SebKijk

Recensies en Kijktips

Charcoal (2022) – Film Recensie

Charcoal (2022) – Film Recensie

Na het kijken van Charcoal is de Braziliaanse film in mijn onderbewustzijn blijven hangen. De reden dat ik deze film niet uit mijn hoofd kon krijgen, had vooral te maken met het feit dat het verhaal te subtiel was in zijn satire en donkere humor. Charcoal werkt vooral als thriller en dramafilm. Het filmverhaal is aangrijpend doordat het regelmatig onvoorspelbaar en spannend is. De spannende filmsfeer behoort tot de grootste pluspunten uit deze film. Helaas verdwijnt deze spanning regelmatig doordat regisseur en scenarioschrijver Carolina Markowicz de focus op te veel verschillende onderwerpen en thema’s legt. Daardoor is Charcoal een middelmatige dramafilm geworden waarin het verhaal in een spagaat komt te staan tussen het willen vertellen van een meeslepend verhaal en het leveren van ongenuanceerde kritiek op diverse onderwerpen als armoede en religie. 

Wonka (2023) – Film Recensie

Wonka (2023) – Film Recensie

Kippenvel: dat had ik toen ik Wonka voor de tweede keer keek. Ik had al kippenvel toen ik de film de eerste keer in de bioscoop zag, maar toen ik Paul Kings nieuwste familiefilm op mijn televisiescherm zag, wist de film me nog harder te raken. Wonka is een emotionele achtbaan vol levendige en energieke liedjes, emotionele stoten alsof je geslagen wordt door Muhammad Ali en humor die je hardop laat lachen. King bewijst opnieuw dat hij niet alleen een van de beste filmregisseurs van dit moment is, maar ook een van de beste kindvriendelijke filmauteurs. Daarnaast laat de regisseur – ook bekend voor zijn eerdere familiefilms Paddington (2014) en Paddington 2 (2017) – zien dat hij als geen ander weet hoe hij een bekend kinderverhaal zich eigen kan maken. Net zoals bij Kings adaptaties van Paddington, weet de filmmaker bij Wonka trouw te blijven aan het bronmateriaal. Tegelijkertijd weet King het originele verhaal van auteur Roald Dahl en de (beste) verfilming Willy Wonka and the Chocolate Factory (1971) te verrijken door een meeslepend en avontuurlijk verhaal over de jonge jaren van Willy Wonka te leveren.

Saints & Sinners (2023) – Film Recensie

Saints & Sinners (2023) – Film Recensie

Saints & Sinners is een sombere, maar mooie Ierse film met redelijk wat gebreken. De film laat zien dat er in een land van zondaars, moordenaars en politieke onrust geen echte heiligen zijn. Het uitvoeren van zonden onder de beste intenties, neemt niet weg dat dit nog steeds zonden zijn. Ondanks dat het strijden voor een vrij Ierland maar een klein onderdeel is uit het filmverhaal, weet regisseur Robert Lorenz samen met scenarioschrijvers Mark Michael McNally en Terry Loane goed de consequenties van deze acties weer te geven. Hierbij spelen de regisseur en scenarioschrijvers in op een van hun narratieve thema’s: of het doel de middelen heiligt. Is een vrij Ierland het waard als ze daarvoor onschuldigen mensen moeten opofferen? En is het in opdracht vermoorden van mensen het waard om je traumatische verleden te vergeten? De film stelt de vraag of het uitvoeren van zonden überhaupt een doel heiligt. In het geval van Saints & Sinners lijken de filmmakers te pleiten voor het idee dat een heilige eerst een zondaar moet zijn voordat hij echt de betekenis daarvan kan begrijpen. Deze thematische vraag is maar een klein onderdeel van het grotere plaatje. Hierbij komen we ook direct bij het grootste probleem van de film. Het filmverhaal is te overambitieus en probeert te veel te vertellen. Hierdoor mist de film een duidelijke focus en oogt het filmverhaal onderontwikkeld. Lorenz heeft samen met de scenarioschrijvers laten zien dat Saints & Sinners zeker potentie had om een geweldige film te zijn geworden. Tegelijkertijd laat de regisseur met zijn regiekeuzes ook zien dat de cast en crew met de film een grotere hap namen dan dat ze konden kauwen.

