The Substance is vanaf 27 december 2024 exclusief te streamen op MUBI

The Substance was een van de meest besproken en best beoordeelde films van het 77ste Filmfestival van Cannes. De film werd door filmdistributeur Cinéart in de Nederlandse bioscopen op 19 september 2024 uitgebracht, maar de film zal vanaf binnenkort ook thuis te zien zijn. Zo is The Substance vanaf 27 december 2024 in Nederland exclusief te zien op streamingdienst MUBI. Daarnaast zijn de korte avant-garde film Film Annonce du Film qui n’existera jamais: ‘Drôles de Guerres’ (2023) van filmmaker Jean-Luc Godard en Lizzie Bordens dramafilm Working Girl (1986) vanaf 1 december 2024 in Nederland exclusief te zien op streamingdienst MUBI.

De Z van Zus ontvangt Gouden Film

De Nederlandse komediefilm De Z van Zus heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. Actrices Bracha van Doesburgh en Elise Schaap hebben op zaterdag 16 november 2024 de Gouden Film in ontvangst genomen uit de handen van filmproducenten Tom de Mol en Marcel de Block. De Gouden Film werd overhandigd in Pathé Haarlem. De Z van Zus is de dertiende Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.

200% Wolf (2024) – Film Recensie

200% Wolf lijkt niet de volle honderd procent – of eerder tweehonderd procent – te gaan voor het bespreken van de thema’s die het filmverhaal in eerste instantie neerzet. In de film laat regisseur Alexs Stadermann samen met scenarioschrijvers Fin Edquist en Jayne Lyons zien hoe belangrijk het voor het jonge hoofdpersonage Freddie Lupin is om zich gerespecteerd te voelen. Voor Freddie is het verkrijgen van respect de enige manier waarmee hij ervaart dat hij er toe doet en tot de roedel van stoere weerwolven behoort. Het jonge hoofdpersonage voelt zich door zijn kleine omvang en uiterlijk niet serieus genomen. Hoe harder Freddie probeert respect op te brengen, hoe meer de roedel moet lachen. De regisseur en scenarioschrijvers proberen in het filmverhaal Freddie al snel de les te leren dat respect niet iets is wat je kunt afdwingen. Uiteraard leert Freddie deze les niet meteen, want anders zou de film binnen een kwartier afgelopen zijn. Freddie heeft volgens zichzelf iets extra’s nodig zodat anderen anders naar hem gaan kijken. Gewoon zichzelf zijn zit er voor hem niet in. De regisseur en scenarioschrijvers weten in het filmverhaal op een subtiele manier een onzeker jong hoofdpersonage neer te zetten dat zijn groot opgezette ego als masker voor zijn kwetsbare kant gebruikt. Door een filmverhaal te presenteren waarin het hoofdpersonage moet leren zichzelf te accepteren voor wie hij is, geeft 200% Wolf een boodschap mee waar filmtoeschouwers van alle leeftijden iets van kunnen leren. Ondanks dat thema’s als respect, zelfliefde en samenhorigheid vroeg in de film geïntroduceerd worden, gaat het verhaal hier voor de rest van de film minder op in. 200% Wolf bevat een rommelig verhaalverloop en verhaalstructuur waarin betekenisvolle filmmomenten vooral plaats moeten maken voor cliché filmscènes vol droge humor en popliedjes. Voor een geanimeerde familiefilm van een minder grootse filmstudio is dit enigszins te verwachten. Toch blijven de kritiekpunten een teleurstellende verschijning voor 200% Wolf, omdat de regisseur en scenarioschrijvers enkele aangrijpende thema’s eerder in het filmverhaal bespreken. Dat uit deze besproken thema’s ook nog belangrijke boodschappen te halen vallen, maakt deze teleurstelling er niet beter op.

