SebKijk

Filmjournalist en Recensent

William Tell Winactie | Gesloten

William Tell Winactie | Gesloten

Op 20 februari 2025 brengt filmdistributeur Dutch FilmWorks (DFW) de avontuurlijke en historische actiedramafilm William Tell uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van William Tell te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met de William Tell Winactie mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze epische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het bijhorende aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.

The Wild Robot (2024) – Filmrecensie

The Wild Robot (2024) – Filmrecensie

Hoe beschrijf of beoordeel je een perfecte film? Met deze piekerende gedachten trotseren mijn vingers het toetsenbord van mijn laptop om mijn emotionele indruk van The Wild Robot onder woorden te brengen. In zeldzame gevallen kom ik een film tegen die me zo ontroerd heeft dat ik niet durf te beginnen met het beschrijven van mijn filmervaring. Dat is niet omdat ik niet weet wat ik wil zeggen, maar omdat ik een verpletterende verplichting voel om met mijn uitgeschreven gedachten het artistieke vakmanschap te eren dat de film heeft bereikt. The Wild Robot behoort tot deze zeldzame gevallen. Een van de grootste redenen waarom deze film van DreamWorks Animation me zo heeft weten te ontroeren, komt doordat regisseur en scenarioschrijver Chris Sanders volwassen thema’s op een kinderlijke en speelse manier aankaart. Sanders geeft alle filmtoeschouwers toestemming om zich tot The Wild Robot veilig kwetsbaar op te stellen als een klein kind dat voor het eerst de wonderen ontdekt van kleurrijke animatiefilms met prachtige, diepgaande en tijdloze verhalen. De animatiefilm bevat een indrukwekkend filmverhaal dat meesterlijk uitgewerkt is met behulp van beeldschone animaties. Met The Wild Robot laat Sanders zien dat verhalen ons in staat stellen om onze angsten onder ogen te komen en het leven met al zijn pieken en dalen te omarmen. In het verhaal neemt Sanders de filmtoeschouwers mee op een epische en heroïsche reis waarin we niet alleen meer leren over de filmwereld en filmpersonages, maar ook meer over onszelf. Het is niet gek dat The Wild Robot zoveel prestigieuze prijzen en nominaties ontvangt, omdat deze animatiefilm behoort tot de beste (animatie-)films aller tijden.

Boy Kills World (2023) – Filmrecensie

Boy Kills World (2023) – Filmrecensie

Boy Kills World is een degelijke actiekomediefilm die enkele sociaal-maatschappelijke thema’s op een enigszins interessante en satirische manier bespreekt. Tegelijkertijd is het verhaal het zwakste onderdeel van de film. Regisseur Moritz Mohr lijkt samen met scenarioschrijvers Tyler Burton Smith en Arend Remmers inspiratie genomen te hebben uit andere grote (franchise) films als RoboCop (1987), The Hunger Games (2012) en John Wick (2014). Ondanks dat de regisseur en scenarioschrijvers hun inspiratie in zekere mate weten te vermommen, mist Boy Kills World originaliteit. Het gemis aan originaliteit had goedgemaakt kunnen worden door het verhaal overdreven satirisch te maken zoals de Nederlandse filmmaker Paul Verhoeven heeft gedaan met zijn actiefilms RoboCop en Starship Troopers (1997). In plaats daarvan wisselt de film af tussen satirische, serieuze en (geforceerde) humoristische momenten, waarbij de enige rode draad de actiescènes lijken te zijn. De gevechten in deze actiescènes mogen dan bruut en bloederig zijn, maar toch komen ze niet in de buurt van andere grote actiefilms als John Wick, Nobody (2021) en Sisu (2022). Doordat de regisseur en scenarioschrijvers de focus leggen op actiescènes in plaats van een gelaagd en uitgewerkt verhaal, komen de toon en sfeer van de film rommelig over. Het helpt Boy Kills World ook niet dat de film een slordig verhaalverloop bevat vol langdradige trainingsmontages en flashbacks. Doordat de film constant heen en weer schiet in zijn verhaal, worden de narratieve constructies over wat er daadwerkelijk echt gebeurd is enorm onduidelijk. Hierdoor zal het veel filmtoeschouwers (zoals ikzelf) niet meer boeien wat er echt in het verhaal heeft plaatsgevonden.

