Weerwolven hebben me altijd al geïnteresseerd. Al op een vrij jonge leeftijd maakte ik kennis met dit (monsterlijke) fenomeen. Zo las ik als kind graag de Dolfje Weerwolfje boeken van auteur Paul van Loon. De literaire avonturen van Dolfje Weerwolfje zijn niet de enige manier waarop ik kennis heb gemaakt met de kracht en macht van deze bijzondere wezens. Als tiener keek ik meerdere films over weerwolven. Hiervan hebben Terence Fishers The Curse of the Werewolf (1961) en John Landis’ An American Werewolf in London (1981) de grootste indruk op me achtergelaten. De verhalen rondom weerwolven – waarin mensen tegen hun vrije wil (letterlijk en figuurlijk) veranderen – hebben me altijd geïntrigeerd. Mijn geboeidheid door weerwolven bereikte een hoogtepunt in mijn late tienerjaren toen ik meerdere (korte) scenario’s begon te schrijven waarin weerwolven (of zogenaamde “veranderlingen”) een belangrijke rol speelde. In mijn vroege jaren als jongvolwassene verloor ik wat van mijn interesse richting deze buitengewone wezens. Met het kijken van Marvel Studios’ en Michael Giacchino’s Werewolf by Night (2022) werd mijn fascinatie voor deze klassieke monsters weer aangewakkerd. Na het kijken van Leigh Whannells Wolf Man (2025) is deze fascinatie verder uitgegroeid. Niet doordat Whannells horrorfilm geweldig is, maar doordat de regisseur en scenarioschrijver heeft laten zien dat er nog genoeg originele invalshoeken zijn om een filmverhaal over weerwolven te vertellen. Ondanks dat Wolf Man zeker geen perfecte (of zelfs geweldige) film is, mag dit punt zeker gewaardeerd worden.
Werewolf by Night laat de goedaardige en heldhaftige kant van monsters zien. Tegelijkertijd laat de film de monsterlijke, narcistische en kwaadaardige kant van de mensheid zien. Hierbij wordt de focus gelegd op de verschrikkelijke en barbaarse denkwijzen van jagers. In Werewolf by Night is het niet een kwestie van jagen of opgejaagd worden. De gebruikelijke opgejaagden zijn de jagers geworden om geen andere reden dan om hun egoïstische en narcistische overtuigingen in stand te houden. Werewolf by Night is een prachtig eerbetoon aan de Universal Monsters filmreeks. Dit komt grotendeels doordat de film, net als menig ander horrorfilm uit de Universal Monsters filmreeks, de vraag stelt wie de echte monsters zijn: de afschuwelijke wezens en beesten of de wrede mensen die ze opjagen. Narratieve en technische toevoegingen, zoals een verteller die de setting van het filmverhaal introduceert, laat de film nog meer lijken op een ode aan de klassieke en monsterlijke horrorfilms van Universal Pictures. Met Werewolf by Night laten regisseur Michael Giacchino en Marvel Studios zien dat er nog genoeg creatieve, onweerstaanbare en vernieuwende ideeën uit te voeren zijn in het Marvel Cinematic Universe (MCU). Naast dat Giacchino samen met de scenarioschrijvers nieuwe iconische antihelden en monsterlijke filmpersonages introduceert, brengt hij ook het spotlicht op een meer onheilspellende, mysterieuze en duistere kant van het Marvel Cinematic Universe.
