Fantastic Mr. Fox is een van Roald Dahls meest geliefde en bekendste kinderboeken. Als klein jochie was ik zelf ook al dol op het kinderboek. Ik kan me niet meer herinneren of ik het boek ooit zelf heb gelezen, maar ik weet wel dat ik het boek voorgelezen heb gekregen als kind. Ik zag de verfilming van Dahls iconische kinderboek voor het eerst als tiener. Toen was ik niet bepaald onder de indruk van de film – waarschijnlijk omdat ik op die leeftijd andere verwachtingen van films had. Ik schat in dat ik destijds ook een compleet andere smaak in films (en filmgenres) had. Toen ik als jongvolwassene de film opnieuw keek, veranderde mijn mening over Wes Andersons boekverfilming volledig. Sindsdien heb ik de film meerdere malen gezien, waarbij ik steeds meer waardering voor Andersons stop-motion animatie en komediefilm heb kunnen vinden. Fantastic Mr. Fox blijft simpelweg als kinderboek en als boekverfilming fantastisch. Andersons Fantastic Mr. Fox is een prachtige feelgood animatiefilm, waarin de regisseur met zijn kenmerkende visuele regiestijl op bijna geen enkel vlak teleurstelt.
All Quiet on the Western Front is een krachtige anti-oorlogsfilm dat laat zien dat oorlog geen winnaars, maar alleen verliezers kent. Regisseur Edward Berger laat de realiteit van een Wereldoorlog zien. In plaats van stoere oorlogshelden krijgen we gedeprimeerde jonge soldaten te zien, die met veel moeite in leven weten te blijven. Doordat All Quiet on the Western Front niet een traditioneel pad van een oorlogsfilm bewandelt, zal de film niet voor iedereen geschikt zijn. Dit neemt niet weg dat deze anti-oorlogsfilm slaagt in wat het voor elkaar wil krijgen: een activerende boodschap achterlaten. Is All Quiet on the Western Front dan een heus meesterwerk? Nee, naar mijn mening niet. Ondanks dat de film zeker krachtig is, bevat All Quiet on the Western Front ook enkele tekortkomingen die de film wat naar beneden halen in zijn kwaliteit.
Het is alweer een flinke tijd geleden dat een gastrecensent een recensie heeft geschreven voor deze website. Met deze recensie van het eerste seizoen van That ’90s Show komt hier nu verandering in. Deze recensie is namelijk geschreven door gastrecensent Sammie Vos. De eindredactie is wel gedaan door de hoofdredacteur en oprichter van SebKijk: Sebastiaan Khouw. Maar wie is Sammie? Ze studeert journalistiek aan de Hogeschool Utrecht en zit nu in haar tweede jaar. Sammie contacteerde Sebastiaan met de vraag of ze een gastrecensie kon schrijven om zo te oefenen in het werkveld waar ze als freelance journalist later wil eindigen. Zo gezegd, zo gedaan! Of is het eerder zo gevraagd, zo gedaan? Maar genoeg introducties voor nu, want hieronder volgt de recensie van That ’90s Show Seizoen 1.
Catch Me If You Can is een verpletterend goede film. Regisseur Steven Spielberg laat met deze biografische tragikomedie misdaadfilm zien dat hij als filmmaker op alle fronten thuis is. Ik ben vast niet de enige recensent, filmliefhebber en Spielberg fanaat die zo over Catch Me If You Can denkt. Ondanks dat Catch Me If You Can kritisch goed beoordeeld is, wordt de door Steven Spielberg geregisseerde film minder vaak opgenoemd als een van zijn beste werken. Dit is tegelijkertijd begrijpelijk en onacceptabel. Het is begrijpelijk, omdat Spielberg een van de beste Amerikaanse filmregisseurs aller tijden is. Zijn filmoeuvre is groot en bestaat uit meerdere legendarische, meesterlijke films. Het is dus begrijpelijk dat filmliefhebbers, recensenten en Spielberg fanaten over een van zijn films heen kunnen kijken. Het is echter onacceptabel en simpelweg absurd dat Catch Me If You Can ondergewaardeerd wordt door menig filmkijker, want deze film is bizar goed geregisseerd. Spielberg levert (opnieuw) een topprestatie af – samen met een grootse crew en indrukwekkende cast.