De Z van Zus Winactie | Gesloten

Op 7 november 2024 bracht Dutch FilmWorks (DFW) de Nederlandse komediefilm De Z van Zus uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van De Z van Zus te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met De Z van Zus Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze hilarische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Documentaire De Schaduw van de Lach ontvangt Kristallen Film

De Nederlandse documentaire De Schaduw van de Lach heeft meer dan 10.000 bezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Kristallen Film behaald. De autobiografische documentaire gaat over comedian Jay Francis. De film haakt in op zijn zoektocht naar zichzelf en de worstelingen met zijn verleden. Op zondagmiddag 10 november 2024 heeft Jay Francis de Kristallen Film in ontvangst genomen uit de handen van zanger Kenny B. De Kristallen Film Award werd overhandigd tijdens een filmvertoning in Foroxity Filmarena in Sittard. De Schaduw van de Lach is de zevende film die in 2024 de Kristallen Film heeft behaald.

Terrifier 3 (2024) – Film Recensie

You better watch out. You better not cry. You better not shout. I’m telling you why, Santa Clown is coming to town. Waar Terrifier (2016) en Terrifier 2 (2022) zich afspeelden rondom Halloween, speelt Terrifier 3 zich af rond de Kerstdagen. Regisseur en scenarioschrijver Damien Leone heeft van Terrifier 3 dus niet alleen een bovennatuurlijke slasher en horrorfilm gemaakt, maar ook een bloeddorstige kerstfilm. Deze creatieve keuze van Leone mag zeker gewaardeerd worden, omdat het goed past bij de onderliggende thema’s die de regisseur en scenarioschrijver in het filmverhaal probeert te bespreken. Het Kerstfeest is een heilig feest dat de geboorte van Jezus Christus viert. Over de decennia heen is Kerstmis ook steeds meer komen te staan voor een feest waarin goedheid, samenhorigheid en liefde gevierd worden. De goedheid en puurheid van het Kerstfeest staat recht in contrast met de moordlustige en haatvolle karakters van Art The Clown en de bezeten Victoria Heyes. Met deze contrasten speelt Leone in op de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen. Hierbij legt de regisseur en scenarioschrijver een thematische focus op het hoofdpersonage Sienna Shaw. Ondanks dat Terrifier 3 zich vijf jaar na de evenementen van de vorige film afspeelt, bevindt Sienna zich nog steeds niet in een beste staat. Ze heeft last van een posttraumatische stressstoornis, paniekaanvallen en overlevingsschuld. Het hoofdpersonage krijgt beelden van haar overleden vriendin Brooke te zien. Hiermee laat Leone overduidelijk zien dat Sienna zich schuldig en verantwoordelijk voelt voor de dood van een van haar beste vriendinnen. Daarnaast heeft Sienna niet alleen moeite met het verwerken van wat er in verleden is gebeurd, maar ook met het opnieuw verbinden met haar geliefden. Met de staat van Sienna’s karakter laat Leone zien hoe lastig de feestdagen kunnen zijn voor een persoon die er niet goed aan toe is. De regisseur en scenarioschrijver bepleit dan ook dat de dualiteit van de mens tijdens de feestdagen is dat, ondanks de warme sfeer, het Kerstfeest nog steeds een verschrikkelijk moeilijke tijd kan zijn om doorheen te komen. Door terreurclown Art verkleed als de Kerstman op de inwoners van Miles County af te sturen, versterkt Leone dit effect van hoe de feestdagen een lastige periode kunnen zijn om doorheen te komen.

De Grote Sinterklaasfilm – Stampij in de Bakkerij ontvangt Gouden Film

De Nederlandse familiefilm De Grote Sinterklaasfilm – Stampij in de Bakkerij heeft meer dan 100.000 bioscoopbezoekers naar de bioscopen getrokken. Hiermee heeft de film de Gouden Film behaald. In deze spannende familiefilm zijn de pieten op een zoektocht om het gestolen kruidnotenrecept van Marco Marsepein terug te vinden. Op zaterdag 9 november werd Martien Meiland, die de rol van kasteelheer Jean-Claude speelt, verrast met de Gouden Film bij zijn pension in Noordwijk. De Grote Sinterklaasfilm – Stampij in de Bakkerij is de twaalfde Nederlandse film die de Gouden Film in 2024 heeft ontvangen.

