Terrifier 2 is als film nog bloederiger en bloeddorstiger dan zijn voorganger. Regisseur en scenarioschrijver Damien Leone laat met schrikwekkende filmmomenten zien dat voor iemand die niet praat, horrorclown Art The Clown toch veel lawaai weet te maken. Van het blijven inslaan van hoofden tot de gezichten van zijn slachtoffers niet meer herkenbaar zijn tot het onthoofden en uitpeilen van hun ogen. Met al deze gruwelijke filmscènes laat Leone zien dat dit filmvervolg met de angstaanjagende seriemoordenaar Art The Clown nog misselijkmakender en grotesker is. In verlenging bewijst de regisseur en scenarioschrijver opnieuw dat deze filmfranchise niet geschikt is voor filmliefhebbers die niet tegen gore en bloederige moordscènes kunnen. Voor horrorfans wekt Terrifier 2 niet alleen meer indruk op met het grote aantal gruwelijke en brute moorden, maar ook met het verhaal dat veel meer diepgang bevat dan het verhaal uit de eerste film. Naast dat Terrifier 2 een interessanter en meer gelaagd filmverhaal bevat, zijn de personages van dit filmvervolg een heel stuk minder eendimensionaal. Sterker nog: de meeste personages uit Terrifier 2 bevatten daadwerkelijk een onderbouwd en aangrijpend karakter. Door het gewelddadige karakter van de film zal Terrifier 2 – net zoals zijn voorganger – vooral geschikt zijn voor deze specifieke doelgroep van horrorfans en filmliefhebbers. Voor deze doelgroep valt Terrifier 2 zeker aan te raden, want dit filmvervolg is in alle opzichten een stuk beter dan zijn voorganger. Met Terrifier 2 laat Leone zien dat hij weet hoe je een verknipte film moet maken die nog steeds een verdomd goede tijd oplevert.
In Trip-Tych bestrijdt regisseur en scenarioschrijver Kevin Boitelle vuur met vuur door een pretentieuze film te maken waarin hij kritiek levert op pretentieuze films. Boitelle noemt in zijn surrealistische en absurdistische komediefilm veel diepgaande onderwerpen op, maar zegt hier eigenlijk vrij weinig over. Trip-Tych is zeker een eigenzinnige film. Toch laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat anders zijn niet altijd iets waardevols hoeft te zijn. Zeker niet als het eigenzinnige aspect van de film het een moeilijke of zelfs pijnlijke kijkervaring maakt om doorheen te komen. Boitelle kaart in zijn komediefilm serieuze onderwerpen en situaties op een satirische manier aan. Helaas lukt het hem niet om de satire sterk uit te werken in zijn film. In plaats daarvan zorgt Boitelle ervoor dat de onderwerpen uit zijn film memeificeren. De satirische onderwerpen uit Trip-Tych kunnen niet diepgaand besproken worden, doordat er van deze onderwerpen onbedoeld eerder domme en ongrappige filmische memes gemaakt worden. Hiermee speelt Boitelle in op de problematische memeificatie en de medialisering van de oprechte kant van de filmindustrie. Onbedoeld speelt Boitelle met zijn film meer in op hoe trending een film kan worden op social media en hoeveel grappige memes of korte hilarische Letterboxd recensies er geschreven over kunnen worden. Voor een film die onafhankelijke artistieke originaliteit bepleit, is het best apart dat de regisseur en scenarioschrijver de populariteit van zijn eigenwijze film Trip-Tych – bewust of onbewust – als zo belangrijk ziet.
Op zaterdag 26 oktober 2024 vindt voor de 15e keer de Halloween Horror Show plaats. “Mr. Horror”, Jan Doense, presenteert door het hele land horrormarathons die garant staan voor een lange slapeloze nacht. Op het programma staan vier van de spannendste horrorfilms van dit moment, Daddy’s Head, Oddity, Terrifier 3 en When Evil Lurks. De films bevatten voor elk wat wils: van nagelbijtende spanning tot bloederige horror. Wie van griezelen houdt, mag de Halloween Horror Show van 2024 niet missen!
De Gouden Kalveren Nominaties van het Nederlands Film Festival van 2024 zijn op zondagmiddag 22 september 2024 bekendgemaakt in Utrecht. Op de slotavond van de 44ste editie van het Nederlands Film Festival worden de belangrijkste filmprijzen van Nederland uitgereikt tijdens het EY Gouden Kalveren Gala in de Stadsschouwburg Utrecht. De uitreiking is via een livestream te volgen op de website van het Nederlands Film Festival. Op maandag 23 en dinsdag 24 september zijn de genomineerde producties in het festivalprogramma Genomineerd! te zien in het Louis Hartlooper Complex in Utrecht in aanwezigheid van de genomineerde makers.
De surrealistische en absurdistische Nederlandse komediefilm Trip-Tych is vanaf 10 oktober 2024 te zien in de Nederlandse bioscopen. De film wordt uitgebracht door filmdistributeur Gusto Entertainment. De film beleeft zijn première al op 21 september 2024 bij het Nederlands Film Festival van 2024. Trip-Tych is geregisseerd door filmmaker Kevin Boitelle. De regisseur schreef ook het scenario van de film. De eigenzinnige Nederlandse film is volledig onafhankelijk en zonder steun van filmfondsen geproduceerd. Boitelle schreef eerder al meerdere seizoenen mee aan de hitserie Mocro Maffia en de bijhorende spin-offs Mocro Maffia: Meltem en Mocro Maffia: Komtgoed. Daarnaast is Boitelle ook bekend voor zijn online komedieserie Lit & Woke. Bovendien kunnen filmliefhebbers hem ook kennen van de korte film Crooked 180. De filmmaker heeft ook zijn stempel gedrukt op talrijke commercials en muziekvideo’s voor artiesten zoals Ronnie Flex, De Jeugd van Tegenwoordig en The Opposites.
