The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film.
De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!
Over The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021)
The Conjuring: The Devil Made Me Do It is een Amerikaanse bovennatuurlijke horrorfilm uit 2021. De film staat ook bekend als The Conjuring 3. De film is geregisseerd door Michael Chaves in plaats van James Wan, die de eerdere twee films regisseerde. Dit derde deel dient als een vervolg op The Conjuring uit 2013 en The Conjuring 2 uit 2016. Daarnaast is het ook al de achtste speelfilm uit The Conjuring filmuniversum. Patrick Wilson en Vera Farmiga spelen opnieuw hun rollen als paranormale onderzoekers en auteurs Ed en Lorraine Warren.
De cast bestaat verder onder andere uit Ruairi O’Connor, Sarah Catherine Hook, en Julian Hilliard. James Wan en Peter Safran keerden terug om de film te produceren. Het verhaal is gebaseerd op het proces van Arne Cheyenne Johnson. Dit was een moordzaak die plaatsvond in 1981 in de plaats Connecticut. De film dient als een aanvulling op The Devil in Connecticut, een boek over het proces geschreven door Gerald Brittle.
Het derde deel stond oorspronkelijk gepland voor een release in september 2020, maar de film werd uitgesteld als gevolg van de Covid-19-pandemie. De film kwam in de Nederlandse bioscopen uit op 5 juni 2021 en in de Belgische bioscopen op 9 juni 2021. De film ontving gemengde kritieken van critici. De prestaties van Wilson en Farmiga ontvingen opnieuw veel lof. Echter kreeg het scenario veel kritiek. Dit is een van de redenen dat de critici The Conjuring: The Devil Made Me Do It als het zwakste deel van de trilogie beschouwen.
Spannende openingsscène in een nogal saaie horrorfilm
The Conjuring: The Devil Made Me Do It bevat een krachtige openingsscène die de toon voor deze bovennatuurlijke horrorfilm sterk neerzet. Van het agressieve geklop op de deur tot schuddende deurknoppen. De film opent chaotisch, waarbij Ed en Warren Lorraine alles op spel zetten om de achtjarige David te redden met een Duivel uitdrijving. Direct vanaf de start van de film zijn de gruwelijke speciale en visuele effecten, waar deze filmfranchise bekend om staat, terug te zien. Van bloed dat uit een doucheknop straalt op de jonge David tot demonische nagels die scheuren in de muurwanden achterlaten.
Dit zorgt er allemaal voor dat je tijdens deze openingsscène gespannen op het puntje van je stoel zit. Helaas lukt het regisseur Michael Chaves niet om deze spanning gedurende de hele speelfilm vast te houden. Chaves heeft duidelijk een andere regiestijl dan Wan. Zijn stijl is minder expressief en excentriek dan die van Wan. Het helpt de regisseur ook niet dat het scenario van scenarioschrijver David Leslie-Johnson McGoldrick een minder uitdagend en boeiend verhaal bevat. Wan hielp mee aan het schrijven van het verhaal, maar het is Leslie-Johnson McGoldrick die het verhaal uiteindelijk naar een scenario vertaalde.
Leslie-Johnson McGoldrick is dus meer kwalijk te nemen dan Wan, vooral als het gaat om de mindere kwaliteit van het verhaal en het scenario. Het verhaal is simpelweg te cliché en saai geworden voor dit subgenre van bovennatuurlijke horrorfilms. De nieuwe personages worden ook niet genoeg uitgediept en bevatten dus vooral eendimensionale, stereotyperende karakters. Daarnaast worden de hoofdpersonages ook niet echt verder onderbouwd in hun karaktergroei. Ed en Lorraine Warren blijven aan het einde van de film dezelfde personages en maken niet echt een (helden-)reis mee.
