SebKijk

Filmrecensent en Filmjournalist

Heretic (2024) – Film Recensie

Heretic (2024) – Film Recensie

Regisseurs en scenarioschrijvers Scott Beck en Bryan Woods zijn hard op weg om prominente namen te worden in de Amerikaanse filmindustrie. Hierbij zullen ze vooral de waardering en aandacht ontvangen van liefhebbers van fantasierijke en spannende filmgenres. Zo schreef het filmmakers duo het originele verhaal en scenario van de populaire sciencefiction en horrorfilm A Quiet Place (2018). Het succes van deze eerste film is voor een groot deel terug te traceren naar het briljante concept uit het verhaal en hoe dit op een nagelbijtend spannende manier door verwerkt is in het scenario. Zonder het werk van Beck en Woods was A Quiet Place nooit zo indrukwekkend geworden. Daarnaast zou de film nooit geleid hebben tot de grootse filmfranchise waar dit jaar al de derde film – A Quiet Place: Day One – in uit is gekomen. Met de release van 65 (2023) stelde Beck en Woods me toch wat teleur. Het duo weet best hoe ze een spannend filmverhaal kunnen schrijven. Dit laten ze zien in zowel A Quiet Place als 65. In deze laatst genoemde film ligt het probleem meer bij de regievisie van Beck en Woods. Het duo is in 65 uitzonderlijk goed in het opbouwen van spannende filmscènes om vervolgens hun beloftes niet waar te maken en verder niets te doen met deze opgebouwde spanning. Ondanks de problemen en imperfecties van 65, was er ook potentie terug te vinden in de enigszins vermakelijke film. Bij 65 was de potentie was vooral terug te vinden in de originaliteit en het concept van het filmverhaal. Met hun nieuwste film Heretic bewijzen Beck en Woods dat mijn opmerkingen over hun potentie terecht waren. Het duo bewijst opnieuw dat ze twee creatieve en originele scenarioschrijvers zijn. Daarnaast laten ze met Heretic zien dat ze ook nog eens verdomd goede regisseurs kunnen zijn. De kracht van hun werk lag bij zowel A Quiet Place als 65 bij het filmverhaal en hoe ze dat door hebben verwerkt in een scenario. De kracht van Heretic ligt bij het scenario en hoe ze dit door hebben verwerkt in hun regievisie. Heretic is een fantastische en prettig gestoorde psychologische thriller film waarin het filmpubliek vast komt te zitten in een mentaal doolhof. Onder leiding van Beck en Woods wordt het filmpubliek, net zo goed als de twee jonge missionarissen (die sterk neergezet worden door Chloe East en Sophie Thatcher), geconfronteerd met het gokken naar de ware bedoelingen van Hugh Grants doordachte en enigszins charismatische psychopaat Mr. Reed. Naast dat het filmpubliek op zoek blijft gaan naar de ware bedoelingen van Grants personage, krijgen de filmtoeschouwers ook te maken met een dwaalspoor over de betekenis van het leven, religie en het hebben van vrije wil. Wat volgt is een legendarische, pardon my French, mindfuck van een film.

Nederlandse film Schitterend maakt succesvolle en schitterende première mee

Nederlandse film Schitterend maakt succesvolle en schitterende première mee

De nieuwe Nederlandse bioscoopfilm Schitterend heeft deze week een indrukwekkende start gemaakt. Afgelopen maandagavond werd de film tijdens de feestelijke première in een bomvol Pathé Tuschinski met veel enthousiasme en lof ontvangen. Daarnaast bezochten maar liefst 25.000 mensen de Nederlandse hartverwarmende komedie en dramafilm tijdens de landelijke Ladies Nights. Filmdistributeur Independent Films bracht Schitterend op donderdag 12 december 2024 officieel uit in de Nederlandse bioscopen. De film zal later in 2025 ook te zien zijn op streamingdienst Amazon Prime Video in Nederland.