Ik ben opgegroeid met de originele drie Jurassic Park films. Ik heb de filmtrilogie zo vaak afgespeeld dat het een wonder is dat de DVD’s bijna krasvrij zijn gebleven. Om te zeggen dat ik enthousiast werd van de release van Jurassic World is nogal een understatement. Nog voordat Jurassic World was aangekondigd, zocht ik op het internet al naar aanwijzingen en nieuws over een vierde Jurassic Park film. Maar op dat moment was het beste wat ik kon vinden nieuws en geruchten over een geschrapte vierde Jurassic Park film waarin mensachtige dinosaurus hybriden zouden verschijnen. Toen het in 2015 uiteindelijk zo ver was had ik direct met mijn vrienden een afspraak gemaakt om Jurassic World zo snel mogelijk in de bioscoop te zien. Ondanks dat we kort daarna al hadden afgesproken om de film te zien, kon ik vanuit mijn enthousiasme het niet laten om te kijken of ik al gelekte scènes op YouTube terug kon vinden. Uiteraard lukte dit. Toen de film in de bioscoop uitgebracht was, duurde het niet lang voordat er uitgelekte scènes van het gevecht tussen de T-Rex en de Indominus Rex in lage kwaliteit te vinden waren op YouTube. Het nieuws dat ik de T-Rex, de originele T-Rex uit Jurassic Park (1993), zou zien vechten met een andere grote dinosaurus, zorgde er voor dat ik nog enthousiaster werd om Jurassic World te zien. Dit gevoel van enthousiasme en plezier ben ik nooit verloren bij het kijken van Jurassic World. Ondanks dat de film zeker zijn gebreken en kritiekpunten bevat, heeft Jurassic World – net zoals alle andere films uit deze franchise – een speciaal plekje in mijn hart.
What a wonderful day! Met Kingdom of the Planet of the Apes bewijst regisseur Wes Ball dat de Planet of the Apes franchise behoort tot de beste langlopende filmreeksen uit de gehele filmgeschiedenis. Kingdom of the Planet of the Apes levert een prachtig eerbetoon aan de vorige drie films waar de aap Caesar, die briljant gespeeld werd door acteur Andy Serkis, centraal stond. De nalatenschap van Caesar speelt een belangrijke rol in deze film. Toch zijn het de regisseur en scenarioschrijvers gelukt om dit aspect uit het filmverhaal niet te overheersend neer te zetten. De nieuwe personages, waaronder het sterke nieuwe hoofdpersonage Noa, staan op de voorgrond. De nieuwe personages zijn mooie toevoegingen tot de filmwereld en geschiedenis van deze Apenplaneet. Het is leuk en bijzonder om weer een jonge aap als hoofdpersonage te hebben. Daarnaast zijn de nieuwe bijpersonages ook een sterke toevoeging tot de film. Van Noa’s ouders, liefdesinteresse en beste vriend tot de grotere en kleinere schurken uit de film. Bovendien is er opnieuw een wijze orang-oetang die regelmatig de show weet te stelen. Ditmaal is het geen Maurice, maar Raka, die de woorden van Caesar zo waargetrouw mogelijk probeert op te volgen en door te geven aan volgende generaties. De nieuwste film uit deze langlopende franchise zet opnieuw weer een indrukwekkend conflict neer tussen de apen en de mensheid. Net zoals de vorige twee films, Dawn of the Planet of the Apes (2014) en War for the Planet of the Apes (2017), bevat Kingdom of the Planet of the Apes ook confrontaties en conflicten tussen de apen zelf. De regisseur en scenarioschrijvers maken slim gebruik van de naïviteit, tweestrijd en onwetendheid van het jonge hoofdpersonage Noa. Doordat het filmpubliek het dichtst bij dit personage staat, ervaren de filmtoeschouwers zelf ook twijfels en innerlijke worstelingen over de kwesties die Noa voorgeschoteld krijgt. Kingdom of the Planet of the Apes is niet alleen een vermakelijke, epische en memorabele film. Het is ook een film die je op een activerende manier aan het denken zet over wat het betekent om mens te zijn en of de mensheid het echt waard is om, onder deze omstandigheden, gered te worden.
