Blue Beetle (2023) – Film Recensie

Blue Beetle is een van de allerlaatste films die uit kwam in het DC Extended Universe: het gemixt ontvangen filmuniversum van DC Comics. De grote vraag is: kan Blue Beetle filmliefhebbers met nog enigszins positieve herinneringen aan het DCEU overlaten? De film slaagt hier naar mijn gevoel wel in. Regisseur Angel Manuel Soto en scenarioschrijver Gareth Dunnet-Alcocer geven in Blue Beetle weer dat het leven een reis is. De eindbestemming van deze reis weten we nooit, maar dat is niet erg. Het belangrijkste is dat de reis samen gemaakt wordt met je familie en vrienden. Zoals een van de personages uit Blue Beetle zegt: “La familia, that’s forever. That lasts.” Blue Beetle geeft hartverwarmend het belang van familie weer. Het is de relatie met zijn familie die deze held super maakt. De cast levert krachtige acteerprestaties in de scènes die niet gerelateerd zijn aan superhelden momenten. Superhelden fans zullen daardoor minder geïnteresseerd kunnen zijn in Blue Beetle. De film bevat zeker de nodige actie, maar de empathische en humane filmmomenten krijgen voorrang in deze film. Blue Beetle bespreekt verder onderwerpen als racisme, nepotisme, politiegeweld en discriminatie. Helaas gaan de filmmakers te ongenuanceerd om met deze onderwerpen. Het is belangrijk om deze onderwerpen aan te kaarten, maar zonder nuance raakt de boodschap al snel verloren.

Sony heeft een brute eerste trailer van Kraven the Hunter uitgebracht

Sony Pictures heeft zojuist de eerste officiële Red Band trailer uitgebracht voor de opkomende Spider-Man spin-off film Kraven the Hunter. Deze opkomende superhelden film is de nieuwste film in Sony’s Spider-Man Universe of Marvel Characters. Dit universum is ook bekend onder zijn afkorting SPUMC. Acteur Aaron Taylor-Johnson speelt de titulaire hoofdrol in Kraven the Hunter. De trailer laat meer dan genoeg brute actie zien. De eerste officiële Red Band trailer bevat meer bruutheid, geweld en actie dan de vorige films (en trailers) van het Spider-Man Universe of Marvel Characters.

Black Adam (2022) – Film Recensie

In 2007 werd er al bekendgemaakt dat Dwayne “The Rock” Johnson de rol van Black Adam op zich zou gaan nemen. Het heeft ruim vijftien jaar geduurd voordat de acteur en (WWE-)worstelaar als deze antiheld op het grote scherm te zien was. Oorspronkelijk was het plan om Johnson een schurk te laten spelen in de film over Shazam!, maar later werd besloten de acteur zijn eigen film als antiheld te geven. Johnson is over de jaren betrokken en gedreven geweest om van Black Adam een zo’n goed en vermakelijk mogelijke film te maken. De acteur vertelde in veel van zijn interviews, ter promotie van Black Adam, dat hij vooral de fans blij wilde maken met zijn film. Over het algemeen lijken het alledaagse publiek en de fans meer genoten te hebben van Black Adam dan de recensenten. Zelf ben ik hier een uitzondering van. Begrijp me niet verkeerd: Black Adam is zeker geen uitstekende of geweldige film, maar slecht zou ik de film niet noemen. Deze DCEU – of DCU – film is een degelijke film die vooral vermakelijk is. Black Adam is een typische actiekomedie superhelden film en de filmmakers weten dit. Ze spelen bewust in op de clichés en overdreven visuele keuzes van hedendaagse superhelden films, waardoor Black Adam als een film hilarisch, vermakelijk en (vooral) cool is.

Morbius (2022) – Film Recensie

Als recensent en filmliefhebber begin ik (bijna) wat medelijden te voelen voor de film Morbius. De film wordt door veel recensenten betiteld tot de slechtste superhelden film aller tijden. En hoewel de film zeker belabberd slecht is, weet ik niet of ik Morbius de slechtste superhelden film aller tijden zou noemen. Er zijn namelijk enkele aspecten in Morbius die degelijk tot goed werken. Als filmliefhebbers en fans online praten over Morbius, dan hebben ze gebruiken ze de film eerder voor een grap, dan voor een bespreking (of een recensie). De film wordt als grap een meesterwerk en winstgevende film genoemd, terwijl het eigenlijk geen van beide is. Sterker nog – Morbius brengt Sony Pictures veel minder geld op dan dat ze gehoopt hadden. Dit zal grotendeels te maken hebben met de snelle mond-tot-mond reclame over hoe belabberd slecht de film is. Maar wat maakt deze film zo slecht? En wat zijn de positieve aspecten dan eigenlijk?

Venom: Let There Be Carnage (2021) – Film Recensie

In Venom: Let There Be Carnage keert acteur Tom Hardy terug in zijn rol als de bekende Marvel antiheld Venom. Deze antiheld was voor het eerst (als een schurk) te zien in Sam Raimi’s Spider-Man 3. Het duurde na 2007 nog ruim 11 jaar voordat we Venom weer in een film zouden mogen bewonderen. In 2018 kregen we dan voor het eerst Venom te zien in zijn eigen film. De door Ruben Fleischer geregisseerde film, introduceerde een oud en nieuw publiek aan de gruwelijke symbiose. In de Sony filmwereld van Venom is de Marvel antiheld niet verbonden aan Spider-Man – wat veel levenslange Venom (en Spider-Man) fans teleurstelde. Met Venom: Let There Be Carnage neemt Andy Serkis de rol van regisseur over. Andy Serkis zal het publiek voornamelijk kennen als acteur. Hij mag dan bekend staan als de koning van motion capture, maar de afgelopen vijf jaar is Serkis zich ook meer gaan verdiepen in het regisseren van films. Zo regisseerde hij in 2017 het biografische en romantische drama Breathe, en in 2018 verfilmde hij ook The Jungle Book in de Netflix Original Film Mowgli. Nu heeft de acteur-regisseur voor het eerst een superhelden film dat tegelijkertijd een vervolg is, geregisseerd. Is het Andy Serkis gelukt om een waardige opvolger en een goede superhelden film te regisseren?

Venom (2018) – Film Recensie

Dat de eerste Venom een grote hit voor Sony zou worden, had bijna niemand verwacht. Toch bracht Venom ruim 850 miljoen dollar op en zorgde het al voor een vervolg (Venom: Let There Be Carnage). Online hoorde ik van veel recensenten dat Venom geen goede film is. Zo zou de film een redelijk slecht geschreven script bevatten met zwak geschreven dialoog. Tegelijkertijd hoorde ik veel vrienden (en alledaagse filmliefhebbers) dat Venom een geweldig leuke film is. Zelf had ik tot recent beide Venom films nog niet gezien. Na het kijken van Venom snap ik beide perspectieven. Daarnaast ben ik het ook met beide, de recensenten en het alledaagse publiek, eens. Zou ik dan een symbiotische relatie zijn tot Venom?