Terrifier (2016) – Film Recensie

Terrifier is een prima eerbetoon aan het soort slasher en horrorfilm dat in de jaren 1980 of 1990 op een sciencefiction of horror televisiezender om half 3 ‘s nachts uitgezonden zou worden. In andere woorden: deze film is duidelijk voor een specifieke doelgroep van filmliefhebbers en horrorfanaten gemaakt. Na het kijken van Terrifier weet ik niet zeker of ik daar echt onder val. Heb ik genoten van de film? Tot op zekere hoogte wel, maar ik heb naar mijn gevoel mijn kritiekpunten op te noemen over deze film dan andere filmliefhebbers en enige filmrecensenten.

Zo bevat Terrifier een eentonig verhaal, waarin bloederige gore en geweld boven een overkappend sterk narratief komen te staan. De personages zijn daarnaast nogal eendimensionaal. Zo benoemde zelfs de regisseur Damien Leone dat hij er spijt van had dat hij zijn personages onderontwikkeld achterliet. Ik kan die spijt wel begrijpen, want er was zeker potentie in enkele van deze personages. Nu mag er zeker gezegd worden dat de seriemoordenaar Art the Clown door deze film een horroricoon is geworden, maar dit is meer te danken aan de acteur, dan aan het werk van de regisseur.

Over Terrifier (2016)

Terrifier is een onafhankelijke slasher en horrorfilm uit 2016. Een onafhankelijke film is een film die zonder de steun van een groot filmbedrijf wordt geproduceerd. Hierbij kan de film zelf ook een laag budget hebben en over een controversieel onderwerp gaan. De film bevat een scenario dat geschreven is door Damien Leone. Daarnaast was Leone ook de regisseur van de film. De cast van de film bestaat onder andere uit Jenna Kanell, Samantha Scaffidi, Catherine Corcoran en David Howard Thornton. De film volgt feestganger Tara Heyes, die op Halloweenavond het doelwit wordt van een seriemoordenaar die bekend staat als Art the Clown.

Terrifier is de tweede speelfilm waar Art the Clown in te zien is. De film hiervoor was de horrorfilm All Hallows’ Eve uit 2013. Deze twee films hebben echter geen connectie met elkaar. Leone begon met het werken aan Terrifer om uit te kunnen blinken met zijn vaardigheden in praktische effecten. De film werd opgenomen met een laag budget van 35.000 Amerikaanse dollars. Er was ook een Indiegogo campagne opgericht voor de film, maar het doel van deze campagne werd niet bereikt.

Terrifier beleefde zijn wereldpremière tijdens het Telluride Horror Show Film Festival in oktober 2016. De film was daarna in 2018 in een beperkt aantal Amerikaanse bioscopen te zien. Terrifier ontving gemixte recensies, waarbij er vooral kritiek werd geuit op het scenario van de film. Er werd echter ook met lof gesproken over de speciale en praktische effecten. Daarnaast ontvingen de acteerprestaties van Scaffidi en Thornton ook admiratie. Terrifier wordt tegenwoordig door een groep filmliefhebbers gezien als een cult film. Een vervolg, genaamd Terrifier 2, draait nu in de Nederlandse bioscopen.

Bekijk hier de officiële trailer van Terrifier (2016).

Recensie

Terrifier is een slasher horrorfilm waar je direct van zal houden of walgen. Regisseur Damien Leone probeert met deze film overduidelijk een nostalgisch eerbetoon te leveren aan de oudere horror en slasher (televisie-)films. Dit is al direct te horen aan de gedramatiseerde horrorachtige filmmuziek. Componist Paul Wiley weet in de filmopening direct zijn muziek te laten pieken, wat tegelijkertijd uitzonderlijk goed als slecht is. Ondanks dat de filmmuziek voor de rest van de film nooit echt slecht wordt, bereikt het niet meer de hoogtes die Wiley in de eerste 15 minuten van de film weet te behalen.

