Op 5 februari 2025 brengt filmdistributeur Independent Films de familiefilm Juffrouw Pots uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Juffrouw Pots te vieren, mag ik samen met Independent Films een winactie opzetten voor de film. Met de Juffrouw Pots Winactie mag ik een keer vier bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Independent Films voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
De derde film over de goedaardige beer Paddington, die filmtoeschouwers zullen herkennen aan zijn iconische blauwe jas en rode hoed, bevat opnieuw een hartverwarmend en komisch verhaal. Paddington in Peru is een heerlijk creatieve en avontuurlijke familiefilm geworden. Dit keer gaat Paddington op een epische zoektocht tijdens een bezoek aan zijn geboorteland Peru. Ondanks de vele pluspunten, komt deze derde film over de marmelade liefhebbende beer niet in de buurt van de effectiviteit en kwaliteit van de vorige twee speelfilms. De vorige twee films zijn geregisseerd door de briljante filmmaker Paul King. Paddington in Peru is een goede film, maar mist Kings artistieke visie die de vorige twee delen zo sensationeel maakte. Dougal Wilson, de regisseur van deze derde film, doet zijn best om Kings vorige films en artistieke visie te eren. Hij doet dit vooral door Kings regievisie en visuele stijlen te kopiëren. Wilson laat een degelijke gekopieerde indruk achter van Kings regiestijl in Paddington in Peru. Toch blijft Wilsons regiewerk in deze film vooral een eervolle kopie van het werk dat King afleverde in de vorige twee films. Het resultaat is dat Paddington in Peru meer aanvoelt als een imitatie en een minder persoonlijke film. Dat is best jammer, want deze familiefilm heeft meerdere geweldige avontuurlijke en komische elementen. Wilson is erin geslaagd om trouw te blijven aan de toon en stijl van de vorige films, maar daarmee heeft hij zijn eigen artistieke stem en visie naar de achtergrond verdrongen. Ondanks dat dit een terecht kritiekpunt is, zal dit de meeste filmtoeschouwers niet veel uitmaken, want Paddington in Peru is nog steeds een vermakelijke familiefilm geworden die geschikt is voor het hele gezin.
Op 29 januari 2025 brengt filmdistributeur In the Air de vrolijke Belgische kinderfilm K3 en Het Lied van de zeemeermin uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van K3 en Het Lied van de zeemeermin te vieren, mag ik samen met In the Air en Royal Promotions een winactie opzetten voor de film. Met de K3 en Het Lied van de zeemeermin Winactie mag ik een keer een prijzenpakket weggeven van de film. Het prijzenpakket bevat vier bioscoop vrijkaarten voor de film K3 en Het Lied van de zeemeermin. Daarnaast bevat het prijzenpakket ook een leuke puzzel in het thema van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan In the Air en Royal Promotions voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Op 23 januari 2025 brengt filmdistributeur Dutch FilmWorks (DFW) de Britse familiefilm Paddington in Peru uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Paddington in Peru te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met de Paddington in Peru Winactie mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
De familiefilm Mees Kees Op Eigen Benen heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In de Nederlandse familiefilm is het tijd voor Mees Kees om op eigen benen te staan. Daarnaast is zijn klas bezig met een geheim project. Regisseur Pieter van Rijn, scenarioschrijver Tijs van Marle, producent Frank Groenveld en hoofdrolspelers Leendert de Ridder, Sanne Wallis de Vries, Jochen Otten, Tamara Brinkman, Pauline Wingelaar en Chloé Leenheer namen de Gouden Film in ontvangst. Mees Kees Op Eigen Benen is de eerste Nederlandse film die de Gouden Film in 2025 heeft ontvangen.
De animatiefilm Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In de film van regisseurs Joost van den Bosch en Erik Verkerk ontdekken Dikkie Dik en Poes Muis sneeuw. Daarnaast worden ze achtervolgd door de nieuwe en luidruchtige buurthond Blaf. Op 31 december 2024 behaalde de film 100.000 bezoekers. Op donderdag 2 januari 2025 volgde de feestelijke uitreiking van de Gouden Film door filmjournalist René Mioch aan de regisseurs en producent Linda Snoep in Pathé Haarlem. Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik is de zestiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen. Met deze uitgereikte Gouden Film is het filmjaar 2024 afgesloten.
De Nederlandse familiefilm Juf Braaksel en de geniale ontsnapping heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In de film van regisseur Aram van de Rest is Juf Braaksel terug. Lotte en Thijs willen haar in deze film ontmaskeren en van school verjagen. Juf Braaksel en de geniale ontsnapping is de vijftiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.
