SebKijk

Filmkritiek en Recensies

Wolf Man (2025) – Filmrecensie

Wolf Man (2025) – Filmrecensie

Weerwolven hebben me altijd al geïnteresseerd. Al op een vrij jonge leeftijd maakte ik kennis met dit (monsterlijke) fenomeen. Zo las ik als kind graag de Dolfje Weerwolfje boeken van auteur Paul van Loon. De literaire avonturen van Dolfje Weerwolfje zijn niet de enige manier waarop ik kennis heb gemaakt met de kracht en macht van deze bijzondere wezens. Als tiener keek ik meerdere films over weerwolven. Hiervan hebben Terence Fishers The Curse of the Werewolf (1961) en John Landis’ An American Werewolf in London (1981) de grootste indruk op me achtergelaten. De verhalen rondom weerwolven – waarin mensen tegen hun vrije wil (letterlijk en figuurlijk) veranderen – hebben me altijd geïntrigeerd. Mijn geboeidheid door weerwolven bereikte een hoogtepunt in mijn late tienerjaren toen ik meerdere (korte) scenario’s begon te schrijven waarin weerwolven (of zogenaamde “veranderlingen”) een belangrijke rol speelde. In mijn vroege jaren als jongvolwassene verloor ik wat van mijn interesse richting deze buitengewone wezens. Met het kijken van Marvel Studios’ en Michael Giacchino’s Werewolf by Night (2022) werd mijn fascinatie voor deze klassieke monsters weer aangewakkerd. Na het kijken van Leigh Whannells Wolf Man (2025) is deze fascinatie verder uitgegroeid. Niet doordat Whannells horrorfilm geweldig is, maar doordat de regisseur en scenarioschrijver heeft laten zien dat er nog genoeg originele invalshoeken zijn om een filmverhaal over weerwolven te vertellen. Ondanks dat Wolf Man zeker geen perfecte (of zelfs geweldige) film is, mag dit punt zeker gewaardeerd worden.

Werewolf by Night (2022) | Film Notities

Werewolf by Night laat de goedaardige en heldhaftige kant van monsters zien. Tegelijkertijd laat de film de monsterlijke, narcistische en kwaadaardige kant van de mensheid zien. Hierbij wordt de focus gelegd op de verschrikkelijke en barbaarse denkwijzen van jagers. In Werewolf by Night is het niet een kwestie van jagen of opgejaagd worden. De gebruikelijke opgejaagden zijn de jagers geworden om geen andere reden dan om hun egoïstische en narcistische overtuigingen in stand te houden. Werewolf by Night is een prachtig eerbetoon aan de Universal Monsters filmreeks. Dit komt grotendeels doordat de film, net als menig ander horrorfilm uit de Universal Monsters filmreeks, de vraag stelt wie de echte monsters zijn: de afschuwelijke wezens en beesten of de wrede mensen die ze opjagen. Narratieve en technische toevoegingen, zoals een verteller die de setting van het filmverhaal introduceert, laat de film nog meer lijken op een ode aan de klassieke en monsterlijke horrorfilms van Universal Pictures. Met Werewolf by Night laten regisseur Michael Giacchino en Marvel Studios zien dat er nog genoeg creatieve, onweerstaanbare en vernieuwende ideeën uit te voeren zijn in het Marvel Cinematic Universe (MCU). Naast dat Giacchino samen met de scenarioschrijvers nieuwe iconische antihelden en monsterlijke filmpersonages introduceert, brengt hij ook het spotlicht op een meer onheilspellende, mysterieuze en duistere kant van het Marvel Cinematic Universe.

Godzilla x Kong: The New Empire (2024) – Filmrecensie

Godzilla x Kong: The New Empire (2024) – Filmrecensie

De monsterlijke titanen Godzilla en Kong zijn weer teruggekeerd naar het grote scherm in hun nieuwste speelfilm. De laatste keer dat we deze twee monsters samen zagen was in de MonsterVerse film Godzilla vs. Kong uit het jaar 2021. Het nieuwste deel uit deze filmreeks, getiteld Godzilla x Kong: The New Empire, is een direct vervolg op Godzilla vs. Kong. De vorige film was een duidelijke versus film waarin de monsters Godzilla en Kong het tegen elkaar opnamen. Regisseur Adam Wingard, die zowel Godzilla vs. Kong en Godzilla x Kong: The New Empire regisseerde, gaat met het vervolg een andere kant op. In deze nieuwste MonsterVerse film moeten Godzilla en Kong gaan samenwerken om andere gevaarlijke titanen te verslaan. Toch komt Godzilla x Kong: The New Empire meer over als een film over Kong dan een team up film. Godzilla heeft overduidelijk een kleinere rol dan Kong. Ondanks dat de naam van dit iconische monster als eerst in de filmtitel wordt benoemd, heeft Godzilla allesbehalve een hoofdrol in deze film. Ondanks dat Godzilla x Kong: The New Empire een onjuiste balans heeft tussen het gebruik van Kong en Godzilla, weet deze avontuurlijke sciencefiction en actiefilm toch te overtuigen. Het blijft geweldig om bombastische geluiden te horen en gigantische monsters met elkaar te zien knokken. Godzilla x Kong: The New Empire bevat meerdere grootse en epische gevechtsscènes tussen diverse monsters. Daarnaast bevat de film ook hilarische humor. Tijdens het kijken van Godzilla x Kong: The New Empire was ik meerdere malen aan het lachen en oprecht verrast door hoe bruut de actiescènes waren. Als je als filmtoeschouwer op zoek bent naar een film met meer diepgang en gelaagde (menselijke) personages, dan valt Godzilla x Kong: The New Empire je niet aan te raden. Toch vind ik dat het filmpubliek bij een film als Godzilla x Kong: The New Empire kan verwachten dat de film meer gericht is op brengen van vermaak, dan het leveren van een diepgaand verhaal. Ondanks het gemis van een aangrijpend verhaal, weet Godzilla x Kong: The New Empire dus alsnog voor een groot gehalte plezier te zorgen.

Blue Beetle (2023) – Filmrecensie

Blue Beetle (2023) – Filmrecensie

Blue Beetle is een van de allerlaatste films die uit kwam in het DC Extended Universe: het gemixt ontvangen filmuniversum van DC Comics. De grote vraag is: kan Blue Beetle filmliefhebbers met nog enigszins positieve herinneringen aan het DCEU overlaten? De film slaagt hier naar mijn gevoel wel in. Regisseur Angel Manuel Soto en scenarioschrijver Gareth Dunnet-Alcocer geven in Blue Beetle weer dat het leven een reis is. De eindbestemming van deze reis weten we nooit, maar dat is niet erg. Het belangrijkste is dat de reis samen gemaakt wordt met je familie en vrienden. Zoals een van de personages uit Blue Beetle zegt: “La familia, that’s forever. That lasts.” Blue Beetle geeft hartverwarmend het belang van familie weer. Het is de relatie met zijn familie die deze held super maakt. De cast levert krachtige acteerprestaties in de scènes die niet gerelateerd zijn aan superhelden momenten. Superhelden fans zullen daardoor minder geïnteresseerd kunnen zijn in Blue Beetle. De film bevat zeker de nodige actie, maar de empathische en humane filmmomenten krijgen voorrang in deze film. Blue Beetle bespreekt verder onderwerpen als racisme, nepotisme, politiegeweld en discriminatie. Helaas gaan de filmmakers te ongenuanceerd om met deze onderwerpen. Het is belangrijk om deze onderwerpen aan te kaarten, maar zonder nuance raakt de boodschap al snel verloren.