Heretic (2024) – Filmrecensie

Heretic (2024) – Filmrecensie

Regisseurs en scenarioschrijvers Scott Beck en Bryan Woods zijn hard op weg om prominente namen te worden in de Amerikaanse filmindustrie. Hierbij zullen ze vooral de waardering en aandacht ontvangen van liefhebbers van fantasierijke en spannende filmgenres. Zo schreef het filmmakers duo het originele verhaal en scenario van de populaire sciencefiction en horrorfilm A Quiet Place (2018). Het succes van deze eerste film is voor een groot deel terug te traceren naar het briljante concept uit het verhaal en hoe dit op een nagelbijtend spannende manier door verwerkt is in het scenario. Zonder het werk van Beck en Woods was A Quiet Place nooit zo indrukwekkend geworden. Daarnaast zou de film nooit geleid hebben tot de grootse filmfranchise waar dit jaar al de derde film – A Quiet Place: Day One – in uit is gekomen. Met de release van 65 (2023) stelde Beck en Woods me toch wat teleur. Het duo weet best hoe ze een spannend filmverhaal kunnen schrijven. Dit laten ze zien in zowel A Quiet Place als 65. In deze laatst genoemde film ligt het probleem meer bij de regievisie van Beck en Woods. Het duo is in 65 uitzonderlijk goed in het opbouwen van spannende filmscènes om vervolgens hun beloftes niet waar te maken en verder niets te doen met deze opgebouwde spanning. Ondanks de problemen en imperfecties van 65, was er ook potentie terug te vinden in de enigszins vermakelijke film. Bij 65 was de potentie was vooral terug te vinden in de originaliteit en het concept van het filmverhaal. Met hun nieuwste film Heretic bewijzen Beck en Woods dat mijn opmerkingen over hun potentie terecht waren. Het duo bewijst opnieuw dat ze twee creatieve en originele scenarioschrijvers zijn. Daarnaast laten ze met Heretic zien dat ze ook nog eens verdomd goede regisseurs kunnen zijn. De kracht van hun werk lag bij zowel A Quiet Place als 65 bij het filmverhaal en hoe ze dat door hebben verwerkt in een scenario. De kracht van Heretic ligt bij het scenario en hoe ze dit door hebben verwerkt in hun regievisie. Heretic is een fantastische en prettig gestoorde psychologische thriller film waarin het filmpubliek vast komt te zitten in een mentaal doolhof. Onder leiding van Beck en Woods wordt het filmpubliek, net zo goed als de twee jonge missionarissen (die sterk neergezet worden door Chloe East en Sophie Thatcher), geconfronteerd met het gokken naar de ware bedoelingen van Hugh Grants doordachte en enigszins charismatische psychopaat Mr. Reed. Naast dat het filmpubliek op zoek blijft gaan naar de ware bedoelingen van Grants personage, krijgen de filmtoeschouwers ook te maken met een dwaalspoor over de betekenis van het leven, religie en het hebben van vrije wil. Wat volgt is een legendarische, pardon my French, mindfuck van een film.

Charcoal (2022) – Filmrecensie

Charcoal (2022) – Filmrecensie

Na het kijken van Charcoal is de Braziliaanse film in mijn onderbewustzijn blijven hangen. De reden dat ik deze film niet uit mijn hoofd kon krijgen, had vooral te maken met het feit dat het verhaal te subtiel was in zijn satire en donkere humor. Charcoal werkt vooral als thriller en dramafilm. Het filmverhaal is aangrijpend doordat het regelmatig onvoorspelbaar en spannend is. De spannende filmsfeer behoort tot de grootste pluspunten uit deze film. Helaas verdwijnt deze spanning regelmatig doordat regisseur en scenarioschrijver Carolina Markowicz de focus op te veel verschillende onderwerpen en thema’s legt. Daardoor is Charcoal een middelmatige dramafilm geworden waarin het verhaal in een spagaat komt te staan tussen het willen vertellen van een meeslepend verhaal en het leveren van ongenuanceerde kritiek op diverse onderwerpen als armoede en religie. 

