SebKijk

Filmkritiek en Recensies

Koning van de Zwervers Winactie | Gesloten

Koning van de Zwervers Winactie | Gesloten

Op 15 oktober 2025 brengt filmdistributeur Gusto Entertainment de Nederlandse coming-of-age en avontuurlijke familiefilm Koning van de Zwervers uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Koning van de Zwervers te vieren, mag ik samen met Gusto Entertainment en Triple P Entertainment een winactie opzetten voor de film. Met de winactie van Koning van de Zwervers mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kansmaakt op ze avontuurlijke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Gusto Entertainment en Triple P Entertainment voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Wandelfilm The North ontvangt Gouden Film

Wandelfilm The North ontvangt Gouden Film

De dramafilm The North heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. De film volgt twee vrienden die 600 kilometer door de Schotse Hooglanden wandelen. Ze zijn op zoek naar verbinding met de natuur, elkaar en zichzelf. Op woensdag 17 september 2025 hebben regisseur Bart Schrijver, hoofdrolspeler Bart Harder, producent Arnold Janssen en distributeur Hein van Joolen de Gouden Film in ontvangst genomen in het natuurgebied de Soestduinen. The North is de derde film die de Gouden Film in 2025 heeft ontvangen.

Whitetail beleeft wereldpremière op 50ste Toronto International Film Festival

Whitetail beleeft wereldpremière op 50ste Toronto International Film Festival

Whitetail, de nieuwste film van Nanouk Leopold, zal zijn wereldpremière beleven op de 50ste editie van het Toronto International Film Festival (TIFF). De Nederlandse filmmaker regisseerde eerder al Guernsey (2005), Boven is het stil (2013) en Cobain (2018). Whitetail is geproduceerd door Circe Films en Kaap Holland Film. Filmdistributeur Gusto Entertainment brengt de dramafilm in 2026 uit in de Nederlandse bioscopen en filmtheaters.

Kind (2025) – Filmrecensie

Kind (2025) – Filmrecensie

De Nederlandse film Kind geeft op een aangrijpende manier de grootste angst van elk toekomstig ouder weer. Zo geeft Kind op een filmische manier de psychologische gevolgen van een miskraam weer. De film bevat een diepgaand verhaal waarin de twee hoofdpersonages door verschillende fases van rouwverwerking heengaan. Het filmverhaal wordt ondersteund door het sterke acteerwerk van hoofdrolspelers Noortje Herlaar en Vincent van der Valk. De hoofdrolspelers vertonen een reeks van emoties. Hierbij vallen ze gelukkig niet in de welbekende valkuil waarbij emoties van verdriet, onbegrip en pijn alleen vertoond worden via geschreeuw en enorme huilbuien. De hoofdrolspelers geven op een indrukwekkende manier weer hoe rouwende ouders hun gevoelens onderdrukken en zichzelf de vraag stellen of het hun schuld is geweest van hun verlies. Herlaar en Van der Valk weten uitstekend de complexe levens, intrinsieke relaties en menselijke karaktereigenschappen van deze twee hoofdpersonages weer te geven. In een film als Kind is dit niet alleen mooi om te zien, maar ook essentieel. Op deze manier worden de humane aspecten en emoties van de film nog beter centraal gezet. Toch werkt Kind eigenlijk alleen als een psychologische dramafilm. Regisseur Jan Verdijk en scenarioschrijver Paul de Vrijer hebben ervoor gekozen om in hun film ook psychologische thriller elementen toe te voegen. Helaas gaan de verschillende filmgenres in Kind niet goed samen. De psychologische thriller aspecten zijn te afleidend en komen misplaatst over. Kind bevat diverse filmscènes waarin vader Leon geconfronteerd wordt met een schaduwbeeld dat zich vormgeeft als een kinderlijke versie van zijn miskraam geboren zoon. Deze ambitieuze toevoeging is alleen compleet onnodig. Het is al duidelijk dat de ouders hun ergste nachtmerrie beleven. Het is niet nodig om een mysterieuze laag toe te voegen waarin Leon achtervolgd wordt door een mogelijke schimmige manifestatie van een miskraam kind. Hierbij ligt het probleem niet bij de (thematische) intentie van deze narratieve keuzes, maar eerder bij de contextuele uitvoering en onderbouwing. Menig filmtoeschouwer kan begrijpen dat het schaduwbeeld een belichaming van Leons geïnternaliseerde en opgekropte gevoelens van schuld, angst, rouw, verdriet en pijn kan vormgeven. Toch wordt er verder niets gedaan met dit schaduwbeeld. Leon maakt op basis van dit plotelement geen karakterontwikkelingen mee. Hierdoor komt de toevoeging van dit schaduwbeeld onderontwikkeld en willekeurig over.