Waarom Wettelen Winactie | Gesloten

Op 31 oktober 2024 bracht filmdistributeur Dutch FilmWorks (DFW) het regiedebuut van de bekende schrijver Dimitri Verhulst uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van de film Waarom Wettelen te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met de Waarom Wettelen Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze bijzondere prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Trip-Tych (2024) – Film Recensie

In Trip-Tych bestrijdt regisseur en scenarioschrijver Kevin Boitelle vuur met vuur door een pretentieuze film te maken waarin hij kritiek levert op pretentieuze films. Boitelle noemt in zijn surrealistische en absurdistische komediefilm veel diepgaande onderwerpen op, maar zegt hier eigenlijk vrij weinig over. Trip-Tych is zeker een eigenzinnige film. Toch laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat anders zijn niet altijd iets waardevols hoeft te zijn. Zeker niet als het eigenzinnige aspect van de film het een moeilijke of zelfs pijnlijke kijkervaring maakt om doorheen te komen. Boitelle kaart in zijn komediefilm serieuze onderwerpen en situaties op een satirische manier aan. Helaas lukt het hem niet om de satire sterk uit te werken in zijn film. In plaats daarvan zorgt Boitelle ervoor dat de onderwerpen uit zijn film memeificeren. De satirische onderwerpen uit Trip-Tych kunnen niet diepgaand besproken worden, doordat er van deze onderwerpen onbedoeld eerder domme en ongrappige filmische memes gemaakt worden. Hiermee speelt Boitelle in op de problematische memeificatie en de medialisering van de oprechte kant van de filmindustrie. Onbedoeld speelt Boitelle met zijn film meer in op hoe trending een film kan worden op social media en hoeveel grappige memes of korte hilarische Letterboxd recensies er geschreven over kunnen worden. Voor een film die onafhankelijke artistieke originaliteit bepleit, is het best apart dat de regisseur en scenarioschrijver de populariteit van zijn eigenwijze film Trip-Tych – bewust of onbewust – als zo belangrijk ziet.

Emilia Pérez (2024) – Film Recensie

Emilia Pérez is een ode aan de artistieke expressie van musicals. Regisseur Jacques Audiard laat het publiek zien hoe zelfs de gevaarlijkste mensen op aarde – zoals drugsbaron Manitas Del Monte – dans en zang kunnen gebruiken om hun diepste wensen aan de wereld kenbaar te maken. De spannende en excentrieke film vertoont met behulp van uitstekend gechoreografeerde dansscènes en prachtig gezongen muzieknummers de innerlijke werelden, emoties en dromen van de hoofdpersonages. Audiard speelt in zijn film met het (audiovisuele) idee dat als (film-)personages zich niet met woorden over ernstige zaken kunnen uitdrukken dat ze beter kunnen zingen of dansen. De film behandelt een lange lijst van uiteenlopende onderwerpen. Het bespreekt onderwerpen als wedergeboorte en gender in politieke corruptie. Daarnaast komen vrouwenemancipatie en transseksualiteit ook ter sprake. Doordat het filmverhaal meerdere belangrijke onderwerpen bespreekt, komt het verhaal van Emilia Pérez op enkele momenten overvol over. Toch worden de verschillende onderwerpen uit de film goed onderbouwd. Ondanks zijn ambitieuze en grootse aanpak lijkt Audiard niet verloren te raken wat hij wil vertellen met zijn film. De kracht van Audiards regievisie is terug te vinden in de humane aanpak van zijn filmverhaal en de bijhorende personages. De regisseur en scenarioschrijver zoekt de humaniteit in zijn filmverhaal op door de filmpersonages tegenover inhumane praktijken en situaties te zetten. Hierbij levert Audiard uiteindelijk een audiovisueel pleidooi over het belang van gelijkheid, mensenrechten en eigenwaarde.