Godzilla x Kong: The New Empire (2024) — Film Recensie

Godzilla x Kong: The New Empire (2024) — Film Recensie

De monsterlijke titanen Godzilla en Kong zijn weer teruggekeerd naar het grote scherm in hun nieuwste speelfilm. De laatste keer dat we deze twee monsters samen zagen was in de MonsterVerse film Godzilla vs. Kong uit het jaar 2021. Het nieuwste deel uit deze filmreeks, getiteld Godzilla x Kong: The New Empire, is een direct vervolg op Godzilla vs. Kong. De vorige film was een duidelijke versus film waarin de monsters Godzilla en Kong het tegen elkaar opnamen. Regisseur Adam Wingard, die zowel Godzilla vs. Kong en Godzilla x Kong: The New Empire regisseerde, gaat met het vervolg een andere kant op. In deze nieuwste MonsterVerse film moeten Godzilla en Kong gaan samenwerken om andere gevaarlijke titanen te verslaan. Toch komt Godzilla x Kong: The New Empire meer over als een film over Kong dan een team up film. Godzilla heeft overduidelijk een kleinere rol dan Kong. Ondanks dat de naam van dit iconische monster als eerst in de filmtitel wordt benoemd, heeft Godzilla allesbehalve een hoofdrol in deze film. Ondanks dat Godzilla x Kong: The New Empire een onjuiste balans heeft tussen het gebruik van Kong en Godzilla, weet deze avontuurlijke sciencefiction en actiefilm toch te overtuigen. Het blijft geweldig om bombastische geluiden te horen en gigantische monsters met elkaar te zien knokken. Godzilla x Kong: The New Empire bevat meerdere grootse en epische gevechtsscènes tussen diverse monsters. Daarnaast bevat de film ook hilarische humor. Tijdens het kijken van Godzilla x Kong: The New Empire was ik meerdere malen aan het lachen en oprecht verrast door hoe bruut de actiescènes waren. Als je als filmtoeschouwer op zoek bent naar een film met meer diepgang en gelaagde (menselijke) personages, dan valt Godzilla x Kong: The New Empire je niet aan te raden. Toch vind ik dat het filmpubliek bij een film als Godzilla x Kong: The New Empire kan verwachten dat de film meer gericht is op brengen van vermaak, dan het leveren van een diepgaand verhaal. Ondanks het gemis van een aangrijpend verhaal, weet Godzilla x Kong: The New Empire dus alsnog voor een groot gehalte plezier te zorgen.

Night Swim (2024) – Film Recensie

Night Swim (2024) – Film Recensie

In 2014 kwam de korte film Night Swim uit. De regisseurs van deze korte horrorfilm, Bryce McGuire en Rod Blackhurst, hebben het verhaal later uitgewerkt tot een speelfilm. Begin dit jaar kwam de gelijknamige speelfilm uit in de Nederlandse bioscopen. Waar de korte film geregisseerd werd door McGuire en Blackhurst, is de speelfilm alleen geregisseerd door McGuire. Blackhurst heeft als scenarioschrijver van Night Swim (2024) alsnog een belangrijk aandeel gehad bij het maken van de speelfilm. De filmmakers komen met een interessant en leuk idee in Night Swim. Een bezeten zwembad komt niet regelmatig voor in horrorfilms. Het concept dat het zwembad tegelijkertijd levens kan redden, door wensen uit te brengen, en levens kan nemen, is ook een geniale zet. Toch weet deze Amerikaanse bovennatuurlijke thriller en horrorfilm grotendeels niet te overtuigen. Ondanks dat de film wel degelijk schrikmomenten heeft, is Night Swim over het algemeen niet eng. De schrikmomenten zijn effectief door twee redenen. Allereerst worden de geluiden tijdens deze schrikmomenten luider gemaakt. Hierdoor schrik je eerder van het geluid dan van dat het moment of de scène echt eng is. Ten tweede vinden de schrikmomenten ook tijdens de willekeurigste gebeurtenissen plaats, waardoor de filmmakers het filmpubliek toch te pakken weten te krijgen. Bovendien betekent te grazen worden genomen door slappe schrikmomenten niet meteen dat de film ook daadwerkelijk angstaanjagend goed is. Sterker nog: als de korte film net zo belabberd als de speelfilm is, dan heb ik weinig hoop voor de toekomstige filmcarrières van McGuire en Blackhurst.

