SebKijk

Filmjournalist en Recensent

Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023) – Film Recensie

Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023) – Film Recensie

De kleine superhelden Ant-Man en de Wasp zijn weer teruggekeerd voor een nieuw filmavontuur op het grote scherm. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is niet alleen de derde Ant-Man film, maar ook de start van de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. Na enkele hoogtepunten en dieptepunten uit de vorige fase van het MCU, lag de taak bij Ant-Man and the Wasp: Quantumania om het vertrouwen van een degelijke groep recensenten, Marvel fanaten en filmliefhebbers terug te winnen. Dit lijkt Marvel Studios helaas niet gelukt te zijn. Ant-Man and the Wasp: Quantumania behoort namelijk – naar mijn mening – niet tot de hoogtepunten van dit filmuniversum, maar eerder tot de dieptepunten.

Fijn Weekend (2023) – Film Recensie

Fijn Weekend (2023) – Film Recensie

Na het kijken van een Fijn Weekend zul je niet bepaald achterblijven met… een fijn weekend. Sorry, deze slechte woordgrap moest er even uit. Maar bekijk het zo: deze slechte woordgrap levert nog betere komedie dan deze nieuwe Nederlandse film. En dat is best jammer om te moeten toe geven, want de film bevat enkele creatieve elementen, waaronder een nieuw soort Olympisch spel. Daarnaast lijkt regisseur Jon Karthaus te hebben geprobeerd om een nieuw soort Nederlandse film neer te zetten, waarin onderwerpen als de dood, vriendschap en liefde (meer) centraal staan. Hierbij ligt de klemtoon vooral op het woord “geprobeerd”, want het is Karthaus niet gelukt om zo’n baanbrekende of vernieuwende film te maken. In plaats daarvan zijn we achtergebleven met een typisch Nederlandse film. Het soort Nederlandse film met een cliché verhaal wat gelijk staat aan het cliché moment dat een personage uit woede gefrustreerd op de tafel slaat, om een punt te maken. Grappig genoeg is deze frustratie precies wat ik ervaarde tijdens het kijken van Fijn Weekend. Want ondanks enkele creatieve elementen en degelijke verhaalideeën, bevat deze film maar weinig andere positieve punten.

Avatar: The Way of Water (2022) – Film Recensie

Avatar: The Way of Water (2022) – Film Recensie

Het werk dat met Avatar: The Way of Water verricht is, kan het best met een woord beschreven woorden – en dat woord is “passie”. Avatar: The Way of Water is een filmvervolg waar filmliefhebbers, fans en recensenten ruim dertien jaar op hebben moeten wachten. Regisseur James Cameron, de crew en de cast weten dit maar al te goed. Ze hebben hun tijd genomen om met Avatar: The Way of Water vooral een onvergetelijke filmervaring te geven. Dit is terug te zien in de visuele effecten, de nieuwe technologieën die speciaal gemaakt zijn voor de film en de verdere worldbuilding van Camerons Avatar filmuniversum. Het is Cameron opnieuw gelukt om ons naar een onbekende wereld mee te nemen. Dit komt niet alleen doordat we nieuwe gebieden, plaatsen en eilanden te zien krijgen van Pandora. Het komt ook doordat we de bekende plaatsen uit Pandora vanuit nieuwe en nostalgische perspectieven te zijn krijgen. Voor de filmliefhebbers en fans die meer geïnteresseerd zijn in of Avatar: The Way of Water de prijs van een bioscoopkaartje waard is, zal ik het nu verder kort houden. De film is honderd procent – nee, duizend procent – de prijs van een bioscoopkaartje waard! Als je Avatar: The Way of Water voor het eerst wil zien, wacht dan alsjeblieft niet tot de film te streamen is op Disney+. Dit is een film die echt bekeken moet worden op het grote scherm. Daar zul je het meest het (film-)vakmanschap en de visuele effecten tot je kunnen nemen. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die geen (sterke) voorkeur hebben voor 3D-films, maar Avatar: The Way of Water is een film waar je het best van kunt genieten als 3D-film. Voor de lezers die benieuwd zijn waarom deze film de prijs van een bioscoopkaartje meer dan waard is, blijf vooral verder lezen. In de rest van mijn recensie bespreek ik waarom Avatar: The Way of Water een geweldige en indrukwekkende film is.

Oeps! Kids overboord (2020) – Film Recensie

Oeps! Kids overboord (2020) – Film Recensie

Oeps! Kids overboord is een 3D computer geanimeerde animatiefilm uit 2020. De film is ook bekend onder zijn Engelstalige titel Two by Two: Overboard! in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Daarnaast is de Engelstalige titel van de film in de Verenigde Staten van Amerika ook weer anders. Daar is de titel van de film Ooops! The Adventure Continues…. Oeps! Kids overboord is een vervolg op de 3D computer geanimeerde animatiefilm Beestenboot uit 2015. Daarvan heeft de film ook weer drie internationale titels. De originele Engelstalige titel van het eerste deel uit deze filmreeks is Ooops! Noah is Gone. De Engelstalige titel van de eerste film is Two by Two in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. In de Verenigde Staten van Amerika is de Engelstalige titel weer All Creatures Big And Small. Volg je het nog? Geen zorgen, want de hoeveelheid Engelstalige titels is het enige echt ingewikkelde aan deze vrij vermakelijke en kindvriendelijke animatiefilm. Ik gebruik hier specifiek het woord kindvriendelijk, omdat Oeps! Kids overboord echt gericht is op een jonge leeftijdsgroep. Dit betekent echter niet dat oudere kinderen of volwassenen niet kunnen genieten van de film. Wat het wel betekent is dat de jongere kinderen (waarschijnlijk) het meeste plezier kunnen halen uit Oeps! Kids overboord. De film is al sinds 14 december te bekijken in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan In the Air Family Entertainment voor het online recensie-exemplaar waarmee ik de film kon bekijken.

