Land of Bad had ook wel bekend kunnen komen te staan onder een alternatieve ordinaire filmtitel als “Survival”, omdat in deze enigszins rommelige Amerikaanse thriller en actiefilm een jonge officier alles moet doen om in leven te blijven. In Land of Bad verandert het uitgangspunt van het verhaal regelmatig. Het verhaal over een doelwit missie wordt een verhaal over overleven dat uiteindelijk weer verandert in een reddingsmissie. De rode draad in het verhaal is de overlevingsreis van Liam Hemsworths jonge personage Kinney en zijn bondgenootschap met Russell Crowe’s drone piloot Reaper. In Land of Bad speelt de afhankelijkheid van de mens van technologie een belangrijke rol in het verhaal. Door het filmverhaal af te spelen in de onvoorspelbare natuur van de zuidelijke Filipijnen weet regisseur William Eubank niet alleen het gevoel van gevaar en spanning te versterken, maar ook in te spelen op het thema van de afhankelijkheid van de mens van technologie. Toch is de film niet echt een verhaal over mens versus natuur. Het is eerder een kritiek op de behoefte van de mens aan oorlog en de toenemende afhankelijkheid van technologie in deze oorlogen. In het filmverhaal laten de regisseur en scenarioschrijver David Frigerio de personages discussiëren over de toename van technologische afhankelijkheid in oorlogsvoering. Volgens Ricky Whittle’s personage Bishop haalt technologie al het menselijk uit oorlogsvoering. Hiernaast stelt Bishop vragen over wat er kan gebeuren in oorlogsvoering als alle technologie plotseling faalt. Kinney gelooft dat technologie mensenlevens kan redden en oorlogsvoering minder barbaars zal maken. In deze discussie tussen Bishop en Kinney ontstaat de vraag of überhaupt iets menselijks aan oorlog voeren is. Oorlog mag dan in de basis man versus man zijn, maar dit neemt niet weg dat oorlog voeren in de breedste zin van het woord barbaars is. De filmpersonages – en in verlenging de filmmakers – beargumenteren dat oorlog altijd iets barbaars zal zijn. Dat is feit dat nooit zal veranderen, omdat oorlog neerkomt op een mens die een ander mens vermoordt. Hierin maakt het niet uit of een bom gooien echt beschaafder is dan een groep mensen overhoop schieten. Deze verhitte discussies vormen een belangrijke boodschap in een film waar doden en vechten de enige manier is om in leven te blijven.
Unicorn Wars is een brute en bloederige animatiefilm waarin verschillende subgenres gemixt worden. Zo is deze Spaans-Franse animatiefilm ook een horrorkomedie en oorlogsfilm. Daarnaast lijkt Unicorn Wars een parodie te zijn op Bijbelse epische heldenverhalen. Regisseur en scenarioschrijver Alberto Vázquez weet uitstekend al deze verschillende verhaallijnen, filmelementen en filmgenres door elkaar heen te kneden. Unicorn Wars is hierdoor een mengelmoes geworden die eigenlijk niet zou horen te werken, maar het toch wel doet.
Grenzeloos Verraad is een redelijk goed Nederlandse speelfilm. De filmmakers weten met een klein budget van 300.000 euro’s een overtuigende, interessante en gelaagde oorlogsfilm neer te zetten. Ondanks dat de film zeker niet perfect of fantastisch is, bevat Grenzeloos Verraad genoeg pluspunten. Zo zijn hoofdrolspelers Peter Nillesen en Dirk Gunther Mohr een genot om te aanschouwen, waarbij hun aanhoudende rivaliteit en vijandigheid behoren tot de hoogtepunten van het verhaal. Grenzeloos Verraad weet daarnaast, ondanks een kleiner budget, een geloofwaardige en realistische tijdsetting te scheppen. Dit is niet alleen te danken aan de prachtige en thematisch sterke cinematografie, maar ook aan de rappe montage en andere aspecten als de set decoraties en kostuumontwerpen. Bevat Grenzeloos Verraad verder nog typisch Nederlands overdreven of (over-)gedramatiseerd acteerwerk? Helaas wel. Het verhaal zelf is ook niet zonder zijn clichés. Deze twee aspecten maken de speelfilm echter niet direct onprofessioneel of amateuristisch. Grenzeloos Verraad bevat genoeg elementen waar filmmakers met grotere productiebudgetten nog van kunnen leren. Doordat de cast en crew zelf een klein budget hadden, moesten ze creatiever zijn met het maken van hun film. En de film straalt zeker creativiteit uit, ook al mist er soms wel een laag subtiliteit en originaliteit…
All Quiet on the Western Front is een krachtige anti-oorlogsfilm dat laat zien dat oorlog geen winnaars, maar alleen verliezers kent. Regisseur Edward Berger laat de realiteit van een Wereldoorlog zien. In plaats van stoere oorlogshelden krijgen we gedeprimeerde jonge soldaten te zien, die met veel moeite in leven weten te blijven. Doordat All Quiet on the Western Front niet een traditioneel pad van een oorlogsfilm bewandelt, zal de film niet voor iedereen geschikt zijn. Dit neemt niet weg dat deze anti-oorlogsfilm slaagt in wat het voor elkaar wil krijgen: een activerende boodschap achterlaten. Is All Quiet on the Western Front dan een heus meesterwerk? Nee, naar mijn mening niet. Ondanks dat de film zeker krachtig is, bevat All Quiet on the Western Front ook enkele tekortkomingen die de film wat naar beneden halen in zijn kwaliteit.
