SebKijk

Filmkritiek en Recensies

Flight Risk Winactie | Gesloten

Flight Risk Winactie | Gesloten

Op 23 januari 2025 brengt filmdistributeur WW Entertainment de thriller en actiefilm Flight Risk officieel uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Flight Risk te vieren, mag ik samen met WW Entertainment een winactie organiseren voor de film. Met de Flight Risk Winactie mag ik een keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze spannende prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan WW Entertainment voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Confidenza (2024) – Filmrecensie

Confidenza (2024) – Filmrecensie

Confidenza laat zien hoe het delen van geheimen in liefdevolle relaties kan leiden tot machtsverhoudingen waar mensen, vanuit hun gefixeerde liefde, elkaar emotioneel uitbuiten en onder druk zetten. Zo is een van de grote terugkerende thema’s uit de film hoe bij liefde een iemand altijd de ander onderwerpt. Dit is niet alleen terug te zien in de romantische context van het woord “liefde”, maar ook in de pedagogische context van het woord “affectie”. In Confidenza is er ook een groot discussiepunt over hoe leraren zich moeten opstellen tegenover hun leerlingen. Daarbij wordt er gekeken welke blijvende effecten de houdingen van leraren op deze scholieren zullen hebben. De film stelt de vraag of het creëren van vrije en zelfstandige burgers belangrijker is dan het scheppen van een aanhoudende indruk in het Italiaanse educatiesysteem. Toch is deze Italiaanse film nog veel meer dan dat. Zo is Confidenza een spannende en mysterieuze Italiaanse film die eigenlijk vooral de verhoudingen tussen liefde en angst wil onderzoeken – en boven alles wil verklaren. Via een web vol leugens en affaires zetten regisseur Daniele Luchetti en scenarioschrijver Francesco Piccolo het filmpubliek aan het denken over de relaties tussen liefde en angst. Of eerder tussen het leven en de dood. De regisseur en scenarioschrijver mogen dan niet altijd even openhartig over hun bedoelingen zijn, maar alsnog weten Luchetti en Piccolo op een artistieke manier te ontroeren met de verfilming van Domenico Starnone’s gelijknamige roman uit 2019. Bovendien weten de cast en crew een beklemmend gevoel van ongemak op te brengen bij de filmtoeschouwers.

Confidenza Winactie | Gesloten

Confidenza Winactie | Gesloten

Op 9 januari 2025 brengt filmdistributeur Arti Film de Italiaanse thriller en dramafilm Confidenza uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Confidenza te vieren, mag ik samen met Arti Film een winactie opzetten voor de film. Met de Confidenza Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze aangrijpende prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Arti Film voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Babygirl Winactie | Gesloten

Babygirl Winactie | Gesloten

Op 2 januari 2025 bracht filmdistributeur Cinéart Nederland de nieuwste film van de Nederlandse filmmaker en actrice Halina Reijn uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van de film Babygirl te vieren, mag ik samen met Cinéart Nederland een winactie opzetten voor de film. Met de Babygirl Winactie mag ik een keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze mooie prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Cinéart Nederland voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik ontvangt Gouden Film

Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik ontvangt Gouden Film

De animatiefilm Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In de film van regisseurs Joost van den Bosch en Erik Verkerk ontdekken Dikkie Dik en Poes Muis sneeuw. Daarnaast worden ze achtervolgd door de nieuwe en luidruchtige buurthond Blaf. Op 31 december 2024 behaalde de film 100.000 bezoekers. Op donderdag 2 januari 2025 volgde de feestelijke uitreiking van de Gouden Film door filmjournalist René Mioch aan de regisseurs en producent Linda Snoep in Pathé Haarlem. Dikkie Dik 2: Een Nieuwe Vriend voor Dikkie Dik is de zestiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen. Met deze uitgereikte Gouden Film is het filmjaar 2024 afgesloten.

