The King’s Man is een film dat in de basis gaat over het ontstaan van een onafhankelijke inlichtingendienst tijdens de gruwelijke gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog. Door de beschrijving van het verhaal verwacht je een spannende race tegen de klok waarbij de helden strijden om de catastrofes van de Eerste Wereldoorlog zo goed als mogelijk te beperken. Ondanks dat The King’s Man een geweldige opzet voor een verhaal heeft, maakt het zijn spannende beloftes niet waar.
Toch is The King’s Man goed te kijken zonder enige voorkennis van de eerdere uitgekomen films, en het stripboek waar de films op zijn gebaseerd. Het is echter sterk aan te raden om The King’s Man niet als eerste film van deze franchise te kijken. Vooral niet als je een goed beeld wil krijgen van hoe krachtig of spectaculair de films uit deze franchise kunnen zijn. The King’s Man is op dit moment namelijk de zwakste schakel van deze franchise.
Over The King’s Man (2021)
The King’s Man is een Britse spionnen actiekomedie film uit 2021. De film is geregisseerd door Matthew Vaughn. Het verhaal is gebaseerd op een scenario dat geschreven is door Vaughn en Karl Gajdusek. The King’s Man is de derde film in de Kingsman franchise. Deze franchise is gebaseerd op het stripboek The Secret Service van Mark Millar en Dave Gibbons. The King’s Man dient als een prequel voor Kingsman: The Secret Service uit 2014 en Kingsman: The Golden Circle uit 2017.
De cast van de film bestaat uit Ralph Fiennes, Gemma Arterton, Rhys Ifans, Matthew Goode, Tom Hollander, Harris Dickinson, Daniel Brühl, Djimon Hounsou, en Charles Dance. Het verhaal speelt zich af in de Eerste Wereldoorlog. De oorlog moet gestopt worden, en er is maar een held toe te vertrouwen om deze taak te halen. De film laat de oorsprong zien van de allereerste onafhankelijke inlichtingendienst.
De film werd kort in december 2021 in de bioscopen uitgebracht. Toen de bioscopen werden gesloten, was The King’s Man ook tijdelijk niet meer te zien. De film werd toen eind januari 2022 weer uitgebracht door Walt Disney Studios Motion Pictures (onder hun label 20th Century Studios). De film ontving gemixte reacties van recensenten. Daarnaast bracht de film minder geld op dan verwacht, waardoor The King’s Man in de toekomst beschouwd kan worden als een financieel verlies.
Recensie
The King’s Man is als film een apart geval. Dit is niet alleen terug te zien in het rommelige structuur van het verhaalverloop, maar ook in de rare transities die de film maakt tussen personages. Bij deze transities wordt de focus gelegd op een specifiek onderdeel van een personage – zoals bijvoorbeeld een snor of bovenlip. De transitie loopt dan van de snor van een personage naar een tijdsprong in zijn verleden. Hierna krijgen we opnieuw een transitie te zien waarbij de camera inzoomt op de snor van dit personage, bij het uitzoomen zien we nu de snor of bovenlip van een ander personage.
Op deze bizarre manier proberen regisseur Matthew Vaughn en cinematograaf Ben Davis personages en gebeurtenissen uit het verleden met elkaar te verbinden. Spijtig genoeg zijn deze pogingen eerder apart, dan boeiend of succesvol. Zoals ik hierboven al eerder benoemde bevat The King’s Man ook een rommelige structuur in zijn verhaalverloop. The King’s Man probeert de focus te leggen op meerdere grote verhaallijnen in zijn film. Zo hebben we het verhaallijn waarbij het ontstaan van de onafhankelijke inlichtingendienst centraal staat. Daarnaast hebben we ook nog verhaallijnen rondom de gebeurtenissen die leidden tot de Eerste Wereldoorlog.
Als laatst bespreekt Vaughn met zijn film ook de tragedie en catastrofale destructie van de Eerste Wereldoorlog. Doordat de regisseur en scenarioschrijver(-s) geen duidelijke focus in het verhaal weten te leggen, voelt de film onsamenhangend en structuurloos aan. Het is onduidelijk welk verhaal de cast en crew nu precies wilde vertellen – puur doordat er zoveel tegelijkertijd verteld wordt. The King’s Man heeft een propvol verhaal, en dat terwijl de film maar een speeltijd heeft van 130 minuten. Zo komt het verhaal rondom Raspoetin over als een opsomming van gebeurtenissen, waarbij het verhaal ook nog eens nergens naartoe leidt. Dat Raspoetin een belangrijke rol heeft in deze film leek te hebben, is dus puur een marketingtruc geweest.