Niko voorbij het noorderlicht (2024) – Film Recensie

Niko voorbij het noorderlicht (2024) – Film Recensie

Wanneer ik diep terugkijk in mijn geheugen, komen vage herinneringen van (televisie-)uitzendingen van de films Niko en de Vliegende Brigade (2008) en Niko 2: Familiezaken (2012) naar boven. Zo ver ik me kan herinneren werden deze twee animatiefilms regelmatig tijdens de feestdagen afgespeeld op televisiezenders als NPO 3. Het zal me niet verbazen als dit nog steeds gedaan wordt – zeker met de recente bioscooprelease van de derde film: Niko voorbij het noorderlicht. Ondanks dat ik bekend ben met het magische en vliegende rendier, heeft dit filmpersonage geen blijvende of sterke indruk bij me achtergelaten. Na het kijken van Niko voorbij het noorderlicht is mijn impressie van dit feestelijke filmfiguur niet veranderd of verbeterd. Net zoals de vorige twee films komt Niko voorbij het noorderlicht over als een Europese animatiefilm die jaarlijks herhaaldelijk afgespeeld kan worden op televisie. In principe is hier niets mis mee, maar het zegt wel veel over de kwaliteit van de film. Deze derde film over het vliegende jonge rendier Niko bevat een voorspelbaar en redelijk cliché filmverhaal. Toch zullen kleine kinderen en jongere filmkijkers genieten van het komische en hartverwarmende karakter van deze animatiefilm. Daarnaast bevat Niko voorbij het noorderlicht meerdere filmscènes die als spannend en avontuurlijk beschouwd kunnen worden door een jongere doelgroep. In het filmverhaal wordt verder besproken hoe kinderen moeite kunnen hebben met opgroeien en hoe ouders (of ouderfiguren) moeite kunnen hebben met het loslaten van hun kinderen. Doordat de regisseurs en scenarioschrijvers van familie een belangrijk terugkerend onderwerp maken, is deze animatiefilm uiteindelijk vooral geschikt voor families met jonge kinderen.

Pandabeer in Afrika ontvangt Gouden Film

Pandabeer in Afrika ontvangt Gouden Film

De Nederlandse animatiefilm Pandabeer in Afrika heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. De Nederlandse familie en animatiefilm vertelt het verhaal over pandabeer Ping die op zoek gaat zijn ontvoerde vriendin Jielong. Onderweg ontmoet hij verschillende dieren en beleeft hij spannende avonturen. Stemacteurs Yootha Wong-Loi-Sing en Georgina Verbaan namen op dinsdag 3 december de Gouden Film in ontvangst. Pandabeer in Afrika is de veertiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.

The Substance is vanaf 27 december 2024 exclusief te streamen op MUBI

The Substance is vanaf 27 december 2024 exclusief te streamen op MUBI

The Substance was een van de meest besproken en best beoordeelde films van het 77ste Filmfestival van Cannes. De film werd door filmdistributeur Cinéart in de Nederlandse bioscopen op 19 september 2024 uitgebracht, maar de film zal vanaf binnenkort ook thuis te zien zijn. Zo is The Substance vanaf 27 december 2024 in Nederland exclusief te zien op streamingdienst MUBI. Daarnaast zijn de korte avant-garde film Film Annonce du Film qui n’existera jamais: ‘Drôles de Guerres’ (2023) van filmmaker Jean-Luc Godard en Lizzie Bordens dramafilm Working Girl (1986) vanaf 1 december 2024 in Nederland exclusief te zien op streamingdienst MUBI.

De Z van Zus ontvangt Gouden Film

De Z van Zus ontvangt Gouden Film

De Nederlandse komediefilm De Z van Zus heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. Actrices Bracha van Doesburgh en Elise Schaap hebben op zaterdag 16 november 2024 de Gouden Film in ontvangst genomen uit de handen van filmproducenten Tom de Mol en Marcel de Block. De Gouden Film werd overhandigd in Pathé Haarlem. De Z van Zus is de dertiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.

200% Wolf (2024) – Film Recensie

200% Wolf (2024) – Film Recensie

200% Wolf lijkt niet de volle honderd procent – of eerder tweehonderd procent – te gaan voor het bespreken van de thema’s die het filmverhaal in eerste instantie neerzet. In de film laat regisseur Alexs Stadermann samen met scenarioschrijvers Fin Edquist en Jayne Lyons zien hoe belangrijk het voor het jonge hoofdpersonage Freddie Lupin is om zich gerespecteerd te voelen. Voor Freddie is het verkrijgen van respect de enige manier waarmee hij ervaart dat hij er toe doet en tot de roedel van stoere weerwolven behoort. Het jonge hoofdpersonage voelt zich door zijn kleine omvang en uiterlijk niet serieus genomen. Hoe harder Freddie probeert respect op te brengen, hoe meer de roedel moet lachen. De regisseur en scenarioschrijvers proberen in het filmverhaal Freddie al snel de les te leren dat respect niet iets is wat je kunt afdwingen. Uiteraard leert Freddie deze les niet meteen, want anders zou de film binnen een kwartier afgelopen zijn. Freddie heeft volgens zichzelf iets extra’s nodig zodat anderen anders naar hem gaan kijken. Gewoon zichzelf zijn zit er voor hem niet in. De regisseur en scenarioschrijvers weten in het filmverhaal op een subtiele manier een onzeker jong hoofdpersonage neer te zetten dat zijn groot opgezette ego als masker voor zijn kwetsbare kant gebruikt. Door een filmverhaal te presenteren waarin het hoofdpersonage moet leren zichzelf te accepteren voor wie hij is, geeft 200% Wolf een boodschap mee waar filmtoeschouwers van alle leeftijden iets van kunnen leren. Ondanks dat thema’s als respect, zelfliefde en samenhorigheid vroeg in de film geïntroduceerd worden, gaat het verhaal hier voor de rest van de film minder op in. 200% Wolf bevat een rommelig verhaalverloop en verhaalstructuur waarin betekenisvolle filmmomenten vooral plaats moeten maken voor cliché filmscènes vol droge humor en popliedjes. Voor een geanimeerde familiefilm van een minder grootse filmstudio is dit enigszins te verwachten. Toch blijven de kritiekpunten een teleurstellende verschijning voor 200% Wolf, omdat de regisseur en scenarioschrijvers enkele aangrijpende thema’s eerder in het filmverhaal bespreken. Dat uit deze besproken thema’s ook nog belangrijke boodschappen te halen vallen, maakt deze teleurstelling er niet beter op.

