Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023) – Film Recensie

De kleine superhelden Ant-Man en de Wasp zijn weer teruggekeerd voor een nieuw filmavontuur op het grote scherm. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is niet alleen de derde Ant-Man film, maar ook de start van de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. Na enkele hoogtepunten en dieptepunten uit de vorige fase van het MCU, lag de taak bij Ant-Man and the Wasp: Quantumania om het vertrouwen van een degelijke groep recensenten, Marvel fanaten en filmliefhebbers terug te winnen. Dit lijkt Marvel Studios helaas niet gelukt te zijn. Ant-Man and the Wasp: Quantumania behoort namelijk – naar mijn mening – niet tot de hoogtepunten van dit filmuniversum, maar eerder tot de dieptepunten.

Kustwacht Caribisch Gebied S2E1 – Aflevering Recensie

Het tweede seizoen van Kustwacht Caribisch Gebied is al sinds 12 februari wekelijks op televisiezender National Geographic in Nederland te zien. De televisieserie – bestaande uit acht afleveringen – is elke zondag om 21:00 te zien op National Geographic. Kustwacht Caribisch Gebied S2E1 laat opnieuw de gevaren zien rondom de landen en wateren van de eilanden Curaçao, Aruba, Bonaire en Sint-Maarten. Kustwacht Caribisch Gebied S2E1 heeft niet een bepaald originele aanpak om zijn verhalen te vertellen of vorm te geven op televisie. Toch weet Kustwacht Caribisch Gebied met zijn eerste aflevering van het tweede seizoen te vermaken en te informeren. De televisieserie oogt spannend en oprecht, waardoor je als televisiekijker zin hebt om de aflevering (en het seizoen) verder te blijven kijken. Helaas ziet Kustwacht Caribisch Gebied S2E1 er op visueel gebied regelmatig lelijk en amateuristisch uit. Het camerawerk zelf oogt door schuddende bewegingen niet alleen onprofessioneel, maar veel beelden zijn in de montage vervaagd om de identiteit van de mensen op beeld te beschermen. Een begrijpelijke keuze, maar doordat een groot aantal mensen hun identiteit wilde beschermen, zorgt dit er helaas wel voor dat je regelmatig naar een bijna volledig vervaagd beeld zit te kijken. Mijn dank aan National Geographic en Fitzgerald voor het versturen van een online recensie-exemplaar.

Asterix & Obelix in het Middenrijk (2023) – Film Recensie

Asterix & Obelix in het Middenrijk is een geinig, maar gebrekkig eerbetoon aan de fantasierijke wereld van Asterix en Obelix. De film bevat een goede dosis humor, maar enkele grappen komen wel wat ongepast over voor een familiefilm van de leeftijdscategorie 6+. Ondanks enkele vulgaire (woord-)grappen moet ik eerlijk toegeven dat ik het waardeer dat een familiefilm de grenzen, van wat mogelijk is, opzoekt. Het acteerwerk van de originele cast complimenteert met hun expressieve lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen de humor van de film. Helaas weet de Nederlandse stemmencast hun acteerwerk niet hoog te houden. Het Nederlandse stemmenwerk valt namelijk flink tegen. Spijtig genoeg schiet het verhaal van Asterix & Obelix in het Middenrijk ook alle kanten op, waardoor de film regelmatig overkomt als een compilatie van verschillende grappen en filmmomenten. Overkoepelend bevat de film echter een episch verhaal, waarmee de filmmakers bewijzen dat Asterix en Obelix de superhelden van Europa zijn.

