Captain America: Brave New World (2025) – Filmrecensie

Captain America: Brave New World is een van de weinige superheldenfilms waarin een superheld de heroïsche nalatenschap van een andere superheld eert, door zijn heldhaftige identiteit over te nemen. In (Amerikaanse) stripboeken mag dit een terugkerend fenomeen zijn, maar in de films gebaseerd op de verhalen van deze superhelden komt het amper voor. Naast Captain America: Brave New World is het dichtstbijzijnde voorbeeld hiervan terug te vinden in de animatiefilms over Miles Morales en het Spider-Verse. Zelfs in de (terecht) veelgeprezen animatiefilms Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) en Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023) wordt Miles minder neergezet als een opvolger van Peter Parker en meer als een andere waardige (of uitgekozen) persoon die het masker van Spider-Man kan dragen. “Iedereen kan het masker dragen”, is een citaat dat perfect weergeeft hoe iemand als Miles, die niet de originele Spider-Man in zijn eigen universum is, toch de rol en het masker van Spider-Man kan overnemen. Doordat deze films zich afspelen in een multiversum vol Spider-Man gerelateerde superhelden, wordt het concept versterkt dat letterlijk iedereen het masker van Spider-Man kan dragen. Tegelijkertijd zijn de twee films hierdoor wel de aspecten van individualiteit en het eren van heroïsche nalatenschap verloren: twee aspecten die als redelijk belangrijk beschouwd kunnen worden voor een personage als Miles Morales.

Captain America: Brave New World is een minder impactvolle, artistieke of diepgaande film dan Spider-Man: Into the Spider-Verse en Spider-Man: Across the Spider-Verse. Desondanks weet de eerste film met Anthony Mackie’s Sam Wilson als Captain America beter weer te geven hoe een superheld (Sam Wilson) de titel en heldhaftige identiteit van een ander personage (Steve Rogers) kan overnemen en eren. Captain America: Brave New World is zeker niet uitstekende of zelfs geweldige film.

Toch worden Sam Wilsons worstelingen op een interessante manier weergegeven en onderbouwd. Naast dat deze superheld te maken krijgt met internationale conflicten, vol politieke spelletjes en gevaarlijke gevechten, wordt Sam ook geconfronteerd met zijn eigen prestatiedruk om te voldoen aan het nalatenschap van de heroïsche identiteit die hij op zich heeft genomen. De film laat zien hoe Sam zowel te maken krijgt met externe als geïnternaliseerde druk om Steve Rogers waardig op te volgen als Captain America. Regisseur Julius Onah onderzoekt samen met de scenarioschrijvers hoe lastig het is om als persoon (en held) jezelf te willen bewijzen tegenover de verwachtingen van anderen. Hierbij geven de filmmakers weer hoe bepaalde verwachtingen misvormd kunnen worden onder prestatiedruk en angst om niet goed genoeg te zijn. Daarnaast laat het filmverhaal zien hoe het concept van iets achter willen laten in de vorm van nalatenschap net zo complex kan zijn als het nastreven hiervan.

Spider-Man (2002) – Filmrecensie

Met het succes van Spider-Man: No Way Home is Spider-Man niet meer weg te denken bij het huidige filmlandschap. Voor enkele kijkers is Tom Holland’s Spider-Man een introductie geweest tot de verhalen van deze superhelden. Voor veel kijkers begon hun liefde met Spider-Man al eerder. Voor mij begon het 20 jaar geleden met de eerste bioscoopfilm over Spider-Man. Vandaag wil ik stil staan bij wat Sam Raimi’s Spider-Man zo krachtig, geweldig en ontroerend maakt. Ik ben opgegroeid met de originele Spider-Man trilogie. Dit zijn films waar ik vroeger, en nu nog steeds, dol op ben. Een van mijn mooiste filmervaringen is dat ik als kind mocht opblijven met mijn beste vriend om Spider-Man 3, laat in de avond, nog af te kijken. Ik heb niet mijn hele leven de Sam Raimi Spider-Man films weten te waarderen. Toen ik mijn tienertijd in stapte, begon ik de originele Spider-Man trilogie lelijk en gedateerd te vinden. Dit is een redelijk groot verschil met de lof die ik eerst voelde voor deze films. Tegenwoordig heb ik weer flink veel bewondering voor Raimi’s Spider-Man trilogie. Maar hoe komt dit? Ben ik verblind door mijn nostalgische gevoelens over Spider-Man (2002)? Of is Sam Raimi’s eerste superhelden film werkelijk bijzonder en spectaculair? Lees het in mijn film recensie van Spider-Man.