Toch is het acteerwerk van de cast zeker niet slecht te noemen. Vooral het onderlinge acteerwerk tussen Ralph Fiennes en Harris Dickinson weet te overtuigen. Het komt oprecht over alsof dit een vader en zoon zijn die, door een groot verlies, onderdeel zijn geworden van een gebroken familie. Het standpunt van een vader die zijn zoon wil beschermen van de Eerste Wereldoorlog, is net zo goed te begrijpen als het standpunt van een jongvolwassen zoon die een dienst wil bewijzen tegenover zijn geboorteland. Ook Djimon Hounsou, Charles Dance, Gemma Arterton en Rhys Ifans zijn uitstekend in hun rollen. Spijtig genoeg krijgen ze veel minder in de film te doen dan Fiennes en Dickinson.
Het beste aspect van The King’s Man is echter de score van componisten Matthew Margeson en Dominic Lewis. Deze score is simpelweg magnifiek te noemen, waarbij de muzikale thema’s van The King’s Man en The Shepherd vooral bijzonder goed uitgewerkt zijn. Zo komt het muzikale thema van The Shepherd over alsof het rechtstreeks uit de musical van The Phantom of the Opera zou kunnen komen. Dit is best een toepasselijke vergelijking, omdat beide The Shepherd en The Phantom zich in de schaduwen verstoppen.
Ondanks dat de muzikale thema van de schurk goed is uitgewerkt, is de schurk als personage een stuk minder goed ontwikkeld. Het duurt een eeuwigheid voordat zijn identiteit bekend wordt gemaakt. Doordat we de schurk verder amper te zien krijgen, maakt het je tegen die tijd niet meer uit wie de schurk is en wat zijn bedoelingen zijn. De plottwist en de schurk zelf laten geen goede indruk achter. De actie komt ook pas goed tot zijn recht richting het moment dat de schurk zijn identiteit bekend maakt, wat richting de laatste twintig minuten van de film is. Dit is een groot minpunt voor een film uit een franchise die bekend staat om zijn vette actiescènes.
Conclusie
Ondanks dat de film in zijn eerste akte stilistisch redelijk goed in elkaar zit, kom The King’s Man vooral over als een film die zijn potentie nooit echt weet te behalen. The King’s Man probeert teveel in zijn verhaal te bereiken, waardoor de film geen duidelijke richting weet in te slaan met dit verhaal. De transities tussen verhaallijnen, personages, het heden en verleden zijn niet anders dan bizar te noemen. Ook weet de schurk met zijn kwaadaardige bedoelingen niet te overtuigen, omdat we deze schurk nooit echt goed ontwikkeld zien worden.
Deze schavuit blijft voor een groot gedeelte van de film in de schaduwen. Als zijn identiteit en plan dan uiteindelijk bekend worden gemaakt, is het al te laat. Het kan je dan vrij weinig meer schelen wat er gebeurt in het verhaal. Het enige waar je op hoopt, is dat de film snel gaat eindigen. Toch zijn niet alle aspecten aan de film slecht te noemen. Het acteerwerk van de cast is sterk – waarbij Fiennes en Dickinson vooral weten te overtuigen. Hounsou, Dance, Arterton en Ifans zijn ook meer dan vermakelijk, maar helaas krijgen ze maar weinig te doen in de film.
De echte helden van The King’s Man zijn de componisten Matthew Margeson en Dominic Lewis die een prachtige en magnifieke score neer weten te zetten. Dat de score zo goed is, laat alleen maar zien dat The King’s Man daadwerkelijk een geweldige film had kunnen worden. Helaas is dit niet het geval geworden. Ben je echter fan van actiefilms, waarbij je tegelijkertijd op je mobiel kan blijven kijken, dan is The King’s Man zeker aan te raden. The King’s Man is nu te zien op Disney+ in Nederland.