Hot Seat komt uit hetzelfde rijtje hedendaagse B-films waar bekende acteurs een hoofdrol of (belangrijke) bijrol in hebben. Andere voorbeelden van dit soort films zijn Killing Field en Gasoline Alley. In zowel Killing Field als Gasoline Alley heeft Bruce Willis een bijrol, maar in Hot Seat is de bijrol weggelegd voor Mel Gibson. Ja, echt! De enige echte Mel Gibson van films als Mad Max, Braveheart en Lethal Weapon speelt in de B-film Hot Seat. De hoofdrol in deze nogal slappe actiethriller film is weggelegd voor Kevin Dillon. Net zoals Devon Sawa de hedendaagse B-film Gasoline Alley nog wat vermakelijk maakt om naar te kijken, weet Kevin Dillon de grootste draagkracht van Hot Seat te vormen. Het werk van regisseur James Cullen Bressack – die eerder ook Killing Field regisseerde – is er beter op geworden, maar dat is niet heel moeilijk als eerdere films uit je oeuvre uit andere B-films bestaat. Hot Seat is dus zeker niet de slechtste hedendaagse B-film die ik tot nu toe heb gezien, maar helaas wel een van de saaiste.
The Crown is een van de grootste Netflix-fenomenen tot nu toe. Het eerste seizoen van The Crown werd al op 4 november 2016 uitgebracht op Netflix. The Crown seizoen 1 bestaat uit tien afleveringen. De cast van The Crown seizoen 1 bestaat uit onder andere Claire Foy, Matt Smith, Vanessa Kirby, Eileen Atkins, Jeremy Northam, Victoria Hamilton, Ben Miles, Greg Wise, Jared Harris, John Lithgow, Alex Jennings, en Lia Williams. De actrice Claire Foy speelt de hoofdrol van koningin Elizabeth. The Crown seizoen 1 is dan wel gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, maar de seriemakers zijn niet bang om zowel de hoogtepunten en tekortkomingen van het Britse koningshuis te laten zien. In dit eerste seizoen van The Crown krijgen we te zien hoe de onderlinge relaties in het Britse koningshuis op het spel komen te staan, als koning George IV komt te overlijden. De jonge Elizabeth komt voor moeilijke situaties te staan, waarbij ze regelmatig haar eigen mening moet wegduwen om als koningin te kunnen regeren. Dit brengt intrigerende afleveringen voort, waarbij enkele van Elizabeths moeilijkste keuzes en worstelingen worden vertoond. The Crown seizoen 1 is onder andere hierdoor een van de beste eerste seizoenen van alle Netlix-series geworden.
Casino is dan misschien niet zo iconisch als andere misdaadfilms van regisseur Martin Scorsese, maar absurd goed is de film nog steeds. Zo komt Casino over als de ultieme Scorsese film, waarin alle kenmerkende regie-aspecten van de filmmaker naar boven komen. Dit is allereerst een groot pluspunt, want hoe meer Scorsese zijn fantasierijke regievisie gebruikt hoe beter. Toch lijkt Scorsese in Casino regelmatig wel wat verloren te raken in zijn eigen regievisie. Het komt over alsof hij geen controle heeft over welke richting het verhaal opgaat, waardoor het verhaal van Casino langdradig of richtingloos kan overkomen. Ondanks dit kritiekpunt mag er zeker gezegd worden dat Casino opnieuw een film is die Scorsese bestempelt als een van de beste regisseurs en filmmakers aller tijden. Naast dat Casino een verhaal bevat vol corrupte en gewelddadige personages, laat de film ook zien hoe Las Vegas – en in verlenging het casino – in de loop van de jaren is veranderd. Zo zullen eigenaren en liefhebbers van het casino het impact van het internet niet vooraf ingeschat kunnen hebben. Nu zijn online casino’s een veelvoorkomend fenomeen geworden – ook in Nederland. Samen met het team van CasinoScout.nl is deze recensie over Casino tot stand gekomen. Benieuwd waarom iedereen zo lovend is over Casino? Lees dan gauw verder!
