Star Trek: Section 31 opent enigszins veelbelovend met de spannende en mysterieuze filmmuziek van componist Jeff Russo. Tijdens de filmbetiteling maakt de componist in zijn filmmuziek gebruik van bombastische blaasinstrumenten om voor een buitenaardse en fantasierijke filmsfeer te zorgen. De filmbetiteling hapert waarbij op meerdere momenten de studiologo’s omgekeerd op het beeld tevoorschijn komen. Hiermee weten de filmmakers goed in te spelen op het teruggekeerde concept van parallelle universums. Helaas worden de neergezette concepten en filmtermen amper (visueel) uitgelegd. Hetzelfde kan gezegd worden voor de thema’s uit de film. De thema’s en onderwerpen uit de film worden namelijk ook amper uitgewerkt of onderbouwd. Dit is best zonde, omdat regisseur Olatunde Osunsanmi en scenarioschrijver Craig Sweeney wel met enkele interessante ideeën voor thema’s en karakterontwikkelingen komen. Een film waarin een keizerin moet leren leven met haar genocidale verleden kan een aangrijpend verhaal opleveren – als er tenminste iets met dit opgezette narratief gedaan zou worden. Een filmverhaal met boeiende ideeën die niet uitgewerkt worden is net zo nutteloos als een tiran met spijt.