Teddy’s Kerstfeest is een warme en mooie kerstfilm die geschikt is voor het hele gezin. De Noorse animatie en familiefilm lijkt geïnspireerd te zijn door Pixars Toy Story filmreeks. Zo komen er in Teddy’s Kerstfeest ook pratende knuffelbeestjes en speelgoedfiguren voor. Regisseur Andrea Eckerbom pakt haar inspiratie slim aan door het filmverhaal plaats te laten vinden in Noorwegen rond kerst. Eckerbom slaagt erin verschillende subgenres, thema’s en ideeën te mengen. Zo worden Europeaanse (en dan vooral Noorse) kersttradities ook mooi in beeld gebracht. Van de verschijning van een grootse kerstmarkt tot het koken van rijstpap met een enkele amandel. De persoon die deze enkele amandel vindt, krijgt een beloning in de vorm van snoepgoed. De Kerstman zelf ziet er in Teddy’s Kerstfeest ook meer Europeaans dan Amerikaans uit. Zijn uiterlijk lijkt meer een mix te zijn van Europeaanse sprookjesverhalen rondom kabouters en kerstverhalen. Hij heeft een bolle neus en draagt een rode muts. In tegenstelling tot de Amerikaanse variant van de volledig rood geklede Kerstman, draagt de Kerstman in Teddy’s Kerstfeest een kostuum dat een inspiratie haalt uit kleding van kabouters, mijnwerkers en constructiewerkers. Teddy’s Kerstfeest is een geschikte film om te gaan kijken in de Nederlandse bioscopen deze feestdagen. De film bevat namelijk een mooie kerstsfeer. Zo neemt Teddy’s Kerstfeest het filmpubliek mee naar een ander land waar de magie van sneeuw tijdens de feestdagen nog altijd aanwezig is. Ondanks dat de temperaturen in dat land een flink stuk kouder zullen zijn dan in Nederland, bevat Teddy’s Kerstfeest warme kerstgedachten en thema’s die inspelen op samenhorigheid als familie en het belang van identiteitsvorming als (jong) kind.
Eerder dit jaar kwam het langverwachte nieuwste deel van de Jurassic Park én Jurassic World filmfranchise uit. Jurassic World Dominion was alweer het zesde deel van deze langlopende filmfranchise dat in 1993 begon met Jurassic Park. Voor deze nieuwste film keerden meerdere geliefde personages en dinosaurussen terug. Hierdoor is Jurassic World Dominion een film geworden die je als Jurassic Park en Jurassic World filmliefhebber niet kan missen. Het verhaal brengt de twee generaties samen in een spannende film waar dinosaurussen nu onder de mensen leven. Ondanks dat het verhaal de nodige spanning bevat, bevat de bioscoopversie (of theatrical cut) van Jurassic World Dominion helaas wel een rommelig verhaalverloop. De Extended Edition van Jurassic World Dominion weet gelukkig het verhaal wat natuurlijker te laten verlopen. Belangrijke scènes krijgen meer de tijd om uitgewerkt te worden, waardoor de film ook wat beter zijn thema’s kan uitdiepen. Daarnaast krijgen geliefde personages en dinosaurussen nu meer tijd op het scherm. Dit is iets wat minder het geval was bij bioscoopversie van Jurassic World Dominion. Er kan dus met zekerheid gezegd worden dat de Extended Edition de beste versie van Jurassic World Dominion is. Het goede nieuws is dat de Extended Edition van Jurassic World Dominion nu te koop op is op 4K Ultra HD, Blu-ray, DVD en Steelbook. Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM brachten Jurassic World Dominion uit op 19 oktober 2022. De 4K Ultra HD, Blu-ray, DVD en Steelbook versie van Jurassic World Dominion bevatten beide de bioscoopversie en de Extended Edition van de film. Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor het versturen van een recensie-exemplaar.