Kraven the Hunter (2024) – Filmrecensie

Kraven the Hunter (2024) – Filmrecensie

Villains aren’t born. They’re made. De logline van Kraven the Hunter laat het lijken alsof we in deze R-rated avontuurlijke actiefilm de origine van deze beroemde Spider-Man schurk te zien zullen krijgen. In plaats van dat de film een goed uitgewerkt verhaal levert waarin Kraven via innerlijke worstelingen en externe conflicten gemaakt wordt tot de schurk die stripboeklezers zullen kennen, zorgen de filmmakers ervoor dat de critici en alledaagse filmtoeschouwers gevormd worden tot de kwaadaardige haters van deze film. Tenminste, dat is wat we mogen geloven volgens de woorden van de CEO van Sony Pictures, Tony Vinciquerra. In een interview met de LA Times vertelde Vinciquerra dat Kraven the Hunter hoogstwaarschijnlijk de slechtste lancering is die ze hebben gehad in zeven en half jaar. De CEO van Sony Pictures benadrukte ook zijn verbazing en teleurstelling over de opbrengst van de film. Hij begrijpt niet dat Kraven the Hunter het zo slecht kritisch en commercieel doet, want – in zijn woorden – is de film geen slechte film. Spijtig genoeg voor Vinciquerra zit hij er flink naast, want deze zesde film uit Sony’s Cinematic Spider-Man Universe Without Spider-Man (SCSUWS) – die om aparte redenen eerder bekend staat als Sony’s Spider-Man Universe (SSU) – is hoogstwaarschijnlijk de slechtste film uit deze redelijk belabberde filmfranchise. Tegelijkertijd bereikt Kraven the Hunter een bijzonder niveau van belachelijke troep dat de film daardoor een onbedoeld hilarische ervaring wordt. De filmmakers nemen deze film zo ontiegelijk serieus dat de stupiditeiten uit deze film buitengewoon komisch overkomen. Het is vaker voorgekomen dat ik een film heb gezien die ik niet bepaald goed vind, maar nog steeds enigszins kan waarderen. Toch had ik nog nooit een echte “so bad, it’s good” film gezien. Voor het kijken van Kraven the Hunter begreep ik zelfs niet dat sommige filmliefhebbers zo dol konden zijn op verschrikkelijke films als Troll 2 (1990), The Room (2003) en Birdemic: Shock and Terror (2010). In de woorden van Danny DeVito’s Frank Reynolds uit de seizoensfinale van het dertiende seizoen van It’s Always Sunny in Philadelphia: “Oh my god. I get it.”

Straatcoaches vs Aliens is vanaf 13 februari 2025 in de Nederlandse bioscopen te zien

Straatcoaches vs Aliens is vanaf 13 februari 2025 in de Nederlandse bioscopen te zien

Op dinsdag 17 december 2024 heeft filmdistributeur Independent Films de trailer vrijgegeven van de opkomende Nederlandse bioscoopfilm Straatcoaches vs Aliens. Independent Films zal de Nederlandse komediefilm Straatcoaches vs Aliens op 13 februari 2025 in de Nederlandse bioscopen uitbrengen. Straatcoaches vs Aliens is geregisseerd door Gouden Kalf winnaar Michael Middelkoop. De regisseur schreef het scenario van de film samen met Nico van den Brink, Daan Bakker, Paul de Vrijer en Ashar Medina. De producent van de film is Lemming Film.

Heretic (2024) – Filmrecensie

Heretic (2024) – Filmrecensie

Regisseurs en scenarioschrijvers Scott Beck en Bryan Woods zijn hard op weg om prominente namen te worden in de Amerikaanse filmindustrie. Hierbij zullen ze vooral de waardering en aandacht ontvangen van liefhebbers van fantasierijke en spannende filmgenres. Zo schreef het filmmakers duo het originele verhaal en scenario van de populaire sciencefiction en horrorfilm A Quiet Place (2018). Het succes van deze eerste film is voor een groot deel terug te traceren naar het briljante concept uit het verhaal en hoe dit op een nagelbijtend spannende manier door verwerkt is in het scenario. Zonder het werk van Beck en Woods was A Quiet Place nooit zo indrukwekkend geworden. Daarnaast zou de film nooit geleid hebben tot de grootse filmfranchise waar dit jaar al de derde film – A Quiet Place: Day One – in uit is gekomen. Met de release van 65 (2023) stelde Beck en Woods me toch wat teleur. Het duo weet best hoe ze een spannend filmverhaal kunnen schrijven. Dit laten ze zien in zowel A Quiet Place als 65. In deze laatst genoemde film ligt het probleem meer bij de regievisie van Beck en Woods. Het duo is in 65 uitzonderlijk goed in het opbouwen van spannende filmscènes om vervolgens hun beloftes niet waar te maken en verder niets te doen met deze opgebouwde spanning. Ondanks de problemen en imperfecties van 65, was er ook potentie terug te vinden in de enigszins vermakelijke film. Bij 65 was de potentie was vooral terug te vinden in de originaliteit en het concept van het filmverhaal. Met hun nieuwste film Heretic bewijzen Beck en Woods dat mijn opmerkingen over hun potentie terecht waren. Het duo bewijst opnieuw dat ze twee creatieve en originele scenarioschrijvers zijn. Daarnaast laten ze met Heretic zien dat ze ook nog eens verdomd goede regisseurs kunnen zijn. De kracht van hun werk lag bij zowel A Quiet Place als 65 bij het filmverhaal en hoe ze dat door hebben verwerkt in een scenario. De kracht van Heretic ligt bij het scenario en hoe ze dit door hebben verwerkt in hun regievisie. Heretic is een fantastische en prettig gestoorde psychologische thriller film waarin het filmpubliek vast komt te zitten in een mentaal doolhof. Onder leiding van Beck en Woods wordt het filmpubliek, net zo goed als de twee jonge missionarissen (die sterk neergezet worden door Chloe East en Sophie Thatcher), geconfronteerd met het gokken naar de ware bedoelingen van Hugh Grants doordachte en enigszins charismatische psychopaat Mr. Reed. Naast dat het filmpubliek op zoek blijft gaan naar de ware bedoelingen van Grants personage, krijgen de filmtoeschouwers ook te maken met een dwaalspoor over de betekenis van het leven, religie en het hebben van vrije wil. Wat volgt is een legendarische, pardon my French, mindfuck van een film.