Wanneer ik diep terugkijk in mijn geheugen, komen vage herinneringen van (televisie-)uitzendingen van de films Niko en de Vliegende Brigade (2008) en Niko 2: Familiezaken (2012) naar boven. Zo ver ik me kan herinneren werden deze twee animatiefilms regelmatig tijdens de feestdagen afgespeeld op televisiezenders als NPO 3. Het zal me niet verbazen als dit nog steeds gedaan wordt – zeker met de recente bioscooprelease van de derde film: Niko voorbij het noorderlicht. Ondanks dat ik bekend ben met het magische en vliegende rendier, heeft dit filmpersonage geen blijvende of sterke indruk bij me achtergelaten. Na het kijken van Niko voorbij het noorderlicht is mijn impressie van dit feestelijke filmfiguur niet veranderd of verbeterd. Net zoals de vorige twee films komt Niko voorbij het noorderlicht over als een Europese animatiefilm die jaarlijks herhaaldelijk afgespeeld kan worden op televisie. In principe is hier niets mis mee, maar het zegt wel veel over de kwaliteit van de film. Deze derde film over het vliegende jonge rendier Niko bevat een voorspelbaar en redelijk cliché filmverhaal. Toch zullen kleine kinderen en jongere filmkijkers genieten van het komische en hartverwarmende karakter van deze animatiefilm. Daarnaast bevat Niko voorbij het noorderlicht meerdere filmscènes die als spannend en avontuurlijk beschouwd kunnen worden door een jongere doelgroep. In het filmverhaal wordt verder besproken hoe kinderen moeite kunnen hebben met opgroeien en hoe ouders (of ouderfiguren) moeite kunnen hebben met het loslaten van hun kinderen. Doordat de regisseurs en scenarioschrijvers van familie een belangrijk terugkerend onderwerp maken, is deze animatiefilm uiteindelijk vooral geschikt voor families met jonge kinderen.
200% Wolf lijkt niet de volle honderd procent – of eerder tweehonderd procent – te gaan voor het bespreken van de thema’s die het filmverhaal in eerste instantie neerzet. In de film laat regisseur Alexs Stadermann samen met scenarioschrijvers Fin Edquist en Jayne Lyons zien hoe belangrijk het voor het jonge hoofdpersonage Freddie Lupin is om zich gerespecteerd te voelen. Voor Freddie is het verkrijgen van respect de enige manier waarmee hij ervaart dat hij er toe doet en tot de roedel van stoere weerwolven behoort. Het jonge hoofdpersonage voelt zich door zijn kleine omvang en uiterlijk niet serieus genomen. Hoe harder Freddie probeert respect op te brengen, hoe meer de roedel moet lachen. De regisseur en scenarioschrijvers proberen in het filmverhaal Freddie al snel de les te leren dat respect niet iets is wat je kunt afdwingen. Uiteraard leert Freddie deze les niet meteen, want anders zou de film binnen een kwartier afgelopen zijn. Freddie heeft volgens zichzelf iets extra’s nodig zodat anderen anders naar hem gaan kijken. Gewoon zichzelf zijn zit er voor hem niet in. De regisseur en scenarioschrijvers weten in het filmverhaal op een subtiele manier een onzeker jong hoofdpersonage neer te zetten dat zijn groot opgezette ego als masker voor zijn kwetsbare kant gebruikt. Door een filmverhaal te presenteren waarin het hoofdpersonage moet leren zichzelf te accepteren voor wie hij is, geeft 200% Wolf een boodschap mee waar filmtoeschouwers van alle leeftijden iets van kunnen leren. Ondanks dat thema’s als respect, zelfliefde en samenhorigheid vroeg in de film geïntroduceerd worden, gaat het verhaal hier voor de rest van de film minder op in. 200% Wolf bevat een rommelig verhaalverloop en verhaalstructuur waarin betekenisvolle filmmomenten vooral plaats moeten maken voor cliché filmscènes vol droge humor en popliedjes. Voor een geanimeerde familiefilm van een minder grootse filmstudio is dit enigszins te verwachten. Toch blijven de kritiekpunten een teleurstellende verschijning voor 200% Wolf, omdat de regisseur en scenarioschrijvers enkele aangrijpende thema’s eerder in het filmverhaal bespreken. Dat uit deze besproken thema’s ook nog belangrijke boodschappen te halen vallen, maakt deze teleurstelling er niet beter op.
De Nederlandse familiefilm De Grote Sinterklaasfilm – Stampij in de Bakkerij heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In deze spannende familiefilm zijn de pieten op een zoektocht om het gestolen kruidnotenrecept van Marco Marsepein terug te vinden. Op zaterdag 9 november werd Martien Meiland, die de rol van kasteelheer Jean-Claude speelt, verrast met de Gouden Film bij zijn pension in Noordwijk. De Grote Sinterklaasfilm – Stampij in de Bakkerij is de twaalfde Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.