Op 1 april 2000 werd het (toen) nieuwste boek van de (overleden) befaamde filmrecensent Roger Ebert uitgebracht. De titel van dit boek was “I Hated, Hated, Hated This Movie”. Het boek bestond uit een verzameling van Roger Ebert’s recensies van films die volgens hem koste wat kost vermeden moeten worden. Het gevoel wat Roger Ebert beschreef in zijn boek komt honderd procent overeen met hoe ik het nieuwste avontuur van superheld Thor ervaarde. Het is vrij simpel. Ik haat, haat, haat Thor: Love and Thunder. Voordat jullie nu jullie vurige boze reacties onder deze recensie gaan plaatsen, wil ik graag uitleggen waarom Thor: Love and Thunder voor mij de slechtste Marvel Studios-film (tot op heden) is. Er zullen meerdere recensenten, filmliefhebbers en trouwe lezers zijn die in de mythe geloven dat kritiek – en in verlenging journalistiek – altijd (zo ver mogelijk) objectief geschreven moet zijn. Hate to break it to you, maar dat is minder het geval dan je denkt. Elke vorm van journalistiek – en zeker kritiek in de vorm van recensies, essays en opinies – is geschreven vanuit een subjectieve mindset. Wat er geschreven kan worden kan gebaseerd zijn op objectieve feiten. Maar de journalist en recensent beschrijft (on-)bewust het artikel, de recensie en dergelijke op de manier wat zijn, haar of diens mening het beste weergeeft. Wat ik met deze spoedcursus (zelf aangeleerde) journalistiek en kritiek probeer uit te leggen: het is mijn mening dat ik Thor: Love and Thunder een slechte film vind. Dat is in mijn ogen gebaseerd op technische aspecten en verhaalkeuzes die niet werken. Echter kunnen andere mensen hier over heen kijken of zelfs de overtuiging hebben dat deze kritiekpunten niet kloppen. Helaas voor de liefhebbers van Thor: Love and Thunder moet ik dus nogmaals aangeven dat dit geen positieve recensie zal worden. Echter zal ik de film eerlijk beoordelen, en ook de positieve aspecten van de film benoemen. Want ondanks dat Thor: Love and Thunder een hele, hele, hele slechte film is, bevat het ook enkele krachtige onderdelen.
LEGO Jurassic World is een game dat veel lijkt op de eerdere games die een LEGO-thema bevatten. Voor enkele recensenten was dit reden genoeg om LEGO Jurassic World te zien als een van de mindere delen van de reeks games. Het is best te begrijpen dat deze recensenten wat meer vernieuwing hadden willen zien in een LEGO-game, maar tegelijkertijd hebben deze games een basis dat goed in elkaar zit. Ik ben het zelf dus niet eens met deze recensenten. Ondanks dat het verlangen naar vernieuwing te begrijpen is, heb ik zelf enorm genoten van het (meerdere malen) uitspelen van LEGO Jurassic World. LEGO Jurassic World is echter ver weg van een perfecte game. De kwaliteit tussen de verschillende levels verandert regelmatig van uitdagend en vermakelijk, naar saai en lang. Dit is niet alleen te danken aan de manier waarop de levels zijn uitgebouwd, maar ook aan de gameplay en controls die als we gamers krijgen.
The Batman is een van de bekendste fictieve personages aller tijden. Dit is een personage dat wereldwijd geliefd is door stripliefhebbers, superhelden fans en filmkijkers. De eerdere Batman-films, van Christopher Nolan en Tim Burton, bevatten veel fans. Vooral The Dark Knight wordt beschouwd als het meesterwerk over het personage. Er lag dus zeker een grote druk op regisseur Matt Reeves om een juiste en krachtige film over Batman te maken. Met de komst van Matt Reeves’ film The Batman is Christopher Nolan voor het eerst van zijn troon gehaald. The Batman is als film nog beter dan The Dark Knight. Het is naar mijn mening ook niet zo gek dat dit Reeves gelukt is. Naas Nolan is Reeves een van de beste regisseurs die begrijpt hoe je een blockbuster film kan vertalen naar een genre bepalend meesterwerk. The Batman is vanaf 6 juli 2022 te koop op 4K Ultra HD, Blu-ray, DVD en Steelbook. Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor het versturen van een recensie-exemplaar.