Terugkerende positieve aspecten
Gelukkig weten hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga wel weer een top acteerprestatie te leveren. Er zijn daarnaast ook nog andere (technische) aspecten die in The Conjuring: The Devil Made Me Do It positief uitpakten. Zo is de cinematografie van cameraman Michael Burgess zeker niet slecht te noemen. Burgess weet zijn cinematografie betekenisvol te maken en tegelijkertijd de film er goed uit te laten zien. De cameraman weet de diepere lagen van het verhaal terug te laten komen in zijn cinematografie. Zo maakt Burgess in de openingsscène al gebruik van het droste-effect.
Dit is een visueel effect, waarbij een afbeelding van een verkleinde versie van zichzelf bevat en voor de verkleinde afbeelding geldt weer hetzelfde, en ga zo maar door! De recursie in de openingsscène is terug te zien in hoe een televisie steeds opnieuw een televisie in zichzelf bevat. Met zijn camerawerk weet Burgess de gekte van het moment goed in beeld te brengen. Of dit nu het voorbeeld van zojuist is, wat plaatsvindt tijdens de Duivel uitdrijving van David, of is wanneer de bezeten Arne Johnson begint te zweven in de lucht.
Geluid is ook altijd een belangrijk onderdeel geweest van The Conjuring films. Dit keer stelt de filmmuziek van Joseph Bishara wat meer teleur. Dit komt vooral doordat zijn filmmuziek onderbenut wordt. Op andere vlakken stelt het geluidsgebruik echter niet teleur. De geluidsafdeling weet op top niveau te spelen met het geluid. Hierbij is zowel de geluidsbewerking als het geluidsmixen krachtig. Daarnaast weet deze technische afdeling precies wanneer ze het geluid moeten versterken of verzwakken. Dat de enge momenten uit The Conjuring: The Devil Made Me Do It zo gruwelijk spannend overkomen, is grotendeels te danken aan de geluidsafdeling, omdat de toevoeging het geluid er pas echt voor zorgt dat we als filmpubliek gaan schrikken.
Conclusie
Over het algemeen is The Conjuring: The Devil Made Me Do It geen slechte film. Wanneer je deze derde speelfilm vergelijkt met zijn twee voorgangers, dan zul je echter wel een verschil in kwaliteit zien. The Conjuring: The Devil Made Me Do It is het zwakste deel uit de trilogie en dit is grotendeels te danken aan het gemis van James Wans regiestijl. De regisseur heeft een uitzonderlijke regievisie waarmee hij ook mindere verhalen en scenario’s er toch beter uit kan laten zien. Een goed voorbeeld hiervan is de door hem geregisseerde superhelden film Aquaman.
Het verhaal van de film is niet heel bijzonder te noemen, maar met zijn regiestijl en regievisie weet Wan de film toch nog een spektakel te maken. Het verhaal van The Conjuring: The Devil Made Me Do It is redelijk slapjes, waardoor een sterkere regisseur of een meer excentrieke regievisie de film had kunnen verbeteren. Helaas lukt dit de regisseur Michael Chaves niet, waardoor de film het minst goed van de trilogie is. Zowel het gemis van Wan als de minder sterke regie van Chaves en het slappe scenario van David Leslie-Johson McGoldrick zijn hier een reden voor.
Ondanks dat The Conjuring: The Devil Made Me Do It de zwakste schakel van deze filmtrilogie is, bevat de film genoeg positieve aspecten. Zo bevat de film een sterke openingsscène die zowel gruwelijk als spannend is. Ook het acteerwerk van de cast is weer uitstekend, waarbij hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga weer formidabele acteerprestaties neer zetten. De geluidsafdeling, cinematograaf Michael Burgess en de crew achter de visuele en speciale effecten leveren ook allemaal topwerk af.
Het is jammer dat het verhaal van de regiestijl van The Conjuring: The Devil Made Me Do It zo sterk tegenvallen, want anders hadden we een top filmtrilogie gehad met de drie The Conjuring films. Misschien dat de vierde film uit The Conjuring filmreeks dit goed kan maken. The Conjuring: The Devil Made Me Do It is nu te streamen op HBO Max in Nederland. Daarnaast is de film te koop op 4K UHD, Blu-ray en DVD op Bol.com. Ook is de film te huur en te koop op Pathé Thuis.