De Z van Zus Winactie | Gesloten

De Z van Zus Winactie | Gesloten

Op 7 november 2024 bracht Dutch FilmWorks (DFW) de Nederlandse komediefilm De Z van Zus uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van De Z van Zus te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met De Z van Zus Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze hilarische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Documentaire De Schaduw van de Lach ontvangt Kristallen Film

Documentaire De Schaduw van de Lach ontvangt Kristallen Film

De Nederlandse documentaire De Schaduw van de Lach heeft meer dan 10.000 bezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Kristallen Film behaald. De autobiografische documentaire gaat over comedian Jay Francis. De film haakt in op zijn zoektocht naar zichzelf en de worstelingen met zijn verleden. Op zondagmiddag 10 november 2024 heeft Jay Francis de Kristallen Film in ontvangst genomen uit de handen van zanger Kenny B. De Kristallen Film Award werd overhandigd tijdens een filmvertoning in Foroxity Filmarena in Sittard. De Schaduw van de Lach is de zevende film die in 2024 de Kristallen Film heeft behaald.

Terrifier 3 (2024) – Film Recensie

Terrifier 3 (2024) – Film Recensie

You better watch out. You better not cry. You better not shout. I’m telling you why, Santa Clown is coming to town. Waar Terrifier (2016) en Terrifier 2 (2022) zich afspeelden rondom Halloween, speelt Terrifier 3 zich af rond de Kerstdagen. Regisseur en scenarioschrijver Damien Leone heeft van Terrifier 3 dus niet alleen een bovennatuurlijke slasher en horrorfilm gemaakt, maar ook een bloeddorstige kerstfilm. Deze creatieve keuze van Leone mag zeker gewaardeerd worden, omdat het goed past bij de onderliggende thema’s die de regisseur en scenarioschrijver in het filmverhaal probeert te bespreken. Het Kerstfeest is een heilig feest dat de geboorte van Jezus Christus viert. Over de decennia heen is Kerstmis ook steeds meer komen te staan voor een feest waarin goedheid, samenhorigheid en liefde gevierd worden. De goedheid en puurheid van het Kerstfeest staat recht in contrast met de moordlustige en haatvolle karakters van Art The Clown en de bezeten Victoria Heyes. Met deze contrasten speelt Leone in op de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen. Hierbij legt de regisseur en scenarioschrijver een thematische focus op het hoofdpersonage Sienna Shaw. Ondanks dat Terrifier 3 zich vijf jaar na de evenementen van de vorige film afspeelt, bevindt Sienna zich nog steeds niet in een beste staat. Ze heeft last van een posttraumatische stressstoornis, paniekaanvallen en overlevingsschuld. Het hoofdpersonage krijgt beelden van haar overleden vriendin Brooke te zien. Hiermee laat Leone overduidelijk zien dat Sienna zich schuldig en verantwoordelijk voelt voor de dood van een van haar beste vriendinnen. Daarnaast heeft Sienna niet alleen moeite met het verwerken van wat er in verleden is gebeurd, maar ook met het opnieuw verbinden met haar geliefden. Met de staat van Sienna’s karakter laat Leone zien hoe lastig de feestdagen kunnen zijn voor een persoon die er niet goed aan toe is. De regisseur en scenarioschrijver bepleit dan ook dat de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen is dat, ondanks de warme sfeer, het Kerstfeest nog steeds een verschrikkelijk moeilijke tijd kan zijn om doorheen te komen. Door terreurclown Art verkleed als de Kerstman op de inwoners van Miles County af te sturen, versterkt Leone dit effect van hoe de feestdagen een lastige periode kunnen zijn om doorheen te komen.