Terrifier (2016) – Film Recensie

Terrifier is een prima eerbetoon aan het soort slasher en horrorfilm dat in de jaren 1980 of 1990 op een sciencefiction of horror televisiezender om half 3 ‘s nachts uitgezonden zou worden. In andere woorden: deze film is duidelijk voor een specifieke doelgroep van filmliefhebbers en horrorfanaten gemaakt. Na het kijken van Terrifier weet ik niet zeker of ik daar echt onder val. Heb ik genoten van de film? Tot op zekere hoogte wel, maar ik heb naar mijn gevoel mijn kritiekpunten op te noemen over deze film dan andere filmliefhebbers en enige filmrecensenten. Zo bevat Terrifier een eentonig verhaal, waarin bloederige gore en geweld boven een overkappend sterk narratief komen te staan. De personages zijn daarnaast nogal eendimensionaal. Zo benoemde zelfs de regisseur Damien Leone dat hij er spijt van had dat hij zijn personages onderontwikkeld achterliet. Ik kan die spijt wel begrijpen, want er was zeker potentie in enkele van deze personages. Nu mag er zeker gezegd worden dat de seriemoordenaar Art the Clown door deze film een horroricoon is geworden, maar dit is meer te danken aan de acteur, dan aan het werk van de regisseur.

Speak No Evil (2022) – Film Recensie

Ah, Speak No Evil: het soort horrorfilm waarin de hoofdpersonages regelmatig zeggen of denken: “Wat is het ergste wat er kan gebeuren?” Als filmliefhebber weet je dan al snel dat deze hoofdpersonages een persoonlijke hel tegemoet zullen komen. Speak No Evil is een kwaadaardig goede horrorfilm wat de potentiële slechtheid van een mens laat zien. Echter is Speak No Evil geen sprookjesachtige, sci-fi of slasher horrorfilm. De film gaat juist over echt voorkomende thema’s en problemen in onze wereld, waardoor de angstaanjagende horrorelementen extra hard binnen komen. Er is ditmaal geen Michael Myers, Xenomorph of Jason Voorhees die onze hoofdrolspelers (of helden) opjaagt. Nee, nee, dit keer krijgen de protagonisten juist te maken met een – wacht even voor de dramatische bekendmaking – alledaags Nederlands gezin. Oh, de horror! Een Nederlands gezin klinkt niet bepaald als een angstaanjagend stel schurken voor een horrorfilm. Toch laat Speak No Evil overtuigend zien dat je niet moet onderschatten hoe kwaadaardig je medemens kan zijn…

Cage One: gaming-headset van Teufel – Tech Recensie

Teufel is een van de grootste Duitse fabrikanten van audioproducten. Met hun nieuwste gaming-headset Cage One laten ze ook zien waarom ze een van de grootste Duitse fabrikanten van audioproducten zijn. Cage One is een bekabelde over-ear headset voor games, muziek en (thuis-)werken. Daarnaast is de koptelefoon een betaalbare, comfortabele en kwalitatief sterke gaming-headset. Ik kreeg een recensie-exemplaar van de nieuwe gaming-headset Cage One opgestuurd en heb hem uitgetest. Het resultaat mag er zeker wezen: zo gebruik ik Cage One nu vaker dan mijn andere koptelefoon die ik al thuis had liggen. Mijn dank aan Teufel voor het opsturen van een recensie-exemplaar en de mogelijkheid tot deze samenwerking.

Catch Me If You Can (2002) – Film Recensie

Catch Me If You Can is een verpletterend goede film. Regisseur Steven Spielberg laat met deze biografische tragikomedie misdaadfilm zien dat hij als filmmaker op alle fronten thuis is. Ik ben vast niet de enige recensent, filmliefhebber en Spielberg fanaat die zo over Catch Me If You Can denkt. Ondanks dat Catch Me If You Can kritisch goed beoordeeld is, wordt de door Steven Spielberg geregisseerde film minder vaak opgenoemd als een van zijn beste werken. Dit is tegelijkertijd begrijpelijk en onacceptabel. Het is begrijpelijk, omdat Spielberg een van de beste Amerikaanse filmregisseurs aller tijden is. Zijn filmoeuvre is groot en bestaat uit meerdere legendarische, meesterlijke films. Het is dus begrijpelijk dat filmliefhebbers, recensenten en Spielberg fanaten over een van zijn films heen kunnen kijken. Het is echter onacceptabel en simpelweg absurd dat Catch Me If You Can ondergewaardeerd wordt door menig filmkijker, want deze film is bizar goed geregisseerd. Spielberg levert (opnieuw) een topprestatie af – samen met een grootse crew en indrukwekkende cast.