Met een IMDB-score van gemiddeld 3.7 sterren uit de 10 kan er zeker gezegd worden dat Gasoline Alley beschouwd kan worden als een van de mindere films waar Bruce Willis een rol in heeft. Gasoline Alley is net zoals Killing Field een film waarin de legendarische Bruce Willis een (kleine) bijrol heeft. Bij beide films staat de acteur alsnog triomfantelijk op de filmposter, om zo hopelijk nog wat meer mensen naar de film te laten kijken. Doordat deze marketingtruc met acteur Bruce Willis de laatste paar jaren regelmatig is voorgekomen, hebben de meeste filmliefhebbers, Bruce Willis-fans en recensenten argwaan gekregen als ze de acteurs naam op een poster zien staan. Een deel van het publiek zal dus met lage verwachtingen Gasoline Alley bekeken hebben – wat zowel positief als negatief uitgepakt kan hebben voor deze specifieke filmkijkers. Zelf had ik niet al te hoge of te lage verwachtingen voor Gasoline Alley. In plaats daarvan ging ik (grotendeels) onbevangen de film kijken, waarbij ik hooguit een prima film verwachtte. Uiteindelijk is dit ook wat ik over Gasoline Alley zou gaan denken – het is een prima film dat zowel goede als slechte aspecten bevat. Gasoline Alley is niet zo slecht als Killing Field en andere moderne B-films met Bruce Willis. Deze film is zelfs stukken beter – ook al ligt dit niet aan het acteerwerk van Willis, maar eerder aan de acteerprestaties van hoofdrolspeler Devon Sawa en bijrolspeler Luke Wilson.
John Carpenters Halloween uit 1978 wordt (terecht) beschouwd als een van de meesterwerken van het slasher filmgenre. Halloween (1978) wist dit subgenre van de horrorfilm naar nieuwe hoogtes te brengen. Net zoals The Texas Chain Massacre uit 1974 wist Halloween (1978) een iconische seriemoordenaar, die op gruwelijke manieren zijn slachtoffers stalkt en vermoordt, te scheppen. Er zijn al veel vervolgen uitgekomen op de allereerste Halloween-film, maar tot nu toe leek geen enkel vervolg of remake echt dicht bij het niveau van John Carpenters meesterwerk te komen. Met Halloween (2018) kwam hier voor het eerst echt verandering in. Regisseur David Gordon Green weet met zijn Halloween-film het verhaal van John Carpenters Halloween perfect te vervolgen. Tegelijkertijd zorgt Green er ook voor dat zijn Halloween-film als een losstaand deel bekeken kan worden. Het is zeker mogelijk om eerst Halloween uit 2018 te kijken, zonder dat je de originele film van John Carpenter hebt gezien. Halloween (2018) werkt dus beide als een losstaand deel en een vervolg – wat best knap is voor een moderne slasher film.
Wanted is een film die ik meerdere malen voorbij zag komen op televisie. Ondanks dat de film er altijd wel spectaculair eruit zag, trok het nooit genoeg mijn aandacht om de film echt te kijken. De film stond wel al voor een langere tijd op mijn kijklijst. Uiteindelijk heb ik toch besloten om Wanted te gaan kijken. Ik wilde een film van mijn kijklijst gaan bekijken, waarbij ik niet veel mijn brein hoefde aan te zetten. Achteraf gezien is mijn brein alsnog de film gaan analyseren, en al snel vormde ik een mening over Wanted. Ben je benieuwd naar mijn mening over de film? Lees dan nu mijn film recensie van Wanted.