Koning van de Zwervers is de openingsfilm van Cinekid Festival 2025

Koning van de Zwervers is de openingsfilm van Cinekid Festival 2025

Op 24 juni 2025 heeft filmdistributeur Gusto Entertainment bekendgemaakt dat speelfilm Koning van de Zwervers het Cinekid Festival 2025 zal openen. De Nederlandse coming-of-age film is geregisseerd door Janne Schmidt. Deze filmmaker kun je kennen voor het regisseren van televisiefilm En we vliegen door de dagen (2025) en documentairefilm Born To Be An Influencer (2020). Het scenario van Koning van de Zwervers is geschreven door Eveline Hagenbeek. De film is geproduceerd door The Media Brothers in coproductie met BarraMedia en Caviar België. De cast van de film bestaat uit (o.a.) Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Yootha Wong-Loi-Sing, Ward Kerremans, Niyara da Rocha Pereira, Frieda Barnhard en Nabil Mallat.

Torch Song (2024) – Filmrecensie

Torch Song (2024) – Filmrecensie

Torch Song is een intiem en eigenaardig filmisch portret over het belang van zelfliefde. Dit is al terug te zien in de keuze en achterliggende betekenis van de filmtitel. Torch Song staat meestal voor een sentimenteel lied dat over onbeantwoorde liefde gaat. In het geval van Jeroen Houbens dramafilm speelt de betekenis van de filmtitel niet alleen in op de onbeantwoorde liefde tussen de hoofdpersonages, maar ook op de zelfliefde die deze personages missen. Houben weet de film op een impactvolle en aangrijpende manier te vertellen. Met een directe filmische aanpak vol droge humor en ontroerende filmmuziek weet Houben een sensationele film neer te zetten. Hierbij speelt de regisseur en scenarioschrijver ook in op de moeilijkheden van het zijn of daten van een creatieveling. Het creatieve proces van (aspirerend) schrijvers, kunstenaars en muzikanten wordt in de film gedetailleerd uitgelicht. Hierbij gaat Houben ook in op de rivaliteit die (bloedgerelateerde) creatievelingen met elkaar kunnen hebben. Zo strijden de hoofdpersonages voor aandacht en liefde. Via deze strijd laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat mensen pas echt van iemand anders kunnen houden, als ze van zichzelf leren te houden. In verlenging geeft Houben weer dat mensen pas anderen kunnen gaan zien als ze zichzelf hebben gezien. In de film worden deze onderwerpen op muzikale, melancholische en ontroerende manieren besproken. Door de korte speeltijd van de film komen niet alle onderwerpen even uitgebreid aan bod. Desondanks blijft Torch Song een meeslepende film die alle verschillende facetten van creativiteit en (zelf-)liefde belicht.

Terrifier 3 (2024) – Filmrecensie

Terrifier 3 (2024) – Filmrecensie

You better watch out. You better not cry. You better not shout. I’m telling you why, Santa Clown is coming to town. Waar Terrifier (2016) en Terrifier 2 (2022) zich afspeelden rondom Halloween, speelt Terrifier 3 zich af rond de Kerstdagen. Regisseur en scenarioschrijver Damien Leone heeft van Terrifier 3 dus niet alleen een bovennatuurlijke slasher en horrorfilm gemaakt, maar ook een bloeddorstige kerstfilm. Deze creatieve keuze van Leone mag zeker gewaardeerd worden, omdat het goed past bij de onderliggende thema’s die de regisseur en scenarioschrijver in het filmverhaal probeert te bespreken. Het Kerstfeest is een heilig feest dat de geboorte van Jezus Christus viert. Over de decennia heen is Kerstmis ook steeds meer komen te staan voor een feest waarin goedheid, samenhorigheid en liefde gevierd worden. De goedheid en puurheid van het Kerstfeest staat recht in contrast met de moordlustige en haatvolle karakters van Art The Clown en de bezeten Victoria Heyes. Met deze contrasten speelt Leone in op de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen. Hierbij legt de regisseur en scenarioschrijver een thematische focus op het hoofdpersonage Sienna Shaw. Ondanks dat Terrifier 3 zich vijf jaar na de evenementen van de vorige film afspeelt, bevindt Sienna zich nog steeds niet in een beste staat. Ze heeft last van een posttraumatische stressstoornis, paniekaanvallen en overlevingsschuld. Het hoofdpersonage krijgt beelden van haar overleden vriendin Brooke te zien. Hiermee laat Leone overduidelijk zien dat Sienna zich schuldig en verantwoordelijk voelt voor de dood van een van haar beste vriendinnen. Daarnaast heeft Sienna niet alleen moeite met het verwerken van wat er in verleden is gebeurd, maar ook met het opnieuw verbinden met haar geliefden. Met de staat van Sienna’s karakter laat Leone zien hoe lastig de feestdagen kunnen zijn voor een persoon die er niet goed aan toe is. De regisseur en scenarioschrijver bepleit dan ook dat de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen is dat, ondanks de warme sfeer, het Kerstfeest nog steeds een verschrikkelijk moeilijke tijd kan zijn om doorheen te komen. Door terreurclown Art verkleed als de Kerstman op de inwoners van Miles County af te sturen, versterkt Leone dit effect van hoe de feestdagen een lastige periode kunnen zijn om doorheen te komen.

