The Crown is een van de grootste Netflix-fenomenen tot nu toe. Het eerste seizoen van The Crown werd al op 4 november 2016 uitgebracht op Netflix. The Crown seizoen 1 bestaat uit tien afleveringen. De cast van The Crown seizoen 1 bestaat uit onder andere Claire Foy, Matt Smith, Vanessa Kirby, Eileen Atkins, Jeremy Northam, Victoria Hamilton, Ben Miles, Greg Wise, Jared Harris, John Lithgow, Alex Jennings, en Lia Williams. De actrice Claire Foy speelt de hoofdrol van koningin Elizabeth. The Crown seizoen 1 is dan wel gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, maar de seriemakers zijn niet bang om zowel de hoogtepunten en tekortkomingen van het Britse koningshuis te laten zien.
In dit eerste seizoen van The Crown krijgen we te zien hoe de onderlinge relaties in het Britse koningshuis op het spel komen te staan, als koning George IV komt te overlijden. De jonge Elizabeth komt voor moeilijke situaties te staan, waarbij ze regelmatig haar eigen mening moet wegduwen om als koningin te kunnen regeren. Dit brengt intrigerende afleveringen voort, waarbij enkele van Elizabeths moeilijkste keuzes en worstelingen worden vertoond. The Crown seizoen 1 is onder andere hierdoor een van de beste eerste seizoenen van alle Netlix-series geworden.
Recensie
Het eerste seizoen van The Crown opent de eerste paar afleveringen met de verslechtering van de gezondheidssituatie van Koning George IV. We zien deze snel verslechteren – terwijl hij voor blijft doen dat hij een spoedig herstel meemaakt. De eerste aflevering opent zelfs hiermee, waarbij we in een donkere kamer de toenmalige koning van Engeland bloed zien ophoesten. De kleurverzadiging van deze kamer is koortsig groengrijs, wat dus weer goed inspeelt op het feit dat Koning George IV ernstig ziek is. Met de verslechtering van Koning George’s gezondheid, ontstaat er ook een probleem, want het land moet geleid worden door een sterke leider.
Koning George IV is terminaal ziek en premier Winston Churchill begint oud (en moe) te worden. Uiteindelijk wordt Elizabeth daarom alvast voorbereid met de gang van zaken als ze gekroond tot Koningin zou worden. Niet lang daarna overlijdt haar vader en moet ze zijn plaats als vorst(-in) van Engeland overnemen. The Crown seizoen 1 laat verder zien hoe Koningin Elizabeth haar eigen weg moet vinden als vorstin van Groot-Brittannië. Hierbij krijgt ze te maken met worstelingen rondom haar familie, ministerie en vrienden. Iedereen heeft een eigen visie over hoe ze het land moet leiden – wat Elizabeth weer in conflict met haarzelf en haar naasten brengt.
Om het beginnende verhaal van Elizabeth als Koningin van Groot-Brittannië goed te vertellen, was er een topactrice nodig om haar te vertolken. Met het casten van Claire Foy – onder andere bekend van haar geniale acteerprestaties in Damien Chazelle’s First Man – hebben de seriemakers dit bereikt. De actrice zet een briljante acteerprestatie neer als Koningin Elizabeth II, waarbij ze vooral met haar gezichtsuitdrukkingen en non-verbale communicatie weet te overtuigen. Er is veel vanuit af lezen bij het non-verbale acteerwerk van Foy. Echter is Foy niet de enige die weet ontroeren en te overtuigen met haar acteerprestaties.
Zo speelt John Lithgow de definitieve (fictieve) versie van Winston Churchill. Vanaf de eerste aflevering laat Lithgow ons al zijn calculerende en doordachte aard zien. Zo wacht hij om als laatste te arriveren bij de trouwerij van Elizabeth en Philip Mountbatten, zodat iedereen hem opmerkt en voor hem opstaat. The Crown seizoen 1 besteed bijna net zoveel aandacht aan Churchill als aan Koningin Elizabeth II. We krijgen een totaalplaatje van de man te zien, waarbij er ook wordt ingegaan op hoe zijn bedienden en werknemers hem beschreven als iemand die zich als een monster kon gedragen.
Maar volgens Churchill heb je een monster nodig om Hitler kunnen verslaan. The Crown seizoen 1 weet ook goed in te spelen op de absurde manier waarop Groot-Brittannië geregeerd werd van eind jaren 1940 tot de jaren 1950. Zo spelen de seriemakers in op het karakter van Churchill door te laten zien hoe hij een van zijn nieuwste vrouwelijke medewerkers vraagt de papieren voor te lezen, terwijl hij lekker baddert met een dikke sigaar en een fijn glas whiskey. The Crown seizoen 1 laat verder ook de absurditeit van kolonialisme zien.
Zo opent de tweede aflevering van The Crown seizoen 1 sterk door het klassenverschil te tonen tussen een welvarend en gekolonialiseerd derdewereldland. Het acteerwerk van Claire Foy’s Elizabeth verkoopt – in combinatie met claustrofobische close-ups in het camerawerk – de apartheid van de situatie. Hierbij ondersteunt het montagewerk dit deel van het verhaal, door krappe close-ups af te wisselen met overzichtelijke beelden waarop de inheemse bevolking naast luxe blanke journalisten staan. The Crown seizoen 1 laat het racisme en discriminatie van de Britse kroon (uit de jaren 1950) goed in beeld zien.
