Everybody Hates Johan is een ontroerende, dynamische en explosieve komediefilm. Naar mijn mening kan de film ook beschreven worden als een donkere tragikomedie film dat het leven van buitenbeentjes en eenlingen eert. Als het ware is Everybody Hates Johan visuele liefdesbrief aan de vreemde eendjes die altijd blijven vechten waar ze voor staan en in geloven. De film volgt het leven van Johan – van zijn geboorte tot aan zijn dood. In een speeltijd van nog geen 95 minuten laat regisseur Hallvar Witzø de belangrijkste hoogtepunten en dieptepunten uit het leven van Johan zien. Witzø weet op deze manier een empathische verbinding te scheppen tussen de filmtoeschouwers en het hoofdpersonage. We zien Johan opgroeien voor onze ogen, waarbij we met hem meelachen en meehuilen. Daar ligt een van de grootste krachten van de film. Everybody Hates Johan komt oprecht over als een verfilmd levensverhaal. Ondanks dat de film een redelijk korte speeltijd heeft, voelt geen enkele scène geforceerd of onnodig aan. Er kan eerder gezegd worden dat de film profijt zou hebben gehad als het bepaalde scènes wat langer uit had laten spelen. Een van de grootste krachten van de film is het verhaalverloop in zijn korte speeltijd, maar deze korte speeltijd is tegelijkertijd ook een van de minpunten van de film. Toch blijft Everybody Hates Johan een krachtige film die het om meerdere redenen waard is te kijken in de bioscoop. Het toffe nieuws is dat de film nu te bekijken is op het Leiden International Film Festival. Everybody Hates Johan draait op het Leiden International Film Festival op donderdag 10 november om 21.30 bij de Lido (zaal 3). Verder draait de film ook op vrijdag 11 november om 13.30 bij het Kijkhuis (zaal 2). Daarnaast is de film ook te zien op zaterdag 12 november om 19.00 bij de Lido (zaal 3). Mijn dank aan het Leiden International Film Festival voor het versturen van een screener van de film.