Black Panther: Wakanda Forever (2022) – Film Recensie

Black Panther: Wakanda Forever (2022) – Film Recensie

Black Panther: Wakanda Forever is een formidabele film dat niet alleen behoort tot de beste Marvel Studios-films tot nu toe, maar ook gezien kan worden als de beste film van Phase Four van het Marvel Cinematic Universe. Black Panther uit 2018 was al een meesterlijke film, maar Black Panther: Wakanda Forever weet dit eerste deel zelfs te overstijgen. Dat Black Panther: Wakanda Forever zo’n ongelofelijk krachtige en bijzondere film is geworden, is best verrassend. In 2020 overleed Chadwick Boseman. Hij was de acteur die in de eerdere Marvel Studios-films de rol van Black Panther speelde. Ryan Coogler had samen met zijn cast en crew nu de moeilijke taak om in iets meer dan twee jaar de oorspronkelijke plannen voor het vervolg op Black Panther aan te passen. De lat was al hoog gelegd, omdat het eerste deel zo geliefd was ontvangen door recensenten, filmliefhebbers en superhelden fans. Nu Boseman ook was overleden, kwam de lat alleen maar hoger te liggen. Coogler moest nu niet alleen een goed vervolg maken op zijn eerste Black Panther-film. Eigenlijk moest hij een nog betere film maken, om zo ook de overleden Chadwick Boseman en zijn toevoeging aan deze filmwereld te eren. Het is wonderbaarlijk te noemen hoe goed dit vervolg heeft uitgepakt voor Coogler, de crew en de cast. Niet alleen weten ze Boseman te eren en te herdenken, maar ook hebben ze een van de emotioneel uitdagendste superhelden films neergezet. Black Panther: Wakanda Forever gaat in op de schuld- en wraakgevoelens die kunnen ontstaan na het verlies van een dierbare. De film analyseert hoe rouw een persoon kan breken. Daarnaast laat Black Panther: Wakanda Forever zien dat we onze rouw kunnen gebruiken om als persoon een betere versie van onszelf te worden.

Sputum (2022) – Film Recensie

Sputum (2022) – Film Recensie

Sputum is een Nederlandse zwart-wit sciencefiction film, waar regisseur en scenarioschrijver Dan Geesin meer dan tien jaar aanwerkte. Op 24 november werd de film in de Nederlandse bioscopen uitgebracht door Herrie Film & TV en De Filmfreak. Sputum bevat krachtige technische aspecten die laten zien dat Nederland zeker in staat is om een uniek uiterlijk voor een (zwart-wit) sciencefiction film te maken. Daarnaast bevat de film ook krachtig acteerwerk van de jonge acteur Yannick Jozefzoon en de jonge actrice Jadie Olieberg. Verder weten Tine Joustra, Guido Pollemans en Sandra Mattie ook de show te stelen in Sputum. Spijtig genoeg ligt het grootste probleem van de film bij de regievisie en het scenario van Dan Geesin. De regisseur-scenarioschrijver – die bovendien ook muzikant en beeldend kunstenaar is – lijkt te verloren zijn geraakt in hoe hij zijn verhaal wilde vertellen. Sputum heeft een te simpel basisverhaal, waarbij het gaat over de klassieke (klassen-)strijd tussen goed en slecht. Voor de rest wordt komt de film juist weer pretentieus over. Dit is redelijk jammer, want met een beter verhaal (of betere regievisie) had dit een topfilm kunnen zijn geworden.

Tomb Raider (2018) – Film Recensie

Tomb Raider (2018) – Film Recensie

Tomb Raider uit 2018 zou de film zijn die de gameverfilmingen vloek zou hebben verbroken. In ieder geval veel filmbezoekers waren het daar over eens. Nu moet ik vooraf zeggen dat ik niet alle gameverfilmingen heb gezien. Ik mag dan een liefhebber zijn van gamen, maar ik ben niet bepaald een fan te noemen van gameverfilmingen. De twee vorige Tomb Raider films, waarin Angelina Jolie de hoofdrol speelt, heb ik echter wel gezien. Zeven jaar na de verdwijning van haar vader, gaat de jongvolwassene Lara Croft (Alicia Vikander) op zoek naar antwoorden. Ze reist naar zijn laatst bekende plaats. Een zogenaamd onbewoond eiland, ergens voor de kust van Japan. Onwetend gaat Lara een groots en gevaarlijk avontuur tegemoet.