Melk (2023) – Film Recensie

Melk (2023) – Film Recensie

Melk is een Nederlandse dramafilm met een emotioneel beladen onderwerp. De film laat zien hoe ouders om kunnen gaan met de stilgeboorte van hun kind. Hierbij legt regisseur Stefanie Kolk specifiek de focus op het rouwproces van de moeder (genaamd Robin). Melk bestrijdt clichés van (Nederlandse) dramafilms door geen grote emotionele uitbarstingen of discussies op beeld te zetten. In plaats daarvan kiest Kolk ervoor om dit onderwerp op een andere manier te bespreken. Robin verwerkt haar verlies op abnormale manieren die interessant, maar ontoegankelijk op film zijn gezet. Dit rouwproces mag dan origineel zijn in vergelijking met andere dramafilms over soortgelijke onderwerpen, maar de film bespreekt eigenlijk amper wat er nu echt in het hoofd van Robin omgaat. Het filmpubliek weet dat ze het zwaar heeft, rouw ervaart en verdrietig is. Voor een dramafilm over zo’n beladen onderwerp, is dit echter niet genoeg. Kolk offert in Melk interessante ideeën, maar weet deze minder sterk te onderbouwen en af te ronden.

Trolls World Tour (2020) – Film Recensie

Trolls World Tour (2020) – Film Recensie

Trolls World Tour is een simpele, maar vermakelijke animatiefilm. Trolls World Tour is grappiger dan zijn voorganger (Trolls uit 2016). Dit is grotendeels te danken aan de regiekeuze om de humor van de film absurdistischer te maken. Het filmverhaal van deze tweede film over de Good Luck Trolls is ook interessanter dan de vorige film. Zo bevat Trolls World Tour een filmverhaal met mooie thema’s. Het verhaal vertelt ons dat onze verschillen ons niet hoeven te verdelen. In plaats daarvan kunnen ze ons de kracht geven om de andere kant van het plaatje te zien en begripvoller te zijn. Trolls World Tour laat zien dat het omgaan met verschillen helpt bij het accepteren van onszelf en anderen. Ondanks dat deze animatiefilm een mooie thematische boodschap bevat en vol zit met hilarische momenten, is Trolls World Tour nog steeds niet een sterke filmaanrader. Zo bevat de film zowel eendimensionale personages als een te rap tempo in zijn verhaalverloop. Daarnaast zorgt de absurdistische humor regelmatig voor te veel chaos en afleiding van het hoofdverhaal.

Neem Me Mee (2023) – Film Recensie

Neem Me Mee (2023) – Film Recensie

Neem Me Mee is een meeslepende Nederlandse komediefilm waarin een groep bejaarden, onder begeleiding van een jonge reisleider, de show stelen. De film bevat een grootse sterrencast die allemaal interessante en sterk onderbouwde personages spelen. Neem Me Mee is geen film waarin bepaalde groepspersonages minder ontwikkeling krijgen dan anderen. Doordat alle personages evenveel aandacht krijgen om onderbouwd te worden, oogt het filmverhaal levendig. De interacties tussen de personages zijn hilarisch en dynamisch doordat de cast met de tegenstrijdige persoonlijkheden heerlijk op elkaar inspelen. Het is jammer dat deze Nederlandse film minder excentrieke audiovisuele of technische aspecten bevat. Op wat intrigerend werk van de geluidsafdeling na, bevat Neem Me Mee geen bijzondere technische aspecten. Gelukkig bevat deze Nederlandse speelfilm wel een hartverwarmend verhaal vol krachtige acteerprestaties van enkele van Nederlands beste acteurs en actrices.