Niko voorbij het noorderlicht (2024) – Filmrecensie

Niko voorbij het noorderlicht (2024) – Filmrecensie

Wanneer ik diep terugkijk in mijn geheugen, komen vage herinneringen van (televisie-)uitzendingen van de films Niko en de Vliegende Brigade (2008) en Niko 2: Familiezaken (2012) naar boven. Zo ver ik me kan herinneren werden deze twee animatiefilms regelmatig tijdens de feestdagen afgespeeld op televisiezenders als NPO 3. Het zal me niet verbazen als dit nog steeds gedaan wordt – zeker met de recente bioscooprelease van de derde film: Niko voorbij het noorderlicht. Ondanks dat ik bekend ben met het magische en vliegende rendier, heeft dit filmpersonage geen blijvende of sterke indruk bij me achtergelaten. Na het kijken van Niko voorbij het noorderlicht is mijn impressie van dit feestelijke filmfiguur niet veranderd of verbeterd. Net zoals de vorige twee films komt Niko voorbij het noorderlicht over als een Europese animatiefilm die jaarlijks herhaaldelijk afgespeeld kan worden op televisie. In principe is hier niets mis mee, maar het zegt wel veel over de kwaliteit van de film. Deze derde film over het vliegende jonge rendier Niko bevat een voorspelbaar en redelijk cliché filmverhaal. Toch zullen kleine kinderen en jongere filmkijkers genieten van het komische en hartverwarmende karakter van deze animatiefilm. Daarnaast bevat Niko voorbij het noorderlicht meerdere filmscènes die als spannend en avontuurlijk beschouwd kunnen worden door een jongere doelgroep. In het filmverhaal wordt verder besproken hoe kinderen moeite kunnen hebben met opgroeien en hoe ouders (of ouderfiguren) moeite kunnen hebben met het loslaten van hun kinderen. Doordat de regisseurs en scenarioschrijvers van familie een belangrijk terugkerend onderwerp maken, is deze animatiefilm uiteindelijk vooral geschikt voor families met jonge kinderen.

200% Wolf (2024) – Filmrecensie

200% Wolf (2024) – Filmrecensie

200% Wolf lijkt niet de volle honderd procent – of eerder tweehonderd procent – te gaan voor het bespreken van de thema’s die het filmverhaal in eerste instantie neerzet. In de film laat regisseur Alexs Stadermann samen met scenarioschrijvers Fin Edquist en Jayne Lyons zien hoe belangrijk het voor het jonge hoofdpersonage Freddie Lupin is om zich gerespecteerd te voelen. Voor Freddie is het verkrijgen van respect de enige manier waarmee hij ervaart dat hij er toe doet en tot de roedel van stoere weerwolven behoort. Het jonge hoofdpersonage voelt zich door zijn kleine omvang en uiterlijk niet serieus genomen. Hoe harder Freddie probeert respect op te brengen, hoe meer de roedel moet lachen. De regisseur en scenarioschrijvers proberen in het filmverhaal Freddie al snel de les te leren dat respect niet iets is wat je kunt afdwingen. Uiteraard leert Freddie deze les niet meteen, want anders zou de film binnen een kwartier afgelopen zijn. Freddie heeft volgens zichzelf iets extra’s nodig zodat anderen anders naar hem gaan kijken. Gewoon zichzelf zijn zit er voor hem niet in. De regisseur en scenarioschrijvers weten in het filmverhaal op een subtiele manier een onzeker jong hoofdpersonage neer te zetten dat zijn groot opgezette ego als masker voor zijn kwetsbare kant gebruikt. Door een filmverhaal te presenteren waarin het hoofdpersonage moet leren zichzelf te accepteren voor wie hij is, geeft 200% Wolf een boodschap mee waar filmtoeschouwers van alle leeftijden iets van kunnen leren. Ondanks dat thema’s als respect, zelfliefde en samenhorigheid vroeg in de film geïntroduceerd worden, gaat het verhaal hier voor de rest van de film minder op in. 200% Wolf bevat een rommelig verhaalverloop en verhaalstructuur waarin betekenisvolle filmmomenten vooral plaats moeten maken voor cliché filmscènes vol droge humor en popliedjes. Voor een geanimeerde familiefilm van een minder grootse filmstudio is dit enigszins te verwachten. Toch blijven de kritiekpunten een teleurstellende verschijning voor 200% Wolf, omdat de regisseur en scenarioschrijvers enkele aangrijpende thema’s eerder in het filmverhaal bespreken. Dat uit deze besproken thema’s ook nog belangrijke boodschappen te halen vallen, maakt deze teleurstelling er niet beter op.