Vandaag heeft O’Brother via Gusto Entertainment de absurde Franse komediefilm Les pistolets en plastique in de Nederlandse bioscopen uitgebracht. Om de bioscooprelease van Les pistolets en plastique te vieren, mag ik samen met Triple P Entertainment, O’Brother en Gusto Entertainment een winactie opzetten voor de film. Met de winactie van Les pistolets en plastique mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film Les pistolets en plastique. Wil je weten hoe je kans maakt op deze hilarische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan O’Brother, Triple P Entertainment en Gusto Entertainment voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Het speelfilmdebuut van Laura Hermanides – Witte flits – is de openingsfilm van de 44e editie van het Nederlands Film Festival (NFF). Hermanides schreef samen met Roelof Jan Minneboo het scenario van de film. De cast van de film bestaat uit o.a. Renée Soutendijk, Raymond Thiry, Sanne den Hartogh en Manoushka Zeegelaar Breeveld. Family Affair Films is de producent van de film. Witte flits werd gerealiseerd met de steun van het Nederlands Filmfonds, Amsterdams Fonds voor de Kunst en Stichting Stimuleringsfonds Rouw.
Melk is een Nederlandse dramafilm met een emotioneel beladen onderwerp. De film laat zien hoe ouders om kunnen gaan met de stilgeboorte van hun kind. Hierbij legt regisseur Stefanie Kolk specifiek de focus op het rouwproces van de moeder (genaamd Robin). Melk bestrijdt clichés van (Nederlandse) dramafilms door geen grote emotionele uitbarstingen of discussies op beeld te zetten. In plaats daarvan kiest Kolk ervoor om dit onderwerp op een andere manier te bespreken. Robin verwerkt haar verlies op abnormale manieren die interessant, maar ontoegankelijk op film zijn gezet. Dit rouwproces mag dan origineel zijn in vergelijking met andere dramafilms over soortgelijke onderwerpen, maar de film bespreekt eigenlijk amper wat er nu echt in het hoofd van Robin omgaat. Het filmpubliek weet dat ze het zwaar heeft, rouw ervaart en verdrietig is. Voor een dramafilm over zo’n beladen onderwerp, is dit echter niet genoeg. Kolk offert in Melk interessante ideeën, maar weet deze minder sterk te onderbouwen en af te ronden.
No Way Up is een van de eerste rampenfilms die geschikt is voor mensen met vliegangst, watervrees of angst voor haaien. No Way Up is namelijk een overdreven en mislukte rampenfilm die de angsten van deze mensen zo zou kunnen wegtoveren. De rampenfilm is zo chaotisch slecht dat het enigszins humoristisch is om te aanschouwen. No Way Up levert een reeks vervelende, vreselijke en onhandige gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Toch voelen deze gebeurtenissen niet verdient of oprecht aan. Bovendien zijn deze momenten niet sterk opgezet in het verhaal. De film zit ook nog eens vol met willekeurige en plotselinge traumatische achtergrondverhalen die de film alleen maar remmen, in plaats van dat ze het verhaal onderbouwen of ondersteunen. Het helpt ook niet dat No Way Up continuïteitsproblemen in zijn film heeft. Bloedvlekken verdwijnen van het ene op het andere moment en een kapsel dat in een vorige scène nat was, is in de volgende scène (onverklaarbaar) droog. Technisch zit de film ook niet sterk in elkaar. Het camerawerk van cinematograaf Andrew Rodger is belabberd. Zijn camerawerk is regelmatig te schommelig. Daarnaast zijn de kaders uit zijn camerawerk ook niet best te noemen. De kaders waarin verhaaldetails bekend worden gemaakt zijn zo slecht dat je belangrijke plotpunten gemakkelijk kunt missen: zoals een haai dat dreigend voorbij een raam van een neergestort vliegtuig zwemt. De montage van filmmonteur van Adam Recht is ook bagger. Vooral in de gevechtsscènes of filmmomenten waarin rampen gebeuren, stelt Recht in zijn montage teleur. De filmmonteur knipt en plakt de beelden zo snel achter elkaar dat de film onduidelijk te volgen is tijdens deze scènes. Het oogt te chaotisch. De computer gegenereerde beelden en praktische effecten zijn net zo slap. De nagemaakte lichamen, van de mensen die verdronken zijn, zien er nep uit. Ze bewegen en zien er uit als poppen. De computer gegenereerde beelden van de haaien zien er regelmatig nog nepper uit. Is er dan niets goed op te noemen over No Way Up? Dat wel, maar veel is het niet. De acteerprestaties van Colm Meaney en Will Attenborough zijn zo overdreven dat beide acteurs vermakelijk zijn om te aanschouwen. Daarnaast moest ik ook wel lachen om de enkele grap: “You confuse exercise with extra fries.” Voor de rest is er weinig goeds op te noemen over deze film. De film, en een groot gedeelte van de cast, neemt het verhaal zo serieus, dat er ook minder gelachen kan worden over hoe slecht No Way Up is. Terwijl, eerlijk gezegd, gelach het beste is waar deze film op kan hopen…
Drie films van Gusto Entertainment zijn onderdeel van de officiële selectie van het International Film Festival Rotterdam van 2024. Dit internationale filmfestival staat ook bekend onder zijn afkorting IFFR. Een van deze drie films is Future Me van regisseur Vincent Boy Kars. Future Me zal zijn wereldpremière beleven op het IFFR van 2024. Future Me is het derde (en bovendien laatste) deel van Kars’ millennial filmtrilogie. De eerdere twee films zijn Independent Boy uit 2017 en Drama Girl uit 2020.