Als kind las ik dagelijks strips van Donald Duck, Asterix, De Smurfen, en Marsupilami. Toen ik een tiener werd, begon ik meer stripboeken over superhelden als Batman, The Flash en Captain America te verslinden. Daarnaast las ik vroeger ook verhalen van andere bekende stripfiguren als Lucky Luke en Jan, Jans en de Kinderen. De herkenbare en komische avonturen uit het dagelijkse leven van familie Tromp las ik niet heel vaak. Toch zijn er meerdere momenten uit verschillende stripalbums van Jan, Jans en de Kinderen me bijgebleven: van diepgaande gesprekken bij het wildplassen tot de geboorte van Gertje. Met kreten als “Hoi Pipeloi!” en “Aju Paraplu!” en zelfbedachte feestdagen als Sint Pannekoek is het best bijzonder dat de overleden striptekenaar Jan Kruis met zijn strips geen grotere indruk op me heeft achtergelaten als kind en tiener. De Jan, Jans en de Kinderen stripalbums leken me als kind minder aan te spreken, doordat ik de verhalen van deze beroemde Nederlandse stripfamilie toen niet avontuurlijk genoeg vond. Bovendien sprak de humor me niet altijd aan. De strips waar de Rode Kater zijn filosofische opinies over (sociaal-)maatschappelijke kwesties geeft, sloeg ik zelfs regelmatig over. Als kind was ik ervan overtuigd dat deze strippagina’s niet de moeite waard waren om te lezen, omdat er niets in gebeurde, behalve een paar kleine (getekende) bewegingen van de Rode Kater en een paginalang monoloog over iets wat me niet interesseerde of iets wat ik niet begreep. Tegen alle verwachtingen in vond ik bij het opruimen van mijn kleine boekenkast een recent uitgebrachte stripalbum over deze geliefde Nederlandse stripfamilie. Toen ik het stripalbum had gelezen, begreep ik waarom er ondertussen al meer dan 70 stripalbums van Jan, Jans en de Kinderen zijn uitgebracht. De alledaagse gebeurtenissen die de familie ondergaat zijn niet alleen levendig, maar ook grappig, actueel, herkenbaar en op enkele vlakken zelfs tijdloos. In Jan, Jans en de Kinderen 68 wordt er ook gespeeld met de actualiteit van het jaar dat dit stripalbum uitkwam. Dit stripalbum kwam uit in 2022 en bespreekt daarom niet alleen onderwerpen als de coronapandemie en de gevolgen van inflatie, maar ook (culturele) termen als “woke” en TikTok. Ondanks dat Jan, Jans en de Kinderen 68 niet perfect is, laat Studio Jan Kruis zien dat stripliefhebbers nog lang niet af zullen zijn van de herkenbare en avontuurlijke verhalen van deze iconische stripfiguren.
In Trip-Tych bestrijdt regisseur en scenarioschrijver Kevin Boitelle vuur met vuur door een pretentieuze film te maken waarin hij kritiek levert op pretentieuze films. Boitelle noemt in zijn surrealistische en absurdistische komediefilm veel diepgaande onderwerpen op, maar zegt hier eigenlijk vrij weinig over. Trip-Tych is zeker een eigenzinnige film. Toch laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat anders zijn niet altijd iets waardevols hoeft te zijn. Zeker niet als het eigenzinnige aspect van de film het een moeilijke of zelfs pijnlijke kijkervaring maakt om doorheen te komen. Boitelle kaart in zijn komediefilm serieuze onderwerpen en situaties op een satirische manier aan. Helaas lukt het hem niet om de satire sterk uit te werken in zijn film. In plaats daarvan zorgt Boitelle ervoor dat de onderwerpen uit zijn film memeificeren. De satirische onderwerpen uit Trip-Tych kunnen niet diepgaand besproken worden, doordat er van deze onderwerpen onbedoeld eerder domme en ongrappige filmische memes gemaakt worden. Hiermee speelt Boitelle in op de problematische memeificatie en de medialisering van de oprechte kant van de filmindustrie. Onbedoeld speelt Boitelle met zijn film meer in op hoe trending een film kan worden op social media en hoeveel grappige memes of korte hilarische Letterboxd recensies er geschreven over kunnen worden. Voor een film die onafhankelijke artistieke originaliteit bepleit, is het best apart dat de regisseur en scenarioschrijver de populariteit van zijn eigenwijze film Trip-Tych – bewust of onbewust – als zo belangrijk ziet.
Banger. is niet bepaald een “banger” geworden. Ik ben zelf banger geworden voor de toekomst van onafhankelijke Tsjechische films door de slechte kwaliteit van deze speelfilm. Twee slechte woordgrappen achter elkaar? Ja, waarom ook niet! Het past toch goed bij de slechte en herhalende tekst uit de zogenaamde raphit van het hoofdpersonage. De film werd op een mobiele telefoon opgenomen in 15 dagen. Een prestatie waar de cast en crew normaliter zeker trots op mogen zijn. Ondanks dat ik deze creatieve keuze waardeer en in context begrijp, blijf ik Banger. een belabberd slechte film vinden. Zo oogt deze Tsjechische muzikale dramafilm juist amateuristisch, in plaats van origineel. Het helpt de film ook niet dat het verhaal een buitengewoon pessimistische weergave op de jongerenwereld in Praag weergeeft. Er zijn geen protagonisten of antagonisten in Banger. Alleen drugsverslaafden, verwarde jongeren die geromantiseerde roem achtervolgen en een enkele antiheld komen voor in deze film. De weergave op de jongerenwereld in Praag is hierdoor niet alleen pessimistisch, maar ook deprimerend, onrealistisch en (voornamelijk) saai.
Een groot percentage van Nederlanders maakt gebruik van Netflix of andere streamingdiensten, met een account van iemand buiten hun gezin. Wereldwijd kijken er zo’n 100 miljoen mensen mee op het Netflix-account van een ander. De vraag is voor hoe lang dit nog mogelijk zal zijn. Netflix heeft namelijk voor het eerst sinds 2011 te maken met een daling in het aantal abonnees. Zo werd er bekendgemaakt dat het aantal Netflix-abonnees in het eerste kwartaal van 2022 wereldwijd met 200.000 abonnees afnam. Volgens financieel persbureau Bloomberg houdt de streamingdienst rekening met een daling van nog eens 2 miljoen abonnees. Hierdoor zou dit het slechtste jaar tot nu toe voor Netflix kunnen worden. Oorspronkelijk was de streamingdienst ervan uit gegaan dat ze een groei van 2.55 miljoen abonnees zouden meemaken. Het grote verlies in abonnees kwam dus als een shock voor Netflix. Netflix gaat nu strengere regels hanteren om een nog grotere daling van het aantal abonnees te voorkomen. Zo maakte de streamingdienst eerder dit jaar bekend extra kosten in rekening te gaan brengen, als gebruikers hun account delen met iemand buiten hun eigen huishouden. In Chili, Costa Rica en Peru test Netflix een systeem uit waarbij gebruikers omgerekend € 2.80 betalen voor een extra profiel. De vraag die nu ontstaat voor Nederlandse Netflix-liefhebbers is: zouden we extra betalen voor meerdere profielen? Hebben we dat over om te kunnen blijven streamen? En delen we Nederlanders echt zoveel onze Netflix-accounts met mensen buiten ons huishouden? Met het onderzoek van Aukje Busschops van Time2Play, en enkele nieuwsberichten van FilmTotaal, beantwoord ik deze vragen.