Drawing Lots (2023) – Film Recensie

Drawing Lots is een film waarin alledaagse mensen met doodnormale interacties centraal staan. Spijtig genoeg zijn dit juist de twee grootste kenmerken waardoor deze film zo teleurstelt. De personages die het filmscherm met elkaar delen zijn individueel en samen niet bijzonder genoeg. De avonturen die ze in hun kleine gemeenschap beleven zijn dan herkenbaar, maar dit maakt de film niet automatisch interessant. Tijdens het kijken van Drawing Lots verloor ik meerdere malen mijn aandacht, maar gelukkig wist de film wel me weer terug te pakken door het bijzondere geluidsgebruik en de sterke cinematografie. Daarnaast werpt Drawing Lots een unieke blik op de dualiteit van de mensheid. Hoe voelt het om jong of oud te zijn? Wat betekent liefde tegenover lust en andersom? Dit soort vragen proberen de filmmakers te belichten – en soms te beantwoorden – met Drawing Lots. Het is jammer dat het verhaal verder niet uitdagend genoeg is, want de film bevat enkele sterke technische aspecten en unieke thematische ideeën.

Pan’s Labyrinth (2006) – Film Recensie

Pan’s Labyrinth is een van de indrukwekkendste hedendaagse (Spaanse) filmklassiekers. Regisseur Guillermo del Toro heeft een film gemaakt dat oprecht oogt als een eeuwenoud sprookje wat voor het eerst verfilmd wordt. Zijn film ziet er dus niet alleen fantasierijk uit, maar komt ook origineel over. Dat del Toro dit bereikt heeft met Pan’s Labyrinth is niet alleen aan hem te danken, maar ook aan zijn cast en crew. Componist Javier Navarette levert ontroerende, aangrijpende, mysterieuze, onthullend en (bijna) niet met woorden te om vatten legendarische filmmuziek. Naast Navarette zijn het werk van andere crewleden als de cinematograaf, de filmmonteur en de make-up afdeling niet anders dan briljant te noemen. Ook de cast is uitstekend in Pan’s Labyrinth, waarbij vooral de toenmalige kinderster Ivana Baquero, veelvoorkomend Guillermo del Toro samenwerker Doug Jones en Sergi López vooral de show stelen. Het werk dat del Toro, de crew en cast leveren met deze duistere en fantasierijke horrorfilm is zo bijzonder dat er bijna geen kritiekpunten op te noemen zijn. MUBI Nederland gaf me de mogelijkheid om Pan’s Labyrinth opnieuw te kijken. Het goede nieuws is dat jullie dat ook kunnen op hun streamingdienst. Mijn dank aan MUBI Nederland voor het versturen van een screener en de mogelijkheid tot een samenwerking.

Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure (PS4) – Game Recensie

Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure is als game gelijk aan de huidige staat van de Ice Age filmreeks: vermakelijk en degelijk, maar ook middelmatig, frustrerend en regelmatig irritant. Deze videogame mag dan oorspronkelijk enkele jaren geleden uitgekomen, maar Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure stond al voor een langere tijd op mijn wenslijst om nog ooit te spelen. Afgelopen weken heb ik de tijd genomen om Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure, als de perfectionist dat ik ben, volledig uit te spelen en de Platinum trofee voor de PlayStation 4 te halen. Ondanks dat ik me zeker vermaakt heb, zou ik niet durven zeggen dat Ice Age: Scrat’s Nutty Adventure een uitstekende of zelfs (heel) goede game is. De videogame weet een goede adaptatie te zijn van de filmreeks, maar weet door slechtere controls en repetitieve missies ook snel te frustreren en op enkele momenten zelfs te vervelen.