Sisu (2022) – Filmrecensie

Sisu (2022) – Filmrecensie

Wat krijg je als een Finse regisseur voor een nieuwe film inspiratie haalt uit verschillende filmgenres, spectaculaire actiefilms en waargebeurde evenementen? De historische actiethriller Sisu natuurlijk! Regisseur Jalmari Helander heeft een unieke en spectaculaire actiefilm gemaakt. Het gebruik van diverse inspiratiebronnen heeft ervoor gezorgd dat ik net wat minder problemen had met het simpele filmverhaal. Maar kan Sisu in hetzelfde lijstje genoemd worden van epische moderne actiefilms zoals Atomic Blonde, Nobody en de films uit de John Wick franchise? Naar mijn mening kan dit zeker! Sisu bevat gruwelijke, bloederige en inventieve actiescènes. De film bevat meerdere grootse spektakelstukken die een genot zijn om te aanschouwen. Het stuntwerk en de choreografie van de actiescènes zijn rommelig, maar dit voegt juist toe aan de brute sfeer van deze epische filmmomenten. De historische actiethriller heeft ook zo zijn minpunten. Het verhaal is te simpel en de filmwereld is te onderontwikkeld. De personages missen regelmatig ook diepgang. Hierdoor moet het publiek vooral genoeg nemen met de actiescènes en het bloederige spektakel. Gelukkig is dat er meer dan genoeg!

All Quiet on the Western Front (2022) – Filmrecensie

All Quiet on the Western Front (2022) – Filmrecensie

All Quiet on the Western Front is een krachtige anti-oorlogsfilm dat laat zien dat oorlog geen winnaars, maar alleen verliezers kent. Regisseur Edward Berger laat de realiteit van een Wereldoorlog zien. In plaats van stoere oorlogshelden krijgen we gedeprimeerde jonge soldaten te zien, die met veel moeite in leven weten te blijven. Doordat All Quiet on the Western Front niet een traditioneel pad van een oorlogsfilm bewandelt, zal de film niet voor iedereen geschikt zijn. Dit neemt niet weg dat deze anti-oorlogsfilm slaagt in wat het voor elkaar wil krijgen: een activerende boodschap achterlaten. Is All Quiet on the Western Front dan een heus meesterwerk? Nee, naar mijn mening niet. Ondanks dat de film zeker krachtig is, bevat All Quiet on the Western Front ook enkele tekortkomingen die de film wat naar beneden halen in zijn kwaliteit.

Halloween (2018) | Film Notities

John Carpenters Halloween uit 1978 wordt (terecht) beschouwd als een van de meesterwerken van het slasher filmgenre. Halloween (1978) wist dit subgenre van de horrorfilm naar nieuwe hoogtes te brengen. Net zoals The Texas Chain Massacre uit 1974 wist Halloween (1978) een iconische seriemoordenaar, die op gruwelijke manieren zijn slachtoffers stalkt en vermoordt, te scheppen. Er zijn al veel vervolgen uitgekomen op de allereerste Halloween-film, maar tot nu toe leek geen enkel vervolg of remake echt dicht bij het niveau van John Carpenters meesterwerk te komen. Met Halloween (2018) kwam hier voor het eerst echt verandering in. Regisseur David Gordon Green weet met zijn Halloween-film het verhaal van John Carpenters Halloween perfect te vervolgen. Tegelijkertijd zorgt Green er ook voor dat zijn Halloween-film als een losstaand deel bekeken kan worden. Het is zeker mogelijk om eerst Halloween uit 2018 te kijken, zonder dat je de originele film van John Carpenter hebt gezien. Halloween (2018) werkt dus beide als een losstaand deel en een vervolg – wat best knap is voor een moderne slasher film.

Druk (2020) – Filmrecensie

Druk (2020) – Filmrecensie

Druk is een Deense tragikomedie film uit 2020. De internationale titel van de film is Another Round en de film is geregisseerd door Thomas Vinterberg. Hij heeft ook samen met Tobias Lindholm aan het scenario gewerkt. De film is een internationale coproductie tussen Denemarken, Nederland en Zweden. De hoofdrollen worden gespeeld door Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Magnus Millang en Lars Ranthe. Druk staat in het Deens voor de term “binge drinking”. Dit kan vergeleken worden met de Nederlandse term; coma zuipen. De film vertelt het verhaal van Martin en zijn drie vrienden. Ze zijn naast vrienden ook alle collega’s van elkaar en werken op dezelfde middelbare school. De vier vrienden houden een experiment waarbij ze de hele dag een constant en weloverwogen alcoholpromillage in hun systeem handhaven. Ze doen dit omdat een theorie suggereert dat een bescheiden hoeveelheid alcohol in je bloed geestverruimend kan werken. De eerste resultaten zijn positief, maar het wordt steeds moeilijker om controle over de situatie te behouden. Uiteindelijk blijkt het experiment grotere gevolgen met zich mee te brengen dan verwacht. Druk is nu te zien in de Nederlandse bioscopen.