The Peanut Butter Falcon (2019) – Film Recensie

The Peanut Butter Falcon is een krachtige feelgoodfilm die, net zoals veel andere films uit dit subgenre, regelmatig emotionele momenten boven karakter ontwikkelingen plaatst. In andere woorden: de film maakt meer gebruik van de stijl dan van de inhoud van het verhaal. Emotionele momenten kunnen in een verhaal gebruikt worden om het karakter van een personage uit te lichten of te onderbouwen. Dit is bij The Peanut Butter Falcon deels ook het geval. Toch wordt de kracht van deze emotionele momenten nooit volledig benut. Zo krijgen we, door flashbacks te zien hoe een personage, door het verlies van zijn broer, rouw ervaart. Echter wordt de potentie van dit trauma nooit volledig benut, want dit verlies wordt alleen in flashbacks weergegeven. Doordat The Peanut Butter Falcon niet nadrukkelijk benoemd wat het verlies voor dit personage betekent, zal het publiek moeten aanvoelen of invullen wat dat voor dit personage betekent. Aan de ene kant werkt dit bij de film. Het publiek zal, doordat ze zelf kunnen invullen hoe een personage zich voelt, zich meer verbonden voelen tot dit personage. Aan de andere kant is deze specifieke regiekeuze wel oppervlakkig en saai. Er is zeker de diepgang in het verhaal te vinden, want The Peanut Butter Falcon bevat een krachtig verhaal over het maken van je eigen familie. Toch ligt het grootste valkuil van de film bij het feit dat er teveel afhangt van de emotionele connectie, die het publiek kan ervaren met de film. Een krachtige manier van storytelling krijgt hierbij minder prioriteit.