Luka (2023) – Film Recensie

Regisseur Jessica Woodworth lijkt met haar speelfilm Luka meer dan alleen een verfilming van Dino Buzatti’s boek De Woestijn van de Tartaren neergezet te willen hebben. Door het gebruik van grootse sets, bijzondere locaties en uitstekende productieontwerpen heeft Woodworth geprobeerd een eigen fantasierijke zwart-wit filmwereld neer te zetten. Luka lijkt als film ook elementen genomen te hebben van andere verhalen met grootse werelden – van Frank Herbert’s Dune en Suzanne Collins’ The Hunger Games tot J.R.R. Tolkien’s The Lord of the Rings. Woodworth heeft geprobeerd om een Vlaams epos te scheppen en dat mag zeker gewaardeerd worden. Het titulaire en gelijknamige hoofdpersonage weet in de film iedereens aandacht te pakken. Spijtig genoeg kan niet hetzelfde gezegd worden over de aandacht van het filmpubliek. Luka is als speelfilm “all talk and no action.” In andere woorden: Woodworth laat de personages veel mysterieuze onderwerpen bespreken en belooft veel grandiose verhaallijnen, maar er wordt maar weinig echt waargemaakt van deze veelbelovende woorden. De dialogen en verhaallijnen zijn net zoals de namen van de personages en de plaatsnamen niet bepaald memorabel. Woodworth maakt voor een visueel aangrijpende film ironisch genoeg te weinig gebruik van de filmregel “show, don’t tell.” De regisseur legt de focus op het raadselachtige praten en rituelen die uit een compleet andere wereld komen. Het filmverhaal wordt als legendarisch en groots neergezet. Spijtig genoeg voor Woodworth gaan deze twee elementen helemaal niet goed samen met haar experimentele regievisie. Wat overblijft is een film te abstract en experimenteel om in deze vorm van verhalen vertellen serieus te nemen.

Drawing Lots (2023) – Film Recensie

Drawing Lots is een film waarin alledaagse mensen met doodnormale interacties centraal staan. Spijtig genoeg zijn dit juist de twee grootste kenmerken waardoor deze film zo teleurstelt. De personages die het filmscherm met elkaar delen zijn individueel en samen niet bijzonder genoeg. De avonturen die ze in hun kleine gemeenschap beleven zijn dan herkenbaar, maar dit maakt de film niet automatisch interessant. Tijdens het kijken van Drawing Lots verloor ik meerdere malen mijn aandacht, maar gelukkig wist de film wel me weer terug te pakken door het bijzondere geluidsgebruik en de sterke cinematografie. Daarnaast werpt Drawing Lots een unieke blik op de dualiteit van de mensheid. Hoe voelt het om jong of oud te zijn? Wat betekent liefde tegenover lust en andersom? Dit soort vragen proberen de filmmakers te belichten – en soms te beantwoorden – met Drawing Lots. Het is jammer dat het verhaal verder niet uitdagend genoeg is, want de film bevat enkele sterke technische aspecten en unieke thematische ideeën.

Sputum (2022) – Film Recensie

Sputum is een Nederlandse zwart-wit sciencefiction film, waar regisseur en scenarioschrijver Dan Geesin meer dan tien jaar aanwerkte. Op 24 november werd de film in de Nederlandse bioscopen uitgebracht door Herrie Film & TV en De Filmfreak. Sputum bevat krachtige technische aspecten die laten zien dat Nederland zeker in staat is om een uniek uiterlijk voor een (zwart-wit) sciencefiction film te maken. Daarnaast bevat de film ook krachtig acteerwerk van de jonge acteur Yannick Jozefzoon en de jonge actrice Jadie Olieberg. Verder weten Tine Joustra, Guido Pollemans en Sandra Mattie ook de show te stelen in Sputum. Spijtig genoeg ligt het grootste probleem van de film bij de regievisie en het scenario van Dan Geesin. De regisseur-scenarioschrijver – die bovendien ook muzikant en beeldend kunstenaar is – lijkt te verloren zijn geraakt in hoe hij zijn verhaal wilde vertellen. Sputum heeft een te simpel basisverhaal, waarbij het gaat over de klassieke (klassen-)strijd tussen goed en slecht. Voor de rest wordt komt de film juist weer pretentieus over. Dit is redelijk jammer, want met een beter verhaal (of betere regievisie) had dit een topfilm kunnen zijn geworden.

Nederlands Silent Film Festival 2022 | Filmfestival Preview

Met de start van het nieuwe jaar kunnen we ook weer leuke filmfestivals verwachten. Een van de eerste is het Nederlands Silent Film Festival (ook wel bekend als het NSFF). Het Nederlands Silent Film Festival is het grootste filmfestival van Nederland voor de stille film. Het filmfestival vindt jaarlijks in januari plaats in Parktheater Eindhoven en Pand P. Daarnaast zet het Nederlands Silent Film Festival zich door het jaar heen, in om dit filmisch erfgoed toegankelijk te maken van filmvertoningen, lezingen, leerzame projecten en workshops. Het filmfestival wil namelijk de creativiteit en vernieuwing van de allereerste films vieren. Net als vorig jaar kun je ook dit jaar het Nederlands Silent film Festival online bijwonen. Van 13 januari 2022 tot en met 16 januari 2022 livestreamt het filmfestival iedere avond een programma. Wil je meer te weten komen over het programma van dit jaar? Of wil je lezen wat de missie van het Nederlands Silent Film Festival is? Lees dan snel dit artikel verder!

Sweet Thing is de nieuwste film van de welbekende indie-regisseur Alexandre Rockwell (In the Soup). Sweet Thing ging in wereldpremière op het filmfestival van Berlijn en won daar een Kristallen Beer voor beste lange film. Vandaag bespreek ik deze bijzondere zwart-wit film met jullie….