Beast is – naar mijn mening – een van de grote filmverrassingen van 2022. Dit had gemakkelijk een identiteitsloze en onvermakelijke film kunnen worden. Regisseur Baltasar Kormákur weet – door de simpliciteit van het verhaal – de film een spannende identiteit en vermakelijke aard te geven. Doordat het verhaal van de film gewoontjes is, zal Beast niet een film voor iedereen zijn. Echter heb ik zelf enorm genoten van deze thriller film. Of moet ik eerder zeggen dat Beast een survival monsterfilm? In Beast wordt het gevaar – een losgeslagen moordlustige leeuw – namelijk neergezet als een onverslaanbare kracht. Hierdoor weet Kormákur juist in te spelen op het monstergenre, waarbij de kunst van het overleven een belangrijke rol speelt. Op 2 november 2022 werd de spannende thriller film Beast door Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM uitgebracht op Blu-ray en DVD. Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor het verzenden van een recensie-exemplaar.
Ambulance is een film van regisseur Michael Bay. Dit betekent dat Ambulance het zeker goed zal hebben gedaan bij filmliefhebbers die dol zijn op onzinnige actie en veelvoorkomende explosies. Op zijn tijd kan ik zeker een film als dit waarderen. Echter bevatten deze films regelmatig ook een goed (of in ieder geval beter) verhaal en andere sterke technische aspecten. Ditzelfde kan niet gezegd worden over Ambulance. Deze nieuwste film van Michael Bay weet op bijna elk vlak teleur te stellen. Zo is de film slecht geregisseerd en bevat het ook een slecht geschreven verhaal, met nog slechtere (en ongeloofwaardigere) dialogen. Gelukkig weten de drie belangrijkste leden uit de cast – Jake Gyllenhaal, Yahya Abdul-Mateen II, en Eiza González – het verhaal nog een beetje vermakelijk te maken. Gyllenhaal en Abdul-Mateen II leveren degelijk, maar wat overdreven acteerwerk. González aan de andere kant weet een van haar beste acteerprestaties tot nu toe neer te zetten. Het is een groot wonder dat dit heeft kunnen plaatsvinden in zo’n belachelijk slechte film als Ambulance. Het acteerwerk van González maakt het bestaan van deze film nog enigszins verdraagbaar. Maar is de film dan echt zo slecht als je over laat komen? Ja – of in ieder geval naar mijn mening wel. Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM brachten op 10 augustus 2022 Michael Bay’s Ambulance uit op 4K UHD, Blu-ray en DVD. Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor het versturen van een recensie-exemplaar.
See for Me is een representatieve thriller film dat een uniek basisverhaal bevat. Het verhaal volgt een blind hoofdpersonage dat haarzelf en het huis, waarop ze past, moet verdedigen wanneer er een huisinbraak plaatsvindt. Dit klinkt als een absurd idee voor een film. Ergens is dit het ook. Ondanks dat het aspect van een blind hoofdpersonage technisch redelijk goed uitgevoerd is, hebben de scenarioschrijvers maar een matig verhaal geschreven voor de film. Regisseur Randall Okita gaat daarnaast te letterlijk om met het verhaal, waarbij hij de (enkele) achtergrondverhalen en karaktermomenten letterlijk verteld, in plaats van dat hij ze visueel uit laat spelen. Gelukkig is het acteerwerk van hoofdrolspeelster Skyler Davenport een groot pluspunt aan de film. Ook weet de belangrijkste bijrolspeler Jessica Parker Kennedy te overtuigen. Het beste aspect aan de film zijn echter de representatieve en technische aspecten. See for Me is een mooie representatieve film voor blinde mensen en Paralympische spelers. Daarnaast zit de film technisch uitstekend in elkaar, waarbij de cinematografie, de montage, de geluidsbewerking, de productie ontwerpen en de set opbouw allemaal weten te overtuigen. Het is jammer dat See for Me maar een matig verhaal bevat, want anders had dit misschien een geweldige thriller kunnen zijn geworden.
Met een IMDB-score van gemiddeld 3.7 sterren uit de 10 kan er zeker gezegd worden dat Gasoline Alley beschouwd kan worden als een van de mindere films waar Bruce Willis een rol in heeft. Gasoline Alley is net zoals Killing Field een film waarin de legendarische Bruce Willis een (kleine) bijrol heeft. Bij beide films staat de acteur alsnog triomfantelijk op de filmposter, om zo hopelijk nog wat meer mensen naar de film te laten kijken. Doordat deze marketingtruc met acteur Bruce Willis de laatste paar jaren regelmatig is voorgekomen, hebben de meeste filmliefhebbers, Bruce Willis-fans en recensenten argwaan gekregen als ze de acteurs naam op een poster zien staan. Een deel van het publiek zal dus met lage verwachtingen Gasoline Alley bekeken hebben – wat zowel positief als negatief uitgepakt kan hebben voor deze specifieke filmkijkers. Zelf had ik niet al te hoge of te lage verwachtingen voor Gasoline Alley. In plaats daarvan ging ik (grotendeels) onbevangen de film kijken, waarbij ik hooguit een prima film verwachtte. Uiteindelijk is dit ook wat ik over Gasoline Alley zou gaan denken – het is een prima film dat zowel goede als slechte aspecten bevat. Gasoline Alley is niet zo slecht als Killing Field en andere moderne B-films met Bruce Willis. Deze film is zelfs stukken beter – ook al ligt dit niet aan het acteerwerk van Willis, maar eerder aan de acteerprestaties van hoofdrolspeler Devon Sawa en bijrolspeler Luke Wilson.