Films over concentratiekampen uit de Tweede Wereldoorlog zullen nooit honderd procent gemakkelijk zijn om te bekijken. De Slowaakse film The Auschwitz Report is hier ook zeker geen uitzondering op. Regisseur Peter Bebjak werpt in zijn film een blik op het waargebeurde verhaal van de twee Slowaken die een rapport – over de genocide in de concentratiekampen – bij het verzet brachten. Hierbij legt de regisseur de focus op de reis die de twee Slowaken doormaken om het rapport tot het verzet te brengen. Echter lijkt Bebjak tegelijkertijd ook nog een verhaal te willen vertellen over het leven in een concentratiekamp. De film heeft een speeltijd van een magere negentig minuten, waardoor The Auschwitz Report maar weinig tijd overhoudt om te praten over het daadwerkelijke onderwerp van de film: het ongeloof en onbegrip over de terreurdaden uit het rapport. The Auschwitz Report is zeker geen slechte film, maar een sterk geschreven scenario met een duidelijkere regievisie hadden de film beter kunnen maken.
De 51ste editie van het International Film Festival Rotterdam is al enkele dagen bezig. Freaks Out is een van de films die dit jaar te zien is op het IFFR (ook wel bekend dus als het International Film Festival Rotterdam). De Italiaanse historische fantasie dramafilm laat zien dat je fantasie-elementen kan toevoegen in een film over de Tweede Wereldoorlog. Dat doet Freaks Out op een manier dat filmliefhebbers zal doen denken aan Guillermo del Toro’s film Pan’s Labyrinth. Ondanks deze vergelijking onderscheidt Freaks Out zich door meer de focus te leggen op fantasierijke elementen. Dit betekent niet dat Freaks Out een slechte film is. Het tegenovergestelde kan zelfs over de Italiaanse film gezegd worden. Maar wat maakt deze film krachtig? Lees dat in mijn film recensie van Freaks Out.
Marvel heeft jarenlang aan de top gestaan met hun films, maar op het vlak van superhelden spektakel behoort dit filmjaar toch echt tot Warner Bros. en DC Entertainment. Met films als The Suicide Squad en Zack Snyder’s Justice League hebben ze met gemak Marvel overmeesterd. Zelfs Spider-Man: No Way Home is naar mijn mening geen partij geweest voor beide The Suicide Squad en Zack Snyder’s Justice League. Vandaag staan we stil bij James Gunn’s soft reboot van The Suicide Squad. Of is dit eerder een sequel of remake te noemen? En moet je Suicide Squad uit 2016 gezien hebben, om deze film te kunnen volgen? Deze vragen zal ik ook beantwoorden in mijn film recensie van The Suicide Squad.
De Slag om de Schelde is een Nederlandse oorlogsfilm uit 2020. De film is geregisseerd door Matthijs van Heijningen Jr. en het scenario is geschreven door Paula van der Oest. In de film staat (uiteraard) de Slag om de Schelde uit 1944 centraal. In 2020 was het 75 jaar geleden dat de oorlog eindigde en de film moest het herdenkingsjaar afsluiten. De film ging op 14 december 2020 in première in het CineCity in Vlissingen en de film zou landelijk uitkomen op 17 december 2020. Op 15 december 2020 werd echter bekendgemaakt dat de bioscooprelease van de Slag om de Schelde uitgesteld zou worden naar 2021 vanwege de corona maatregelen. Nu de bioscopen weer open zijn is de film eindelijk te zien. Maar is de film het wachten waard geweest?
Kong: Skull Island is een Amerikaanse monsterfilm uit 2017. De film is geregisseerd door Jordan Vogt-Roberts. Het is een reboot van de King Kong franchise en dient als de tweede film in Legendary’s MonsterVerse. Daarnaast is het de 11e film in de King Kong franchise. In de film spelen Tom Hiddleston, Samuel L. Jackson, John Goodman, Brie Larson, Jing Tian, Toby Kebbell, John Ortiz, Corey Hawkins, Jason Mitchell, Shea Whigham, Thomas Mann, Terry Notary, en John C. Reilly. De film speelt zich af in 1973. In de film reist een team van wetenschappers en soldaten uit de Vietnamoorlog naar het niet in kaart gebrachte Skull Island. Daar ontmoeten ze een gigantische aap (genaamd Kong) die de laatste van zijn soort is. Maar het eiland bevat nog veel andere gruwelijke en gevaarlijke monsters. Ben jij benieuwd of deze tweede film in de MonsterVerse ook een geslaagde film is? Lees dan snel mijn recensie verder!
Recent lanceerde Cinéart een plek waar je je kunt onderdompelen in de wereld van Cinéart’s toonaangevende regisseurs. Deze plek heeft de naam Directors’ Collection gekregen. De Directors’ Collection is de plek voor liefhebbers van auteurscinema. Het maakt niet uit of je al jaren een liefhebber bent of geïntrigeerd bent om te beginnen. Samen met Cinéart Nederland bespreek ik vandaag de film The Wind That Shakes The Barley van regisseur Ken Loach. Binnenkort zal Ken Loach in de schijnwerpers komen te staan op de Directors’ Collection. Met mijn film recensie hoop ik jullie alvast wat voorpret te geven.