Dit is best zonde, want wanneer de componist piekt in zijn filmmuziek, zullen de haren op je armen bijna overeind gaan staan. Zo huiverig goed is zijn angstige filmmuziek. Naast de spannende filmmuziek opent Terrifier verder met enigszins indrukwekkende praktische en visuele effecten. In eerste instantie weten ze goed in te spelen op het mysterie rondom iemands misvormde gezicht. Een klein televisiescherm, redelijk wat geruis en indie lichtgebruik zorgen er voor dat je als toeschouwer benieuwd raakt naar hoe de persoon er echt uitziet.

Terrifier (2016)
Bron: Philosophy in Film, Dark Age Cinema, Ballistic Distribution en Première TV Distribution.

De praktische effecten zien er in de openingsscène voornamelijk door de visagie en make-up afdeling ongelofelijk uniek uit. Helaas is er wel op enige momenten te merken dat de filmmakers met een krap budget te maken hebben gehad. Dit is vooral te zien op de momenten dat er bewegingen plaatsvinden in de praktische effecten. Ondanks dat deze praktische effecten in dit geval zijn uitgevoerd op een echt persoon, komen de effecten, eenmaal in beweging, onnatuurlijk en nep over. Leone probeert dit gedurende de film goed te vermommen met licht bewerking, kleurgebruik en montagetechnieken.

Spijtig genoeg lukt het hem en zijn team niet altijd om dit voor elkaar te krijgen. De kwaliteit – en dan vooral de geloofwaardigheid daarvan – varieert dus gedurende de speeltijd van de film. In Terrifier bevinden zich echter genoeg bloederige gore momenten, en bijhorende effecten, die menig filmliefhebber misselijk kunnen maken. Leone doet geen stap terug en zet zijn beste beentje voor om van Terrifier een bloederig spektakel maken. Daar slaagt hij ook zeker honderd procent in. Fans van slasher en bloederige horrorfilms zullen hun ogen uitkijken, want op dit vlak is Terrifier een genot om te aanschouwen.

Terrifier (2016)
Bron: Dark Age Cinema, fanart.tv, Ballistic Distribution en Première TV Distribution.

De filmmakers deinsden niet weg om de consequenties van gewelddadigheid te laten zien. Mensen worden onthoofd, ogen worden uitgepuild, hoofden worden ingetrapt en naakte mensen worden door midden gezaagd – en dit zijn nog maar enkele voorbeelden van de bloederige momenten uit de film. Naast dat Terrifier een “bloody good time” is voor horrorfanaten, bevat de film ook verrassend goed acteerwerk van enkele leden uit de cast. Hierbij springt acteur David Howard Thornton, als de angstaanjagende seriemoordenaar Art the Clown, het meest naar boven.

Mike Gianelli, die alle eerdere incarnaties van Art vertolkte, stopte met acteren voordat de productie begon, en Thornton verving hem als Art. Ik kan niet oordelen over Gianelli’s potentiële gemiste bijdrage aan Terrifier, want ik heb de eerdere vertolkingen van Art the Clown niet gezien. Thornton is echter een spektakel om te aanschouwen. Dit is niet alleen te danken aan het simpele, maar effectieve uiterlijk van de horrorclown. Nee, nee, grotendeels is dit te danken aan het acteerwerk van Thornton. De acteur spreekt niet in zijn rol als Art the Clown.

Terrifier (2016)
Bron: Dark Age Cinema, Streamwijzer, Ballistic Distribution en Première TV Distribution.

Zijn prestatie is dus volledig gericht op het non-verbale acteerwerk, waarbij lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen een belangrijk onderdeel spelen. Thornton weet op een overtuigende manier de horror cult-icoon eng te maken. Dit komt doordat we hem echt tekeer zien gaan als psychopaat en seriemoordenaar. Ondanks dat het verhaal veel overlaat voor verbetering, moet ik eerlijk toegeven dat de regie van Leone helpt bij het neerzetten van een bijzondere moordlustige horrorclown. Doordat beide Leone en Thornton niet weg deinsden van geweld en gore, worden zowel het gruwelijke personage als de verschrikkelijke gebeurtenissen echt angstaanjagend.

