Met het succes van Spider-Man: No Way Home is Spider-Man niet meer weg te denken bij het huidige filmlandschap. Voor enkele kijkers is Tom Holland’s Spider-Man een introductie geweest tot de verhalen van deze superhelden. Voor veel kijkers begon hun liefde met Spider-Man al eerder. Voor mij begon het 20 jaar geleden met de eerste bioscoopfilm over Spider-Man. Vandaag wil ik stil staan bij wat Sam Raimi’s Spider-Man zo krachtig, geweldig en ontroerend maakt. Ik ben opgegroeid met de originele Spider-Man trilogie. Dit zijn films waar ik vroeger, en nu nog steeds, dol op ben. Een van mijn mooiste filmervaringen is dat ik als kind mocht opblijven met mijn beste vriend om Spider-Man 3, laat in de avond, nog af te kijken. Ik heb niet mijn hele leven de Sam Raimi Spider-Man films weten te waarderen. Toen ik mijn tienertijd in stapte, begon ik de originele Spider-Man trilogie lelijk en gedateerd te vinden. Dit is een redelijk groot verschil met de lof die ik eerst voelde voor deze films. Tegenwoordig heb ik weer flink veel bewondering voor Raimi’s Spider-Man trilogie. Maar hoe komt dit? Ben ik verblind door mijn nostalgische gevoelens over Spider-Man (2002)? Of is Sam Raimi’s eerste superhelden film werkelijk bijzonder en spectaculair? Lees het in mijn film recensie van Spider-Man.