Bleeding Love (2023) – Film Recensie

Bleeding Love (2023) – Film Recensie

Filmmaker Emma Westenberg laat in haar speelfilmdebuut Bleeding Love zien hoe lastig het is om in een generationele vicieuze cirkel van verslavingen vast te zitten. Het filmverhaal laat zien hoe de verslavingsproblematiek van een ouder hetzelfde soort problemen en verslavingsgedrag bij een kind kan veroorzaken. Westenberg laat samen met actrice Clara McGregor hoe vastgeroest verslaafden in hun gedrag kunnen zijn. Bleeding Love bespreekt zeker beladen en moeilijke onderwerpen. Ondanks dat de filmmakers dit niet altijd op de origineelste manier doen, weten ze me toch te raken. Bleeding Love vertelt een verhaal dat helaas pijnlijk accuraat en herkenbaar voor mezelf is. In de film zegt de dochter tegen haar vader (en haarzelf) dat ze niet verslaafd is. Toch laat ze in haar gedrag het tegenovergestelde zien. Ze is constant stiekem bezig om aan middelen te komen om haar deprimerende gedachten en gevoelens te dempen. Net zoals dit hoofdpersonage had ik voor lange tijd het gevoel dat ik niet hoefde te stoppen met het vertonen van mijn verslavingsgedrag. Sterker nog: af en toe heb ik nog steeds dit gevoel. Onder het idee dat we de situatie “onder controle” hebben, houden we onszelf voor de gek. Toch laat Bleeding Love zien dat er nog steeds hoop voor de toekomst is. Bleeding Love levert een (karakter-)analyse van verslavingsproblematiek waarin de filmmakers bepleiten aan verslaafden en verslavingsgevoeligen om na te denken over hun middelengebruik en gedrag. De film zet verslaafden en verslavingsgevoeligen aan het denken of het innemen van hun “gewenste” of “benodigde” middelen, echt nodig is. Om deze reden maakt het niet uit dat het filmverhaal al zo vaak verteld is, want uiteindelijk slaagt Bleeding Love er volledig in om de filmtoeschouwers aan het denken te zetten over hun eigen gedrag.

Silent Night (2023) — Film Recensie

Silent Night (2023) — Film Recensie

Silent Night is een visueel sterke film. Dit is al duidelijk aan het begin van de film waarin we door een felrode ballon vaag het gezicht van het, door Joel Kinnaman gespeelde, hoofdpersonage zien. De rode ballon symboliseert de verblindende woede waarmee dit hoofdpersonage gevuld is. Cinematograaf Sharone Meir en filmmonteur Zach Staenberg weten onder leiding van regisseur John Woo creatieve overgangen in de film te plaatsen. Een prachtig voorbeeld hiervan is de overgang van een zwart beschaduwde muur naar de zwarte achtergrond van een hartmonitor in een operatiekamer. Daarnaast is Silent Night een film waarin zowel stilte als geluid een belangrijke rol spelen. De stilte van de cast is net zo belangrijk als de geluidsbewerking en geluidsmixing uit de film. Het concept van een man die zijn stem verliest en tegelijkertijd uit is op wraak voor de dood van zijn zoon is origineel. In de uitwerking van dit concept zorgt het gemis van dialogen en verbaal acteerwerk ervoor dat Silent Night regelmatig repetitief overkomt. Er zijn verschillende scènes met herhalende acties of gebeurtenissen, waardoor het verhaal ook repetitief en langdradig overkomt. Zo bevat de film veel scènes waar Kinnamans personage Brian terugkijkt op de tijd die hij samen had met zijn overleden zoon. De vele flashbacks zijn ontroerend echt, maar zorgen er ook voor dat het verhaal en de bijhorende actiescènes langzaam op gang komen. Het helpt ook niet dat Woo en scenarioschrijver Robert Archer Lynn tijdens deze herhalende filmmomenten weinig context geven over de situatie van deze scènes. Het probleem is niet alleen de onduidelijkheid van deze filmmomenten. Silent Night mist ook een duidelijke reden waarom deze overmatig gebruikte scènes zijn toegevoegd aan het filmverhaal. Gelukkig bevat Woo’s thriller en actiefilm wel meer pluspunten dan minpunten. Zo bevat de film sterke, bloederige en explosieve actiescènes. Het acteerwerk van de hoofdrolspeler Joel Kinnaman is ook uitstekend. De acteur levert een van zijn beste acteerprestaties tot nu toe. Bovendien worden thema’s als rouw en verlies sterk uitgewerkt. De positieve aspecten zorgen ervoor dat Silent Night overkomt als een ondergewaardeerde actiefilm.