Op 9 januari 2025 brachten The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland de tragikomedie buddyfilm A Real Pain uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van A Real Pain te vieren, mag ik samen met The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland een winactie opzetten voor de film. Met de winactie van A Real Pain mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze mooie prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
The Day the Earth Blew Up: A Looney Tunes Movie brengt de wereldberoemde cartoonfiguren Porky Pig en Daffy Duck terug naar het grote scherm. Dit hilarische filmavontuur over de prettig gestoorde Looney Tunes zal op 19 februari 2025 in de Nederlandse bioscopen uitgebracht worden door filmdistributeur Periscoop Film. The Day the Earth Blew Up: A Looney Tunes Movie zal in de Nederlandse bioscopen uitgebracht worden in de originele (Engelstalige) versie en de Nederlands gesproken versie.
Op dinsdag 17 december 2024 heeft filmdistributeur Independent Films de trailer vrijgegeven van de opkomende Nederlandse bioscoopfilm Straatcoaches vs Aliens. Independent Films zal de Nederlandse komediefilm Straatcoaches vs Aliens op 13 februari 2025 in de Nederlandse bioscopen uitbrengen. Straatcoaches vs Aliens is geregisseerd door Gouden Kalf winnaar Michael Middelkoop. De regisseur schreef het scenario van de film samen met Nico van den Brink, Daan Bakker, Paul de Vrijer en Ashar Medina. De producent van de film is Lemming Film.
De Nederlandse komediefilm De Z van Zus heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. Actrices Bracha van Doesburgh en Elise Schaap hebben op zaterdag 16 november 2024 de Gouden Film in ontvangst genomen uit de handen van filmproducenten Tom de Mol en Marcel de Block. De Gouden Film werd overhandigd in Pathé Haarlem. De Z van Zus is de dertiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.
Bed & Breakfast is geen slechte film, maar het belabberde filmeinde laat het er wel op een lijken. Voordat het rommelige filmeinde van Bed & Breakfast roet in het eten komt gooien, is deze Nederlandse romantische komediefilm een genot om te kijken. De film van regisseur Ruud Schuurman mag dan lekker cliché zijn, maar de regisseur weet samen met scenarioschrijver Anna Pauwels toch een bijzondere heldenreis neer te zetten voor het hoofdpersonage Sarah. In deze film leert het hoofdpersonage het plezier van (ontspannende) levensgeluk te herontdekken. Hierbij ondergaat Sarah een reis waarbij ze het belang van keuzes maken voor haarzelf leert in te zien. Nu klinkt deze heldenreis niet bepaald origineel, maar wat de heldenreis in originaliteit mist, wordt in de regievisie van Schuurman aangepakt. Ondanks dat Bed & Breakfast een veelvoorkomend verhaal in een typerend Nederlandse filmgenre met een niet bepaald originele heldenreis bevat, weet Schuurman met zijn regievisie toch te overtuigen door duidelijke personages met geloofwaardige karakters neer te zetten. Bed & Breakfast werkt als film doordat filmtoeschouwers geloven dat Sanne Langelaars Sarah zoveel moeite heeft met het loslaten van prestatiedruk en werkdruk. De regisseur en scenarioschrijver spelen slim in op de herkenbaarheid van de filmische situaties. Bijna iedereen kent wel iemand die een tikkeltje – of meer dan een tikkeltje – een werkverslaafde is. Via deze filmische herkenbaarheid scheppen de regisseur en scenarioschrijver een connectie tussen de heldenreis van Sarah en het filmpubliek. Op deze manier zetten de regisseur en scenarioschrijver de filmtoeschouwers aan het denken over hun eigen relatie tot werk. Het zou niet verbazingwekkend zijn als er enkele filmtoeschouwers zich door Bed & Breakfast geroepen en geactiveerd voelen om hun werk minder obsessief op te pakken of hun prestatiedruk te verminderen. Helaas zorgt het rommelige filmeinde ervoor dat alle mooie lessen en boodschappen die eerder in de film opgezet waren, verloren raken aan een opbloeiende romantische relatie die er plotseling vanaf kinds af aan er altijd al is geweest.