Normaal gesproken recenseer ik vooral films of series. Op onregelmatige basis recenseer ik ook andere literaire objecten, mediavormen of kunstuitingen. Ditmaal recenseer ik daarom het nieuwste boek van auteur Jody Hens. Dit boek heet Link!. Het lukt Hens om het boek regelmatig “link” te maken. Niet alleen op het gebied van spanning en mysterie, maar ook op de basismanieren van literaire schrijfkunsten. De spelling is hier een goed voorbeeld van. Er ontbreken namelijk enkele hoofdletters en woorden. Toch mag er zeker gezegd worden dat het Hens lukt om het verhaal spannend te houden, waardoor je als lezer het boek wilt blijven lezen. De vraag die hierdoor ontstaat, is wat belangrijker voor een goed boek: sterk verhalen kunnen vertellen of sterk kunnen schrijven? Hens laat met haar boek Link! zien dat de kunst van een goed boek ligt in een combinatie van beide aspecten. Doordat de auteur niet altijd beide aspecten even goed weet uit te voeren, voelt Link! regelmatig oneven in zijn kwaliteit aan.
Huda’s Salon is een aangrijpende dramafilm dat zich afspeelt in het bezette Palestina. De film laat de moeilijkheden zien die ontstaan als je vast komt te zitten in de strijd tussen het verzet en de bezetters. Huda’s Salon laat zien dat de bezetters onzichtbaar zijn geworden voor het verzet en de gewone burgers. Hiermee laat de film zien dat je altijd op je hoede moet zijn in Palestina, want op elk moment kun je te maken krijgen met deze bezetters – of in verlenging het verzet. Het verhaal van Huda’s Salon bevat zeker een beladen en moeilijk te bespreken onderwerp. Toch weet regisseur Hany Abu-Assad een krachtig verhaal te vertellen met haar film, waarbij vrouwenemancipatie centraal staat. Daarnaast laat Abu-Assad duidelijk zien hoe burgers (vooral vrouwen) de dupe zijn van de strijd tussen de bezetters en het verzet. Helaas bevat Huda’s Salon als film wel wat problemen – onder andere bij het einde van de film. Huda’s Salon is sinds 26 mei te zien in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan September Film Distribution voor het versturen van een online recensie-exemplaar.
Nederlandse films hebben een bepaalde reputatie gekregen onder het (Nederlandse) publiek. De toeschouwers van de Nederlandse film kijken niet op bij het nieuws dat er de zoveelste Nederlandse romantische komedie of oorlogsfilm in de bioscopen zal komen. Toch zijn er enkele Nederlandse regisseurs die zich afbijten van de gewone Nederlandse filmgenres. Dick Maas is een van deze Nederlandse regisseurs. Zijn laatste film Prooi kwam alweer uit in 2016. De film zou in mijn ogen het best beschreven kunnen worden als een monsterthriller film. Sterker nog ik zou Prooi de Nederlandse versie van An American Werewolf in London willen noemen. Prooi is als film niet even krachtig, maar het is duidelijk terug te zien dat Dick Maas inspiratie heeft gehaald uit monsterfilms zoals An American Werewolf in London. Dick Maas geeft zijn eigen spin aan het monstergenre en komt hierbij het succes (en falen) van dit bekende filmgenre tegen. De regisseur maakt gebruik van de kracht van dit spannende genre, maar komt tegelijkertijd ook in de knoop te staan met de bekende clichés van de monsterfilms.
He’ll not find you, and he’ll not kill you. Actieheld Liam Neeson is vanaf nu te zien in de keiharde actiethriller Blacklight. Maar eigenlijk is keiharde actiethriller niet de beste term voor deze nieuwe Amerikaanse film. Blacklight bevat zeker de nodige actie, maar keihard of spannend zou ik de film niet noemen. Dutch FilmWorks bracht op 24 februari 2022 de film uit in de Nederlandse bioscopen. Deze nieuwe Liam Neeson film valt het best te beschrijven als de typerende Amerikaanse Liam Neeson actiefilm. Het brengt niets nieuws naar het genre en heeft een slap geschreven verhaal. Daarnaast bevat de actiefilm maar weinig actie. Hierdoor is Blacklight een film die teleurstelt, zelfs als je geen hoge verwachtingen hebt.
De actiethriller Killing Field is al sinds 2 februari 2022 te zien op diverse Video On Demand platformen. De Amerikaanse film is ook wel bekend onder de titel Survive the Game. Deze twee filmtitels doen het publiek beloven dat de film een spannende thriller vol brute actiescènes zal zijn. Niets blijkt minder waar te zijn, want Killing Field is eerder een saaie film, dan een spannend spektakel. Echter betekent dit niet dat Killing Field alleen slechte aspecten bevat. Er zijn veel aspecten waar ik admiratie voor heb in deze film, maar wat maakt de film dan toch over het algemeen slecht en saai?
Als kind kreeg filmliefhebber en filmregisseur Mike van Doorn de digitale fotocamera van zijn ouders om mee te filmen. Met deze camera kon hij iedere keer vijftig seconden opnames maken. Hij besloot samen met vrienden en klasgenoten een drie kwartier durende film te maken over een seriemoordenaar genaamd The Valentine Killer. Deze film maakte hij in 2004, en ruim 17 jaar later was de reboot van de film te zien op het witte doek voor de cast, crew en hun familieleden en vrienden. Regisseur Mike van Doorn heeft contact met me opgenomen en de vraag gesteld of ik de film kon recenseren. Daar heb ik met enthousiasme op gereageerd, en daarom sta ik vandaag stil bij zijn reboot van The Valentine Killer.