Thornton is niet de enige acteur die een sterke acteerprestatie weet te leveren. Zoals andere recensenten ook al hadden aangegeven weet Samantha Scaffidi ook een goede indruk achter te laten. Scaffidi oogt als het typische soort onafhankelijke vrouw die de held van de film zal gaan worden. Helaas eindigt haar verhaal wat abrupt, maar wat de actrice heeft geleverd is zeker een sterke en interessante acteerprestatie. Verder wil ik nog kort Matt McAllister belichten die, als een rokende ratten verdelger, een geinig droge acteerprestatie neerzet. McAllister speelt succesvol in op een New Yorker stereotype, wat voor enkele grappige en droge momenten zorgt.

Terrifier (2016)
Bron: Dark Age Cinema, Bloody Disgusting, Ballistic Distribution en Première TV Distribution.

Terrifier is, ondanks een bloederig spektakel met enkele leuke acteerprestaties, ver weg van perfect. De film is zeker eng, maar verder biedt Terrifier in zijn verhaal maar vrij weinig. Het verhaal van de film herhaalt zich keer op keer, waarbij we alleen te zien krijgen hoe Art the Clown mensen opjaagt en bruut vermoordt. Terrifier mist een soort protagonist die een echte kans maakt om het op te nemen tegen de horrorclown.

Leone mag misschien geprobeerd te hebben hier tegen in te gaan, maar dit is hem niet gelukt. Doordat Terrifier een duidelijke protagonist mist, komt Terrifier meer over als een film zonder verhaal. Hierbij kijken we gewoon toe hoe een willekeurige moordlustige clown (bijna) iedereen weet te vermoorden. Voor enkele filmliefhebbers, recensenten en horrorfanaten zal dit genoeg zijn, maar naar mijn mening schiet Terrifier hier te kort in. Zo zonde ook, want de film toonde hier juist potentie in met het personage van Scaffidi.

Terrifier (2016)
Bron: Dark Age Cinema, Amazon Prime Video, Ballistic Distribution en Première TV Distribution.

Conclusie

Terrifier is een daadwerkelijk enge horror en slasherfilm. Regisseur Damien Leone is niet bang om gewelddadigheid zo extreem mogelijk visueel weer te geven in zijn film. Dit zorgt ervoor dat Terrifier niet alleen eng is, maar ook een bloederig ore spektakel wordt. De acteerprestatie van horrorclown vertolker David Howard Thornton helpt bij het verkopen van hoe eng de psychopathische seriemoordenaar wel niet is. Met zijn compleet non-verbale acteerwerk weet hij een sterke indruk achter te laten. Vooral omdat zijn non-verbale acteerwerk expressiever en levendiger is dan dat van andere (non-verbale) seriemoordenaars.

Matt McAllister en Samantha Scaffidi weten ook indrukwekkende en geinige acteerprestaties te leveren. De kwaliteit van de praktische en visuele effecten varieert gedurende de speeltijd van de film van goed tot ongelofelijk nep. Het grootste probleem van de film ligt echter bij het scenario van Terrifier. Het verhaal is simpelweg te slap en herhaalt zich te veel. Er ontbreekt diepgang en betekenis aan de film. Er zijn genoeg voorbeelden van horror en slasher films met betere verhalen en scenario’s.

Halloween (1978) en Freaky (2020) zijn twee voorbeelden van slasher films met een goed verhaal. Uiteindelijk blijft Terrifier geen slechte film, want het krijgt voor elkaar je oprecht bang te krijgen, maar de film had nog beter kunnen zijn met een sterker geschreven verhaal of een beter ontwikkeld hoofdpersonage. Terrifier is nu te streamen op Videoland. Daarnaast is de film online te huur en te koop op Pathé Thuis en Amazon Prime Video in Nederland. Liever een Blu-ray of DVD kopen? Dat kan op Bol.com!

Waardering: 3 uit 5.

Sebastiaan Khouw

Sebastiaan Khouw is het brein achter SebKijk. Als professioneel recensent en filmjournalist bespreekt hij verschillende vormen van entertainment, kunst en cultuur.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.