In Trip-Tych bestrijdt regisseur en scenarioschrijver Kevin Boitelle vuur met vuur door een pretentieuze film te maken waarin hij kritiek levert op pretentieuze films. Boitelle noemt in zijn surrealistische en absurdistische komediefilm veel diepgaande onderwerpen op, maar zegt hier eigenlijk vrij weinig over. Trip-Tych is zeker een eigenzinnige film. Toch laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat anders zijn niet altijd iets waardevols hoeft te zijn. Zeker niet als het eigenzinnige aspect van de film het een moeilijke of zelfs pijnlijke kijkervaring maakt om doorheen te komen. Boitelle kaart in zijn komediefilm serieuze onderwerpen en situaties op een satirische manier aan. Helaas lukt het hem niet om de satire sterk uit te werken in zijn film. In plaats daarvan zorgt Boitelle ervoor dat de onderwerpen uit zijn film memeificeren. De satirische onderwerpen uit Trip-Tych kunnen niet diepgaand besproken worden, doordat er van deze onderwerpen onbedoeld eerder domme en ongrappige filmische memes gemaakt worden. Hiermee speelt Boitelle in op de problematische memeificatie en de medialisering van de oprechte kant van de filmindustrie. Onbedoeld speelt Boitelle met zijn film meer in op hoe trending een film kan worden op social media en hoeveel grappige memes of korte hilarische Letterboxd recensies er geschreven over kunnen worden. Voor een film die onafhankelijke artistieke originaliteit bepleit, is het best apart dat de regisseur en scenarioschrijver de populariteit van zijn eigenwijze film Trip-Tych – bewust of onbewust – als zo belangrijk ziet.
Aquaman and the Lost Kingdom is geen sterke superhelden film, maar de film biedt wel enigszins unieke narratieve concepten. Familie is een vrij belangrijk thema in de tweede film over de DC-held. Zo richt de eerste akte van Aquaman and the Lost Kingdom zich op het belang van vaders. In deze tweede film is Aquaman – ook wel bekend als Arthur Curry – een vader geworden. De held heeft het in de film met zijn eigen vader over hoe lastig het is om een goede vader te zijn. Aquaman heeft het namelijk moeite om zijn taken als superheld, koning van Atlantis en ouder te balanceren. Aquamans worstelingen om al zijn taken zo goed mogelijk te voltooien, brengen conflict en wat diepgang tot het personage. Toch worden deze worstelingen nooit sterk genoeg uitgewerkt in het filmverhaal. In plaats van echte diepgang kiezen de regisseur en scenarioschrijvers voor kinderachtige humor. Dit is al terug te zien aan de herhalende grap dat Aquamans baby bij het verschonen van zijn luiers telkens opnieuw in de mond van de superheld weet te pissen. De regisseur en scenarioschrijvers verwarren bij dit soort filmmomenten stupiditeit met humor. Het lukt regisseur James Wan om van de titulaire held het mikpunt van de grappen te maken. Tegelijkertijd beweert de filmmaker ook dat Aquaman een epische superheld is. Helaas voor Wan gaan deze twee punten niet goed samen. Hierdoor komt Aquaman niet alleen over als een imbeciel in zijn tweede speelfilm, maar oogt Aquaman and the Lost Kingdom ook als een uitzonderlijk rommelige film.