Terrifier 2 (2022) | Film Notities

Terrifier 2 is als film nog bloederiger en bloeddorstiger dan zijn voorganger. Regisseur en scenarioschrijver Damien Leone laat met schrikwekkende filmmomenten zien dat voor iemand die niet praat, horrorclown Art The Clown toch veel lawaai weet te maken. Van het blijven inslaan van hoofden tot de gezichten van zijn slachtoffers niet meer herkenbaar zijn tot het onthoofden en uitpeilen van hun ogen. Met al deze gruwelijke filmscènes laat Leone zien dat dit filmvervolg met de angstaanjagende seriemoordenaar Art The Clown nog misselijkmakender en grotesker is. In verlenging bewijst de regisseur en scenarioschrijver opnieuw dat deze filmfranchise niet geschikt is voor filmliefhebbers die niet tegen gore en bloederige moordscènes kunnen. Voor horrorfans wekt Terrifier 2 niet alleen meer indruk op met het grote aantal gruwelijke en brute moorden, maar ook met het verhaal dat veel meer diepgang bevat dan het verhaal uit de eerste film. Naast dat Terrifier 2 een interessanter en meer gelaagd filmverhaal bevat, zijn de personages van dit filmvervolg een heel stuk minder eendimensionaal. Sterker nog: de meeste personages uit Terrifier 2 bevatten daadwerkelijk een onderbouwd en aangrijpend karakter. Door het gewelddadige karakter van de film zal Terrifier 2 – net zoals zijn voorganger – vooral geschikt zijn voor deze specifieke doelgroep van horrorfans en filmliefhebbers. Voor deze doelgroep valt Terrifier 2 zeker aan te raden, want dit filmvervolg is in alle opzichten een stuk beter dan zijn voorganger. Met Terrifier 2 laat Leone zien dat hij weet hoe je een verknipte film moet maken die nog steeds een verdomd goede tijd oplevert.

Trip-Tych (2024) – Filmrecensie

Trip-Tych (2024) – Filmrecensie

In Trip-Tych bestrijdt regisseur en scenarioschrijver Kevin Boitelle vuur met vuur door een pretentieuze film te maken waarin hij kritiek levert op pretentieuze films. Boitelle noemt in zijn surrealistische en absurdistische komediefilm veel diepgaande onderwerpen op, maar zegt hier eigenlijk vrij weinig over. Trip-Tych is zeker een eigenzinnige film. Toch laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat anders zijn niet altijd iets waardevols hoeft te zijn. Zeker niet als het eigenzinnige aspect van de film het een moeilijke of zelfs pijnlijke kijkervaring maakt om doorheen te komen. Boitelle kaart in zijn komediefilm serieuze onderwerpen en situaties op een satirische manier aan. Helaas lukt het hem niet om de satire sterk uit te werken in zijn film. In plaats daarvan zorgt Boitelle ervoor dat de onderwerpen uit zijn film memeificeren. De satirische onderwerpen uit Trip-Tych kunnen niet diepgaand besproken worden, doordat er van deze onderwerpen onbedoeld eerder domme en ongrappige filmische memes gemaakt worden. Hiermee speelt Boitelle in op de problematische memeificatie en de medialisering van de oprechte kant van de filmindustrie. Onbedoeld speelt Boitelle met zijn film meer in op hoe trending een film kan worden op social media en hoeveel grappige memes of korte hilarische Letterboxd recensies er geschreven over kunnen worden. Voor een film die onafhankelijke artistieke originaliteit bepleit, is het best apart dat de regisseur en scenarioschrijver de populariteit van zijn eigenwijze film Trip-Tych – bewust of onbewust – als zo belangrijk ziet.

Melk (2023) – Filmrecensie

Melk (2023) – Filmrecensie

Melk is een Nederlandse dramafilm met een emotioneel beladen onderwerp. De film laat zien hoe ouders om kunnen gaan met de stilgeboorte van hun kind. Hierbij legt regisseur Stefanie Kolk specifiek de focus op het rouwproces van de moeder (genaamd Robin). Melk bestrijdt clichés van (Nederlandse) dramafilms door geen grote emotionele uitbarstingen of discussies op beeld te zetten. In plaats daarvan kiest Kolk ervoor om dit onderwerp op een andere manier te bespreken. Robin verwerkt haar verlies op abnormale manieren die interessant, maar ontoegankelijk op film zijn gezet. Dit rouwproces mag dan origineel zijn in vergelijking met andere dramafilms over soortgelijke onderwerpen, maar de film bespreekt eigenlijk amper wat er nu echt in het hoofd van Robin omgaat. Het filmpubliek weet dat ze het zwaar heeft, rouw ervaart en verdrietig is. Voor een dramafilm over zo’n beladen onderwerp, is dit echter niet genoeg. Kolk offert in Melk interessante ideeën, maar weet deze minder sterk te onderbouwen en af te ronden.