Om het opkomende zevenjarige jubileum van SebKijk te vieren mag ik enkele mooie winacties organiseren. Om deze reden mag ik samen met Warner Home Video en Day One MPM opnieuw een winactie opzetten voor de bovennatuurlijke thriller en horrorfilm The Nun II. Met de The Nun II Winactie mag ik twee keer een 4K Ultra HD Blu-ray weggeven van de film. De 4K Ultra HD Blu-ray uitgave van de film bevat geen Full-HD Blu-ray disc. Wil je weten hoe je kans maakt op deze griezelige prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
The Nun is een typische horrorfilm. Opvallende filmtoeschouwers en horrorliefhebbers zullen direct doorhebben wanneer een schrikmoment (een zogeheten jumpscare) zal opkomen. Wanneer de filmmuziek en al het andere geluid verdwijnt, kun je iets engs verwachten. Of dit nu echt eng genoemd kan worden is een verhaal. The Nun probeert een eng filmverhaal te leveren, maar ze komen niet heel ver. Voor een horrorfilm uit de populaire horrorfranchise The Conjuring is de film onnatuurlijk saai. The Nun is niet eng en bevat herhalende anticlimax filmmomenten met de kwaadaardige non Valak. De film bevat wel interessante concepten en ideeën voor angstaanjagende filmmomenten. Het levend begraven worden nadat je in een doodskist bent gevallen, is conceptueel best eng. In de uitvoering van dit soort filmscènes worden de momenten minder eng gemaakt. Zo wordt de persoon in kwestie al snel gered door een non die een cheat code gebruikt om haar zintuigen te versterken en te achterhalen in welk graf dit personage gevangen zit. De inclusie van dit soort belachelijke keuzes zorgt ervoor dat The Nun tegelijkertijd amateuristisch en hilarisch overkomt. Bovendien kan de film ook nog voorspelbaar genoemd worden. Het cliché moment van een radio die kalme en rustgevende muziek uit zichzelf begint af te spelen, komt uiteraard voor in The Nun. Niets lijkt origineel te zijn in deze film, maar gelukkig bevat The Nun wel nog enkele pluspunten. Het werk van productieontwerper Jennifer Spence en kostuumontwerper Sarn Gilham zijn daar goede voorbeelden van. Het einde van de film is het beste aspect. Niet omdat de film dan afgelopen is, maar omdat de filmmakers het einde van deze film op een bijzondere manier weten te verbinden met het verhaal van The Conjuring (2013). Spijtig genoeg zijn de pluspunten en de potentie van de film verreweg niet genoeg om The Nun een sterke of überhaupt vermakelijke horrorfilm te maken. Als film is The Nun net zo’n misbaksel als hoe de demonische non Valak eruit ziet.
Op 4 januari 2024 bracht Universal Pictures International (UPI) de bovennatuurlijke thriller film Night Swim uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van Night Swim te vieren, mag ik samen met Triple P Entertainment en Universal Pictures International (UPI) een winactie opzetten voor de film. Met de Night Swim Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven voor de film Night Swim. Wil je weten hoe je kans maakt op deze spannende prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures International (UPI) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film. De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!
Dat Aquaman een commerciële hit zou worden, was al een verrassing op zich. Echter was het een nog grotere verrassing toen deze superhelden film een gigantisch commerciële hit werd. Zo bracht de film – tegen alle verwachtingen in – ruim 1,148 miljard Amerikaanse dollars op. Hiermee werd Aquaman de best verdienende DC(E)U-film en de best verdienende film gebaseerd op een DC Comics personage. Daarnaast is Aquaman de op vier na best verdienende film van 2018. In een superhelden jaar dat geregeerd werd door grote Marvel titels als Black Panther en Avengers: Infinity War, bleef Aquaman de grootste commerciële (superhelden film) verrassing. Echter toen ik Aquaman voor het eerst in de bioscoop keek, voelde ik een redelijke teleurstelling. Naar mijn mening was Aquaman een voorspelbare film dat ook nog eens een veelvoorkomend (superhelden) verhaal vertelde. Bijna 4 jaar later keek ik Aquaman weer opnieuw en mijn mening is redelijk veranderd. Zo kijk ik nu veel positiever naar Aquaman. Het verhaal is nog steeds het slechtste aspect van de film, maar Aquaman bevat genoeg andere positieve aspecten. Hierdoor is Aquaman een van de betere DC(E)U-films geworden. Maar wat zijn deze positieve aspecten? En waar gaat Aquaman überhaupt over?
Met mijn eerste Halloween Filmmaand Special wil ik dit jaar in oktober meerdere horror-, thriller-, en monsterfilms recenseren of tippen. Dit keer recenseer ik de bovennatuurlijke horrorfilm The Conjuring 2. De film staat in het Verenigd Koninkrijk ook wel bekend als The Conjuring 2: The Enfield Case. Het doel van een horrorfilm is regelmatig om echte schrikreacties op te brengen. Met schrikreacties bedoel ik niet alleen de daadwerkelijke schrik, maar ook de onderliggende spanning en angst die bij je op kan komen tijdens het kijken van een enge film. De eerste film uit The Conjuring filmreeks wordt door een redelijk aantal filmliefhebbers en recensenten (terecht) beschouwd als een van de beste moderne horrorfilms. The Conjuring uit 2013 zit als film niet alleen goed in elkaar, maar weet daarnaast ook nog oprecht angstaanjagend en spannend te zijn. Er lag dus een moeilijke taak klaar voor terugkerende regisseur James Wan om met The Conjuring 2 het publiek minstens net zo bang te maken als dat hij deed met het eerste deel. Het bizarre is dat dit hem nog gelukt is ook.