Kippenvel: dat had ik toen ik Wonka voor de tweede keer keek. Ik had al kippenvel toen ik de film de eerste keer in de bioscoop zag, maar toen ik Paul Kings nieuwste familiefilm op mijn televisiescherm zag, wist de film me nog harder te raken. Wonka is een emotionele achtbaan vol levendige en energieke liedjes, emotionele stoten alsof je geslagen wordt door Muhammad Ali en humor die je hardop laat lachen. King bewijst opnieuw dat hij niet alleen een van de beste filmregisseurs van dit moment is, maar ook een van de beste kindvriendelijke filmauteurs. Daarnaast laat de regisseur – ook bekend voor zijn eerdere familiefilms Paddington (2014) en Paddington 2 (2017) – zien dat hij als geen ander weet hoe hij een bekend kinderverhaal zich eigen kan maken. Net zoals bij Kings adaptaties van Paddington, weet de filmmaker bij Wonka trouw te blijven aan het bronmateriaal. Tegelijkertijd weet King het originele verhaal van auteur Roald Dahl en de (beste) verfilming Willy Wonka and the Chocolate Factory (1971) te verrijken door een meeslepend en avontuurlijk verhaal over de jonge jaren van Willy Wonka te leveren.
De monsterlijke titanen Godzilla en Kong zijn weer teruggekeerd naar het grote scherm in hun nieuwste speelfilm. De laatste keer dat we deze twee monsters samen zagen was in de MonsterVerse film Godzilla vs. Kong uit het jaar 2021. Het nieuwste deel uit deze filmreeks, getiteld Godzilla x Kong: The New Empire, is een direct vervolg op Godzilla vs. Kong. De vorige film was een duidelijke versus film waarin de monsters Godzilla en Kong het tegen elkaar opnamen. Regisseur Adam Wingard, die zowel Godzilla vs. Kong en Godzilla x Kong: The New Empire regisseerde, gaat met het vervolg een andere kant op. In deze nieuwste MonsterVerse film moeten Godzilla en Kong gaan samenwerken om andere gevaarlijke titanen te verslaan. Toch komt Godzilla x Kong: The New Empire meer over als een film over Kong dan een team up film. Godzilla heeft overduidelijk een kleinere rol dan Kong. Ondanks dat de naam van dit iconische monster als eerst in de filmtitel wordt benoemd, heeft Godzilla allesbehalve een hoofdrol in deze film. Ondanks dat Godzilla x Kong: The New Empire een onjuiste balans heeft tussen het gebruik van Kong en Godzilla, weet deze avontuurlijke sciencefiction en actiefilm toch te overtuigen. Het blijft geweldig om bombastische geluiden te horen en gigantische monsters met elkaar te zien knokken. Godzilla x Kong: The New Empire bevat meerdere grootse en epische gevechtsscènes tussen diverse monsters. Daarnaast bevat de film ook hilarische humor. Tijdens het kijken van Godzilla x Kong: The New Empire was ik meerdere malen aan het lachen en oprecht verrast door hoe bruut de actiescènes waren. Als je als filmtoeschouwer op zoek bent naar een film met meer diepgang en gelaagde (menselijke) personages, dan valt Godzilla x Kong: The New Empire je niet aan te raden. Toch vind ik dat het filmpubliek bij een film als Godzilla x Kong: The New Empire kan verwachten dat de film meer gericht is op brengen van vermaak, dan het leveren van een diepgaand verhaal. Ondanks het gemis van een aangrijpend verhaal, weet Godzilla x Kong: The New Empire dus alsnog voor een groot gehalte plezier te zorgen.
Neem Me Mee is een meeslepende Nederlandse komediefilm waarin een groep bejaarden, onder begeleiding van een jonge reisleider, de show stelen. De film bevat een grootse sterrencast die allemaal interessante en sterk onderbouwde personages spelen. Neem Me Mee is geen film waarin bepaalde groepspersonages minder ontwikkeling krijgen dan anderen. Doordat alle personages evenveel aandacht krijgen om onderbouwd te worden, oogt het filmverhaal levendig. De interacties tussen de personages zijn hilarisch en dynamisch doordat de cast met de tegenstrijdige persoonlijkheden heerlijk op elkaar inspelen. Het is jammer dat deze Nederlandse film minder excentrieke audiovisuele of technische aspecten bevat. Op wat intrigerend werk van de geluidsafdeling na, bevat Neem Me Mee geen bijzondere technische aspecten. Gelukkig bevat deze Nederlandse speelfilm wel een hartverwarmend verhaal vol krachtige acteerprestaties van enkele van Nederlands beste acteurs en actrices.