Steeds meer landen worden onafhankelijk, waardoor de Britse kroon afhankelijk is van de steun van de leiders van de koloniën. Ondanks dat ze doen alsof de koloniën blij mogen zijn dat ze onderdeel zijn van het Britse imperiale koninkrijk, worden deze koloniën behandeld als minderwaardig en barbaars. Dit is een pijnlijk accuraat verfilmd stukje (Britse) geschiedenis. De tijdsetting van het Britse koninkrijk wordt niet alleen goed in beeld gebracht door het acteerwerk, de regievisie en het scenario.
De productie ontwerpers, set bouwers, set decorateurs, kostuumontwerpers en de make-up afdeling ondersteunen bij het neerzetten van een zo’n accuraat mogelijke tijdgeest en tijdsetting. Een van de beste aspecten van The Crown seizoen 1 is dat de seriemakers een realistisch, accuraat en gegrond beeld weergeven van het Britse koninkrijk. Hierbij laten ze niet alleen de liefde die het volk had voor het koningshuis zien, maar ook hun tekortkomingen en institutionele racisme. De seriemakers proberen geen beter beeld te schetsen. In plaats daarvan spelen ze met de absurditeit van de waargebeurde gebeurtenissen.
Op enkele momenten worden deze waargebeurde gebeurtenissen gedramatiseerd of aangepast (voor dramatisering), maar in The Crown seizoen 1 neemt dit niets weg van de kracht van het verhaal. The Crown seizoen 1 is namelijk een van de verslavendste eerste seizoenen van een Netflix-serie. Als seriekijker raak je oprecht benieuwd naar de volgende aflevering, waarbij je dit eerste seizoen gemakkelijk kunt bingewatchen door de kwaliteit en het vermaak van het verhaal. De tragische en geniale muzikale score van componist Rupert Gregson-Williams is net zo indringend als het verhaal. Dit komt door de sombere tonen die hij weet te raken in zijn muziek.
Conclusie
The Crown seizoen 1 is een prachtige start voor deze – op waargebeurde gebeurtenissen gebaseerde – dramaserie van Netflix. Het verhaal van The Crown seizoen 1 is aangrijpend, waarbij we leren mee te leven met het Britse koningshuis. Dit komt doordat de dood van Koning George IV net zo goed op beeld wordt gezet als de opkomst van Koningin Elizabeth II. Tegelijkertijd zijn de seriemakers niet bang om afschuw op te brengen bij de seriekijkers.
De seriemakers laten namelijk het institutionele racisme van het Britse imperiale koninkrijk van de jaren 1950 juist zien. Zo gaat het eerste seizoen van The Crown regelmatig in op de stand van zaken in de Britse koloniën. Het Britse koninkrijk vindt dat hun koloniën blij mogen zijn dat ze onderdeel zijn van het Britse imperiale koninkrijk.
Tegelijkertijd worden deze koloniën behandeld als minderwaardig en barbaars. Hiermee laten de seriemakers een pijnlijk accuraat verfilmd stukje (Britse) geschiedenis zien. De tijdsetting en tijdgeest van het Britse koninkrijk in de jaren 1950 wordt dus goed in beeld – onder andere door de regievisie en het scenario. Technische aspecten als het camerawerk en de montage ondersteunen het plaatje van het klassenverschil, de discriminatie en racisme dat buiten (en binnen) het Britse imperiale koninkrijk plaatsvond. Het verhaal van The Crown seizoen 1 gaat natuurlijk veel verder dan alleen de relatie tussen Groot-Brittannië en zijn koloniën.
Zo gaat dit eerste seizoen verder in op de laatste paar jaren van het koninkrijk van Koning George IV en de eerste paar jaren van het koninkrijk van Koningin Elizabeth II. Hierbij krijgen we hun onderlinge relaties tot familieleden, werknemers, de premier(-s) en het kabinet te zien. Van de cast stelen dit seizoen vooral Claire Foy en John Lithgow de show. Foy weet vooral met haar gezichtsuitdrukkingen en non-verbale communicatie weet te overtuigen. Er is veel vanuit af lezen bij het non-verbale acteerwerk van Foy. Lithgow zet daarnaast de beste (fictieve) versie van Winston Churchill neer.
Het is dan ook niet gek dat hij meerdere prijzen won voor zijn rol in The Crown seizoen 1. De rest van de cast weet uiteraard ook te overtuigen, maar Foy en Lithgow zijn het vermakelijkst en interessantst in hun rollen. De tragische en geniale muzikale score van componist Rupert Gregson-Williams is indringend en bevat een van de beste Britse muzikale hoofdthema’s. Al deze aspecten zorgen er uiteindelijk voor dat The Crown seizoen 1 een verslavend en intens goed eerste seizoen levert dat lekker wegkijkt – of je nu wel of niet houdt van bingewatchen. The Crown seizoen 1 is nu te streamen op Netflix.
