Als kind las ik dagelijks strips van Donald Duck, Asterix, De Smurfen, en Marsupilami. Toen ik een tiener werd, begon ik meer stripboeken over superhelden als Batman, The Flash en Captain America te verslinden. Daarnaast las ik vroeger ook verhalen van andere bekende stripfiguren als Lucky Luke en Jan, Jans en de Kinderen. De herkenbare en komische avonturen uit het dagelijkse leven van familie Tromp las ik niet heel vaak. Toch zijn er meerdere momenten uit verschillende stripalbums van Jan, Jans en de Kinderen me bijgebleven: van diepgaande gesprekken bij het wildplassen tot de geboorte van Gertje. Met kreten als “Hoi Pipeloi!” en “Aju Paraplu!” en zelfbedachte feestdagen als Sint Pannekoek is het best bijzonder dat de overleden striptekenaar Jan Kruis met zijn strips geen grotere indruk op me heeft achtergelaten als kind en tiener. De Jan, Jans en de Kinderen stripalbums leken me als kind minder aan te spreken, doordat ik de verhalen van deze beroemde Nederlandse stripfamilie toen niet avontuurlijk genoeg vond. Bovendien sprak de humor me niet altijd aan. De strips waar de Rode Kater zijn filosofische opinies over (sociaal-)maatschappelijke kwesties geeft, sloeg ik zelfs regelmatig over. Als kind was ik ervan overtuigd dat deze strippagina’s niet de moeite waard waren om te lezen, omdat er niets in gebeurde, behalve een paar kleine (getekende) bewegingen van de Rode Kater en een paginalang monoloog over iets wat me niet interesseerde of iets wat ik niet begreep. Tegen alle verwachtingen in vond ik bij het opruimen van mijn kleine boekenkast een recent uitgebrachte stripalbum over deze geliefde Nederlandse stripfamilie. Toen ik het stripalbum had gelezen, begreep ik waarom er ondertussen al meer dan 70 stripalbums van Jan, Jans en de Kinderen zijn uitgebracht. De alledaagse gebeurtenissen die de familie ondergaat zijn niet alleen levendig, maar ook grappig, actueel, herkenbaar en op enkele vlakken zelfs tijdloos. In Jan, Jans en de Kinderen 68 wordt er ook gespeeld met de actualiteit van het jaar dat dit stripalbum uitkwam. Dit stripalbum kwam uit in 2022 en bespreekt daarom niet alleen onderwerpen als de coronapandemie en de gevolgen van inflatie, maar ook (culturele) termen als “woke” en TikTok. Ondanks dat Jan, Jans en de Kinderen 68 niet perfect is, laat Studio Jan Kruis zien dat stripliefhebbers nog lang niet af zullen zijn van de herkenbare en avontuurlijke verhalen van deze iconische stripfiguren.
De Smurfen: De Witte Storm markeert een belangrijk moment in mijn leven. Niet alleen is dit mijn langverwachte terugkeer naar het medium van strips een feit geworden, maar daarnaast zal dit de eerste strip zijn die ik ga recenseren. Voordat ik een grote filmfanaat werd, was mijn grootste liefde bewaard aan de strip. Ik stond in mijn omgeving bekend als de stripliefhebber. Als mijn vrienden of familie op zoek waren naar een leuke strip, dan wist ik altijd wel een paar te tippen. Voor een langere tijd was het mijn droom om striptekenaar te worden. Langzamerhand veranderde deze droom met mijn opkomende interesse voor films en series. Dit betekent echter niet dat ik mijn liefde voor strips ben kwijtgeraakt. Strips zijn voor mij voor enkele jaren alleen wat minder belangrijk geweest, waardoor het voor me ook steeds moeilijker werd om er terug in te komen. Nu ben ik eindelijk weer strips aan het lezen. Vandaag recenseer ik ook voor het eerst een strip. De Smurfen: De Witte Storm is op 3 november 2021 uitgebracht door Standaard Uitgeverij. Ik wil hierbij Standaard Uitgeverij enorm bedanken voor het verzenden van een recensie-exemplaar voor mijn eerste striprecensie.