Het is bijna zover! Het Leiden International Film Festival van 2024 zal op 10 oktober beginnen. Dit jaar bevat het LIFF 58 Nederlandse premières van (internationale) films. Een van de meest geanticipeerde hiervan is de historische dramafilm Blitz van regisseur Steve McQueen. Deze naam zal bij menig filmtoeschouwer een belletje doen rinkelen. Zo regisseerde de filmmaker Hunger (2008), Shame (2011), 12 Years a Slave (2013) en Widows (2018). Zijn film 12 Years a Slave won zelfs de Oscar voor Beste Film. Hiermee werd McQueen de eerste zwarte filmmaker die de Oscar voor Beste Film won. Daarnaast viel de door McQueen geregisseerde lange documentaire De Bezette Stad (2023) in de prijzen bij het Nederlands Film Festival van 2024. Op vrijdag 27 september 2024 won De Bezette Stad drie Gouden Kalveren, waaronder het Gouden Kalf voor de beste lange documentaire. De Bezette Stad is ook bekend onder zijn internationale filmtitel Occupied City. De nieuwste speelfilm van de prijswinnende regisseur en veelbesproken filmmaker zal zijn Nederlandse première beleven op het Leiden International Film Festival van 2024. McQueens nieuwe film Blitz speelt zich net zoals zijn documentaire De Bezette Stad af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Blitz zal vier keer vertoond worden in de grote zaal van bioscoop Trianon in Leiden. De film zal te zien zijn op vrijdag 11 oktober vanaf 18:45 en op zondag 13 oktober vanaf 21:45. Daarnaast zal Blitz te zien zijn op woensdag 16 oktober vanaf 16:00 en op zondag 20 oktober vanaf 16:00. Het is momenteel nog onbekend of de filmvertoningen van McQueens Blitz ondertiteling zullen bevatten.
De Britse rock-‘n-roll documentaire One Hand Clapping is meer dan geschikt voor (muziek-)liefhebbers van artiest Paul McCartney en de bands Wings en The Beatles. Zo levert de film een blik achter schermen tijdens de opnamesessies in de Abbey Road Studios in Londen. De muziekdocumentaire is vastgelegd op videoband in de stijl en sfeer van de jaren 1970. Hierbij geeft One hand Clapping een weergave van het moment waarop de band Wings hun kenmerkende geluid wist te definiëren. De film doet een poging om weer te geven hoe McCartney met zijn band Wings de populaire cultuur in de jaren 1970 opnieuw heeft vormgegeven – net zoals de artiest het decennium daarvoor had gedaan met de band The Beatles. De klemtoon ligt hier op het woord poging, omdat het regisseur David Litchfield niet gelukt is om een overtuigend beeld van Wings’ culturele impact weer te geven. In plaats van een sensationele en muzikale filmervaring – vol rock-‘n-roll – bracht One Hand Clapping me een zwerm van verveling. De documentaire is voor mezelf net zo effectief als een enkele hand die probeert te klappen. Sterker nog: One Hand Clapping verdient het ineffectieve en stille geluid van een enkele hand die probeert te applaudisseren voor een mislukte film.
Mars Express is een verbluffende Franse animatiefilm. De film bevat een spannend verhaal waarin een typerende film noir (of eerder neo noir) detective een mysterieuze moord moet oplossen. Het oplossen van deze mysterieuze moord brengt de detective echter steeds dieper in een complot vol corruptie en verraad. Tegelijkertijd komt de detective steeds meer in conflict met haarzelf, en haar idealen, te staan. Deze beschrijving laat de film klinken als een veelvoorkomende thriller en mysteriefilm. Gelukkig is Mars Express veel meer dan dit. De Franse filmmakers schieten de ruimte in en gaan ze de sterren voorbij om nieuwe filmische grenzen te zoeken – en oude te verleggen. Zo worden de grenzen en overlappingen van filmgenres opgezocht. Sterker nog: Mars Express is een van de weinige animatiefilms die een filmgenre de kans geeft terug te laten keren. De Franse film staat op de voorgrond van de (weder-)geboorte van het filmgenre future noir: ook wel bekend als tech-noir of cyber noir. Deze filmterm werd eerder vooral gebruikt om Ridley Scotts sciencefiction film Blade Runner (1982) te beschrijven. Het is niet gek dat Blade Runner beschreven wordt als een future noir film, want Ridley Scott mengt in deze film elementen van sciencefiction films met film noir films. De Franse regisseur Jérémie Périn doet hetzelfde met zijn animatiefilm Mars Express. De Franse animatiefilm haalt inspiratie uit diverse filmgenres en de bijhorende filmklassiekers waar deze genres bekend om staan: van The Matrix (1999) tot Terminator 2: Judgment Day (1991). Toch is Mars Express een visueel adembenemende film die het sterkst in zijn kracht staat wanneer het losbreekt van zijn inspiratiebronnen en de grenzen voor toekomstige (future noir) animatiefilms verlegt. De film is een sterke aanrader die het best op zijn recht zal komen op het grote scherm.