vanwege het moordlustige karakter en de gewelddadige geschiedenis van dit hoofdpersonage. Doordat Phillips een film heeft gemaakt waarin filmtoeschouwers de opkomst van een psychotische moordenaar volgen, is de controversie nog verklaarbaarder. Desondanks is het niet eerlijk om als filmtoeschouwer er direct vanuit te gaan dat Joker het filmpubliek tot geweld aan zal zetten. De filmbeelden die het filmpubliek te zien krijgt zullen ongemakkelijk, shockerend en voor sommige zelfs confronterend zijn. Toch worden de acties van het hoofdpersonage op geen enkel moment in de film verheerlijkt of goedgepraat.
Once Upon a Time … in Hollywood is een van Quentin Tarantino’s best geregisseerde films. Daarnaast is het ook een van zijn volwassenste en, voor hem, buitengewoonste films. Once Upon a Time … in Hollywood is vooral meer volwassen en buitengewoon, doordat de focus van zijn regievisie verschoven is. De focus van het verhaal ligt ditmaal minder op het bloederige spektakel vol actiescènes en scherp geleverde iconische dialogen. In plaats daarvan legt Tarantino de focus op het verfilmen van een audiovisueel poëtische liefdesbrief aan het snel veranderende filmlandschap van de jaren 1960. Tarantino heeft met Once Upon a Time … in Hollywood een eerbetoon gegeven aan de laatste gouden jaren van Hollywood. Hierbij speelt de regisseur met diepgaande thema’s rondom de opkomst en afgang van populaire filmacteurs. Daarnaast laat hij zien hoe filmgenres als de Western hun loodje begonnen te leggen door de toename van televisie- en massacultuur. Naast dit alles weet de sterke filmmaker ook nog een bijzonder portret weer te geven van het leven van Sharon Tate. Hierbij weet Tarantino op een subtiele en mooie manier weer te geven hoe de dood van deze actrice de veranderingen in de filmindustrie van de jaren 1960 sneller heeft laten verlopen. Dit laat de filmmaker zien door juist in zijn verhaal met de echt gebeurde geschiedenis te spelen. Door waargebeurde moorden en gruwelijke evenementen anders uit te laten spelen, laat de filmmaker op een melancholische, maar prachtige manier zien dat de grote veranderingen in Hollywood altijd zouden hebben plaatsgevonden. Zelfs al zouden onschuldige iconen uit de filmindustrie in een alternatieve realiteit gespaard zijn gebleven. Hiermee speelt de filmmaker in op de bijzondere geaardheid van Hollywood en de filmwereld in zijn geheel: een wereld altijd in ontwikkeling. Een wereld die niet gestopt kan worden door individuele tragische gebeurtenissen, maar hierdoor wel enorm kan veranderden. Once Upon a Time … in Hollywood is hiermee een sprookjesachtige hertelling geworden van een belangrijk tijdperk uit de filmgeschiedenis, waarbij Tarantino de ware geaardheid van de filmindustrie bloot weet te stellen.
Een militair team van het Amerikaanse leger trekt de Zuid-Amerikaanse jungle in met de opdracht om gegijzelde ambassadeurs te redden. Deze zijn namelijk van politiek belang voor de Verenigde Staten. Dus begint de jacht op de gijzelaars, niet wetende dat er ook op hun gejaagd wordt…
Cathy Yan werd na haar regiedebuut Dead Pigs gekozen om de Birds of Prey film te regisseren. Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) vervolgt het verhaal van Harley Quinn na haar avonturen in de eerste Suicide Squad film uit 2016. De film dient als een spin-off en vervolg tot Suicide Squad. Birds of Prey is in mijn ogen een standalone sequel, wat in andere woorden betekent dat de film een op zichzelf staand vervolg is. Birds of Prey en Suicide Squad spelen zich in hetzelfde universum af, maar Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) heeft weinig of geen narratief verband met zijn voorganger. Je hoeft dus niet eerst Suicide Squad uit 2016 gezien te hebben, om te snappen wat er gebeurt in Birds of Prey. Het verhaal van de film gaat over Harley Quinn, die naar haar definitieve break-up met de Joker, haar eigen leven betekenis probeert te geven. Dit blijkt moeilijker dan verwacht wanneer iedereen haar nu als doelwit heeft, inclusief de gevaarlijke Roman Sionis (alias The Black Mask). Ben je benieuwd naar hoe goed (of slecht) Birds of Prey als film is, lees dan snel mijn film recensie verder!
Dit jaar is het alweer 90 jaar geleden dat de film Frankenstein uitkwam. Om deze reden heb ik mijn recensie van het Frankenstein Filmconcert een update gegeven. In 2018 bezocht ik het Imagine Film Festival in Amsterdam. Zo bezocht ik films als Tower. A Bright Day en Junk Head. Daarnaast ging ik ook naar een Masterclass van Dan Hassler-Forest over het belang van representatie in film. Ook bezocht ik een van de wonderbaarlijkste en spectaculairste filmvoorstellingen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Hierbij heb ik het over een live filmconcert van de Frankenstein film uit 1931. Vandaag recenseer ik het Frankenstein Filmconcert uit 2018.
Waren jullie na Logan ook zo benieuwd geraakt naar de volgende film van James Mangold? Ik kan zeggen dat deze nieuwsgierigheid meer dan terecht was. Mangolds nieuwste film Le Mans’ 66 levert namelijk wat bijzonders. Le Mans’ 66 is al…
Lamentations of Judas is vanaf 6 augustus 2020 in de Nederlandse bioscopen te zien! Dit artikel is mogelijk gemaakt door het recensie-exemplaar dat ik heb mogen ontvangen van het Movies that Matter Festival en Herrie Film & TV. Mijn dank…
Deze film recensie is mogelijk gemaakt door het recensie-exemplaar dat ik heb ontvangen van 20th Century Fox Home Entertainment en Team Lewis NL. Mijn dank aan beide voor deze samenwerking. Ready or Not is nu te koop op Blu-ray en…
Punt Uit – Schluss Aus – Full Stop is een film waarin we de laatste dagen van Michael Hellgardt te zien krijgen. Rosemarie Blank, de regisseuse van deze film, volgt haar man Michael terwijl hij in een dilemma zit over…
Mijn Rembrandt vertelt het verhaal van collectioneurs die ons deelgenoot maken van hun intieme band met “hun” Rembrandt. Mijn Rembrandt is vanaf donderdag 5 maart 2020 in de Nederlandse bioscopen te zien. Met dank aan Cinéart NL voor de samenwerkingsmogelijkheid.