De derde film over de goedaardige beer Paddington, die filmtoeschouwers zullen herkennen aan zijn iconische blauwe jas en rode hoed, bevat opnieuw een hartverwarmend en komisch verhaal. Paddington in Peru is een heerlijk creatieve en avontuurlijke familiefilm geworden. Dit keer gaat Paddington op een epische zoektocht tijdens een bezoek aan zijn geboorteland Peru. Ondanks de vele pluspunten, komt deze derde film over de marmelade liefhebbende beer niet in de buurt van de effectiviteit en kwaliteit van de vorige twee speelfilms. De vorige twee films zijn geregisseerd door de briljante filmmaker Paul King. Paddington in Peru is een goede film, maar mist Kings artistieke visie die de vorige twee delen zo sensationeel maakte. Dougal Wilson, de regisseur van deze derde film, doet zijn best om Kings vorige films en artistieke visie te eren. Hij doet dit vooral door Kings regievisie en visuele stijlen te kopiëren. Wilson laat een degelijke gekopieerde indruk achter van Kings regiestijl in Paddington in Peru. Toch blijft Wilsons regiewerk in deze film vooral een eervolle kopie van het werk dat King afleverde in de vorige twee films. Het resultaat is dat Paddington in Peru meer aanvoelt als een imitatie en een minder persoonlijke film. Dat is best jammer, want deze familiefilm heeft meerdere geweldige avontuurlijke en komische elementen. Wilson is erin geslaagd om trouw te blijven aan de toon en stijl van de vorige films, maar daarmee heeft hij zijn eigen artistieke stem en visie naar de achtergrond verdrongen. Ondanks dat dit een terecht kritiekpunt is, zal dit de meeste filmtoeschouwers niet veel uitmaken, want Paddington in Peru is nog steeds een vermakelijke familiefilm geworden die geschikt is voor het hele gezin.